Καλά Χριστούγεννα με υγεία!

 Χρόνια πολλά,με υγεία και τις καλύτερες μου ευχές για όλες και όλους!

"Παραμονή"-Πρωτοδημοσιεύτηκε στο Koukidaki.gr

Γύρω  απ΄το  χριστουγεννιάτικο  δέντρο, ήταν  συγκεντρωμένη  όλη  η   οικογένεια της  Αμαλίας. Μαζί  με  τον  σύζυγο  της  τον  Σπύρο, και  τα  δυο  μικρά  παιδιά  τους την  Μαίρη  και  τον  Νίκο  περίμεναν  με  ανυπομονησία, είναι  η  αλήθεια  την  αλλαγή  του  χρόνου.

Δυσκολίες, προβλήματα, λύπες  μα  και χαρές περάσανε απ΄την «οθόνη» του μυαλού  της  ταχύτατα  μέσα  σε  λίγα  δευτερόλεπτα. Όλα  όσα  έζησε  δηλαδή  μαζί  με  τους  δικούς  της, αγαπημένους  ανθρώπους  όλους  τους  προηγούμενους  μήνες. Σφιγγόταν  η  ψυχή της, καθώς  δεν  γνώριζε αν  το  μέλλον  θα  ήταν  καλύτερο  ή  χειρότερο. Μέσα  της  βέβαια, φώλιαζε  μια  μικρή  σπίθα  που  ήλπιζε  ότι  θα  φουντώσει  σε  φλόγα, που θα  κατέκαιε  ότι  ήταν  μαύρο  και  άραχνο.

«11.59!Εξω  στο  μπαλκόνι, για  να  γιορτάσουμε  την  είσοδο  του  νέου  έτους» απευθύνθηκε  ο  Σπύρος  στα  άλλα  μέλη  της  οικογένειας. Έτσι  και  έγινε. Ο  ουρανός  ήταν  καθαρός  από  σύννεφα  και  σιγά  σιγά  η  αντίστροφή  μέτρηση  για  την  αλλαγή είχε ξεκινήσει. Έβλεπαν  τα  ρολόγια τους .Ο  ζωηρός  Νίκος, χοροπηδούσε  κρατώντας  ένα μπαλόνι.

«6,5,4,3,2,1».Ξαφνικά  ο  Θερμαικός κόλπος  φωτίστηκε  από  πυροτεχνήματα  και φωνές  από  τα  μπαλκόνια  των  πολυκατοικιών, διέσχισαν  μεμιάς  την  πόλη  της Θεσσαλονίκης  απ΄ακρη σε  άκρη. Οι  δυο  γονείς, φιλήθηκαν  στο  στόμα  και  έπειτα  έσφιξαν  στην  αγκαλιά τους, ασυνείδητα  τα  παιδιά. Η χαρά  ήταν ζωγραφισμένη  στα πρόσωπα όλων ,γι’αυτό  και  δεν  συνειδητοποίησαν  το  μπαλόνι  που  έφυγε  απ΄το χέρι  του  μικρού αγοριού. Ταξίδευε  ψηλά, και πάνω  στην  φουσκωμένη  από  αέρα  επιφάνεια ,του  έγραφε μία  πρόταση  από  μπλε  μαρκαδόρο.

«Γέρε  χρόνε  φύγε  τώρα, πάει  η δική σου  η  σειρά..»

"Απόμερα"-Πρωτοδημοσιεύτηκε στο Koukidaki.gr

Το  κρύο  ήταν  τσουχτερό. Ήδη  εξάλλου  είχε  μπει  ο τελευταίος  μήνας  του  χρόνου  και  για  την  Θεσσαλονίκη, άρχισε  να  θυμίζει  επιτέλους  χειμώνας. Τον  ίδιο  καιρό  είχε  όμως  μέσα  του  και  ο  Μιχάλης.

Η  οικονομική  κατάσταση  του  δεν  ήταν  καλή, καθώς  ήταν  άνεργος  ένα  χρόνο. Οι  αντοχές  του  στον  ψυχολογικό  τομέα, εξαντλούνταν  και  δεν  ήταν  σε  θέση  να  κρίνει  και  να  αξιολογήσει  σωστά, λόγω  της  πίεσης  που  ένιωθε  το  τι  έπρεπε  να  πράξει. Πολλές  ήταν  οι  μαύρες  σκέψεις, που  διέσχιζαν  το  μυαλό  του  εκείνο  το  βράδυ που  καθόταν  απόμερα, στο  bar.Ήταν  Τετάρτη  βράδυ, και  καθόταν  μόνος  στο  πρώτο  μαγαζί  που  είχε  βρει  στην  έξοδο  του. Ούτε  η  μουσική, ούτε  το  ποτήρι  με  την  βότκα  που  αργόπινε, δεν  μπορούσαν  να  είναι  η  καλύτερη  παρέα.

