Περπατούσα δίπλα στην θάλασσα, ενόσω ο ήλιος
φορούσε το ομορφότερο χαμόγελο του. Η βόλτα στην
«Παλιά παραλία» ήταν απολαυστική, για μικρούς και
μεγάλους που δεν άντεχαν να «κλειδώνουν» τις σκέψεις
και τα όνειρα τους μέσα στους τέσσερις τοίχους των
διαμερισμάτων τους.
Κάθισα σε ένα παγκάκι ,και ήμουνα ευτυχισμένος όσο το
βλέμμα μου παιχνίδιζε με το αεράκι που φυσούσε. Είναι στιγμές
που νιώθεις την μοναδικότητα της απλότητας. Η ζωή μοιράζει εικόνες
ζωγραφισμένες από ψηφίδες ποικίλων χρωμάτων. Έμοιαζα πίνακας
όπου αποτυπώνονταν παραστάσεις ξεγνοιασιάς, δίχως έγνοιες και
προβληματισμό.
Ένα απόγευμα, ένας στίχος ελπίδας..
