Δευτέρα 26 Φεβρουαρίου 2018

"Mετανάστευση"-("Δύο αχώριστοι εχθροί")



(Ο Αγαμέμνονας και ο Τιμολέοντας, πίνουν τσάι στο σπίτι

του δεύτερου.)

-Πριν λίγη ώρα, με τηλεφώνησε ένας ξάδελφος μου. Το κύριο θέμα

της συζήτησης, ήταν η απόφαση του να μεταναστεύσει στην Γερμανία

όπου έχει δεχθεί μία καλή πρόταση συνεργασίας από δικηγορικό γραφείο.

Ένας ακόμα έλληνας θα εγκαταλείψει την χώρα, για άγνωστο χρονικό διάστημα.

-Από την μία αντιλαμβάνομαι την συναισθηματική σου φόρτιση. Όμως

πιστεύω να γνωρίζεις, πόσο κακή είναι η οικονομική κατάσταση που επικρατεί

στην Ελλάδα.

-Εδώ και αρκετές δεκαετίες, πολλές χιλιάδες ομοεθνείς μας ως άλλα αποδημητικά

πουλιά ψάχνουν για μια καλύτερη φωλιά. Αυτό όμως σημαίνει αυτόματα, «αφαίμαξη»

νέου και ικανού επιστημονικού ή εργατικού δυναμικού απ΄την οικονομία μας.

-Ας είμαστε ρεαλιστές Αγαμέμνονα. Υπάρχει πλέον μία παγκοσμιοποιημένη αγορά

που λειτουργεί με συγκεκριμένους κανόνες. Το χρήμα είναι ο κινητήριος μοχλός του

συστήματος και είναι συνεπακόλουθο η μετακίνηση ανθρώπων ,με σκοπό την εύρεση

εργασίας σε όλα τα μήκη και πλάτη του πλανήτη.

Δεν βρίσκω τον λόγο του προβληματισμού σου, όταν υπάρχει μια τόσο ξεκάθαρη

κατάσταση.

-Θα προτιμούσα η χώρα να δημιουργήσει όλες εκείνες τις υλικοτεχνικές υποδομές

ώστε να αξιοποιεί στο έπακρο κάθε επιστήμονα ή εργάτη ,δίχως να υπάρχει λόγος

για μετανάστευση στο εξωτερικό .Δεν πιστεύω να έχω παράλογες απατήσεις.

(Ο Τιμολέοντας χαμογελάει.)

-Δεν θα βάλεις μυαλό ποτέ. Ιδεαλιστής και εχθρός του ρεαλισμού ήσουνα πάντοτε

δίχως την παραμικρή διάθεση να αλλάξεις στάση ζωής.

-Το χάσμα ανάμεσα στις κοσμοθεωρίες μας, θα παραμείνει για πάντοτε αγεφύρωτο!

Τρίτη 13 Φεβρουαρίου 2018

"H μάσκα"-Πρωτοδημοσιεύτηκε στο tetartopress.gr



Ακούω το γέλιο σου, κάτω απ΄την μάσκα που φοράς ενώ

σε αποκάλεσα δυστυχισμένο. Δεν διακρίνω την έκφραση του

προσώπου γιατί κρύβεσαι απ΄τον κόσμο. Όπως έπραττες από

παιδί. Δεν επέτρεπες τα συναισθήματα σου να δραπετεύσουνε

γιατί η μοναξιά σου έμοιαζαν φυλακή.

Σε προσέγγισα ως φίλος, αλλά ήσουνα φοβισμένος. Διατείνεσαι ότι

είσαι ευτυχισμένος ενώ οι «κόρες» των ματιών σου μοιάζουν πουλί

με κομμένα φτερά. Οι μέρες αγαπάνε την νύχτα που απλώνεται στα

όνειρα σου. Αναμένουν καρτερικά την σειρά τους.

Δευτέρα 12 Φεβρουαρίου 2018

"Βιβλία"-("Δύο αχώριστοι εχθροί")



(Ο Αγαμέμνονας διαβάζει ένα βιβλίο, και ο Τιμολέοντας περιοδικό

στο σπίτι του δεύτερου.)

-Τι ευχαρίστηση και συνάμα ωφέλιμο, είναι να μελετάς ένα βιβλίο.

Περικλείει γνώση που πολλές φορές, είναι χρήσιμη ώστε να διαμορφώσει

καλαίσθητα τον εσωτερικό μας κόσμο.

-Η αλήθεια είναι, ότι από μικρός δεν είχα έφεση στο διάβασμα των βιβλίων.

Προτιμούσα να αναγνώσω πέρα φυσικά από αυτά του σχολείου, και άλλα

είδους έντυπα όπως εφημερίδες και περιοδικά.

-Γι’αυτό άλλωστε εξελίχθηκες σε μεγαλοεκδότη. Σε ενδιέφερε μονίμως το κέρδος

παρά η ουσία των βιβλίων.

-Έχουμε διαφορετική προσέγγιση στο θέμα. Είσαι συγγραφέας, και είναι λογικό

να δίνεις έμφαση στην φιλοσοφία ενός κειμένου. Απ΄την άλλη ως επιχειρηματίας

προσπαθώ να πουλάω έντυπα ανεξαρτήτως περιεχομένου και να καρπώνομαι

τα έσοδα.

-Φίλτατε αντιλαμβάνομαι αυτά που λες, αλλά μην περιμένεις να αλλάξω στάση.

Κάποιοι προσπαθούμε να βελτιώνουμε με τα κείμενα μας, το ήθος των αναγνωστών

και να μεταδίδουμε αξίες οι οποίες δεν μετριόνται σε χρήμα. Aσφαλώς ο δρόμος

που έχουμε επιλέξει είναι δύσκολος, αλλά είναι συνειδητή η επιλογή μας.