Αυτό  ίσχυε, μέχρι  που  την  είδε. Το  πρόσωπο  της, ήταν  τόσο  φωτεινό  και  τα  πράσινα  μάτια  της  κατόρθωσαν,  να  του  «αιχμαλωτίσουν»  το  βλέμμα  μέσα  σε  λίγα  δευτερόλεπτα. Ήταν  μελαχρινή, και  είχε  δίπλα  της  μία  φίλη. Σύντομα  εκείνη  του  χαμογέλασε,  σημάδι  ότι  είχε  την  διάθεση  να  μιλήσουν.

Εκείνος  ήταν  αρχικά  ανέτοιμος, λόγω  κακής  διάθεσης. Έπειτα  όμως ,η  «άμυνα»  του  δεν  αποδείχτηκε  ικανή, για  να  σταματήσει  το  κέλευσμα  του  φτερωτού  θεού. Και  το   είχαν  ανάγκη  απ’ότι  φαινόταν  πολύ  και  οι  δύο.

"Φωτογραφική μηχανή"-Πρωτοδημοσιεύτηκε στο koukidaki.gr

Το  φθινόπωρο  είχε  “εισβάλλει”, στην  διάθεση  του. Ο  Νοέμβριος  υπενθύμιζε  με τον  καλύτερο  δυνατό  τρόπο, ότι  εκτός  από  την  εργασία  και  τις  λοιπές υποχρεώσεις  που  είχε  ο  Σταύρος, υπήρχε  και  ελεύθερος  χρόνος  στην  ζωή  του. Ειδικότερα  τα  Σαββατοκύριακα.

Φρόντιζε  με  σύμμαχο  την  μηχανή  μεγάλου κυβισμού  που  διέθετε  να πραγματοποιεί  κοντινές  εξορμήσεις  στην  Θεσσαλονίκη. Μόνος   ή  και  με  φίλους. Σε  μία  από  αυτές  είχε  στήσει  την  μικρή  σκηνή  του, μέσα  σε ένα καταπράσινο  δάσος  και  απολάμβανε  την  ησυχία  του  τοπίου. Διέσχιζε  κάθε εκατοστό  κρατώντας  την αγαπημένη  του  φωτογραφική  μηχανή, και  αποθανάτιζε  εικόνες  που  του  έλκυαν  το  ενδιαφέρον.

Όταν  βράδιασε ,παρατήρησε  τον  συννεφιασμένο  ουρανό  και  ήταν  σίγουρος  ότι θα  ξεσπούσε  βροχή. Δεν  πτοήθηκε  καθόλου. Παρά  τις  πρώτες  σταγόνες  που “φλέρταραν” με το  χώμα, εξακολουθούσε  να  αποθηκεύει  στιγμές  μέσα  στην  συσκευή  που  κρατούσε. Η  σύνθεση  τους, δεν  ήταν  τίποτα  άλλο  παρά  εικόνες  που  θα  ανέτρεχε στο  παρελθόν  για  να  του  υπενθυμίζουν, ότι  κάθε  εμπειρία  είναι  μοναδική  μέσα  στον  χρόνο.

 

"Διαφορετική μέρα"-Πρωτοδημοσιεύτηκε στο Koukidaki.gr

 

Στο  διάλειμμα απ΄την εργασία, είχε την συνήθεια να καπνίζει ένα τσιγάρο έξω απ΄το γραφείο  της  εταιρείας. Και  πιο  συγκεκριμένα, στην  είσοδο  της  πολυκατοικίας  που  στεγαζόταν. Ως πολιτικός  μηχανικός, ήταν  “μετρημένος”, λιγομίλητος  και  αφοσιωμένος  στον  εκάστοτε  στόχο  που  είχε  θέσει.

Ανάμεσα  όμως  σε  εκείνους  τους  κύκλους  καπνού, θυμήθηκε  εκείνη  την  μουντή μέρα  ότι  ήταν  η  επέτειος,  του  ενός  χρόνου  χωρισμού, απ΄την  σύζυγο  του. Το  διαζύγιο  δεν  ήταν  εύκολη  υπόθεση. Για  τον  απλό  λόγο, ότι  οι  μικροεγωισμοί  σε  συνάρτηση  με την  καθημερινότητα  είχανε  φθείρει, εκείνο  τον  δεσμό αγάπης  που  είχανε  δημιουργήσει  αρκετά  χρόνια  πριν.

Ήταν  αργά  πλέον, και  γνώριζε  πολύ  καλύτερα  απ΄τον  καθένα  την  σκληρή  αλήθεια. Καμιά  φορά  αναρωτιόταν  με  το “αν”, το “ίσως”, και  το “γιατί”. Λεπτομέρειες  θα  έλεγε  κανείς. Γι’αυτόν  ήταν  η  ουσία. Και  η  πληγή  στην  ψυχή  δεν  επούλωνε  εύκολα.

