Δευτέρα 21 Ιανουαρίου 2019

"Στο λεωφορείο"-Πρωτοδημοσιεύτηκε στο koukidaki.gr



Η Δανάη είχε μόλις ανέβει στο λεωφορείο. Αισθανόταν κουρασμένη απ΄την εργασία στο γραφείο και κατευθυνόταν στο σπίτι. Όμως ως είθισται ,το μεσημέρι υπήρχε αρκετός κόσμος και η συνύπαρξη αυτή δημιουργούσε αναπόφευκτα προβλήματα. Κρατιόταν απ΄την χειρολαβή, ενώ ο συνωστισμός ήταν αρκετός ώστε να επιφέρει διαμάχες.

-Κυρία μου μην σπρώχνετε.

-Μα τι να κάνω; Σαν σαρδέλες σε κονσέρβα είμαστε.

Λόγω του ψύχους ,τα παράθυρα ήταν κλειστά ενώ μια ηλικιωμένη κοιμόταν στην θέση της. Δύο φίλοι, που επέστρεφαν απ΄το φροντιστήριο ξένων γλωσσών φιλονικούσαν για το ποδόσφαιρο. Η Δανάη, μετρούσε αντίστροφα τις στάσεις που είχανε απομείνει, ώστε να φθάσει στον προορισμό της.

Ευτυχώς ήταν μία ακόμα αλλά η υπομονή της εξαντλούνταν καθώς περνούσαν τα λεπτά. Ένας καλοντυμένος άντρας, έκανε παρατηρήσεις στον οδηγό γιατί το λεωφορείο σύμφωνα με αυτόν είχε αναπτύξει μεγάλη ταχύτητα.

-Σε παρακαλώ άνθρωπε μου. Πρόσεχε λίγο .Δεν συμμετέχουμε σε αγώνα ράλι.

-Να ασχολείσαι με την δουλειά σου. Αλλιώς αν θέλεις, έλα να καθίσεις στο τιμόνι.

Ευτυχώς για την Δανάη, σύντομα κατόρθωσε να αποβιβαστεί. Ένιωσε μεγάλη ανακούφιση. Ήταν ένα ακόμα μεσημέρι, όπως και τα προηγούμενα συνηθισμένα.

Δευτέρα 7 Ιανουαρίου 2019

Σήμερα στο koukidaki.gr,δημοσιεύεται το κείμενο μου "Νέο έτος"!



Οι δρόμοι αν και βράδυ, θύμιζαν έντονα ημέρα. Κάθε αλλαγή χρόνου, επιφέρει αναπόφευκτα γλέντι, χαρά, αισιοδοξία. Πλήθος κόσμου, κατευθυνόταν σε χώρους διασκέδασης ή και πλατείες ,όπου διάφοροι δήμοι διοργάνωναν εορταστικές εκδηλώσεις. Ανάμεσα στο χαρούμενο κλίμα που επικρατούσε, υπήρχε έντονα η αντίθεση ενός άντρα.

Ένα πρόσωπο συνοφρυωμένο, όπου κάτω απ΄την ζεστασιά του σκούφου και του σακακιού έκρυβε παγωνιά. Ο Τάσος περπατούσε με διάθεση, να ξεφύγει απ΄την μοναξιά του σπιτιού, αλλά σε καμία περίπτωση δεν ένιωθε καλά. Κρατούσε ένα κουτί μπύρας, και το βλέμμα του διαπερνούσε καρδιές και ψυχές, λες και ακτινογραφούσε συμπεριφορές.

Κάποια στιγμή δίπλα από μια βιτρίνα καταστήματος, αντίκρισε έναν ζητιάνο ξαπλωμένο στο πεζοδρόμιο. Καλυπτόταν από κουβέρτες και λίγες εφημερίδες, ενώ η γέρικη κορμοστασιά του, έδειχνε αδύναμη να αντιμετωπίσει τον χλευασμό τριών νεαρών που στεκόταν από πάνω του.

O Tάσος με αποφασιστικότητα, έδιωξε τους ενοχλητικούς επισκέπτες και έσκυψε ώστε να του κρατήσει το χέρι. Πίσω απ΄την γκρίζα γενειάδα του, πρόβαλλε ένα ασθενικό χαμόγελο. Tόσο ώστε να κατορθώσει να ψελλίσει λίγες λέξεις.

«Σε ευχαριστώ». Το νέο έτος φανέρωνε τις προθέσεις του, ώστε να ενώσει σε μια φιλία δύο διαφορετικές ως τότε προσωπικότητες.

Παρασκευή 4 Ιανουαρίου 2019

"Ιδέα"-"Δύο άσπονδοι φίλοι"



(Ο Αγησίλαος με τον Νώντα, απολαμβάνουν την ηλιόλουστη μέρα έξω απ΄το λεωφορείο ενώ το κρύο είναι τσουχτερό. Η Ελπίδα είναι ξαπλωμένη δίπλα τους.)

-Τι όμορφη μέρα είναι η σημερινή Νώντα! Μετά από αρκετό καιρό, δεν βρέχει ούτε χιονίζει.

-Έχεις δίκιο. Μέχρι και η τετράποδη φιλοξενούμενη μας, δείχνει την ικανοποίηση της με αυτή την εξέλιξη. Όμως τα προβλήματα, παραμένουν στο διώροφο σπίτι μας.

-Μα μόνο δυσκολίες έχουμε να αντιμετωπίσουμε. Δεν εργαζόμαστε, άρα δεν διαθέτουμε χρήματα. Επομένως κάτι πρέπει να κάνουμε άμεσα.

(Επικρατεί παροδική σιωπή. Ο Νώντας βαδίζει μερικά μέτρα, σιωπηλός και σκεφτικός.)

-Μακάρι να ήξερα την απάντηση. Όμως δεν μπορούμε να κάνουμε τίποτα άλλο, απ’το να ελπίζουμε.

-Η αισιοδοξία είναι μια οπτική, ένα συναίσθημα. Όμως αν δεν μετουσιωθεί παραμένει ένας ευσεβής πόθος.

-Ένα μυαλό μπορεί να «σκαρφιστεί» κάποιες ιδέες. Δύο όμως μαζί, ακόμα περισσότερες.

(Ξαφνικά ο Νώντας αγκαλιάζει την Αγάπη, και δείχνει χαρούμενος.)

-Έχω μια πολλή όμορφη έμπνευση.

-Χμμ για να ακούσω.

-Ο χώρος έξω απ΄το λεωφορείο, είναι τεράστιος. Ανεκμετάλλευτος. Γιατί να μην δημιουργήσουμε έναν κήπο, όπου θα ευδοκιμούν οπωροκηπευτικά είδη; Θα καταναλώνουμε, αλλά και θα εμπορευόμαστε ότι παράγουμε. Επομένως θα έχουμε και έσοδα.

-Η πρόταση σου, είναι πολύ ωραία. Πώς δεν την σκεφτήκαμε νωρίτερα;

-Ποτέ δεν είναι αργά. Οπότε σύντομα, πρέπει να καταστρώσουμε το σχέδιο, και να εργαστούμε σκληρά ,ώστε να βρούμε μια διέξοδο απ΄την κατάσταση που έχουμε περιέλθει.

Έσφιξαν τα χέρια, και μετά από πολύ καιρό ένα ασθενικό χαμόγελο φάνηκε να ξεπροβάλλει στο μελαγχολικό τους πρόσωπο.