-Όταν τελειώσεις την ανάγνωση του «Έγκλημα και τιμωρία», δάνεισε το μου

ώστε να το διαβάσω.

-Χαίρομαι που θα αντλήσεις γνώση απ΄τον Ντοστογιέφσκι.

Δευτέρα 5 Φεβρουαρίου 2018

"Kατανόηση"-("Δύο αχώριστοι εχθροί")

(Ο Αγαμέμνονας και ο Τιμολέοντας πίνουν καφέ στο σπίτι του πρώτου.)

-Προσπαθώ να θυμηθώ ποιος κοινός μας φίλος συνήθιζε να λέει: «Η

κατανόηση θέλει κρίση, διαφορετικά γίνεται εγωισμός».

-Αγαπητέ Αγαμέμνονα ήταν ο Θάνος. Όταν ήμασταν φοιτητές, συνήθιζε

να εκστομίζει την συγκεκριμένη φράση. Μετά το πανεπιστήμιο ως γνωστόν

μετανάστευσε στις Η.Π.Α.

-Έχεις δίκιο. Πόσο σοφά ήταν τα λόγια. Χθες ενώ ήμουνα σε ένα σούπερ μάρκετ

δύο γυναίκες μάλωναν μεταξύ τους για ασήμαντη αφορμή. Ευνόητο ήταν ότι

τράβηξαν την προσοχή των υπολοίπων.

Αναρωτιέμαι λοιπόν γιατί δεν επιχείρησαν να γεφυρώσουνε την διαφορά τους

με πιο ήπιο τρόπο.

(Ο Τιμολέοντας χαμογελάει σαρκαστικά.)

-Όπως καταλαβαίνεις φίλε μου, οι περισσότεροι άνθρωποι θεωρούνε ότι έχουν

δίκιο σε ότι και αν κάνουν. Γι’αυτούς στο λεξιλόγιο τους, δεν υπάρχει η λέξη «Λάθος».

παρά μονάχα συμπεριφέρονται ως οι κάτοχοι της μοναδικής αλήθειας. Για να είμαι

ειλικρινής πάντως σπάνια με κατηγόρησε κάποιος για εγωιστή.

-Αλίμονο! Είσαι αλάνθαστος και τέλειος.. Μα τι είναι αυτά που λες; Σε γνωρίζω πολλά

χρόνια και δεν είναι λίγες οι φορές που συμπεριφέρεσαι ως μικρός θεός

αδιαφορώντας για την γνώμη των υπολοίπων.

-Κατανοώ τον εκνευρισμό σου, αλλά η άποψη σου δεν ευσταθεί όσον αφορά το

πρόσωπο μου. Κάνω που και που κάνα λάθος.

-Πώς είναι δυνατόν να είμαστε φίλοι, με όλα αυτά που πρεσβεύεις εδώ και χρόνια;

-H απορία σου είναι λογική, αν και πιστεύω ότι είναι πλέον αργά για δάκρυα.

-Έχεις δίκιο. Λατρεύω να διαφωνούμε.

Πέμπτη 1 Φεβρουαρίου 2018

"Εξοδος"


 i) «Φώς»

Έκλεισα πίσω την πόρτα, ενώ μέσα στο σκοτάδι προσπαθούσα

να βαδίσω στις παγίδες του ψέματος. Σκόνταφτα συχνά καθώς

προχωρούσα στον διάδρομο .Η αλήθεια είναι ότι φοβόμουνα. Η

θνητή μου φύση, καταπλάκωνε το θάρρος και την άγνοια κινδύνου.

Είχα πιστέψει στα λόγια του φίλου μου. Η αυτογνωσία είναι βάσανο

όταν δεν ερμηνεύεις σωστά τα σημάδια της ζωής.

Ήταν αργά όμως για να αλλάξω απόφαση. Όφειλα στον εαυτό μου και

μόνο να σταθώ δυνατός. Ξάφνου είδα το φώς. Τι όμορφο συναίσθημα

πλημμυρίζει τα σωθικά μου, σαν καταρράχτης όταν αντιλαμβάνομαι την

αλήθεια. Ήταν οδηγός μου και με βοηθούσε να σφαλίζω τα μάτια για να

ξεκουράζομαι απ΄το ταξίδι στην μνήμη.



ii) «Mνήμη»

Απόγνωση, δάκρυα, γέλιο, περισυλλογή. Λέξεις τριγύριζαν το είδωλο μου

αιχμάλωτισμένο απ΄τις αναμνήσεις. Εικόνες αντιμάχονταν μεταξύ τους, σαν

εχθροί ενός ακήρυχτου πολέμου. Η φωτιά και ο όλεθρος, των μοναδικών

στιγμών που βιώνουμε και μας σημαδεύουνε παντοτινά ,ανέδυε καπνό.

Κοντοστάθηκα ώστε να ξεκουραστώ. Ήμουν σίγουρος, ότι ο δρόμος ήταν

μακρύς και όφειλα να ανασυντάξω τις δυνάμεις μου.

Μια φωνή ακούστηκε να με προτρέπει: «Προχώρησε με θάρρος. Η ζωή είναι

εκπλήξεις.»Άμεσα προσπάθησα να αντιληφθώ από ποιόν προέρχονταν. Ήταν

μάταιο. Αντιλήφθηκα την ματαιότητα του εγχειρήματος μου ,και αποφάσισα

να συνεχίσω την διαδρομή μου.

Το Κενό με μάγευε και γρήγορα βρέθηκα από πάνω του.