"Σπασμένα φύλλα"-Πρωτοδημοσιεύτηκε στο koukidaki.gr

Η  ώρα  που  επέστρεψε  στο  σπίτι  απ΄το γραφείο, ήταν  η  αιτία  ώστε  να  συγκεντρώσει  τις  σκέψεις  του, οι  οποίες  σκόρπιες  απ΄την  ένταση  της  ημέρας  είχαν  μπει  έστω  δύσκολα  σε  μια  σειρά. Ο  Οκτώβρης  είχε  εμφανιστεί, και  ψήγματα  φθινοπώρου είχανε  φανεί. Το  αεράκι  που  φυσούσε, ήταν  δροσερό  και  σε  συνδυασμό  με την  ζέστη  που  επικρατούσε, θώπευε  τις  αισθήσεις  του.

Απ΄το  μπαλκόνι  του, στον  2^ο όροφο  της  πολυκατοικίας  που  διέμενε  παρατηρούσε  τον  μεγάλο  γαλάζιο  ουρανό, χωρίς  ίχνη  από σύννεφα  παρά  μονάχα  την  μεγαλοπρέπεια  του  ήλιου. Κάποια  στιγμή, το  βλέμμα  του  κέντρισε ένας  σωρός από  κιτρινοπράσινα  φύλλα  που  είχε  συγκεντρωθεί, λόγω  του  ανέμου  που  φυσούσε  ακριβώς  από  κάτω  του  στο  πεζοδρόμιο.

Τα  βήματα  των  περαστικών, του  θύμιζαν  πως  η  ζωή  είναι τόσο  εύθραυστη  όσο εκείνα. Γι’αυτό  και  όφειλε, να  αντιμετωπίζει  την  καθημερινότητα  σαν  τα  δέντρα. Να  δυναμώνει  τις  ρίζες  του, με  πράξεις  που  δεν  είναι  ασύμβατες  με την  κοσμοθεωρία  που  διατηρούσε. Όσα  και  αν  ήταν  τα  εμπόδια  που  θα  συναντούσε.

Υπογραφή βιβλίων του έργου που έγραψαν η Φένια Τσαγανάκη και ο Νίκος Βαρδάκας.Τίτλος :"Ταξίδεψα για να σε βρώ".Τετάρτη 21 Οκτωβρίου 18.00-20.00

 

"Μέρα επιστροφής"-Πρωτοδημοσιεύτηκε στο koukidaki.gr

 

Όταν  αγαπάς την  ζωή, και  αυτό  το  όμορφο  θαύμα  σε  γοητεύει  ξεχνάς  κάθε  σκοτούρα .Με αυτό  τον  τρόπο  εκείνη, στεκόταν  απέναντι στην  μιζέρια  και δεν  θα  μπορούσε  αλλιώς.

Ο  λόγος  για  την Μαρία. Είχε  αντιμετωπίσει  αρκετές  δυσάρεστες  στιγμές  στα τριάντα  χρόνια  της. Πολλές  φορές  ξεχνούσε  μάλιστα, πόσες  ήταν  οι  θετικές  που  την  είχανε  σημαδέψει. Από  την  τρυφερή  ηλικία  των  έντεκα, είχε  ζήσει αρκετά  γεγονότα  που  θα ήθελε  να  ξεγράψει  απ΄την  μνήμη  της  καθώς  οι  συνεχείς  καβγάδες  των  γονιών  της  είχανε  δημιουργήσει  πολλάκις  προβλήματα, ειδικά  στον  ψυχολογικό  τομέα  με αποτέλεσμα  να  οδηγηθούν  σε  διαζύγιο.

Η  περίοδος  όμως  της  εφηβείας  της, αν  και  δεν  ήταν  ανέμελη  ήταν  η  αιτία  ώστε  να  ωριμάσει  νωρίτερα  από  πολλές  συνομήλικες  της  και  να  ανεξαρτητοποιηθεί  ουσιαστικά. Τα  τελευταία  τρία χρόνια εργαζόταν  για  τους  θερινούς  μήνες  στην  Κρήτη, αλλά  τους  υπόλοιπους  διέμενε  στην  Θεσσαλονίκη. Η  μέρα  επιστροφής  την  πρώτη  εβδομάδα  του  Οκτώβρη  απ΄το  νησί, με  το  αεροπλάνο  της  έφερνε  πρόσφατες  αναμνήσεις. Την  ώρα  που  έβλεπε  την  θάλασσα  από  ψηλά, παρέα  με  το  δυνατό  φως  του  ήλιου  ένιωθε  σαν  αποδημητικό  πουλί. Μόνο  που  τα  φτερά  του  ήταν δυνατά  και  δεν φοβόταν για  το  μέλλον  της. Ήταν  αποφασισμένη  για  να  γευτεί  το  μεδούλι  της  ζωής  μέχρι  βαθιά

Σημεία διάθεσης "Ταξίδεψα για να σε βρώ"

Σημεία διάθεσης,του βιβλίου που γράφτηκε σε συνεργασία Φένιας Τσαγανάκη-Νίκου Βαρδάκα.Τίτλος:"Ταξίδεψα για να σε βρώ",Απ'τις εκδόσεις "Ελκυστής"

1)Αγορά απ'τα βιβλιοπωλεία "Ιανός"-"Πρωτοπορία"

2)Παραγγελία απο όλα τα βιβλιοπωλεία.

3)Αγορά απ΄τις εκδόσεις "Ελκυστής"-Αρριανού 15 Θεσσαλονίκη

4)E-shop εκδόσεων "Ελκυστής"
 

"Ταξίδεψα για να σε βρώ"-Το βιβλίο που γράφτηκε σε συνεργασία Φένιας Τσαγανάκη-Νίκου Βαρδάκα.-Εκδόσεις "Ελκυστής"

Σε λίγες μέρες κυκλοφορεί,απ΄τις εκδόσεις "Ελκυστής" το βιβλίο που γράφτηκε σε συνεργασία Φένιας Τσαγανάκη και Νίκου Βαρδάκα.Τίτλος:"Ταξίδεψα για να σε βρώ"!Οταν τα ταξίδια,συνδυάζονται με το συναίσθημα.
 

"Beach party"-Πρωτοδημοσιεύτηκε στο Koukidaki.gr

Η  ατμόσφαιρα  της  νύχτας, ήταν  τόσο  μαγική  που  η  νεανική  παρέα  στον μικρό όρμο  δεν  αντάλλασσε  με  τίποτα  στην  γη. Νέες  και  νέοι, που  είχανε  διάθεση  για  κέφι, ξεγνοιασιά, και  έρωτα  είχανε  στήσει  ένα  επιτόπιο  beach  party.

Η αμμουδιά  είχε αρκετά  τελάρα  με  κρύες  μπύρες, ενώ  δύο  ένθερμοι  ροκάδες  με  τις  κιθάρες  τους, πλημμύριζαν  με  νότες  την  περιοχή. Τα  τραγούδια  τους  υμνούσανε  όλες  εκείνες  τις  καταστάσεις, για  τις  οποίες  οι  άνθρωποι  θέλουν  να  μοιράζονται  μεταξύ  τους  συναισθήματα. Ο  έναστρος  ουράνιος  θόλος, ήταν  σύμμαχος  στην  διάθεση  τους. Διεκδικούσανε  με  πείσμα, τα  όνειρα  που  κρύβονταν  πίσω  απ΄το  ολόγιομο  φεγγάρι.

Και  ας  μην  γνώριζαν  ότι  αυτή η  διαδικασία, δεν  είναι  διόλου  εύκολη. Ομως  δεν  τους  ενδιέφερε. Εξάλλου  γιατί  να  μην  περπατούσανε  για  λίγες  ώρες, κατά  μήκος  των  επιθυμιών  τους; Ως  το  πρωί  που  θα  ξημέρωνε, ήθελαν  να  απομονωθούν  στην  δική  τους  πραγματικότητα, μακριά  απο  εκείνη  την  σκοτεινή  και  γεμάτη  προβλήματα  των  ενηλίκων.

"Ανέμελη βουτιά"-Πρωτοδημοσιεύτηκε στο koukidaki.gr

Ο  καύσωνας  που  επικρατούσε, ήταν  τόσο  ανυπόφορος  για  ένα κάτοικο  της  πόλης  ώστε  στο  μυαλό  του, υπήρχε  μονάχα  μια  σκέψη. Η  θάλασσα. Ήταν  Παρασκευή  απόγευμα  και  ο  Νίκος  που  είχε άδεια  απ΄την  εργασία  του, αποφάσισε  όπως  και  πολλοί  χιλιάδες  συμπολίτες  του  στην  Θεσσαλονίκη, να  κατευθυνθούνε  προς  το  δεύτερο  πόδι  της  Χαλκιδικής.

Εκεί  η  οικογένεια  του, διατηρούσε   εξοχικό  και  ήταν  ένας  από  τους  κύριους  προορισμούς  διακοπών, κάθε  καλοκαίρι. Παρέα  με  τον  αγαπημένο  του σκύλο  επιβιβάστηκαν, στο  αυτοκίνητο  και  ξεκίνησαν  το  μακρύ  τους  ταξίδι. Στον δρόμο  η  κίνηση  των  οχημάτων, ήταν  ιδιαιτέρως  αυξημένη  και  γι’αυτό  οι  ταχύτητες  που  επικρατούσαν  ήταν  χαμηλές.

Η  καθυστέρηση  δημιουργούσε  εκνευρισμό  στους  οδηγούς. Όμως  η  αναμονή  για  μια  ανέμελη  βουτιά  στην  θάλασσα, στα  κρύα  νερά του  υδάτινου  γίγαντα  ήταν  αρκούντως  κατευναστική.

"Επιφάνεια"-Πρωτοδημοσιεύτηκε στο Koukidaki.gr

Ήταν  μία  από  τις  περιόδους  της  ζωής  του, που  είχε  ανάγκη  περισσότερο  από  ποτέ  την  περισυλλογή. Είχε  βυθιστεί  σε  σκέψεις. Συγκρίσεις  μα  και κρίσεις  ατόμων  και  καταστάσεων. Δεν  ήταν  τυχαίο  το  γεγονός, καθώς  ένιωθε  ότι  όφειλε  να  κάνει  μεγάλες  αλλαγές, και  κυρίως  βαθιές  τομείς  σε  προσωπικό  επίπεδο.

Είχε  συνειδητοποιήσει, ότι  κάθε  αρχή  είναι  δύσκολη. Αλλά  τουλάχιστον   ξεκινάει  από το  μηδέν. Σε  διαφορετική  περίπτωση, θα  συνέχιζε  να  φθείρεται  και  ήταν  μία διαδικασία  την  οποία, δεν  ήθελε  άλλο  πλέον. Η  «επιφάνεια»  ήταν  αυτή  που  τον  τρόμαζε. Η  ψεύτικη  λάμψη. Και  ήθελε  τόσο  πολύ  να  εντρυφήσει  στον  εαυτό  του, όπου  πίστευε  ακράδαντα  ότι  κρυβόταν  δυνάμεις  όπου  με  τον  κατάλληλο  χειρισμό  θα  τον  βοηθούσανε  να  αποδείξει, τις  νέες  του  επιθυμίες.

Το «έπρεπε» δεν  τον  τρόμαζε  πλέον. Είχε  δοκιμαστεί  στην  λογική  της  μονοτονίας  και της  επανάληψης, και  αρκούσε  μόνο  του  ως  γεγονός  ώστε  να  πεισμώσει  περισσότερο. Το  καλοκαίρι  αυτό  δεν  θα  έμοιαζε  με  κανένα  απ΄τα  προηγούμενα.

"Αποχρώσεις"-Πρωτοδημοσιεύτηκε στο koukidaki.gr

Πάλευε με τις έγνοιες και τα προβλήματα του. Ασφαλώς και δεν διένυε την καλύτερη περίοδο της ζωής του. Οι συνέπειες της καραντίνας, εξαιτίας του κορωνοιού ήταν δραματικές για το mini market που διατηρούσε, καθώς πλέον είχε πολλά χρέη.

Ο Ιούνιος ανεξάρτητα αν είχε εγκαινιάσει την θερινή περίοδο, για εκείνον δεν ήταν τίποτα λιγότερο ή περισσότερο, από την συνέχεια ενός δύσκολου χειμώνα. Στο καφενείο της γειτονιάς του, όπου ήταν τακτικός θαμώνας έπινε τον γλυκό «ελληνικό» καφέ του, και κάπνιζε το ένα τσιγάρο πίσω απ΄το άλλο. Πίστευε ότι βίωνε αποχρώσεις ζωής, γι’αυτό και δεν είχε καλή διάθεση. Έπρεπε να πράξει το γρηγορότερο δυνατόν, ώστε να βγεί απ΄το αδιέξοδο που είχε περιέλθει.

Αν και δεν είχε διαύγεια στο μυαλό, λόγω της πίεσης που ένιωθε κάποια δειλά πλάνα αντίδρασης να αχνοφαίνονται , περισσότερο ως επιθυμία παρά ως πραγματικότητα. Ακόμα και έτσι όμως, θα μπορούσε να ήταν μία αρχή, για να ελπίζει.

"Νο 14"-Πρωτοδημοσιεύτηκε στο Koukidaki.gr

Κάπνιζε  και  οι  δακτύλιοι  καπνού  που  προκαλούσε  το  τσιγάρο,  «ταξίδευαν»  την  σιωπή  του  σε  διάφορες  κατευθύνσεις. Επιθυμούσε  να  απευθυνθεί  σε  κάποιον  ή  κάποια. Όποιον  εν  πάσει περιπτώσει, μπορούσε  να  μοιραστεί  τις  έγνοιες  του  μέσα  στην  μοναξιά  που  τον  περιέβαλλε.

Κάποια  στιγμή  αντίκρισε  δύο  μικρά  πουλιά, να  κάθονται  στα  κάγκελα  του  ενός  απ΄τα παράθυρα  του  διαμερίσματος  του. Απ΄τον  2^ο όροφο  μιας  πολυκατοικίας, οι  ρόλοι  είχανε  αντιστραφεί  για  πρώτη  φορά  στην  ζωή  του. Δεν  ήταν αυτός  που  ελεύθερα  κινούνταν  μπροστά  από  ένα  κλουβί  με  μελωδικά  πτηνά, αλλά το  αντίθετο. Γνώριζε  ασφαλώς, ότι  η  κατάσταση  αυτή  ήταν  συγκυριακή, και  δεν  είχε  καμία  αμφιβολία  απ’αυτού. Όμως  η  ζωή  έχει ένα  μοναδικό  τρόπο, ώστε  να  αποκαθηλώνει  σταθερές  και  να  τις  αντικαθιστά  με  τους δικούς  της  κανόνες.

Άπλωσε  το  χέρι  με  λίγα  ψίχουλα  ψωμιού, αφού  πρώτα  τα  προμηθεύτηκε  από  την  κουζίνα. Προς  έκπληξη του, δέχτηκαν  την  πρόσκληση  του  και  τα  έφαγαν. Μετά από  λίγα δευτερόλεπτα, εκείνα  χάθηκαν  απ΄το  βλέμμα  του  και  το διαμέρισμα  νο 14.

"Σ'αγαπώ""-Ποιητική συλλογή "Ατάκτως ερριμμένα"

Σ'αγαπώ γιατί η ζωή μου απέκτησε ενδιαφέρον ξανά.Δίχως
θλίψη και αδιέξοδα.
Σ'αγαπώ γιατί το πρωι δεν πετώ τις κουβέρτες στο πάτωμα
αλλά θέλω να χάνομαι στην θαλπωρή τους,μαζί σου.
Σ'αγαπώ γιατί δεν ξεχνιέμαι τα βράδια στα bars και λατρεύω
να πίνουμε γάλα παρέα.Με μια φρυγανιά,και στην διαπασών
να ακούμε τζαζ.
Σ'αγαπώ γιατί αν δεν υπήρχες,δεν θα έγραφα στίχους με
την νύχτα παρέα.

"Ιδιάζουσα περίπτωση"-Απο την συλλογή "Λέξεις και εικόνες"

Καθώς  απολάμβανε το  πρώτο  καλοκαιρινό  του  μπάνιο  στην  θάλασσα, ο  Κυριάκος  δεν  παρέλειπε  να  υπενθυμίζει  με  στόμφο  στον  εαυτό  του, ότι  η  αισιοδοξία  είναι  «ιδιάζουσα  περίπτωση». Έτσι  την  είχε  χαρακτηρίσει, ένας  καθηγητής  του  στην  τρίτη  λυκείου, χαριτολογώντας  μεν, αλλά  αποτυπώνοντας  στην  μνήμη  του  μια  αγαπημένη  φράση.

Δεν  ήθελε  να  την  αποδομήσει  σε  καμία  περίπτωση, επιχειρώντας  να  της  δώσει ερμηνεία. Καθώς  μεγάλωνε, μέχρι  την  ηλικία  πλέον  των  44 χρονών  που  βρισκόταν  είχε  συνειδητοποιήσει, ότι  αυτή  είναι  η  ομορφιά  της  στιγμής.Η έμπνευση.Και  αυτή  δεν  επιδέχεται  πολλά  παραπάνω, από την  αποτύπωση.

Φρονούσε  δε ,ότι αφού τα  είχε  καλά  με  τον  εαυτό  του, και  είχε  ισορροπήσει  ψυχικά  στον  μέγιστο  βαθμό  που  ήταν  δυνατό, όφειλε  να εφαρμόζει  κάθε  μέρα  την  ρήση  που  εκστομίστηκε, μέσα σε  μια  σχολική  αίθουσα.

"Ημερολόγιο"-Πρωτοδημοσιεύτηκε στο Koukidaki.gr

Καθώς το δυνατό φως του ήλιου, αποσύρονταν στην αγκαλιά της θερινής νύχτας ο Παύλος την απολάμβανε ,καθισμένος στο μπαλκόνι του διαμερίσματος του. Χαλάρωνε καθώς είχε επιστρέψει λίγη ώρα πριν, απ΄την εργασία του και τον βοηθούσε σε αυτή την διαδικασία η ανάγνωση του ημερολογίου που διατηρούσε.

Εδώ και αρκετά χρόνια, καταχωρούσε τις σκέψεις και τις εμπειρίες του σε ένα τετράδιο. Αρκετές σελίδες είχανε συμπληρωθεί, και τις διάβαζε αναπολώντας το παρελθόν. Υπήρχε όμως μία ,η οποία ήταν σκισμένη. Έτσι είχε πράξει, όταν πέθανε η αγαπημένη μητέρα του ,πριν δύο χρόνια. Ο πατέρας του, τους είχε εγκαταλείψει όταν ήταν μωρό. Αδέλφια δεν είχε. Η αγάπη που είχε για εκείνη, τον είχε στιγματίσει κατάβαθα στην ψυχή. Σε βαθμό που η απώλεια της, ήταν ανυπολόγιστη.

Δεν μπορούσε με κανένα τρόπο, να την βγάλει απ΄το μυαλό. Ξαφνικά έκρυψε το πρόσωπο πίσω απ’τα χέρια του. Σαν να μιλούσε με εκείνη, χωρίς λόγια. Γιατί ήταν φτωχά μπροστά στα συναισθήματα του.

Φένια Τσαγανάκη-Νίκος Βαρδάκας..Στα τέλη καλοκαιριού κυκλοφορεί σε βιβλίο η συνεργασία μας!

Aγαπημένες φίλες και φίλοι,είμαι στην ευχάριστη θέση να ανακοινώσω,ότι στα τέλη του καλοκαιριού θα κυκλοφορήσει σε μορφή βιβλίου η συνεργασία μου,με την Φένια Τσαγανάκη.Η λογοτεχνική μου προσέγγιση συναντάται με τα ταξίδια της Φένιας!Απο τις εκδόσεις "Ελκυστής".

"Φύση"-Πρωτοδημοσιεύτηκε στο Koukidaki.gr

Τα Σαββατοκύριακα στο εξοχικό στην Χαλκιδική, ήταν μια απαραίτητη καταφυγή για τον Νίκο, ώστε να φορτίζει τις «μπαταρίες» του ενόψει του επερχόμενου δύσκολου πενθήμερου. Την συνήθεια αυτή, δεν την άλλαζε με τίποτα στον κόσμο καθ’όλη την διάρκεια του χρόνου.

Η βόλτα στην φύση παρέα με τον αγαπημένο του σκύλο ,τον Τσάρλυ ήταν πάνω απ’όλα χαλάρωση μα δεν υπολείπονταν καθόλου και η διασκέδαση. Ήδη το καλοκαίρι βρισκόταν στα πρόθυρα του, και το μυαλό πολλών συμπολιτών του όπως και του ίδιου ταξίδευε σε κάποιο νησί ή παραλία.

Μέσα σε λίγα χιλιόμετρα, τα βήματα του εναλλάσσονταν πάνω στην άμμο, το χώμα, μα και το θαλασσινό νερό λόγω των κυμάτων που «έσκαγαν» στην απέραντη ακρογιαλιά. Αντιλαμβάνονταν ασφαλώς γρήγορα, ότι μια επιθυμία είναι ένας τρόπος «διαφυγής» ανεξάρτητα αν μπορεί να εκπληρωθεί ή όχι. Σε κάθε περίπτωση ένιωθε ευγνωμοσύνη, που είχε την δυνατότητα να απολαμβάνει το πανέμορφο τοπίο.

"Πρωτομαγιά"-Πρωτοδημοσιεύτηκε στο Koukidaki.gr

Ήταν  μια  ηλιόλουστη  Πρωτομαγιά, από  εκείνες  τις  μέρες που  χαίρεται κάποιος  να  τις απολαμβάνει. Οι καιρικές συνθήκες  ήταν  ανοιξιάτικες, και  η  Μαρία  απ΄το μπαλκόνι της  στις  40  Εκκλησιές  της  Θεσσαλονίκης, απολάμβανε  την  λαμπερή  επιφάνεια  του  Θερμαϊκού.

Η  θέα  ήταν  πανοραμική και  ένιωθε τυχερή  μαζί  με τον  σύζυγο  της  τον  Γιάννη  που είχανε αυτό  το  προνόμιο. Απο  την  άλλη βέβαια, η τελειότητα  στην  ζωή  είναι ένα  ιδανικό  ζητούμενο. Δυστυχώς  η  πανδημία  του  κορωνοιού, είχε  προκαλέσει  παγκοσμίως  όπως  και  στην  Ελλάδα  αρκετά  προβλήματα. Τα σημαντικότερα ,ήταν  η απώλεια ανθρώπων και  ο περιορισμός  της  κυκλοφορίας. Ήταν  μια  περίοδος, που  όλοι  την  βίωναν  κλεισμένοι  αρκετές ώρες  για  λόγους  ασφαλείας ,μέσα  στα  διαμερίσματα  τους.

Εκείνη  καθώς ο άντρας  της, επικοινωνούσε  μέσω  βιντεοκλήσης  με έναν  φίλο  του  στην Αυστρία  δεν  έκρυβε  την  στεναχώρια  της, που  επί  μεγάλο χρονικό  διάστημα  δεν  μπορούσε  να  πραγματοποιήσει τις  δραστηριότητες  προ  της  εμφάνισης  του  ιού .Από  την  άλλη όμως, στο πίσω  μέρος  του  μυαλού της, αχνοφαίνονταν  η  αισιοδοξία, ότι  κάποια  στιγμή  στο  κοντινό  μέλλον  η  κατάσταση θα  άλλαζε προς  το καλύτερο.

Ένα  σμήνος  πουλιών  που αντίκριζε  να  διασχίζουνε  τον  ουρανό, ήταν  η  απτή  απόδειξη   ότι  η  ζωή  έχει την  δική  της  ανεξάντλητη  δυναμική  ξέχωρα  από τα  προβλήματα  και  τις  δυσκολίες.

"Μάιος"-Από την συλλογή κειμένων "Λέξεις και εικόνες"

Η  πανδημία  του  κορωνοιου, είχε  προκαλέσει δεινά σε πολλές χώρες. Ανάμεσα  τους  και  η  Ελλάδα. Περιορισμός  κυκλοφορίας, νεκροί  και  ασθενείς  στα νοσοκομεία  συνέθεταν  μία  δυσάρεστη  εικόνα  που  σίγουρα  δεν  ήταν  συνηθισμένη  για  το  σύνολο  του  πληθυσμού.

Η  Μαρία  βρισκόταν  μέσα  στο  διαμέρισμα  της  τις  περισσότερες ώρες  της  μέρας, ακολουθώντας  κατά  γράμμα τις  οδηγίες  που  είχε  ανακοινώσει  η κυβέρνηση. Προσπαθούσε  όσο  δύσκολο και αν ήταν αυτό, να  επιδοθεί σε  δραστηριότητες  που  θα  την  βοηθούσανε  να  δραπετεύσει  για  λίγο  από την  μονοτονία  της. Μία  από  αυτές  ήταν  το  μαγιάτικο  στεφάνι, που  είχε πλέξει με άνθη  απ΄τις  γλάστρες  της, στο  μπαλκόνι. Με την  βοήθεια  της  μνήμης, κατέφευγε σε  παλαιότερα  έτη  όπου  παρέα  με φίλους ή  και τους  γονείς  της  όταν  ήταν  μικρή  απολάμβανε, τον  τελευταίο μήνα  της  Άνοιξης.

Το  παρόν  ασφαλώς  της  παρείχε «εφόδια», μόνο  για  να  επιδίδεται  σε  ταξίδια  του  νου. Την  έπνιγε  το  παράπονο, αλλά  γνώριζε  πολύ καλά  ότι  η  πραγματικότητα  ήταν  συγκεκριμένη. Αισιοδοξούσε  όμως, ότι  κάθε  νέα  μέρα, θα  ήταν  ένα  βήμα  πιο  κοντά  στην  ανατολή. Στο  ξημέρωμα, όπου  ο  ήλιος  θα  έλουζε  με  αισιοδοξία  τις  καρδιές  των  ανθρώπων.

"Διαφυγή"-Πρωτοδημοσιεύτηκε στο koukidaki.gr

Ήταν  μία  περίοδος  αρκετά  επίπονη  για  τον  Κύριλλο. Το  πρόβλημα  υγείας, που  είχε  αίσιο  τέλος  για  την  μητέρα  του, την  κυρία  Αρετή  του  είχε  απορροφήσει αρκετό  χρόνο  και  ενέργεια. Η  εγχείρηση  στην  οποία  υπεβλήθη, το  λιγότερο  που  τον  ενδιέφερε ήταν  το  κόστος  της.

Περισσότερο  είχε  έγνοιες  όπως  ήταν  φυσιολογικό, και  γι’αυτό  ήθελε  μία διαφυγή. Αποφάσισε  να  πραγματοποιήσει ένα ταξίδι, όχι  με  κάποιο απ΄τα συνηθισμένα μέσα  μεταφοράς, αλλά με το  μυαλό. Καθώς  βρισκόταν  στο  υπνοδωμάτιο  της  μητέρας  του  στο  σπίτι  της, και  καθόταν δίπλα  απ’το κρεβάτι  όπου  ανάρρωνε έκλεισε  για  λίγο  τα  μάτια.

 Επιχειρούσε, να  πραγματοποιήσει  έναν  μικρό  απολογισμό  των  πεπραγμένων, του  τελευταίου  χρονικού  διαστήματος. Κυρίως  στο  επίπεδο  των  ανθρώπων  που  τον  είχανε  στηρίξει στην  περιπέτεια του. Ο  απολογισμός  ήταν  θλιβερός. Ελάχιστοι.

Πολλούς  μάλιστα  από  αυτούς, τους  είχε συμπαρασταθεί σε αντίστοιχες  περιπτώσεις  στο  παρελθόν. Όμως  γρήγορα  αντιλήφθηκε, ότι  η  ζωή  είναι  αμείλικτη  και  κυλάει  δίχως συναισθηματισμούς. Οι  εμπειρίες  που είχε αποκομίσει, ήταν  ικανές ώστε  να  τον  κάνουν ακόμα  σοφότερο.