Ξημέρωσε. Κοιτάζεις έξω απ΄το σιδερόφραχτο παράθυρο, και
αντικρίζεις τον ήλιο που ανατέλλει. Δεν μπόρεσες να κοιμηθείς
την νύχτα. Πάλευες με τον εαυτό σου. Η σκοτεινή πλευρά του χθες
αντιμετώπιζε την φωτεινή πλευρά του αύριο.
Ούρλιαζες όταν ο αγώνας έμοιαζε άνισος. Ίδρωνε το μέτωπο, όταν η
ελπίδα καταπλακώνονταν απ΄τον φόβο. Έσφιγγες την γροθιά, και
χτυπούσες τον τοίχο. Μάτωσες. Η προσμονή για την απόδραση απ΄το
σκοτάδι ήταν μεγάλη μα συνάμα και βασανιστική. Ο αντίπαλος σου ήταν
δυνατός. Άντεξες όμως στην διάρκεια της μάχης. Η πόρτα του κελιού
χωρίζει δύο κόσμους. Εκείνον που αντιπροσώπευε τους φόβους σου, και
την απέχθεια για ζωή και την προσμονή για δημιουργία και νέες εμπειρίες.
Είσαι πλέον έτοιμος. Νιώθεις το σώμα γεμάτο από ορμή και δύναμη. Τα πόδια
σου ορθώνουν επιθυμίες σαν λουλούδια που φύτρωσαν απ΄τον σπόρο της
θέλησης.
Τα μάτια σου σπινθηροβολίζουνε αρχέγονη ασέβεια, ως διαφυγή απ΄το βασίλειο
του ειδώλου. Χαμογελάς ενώ στα σωθικά σου εκρήγνυται το ηφαίστειο της αλλαγής.
Λάβα τα όνειρα ξερνοβολούνε στασιμότητα και απάθεια. Ορμάς προς την πόρτα μα
η έκπληξη σου είναι μεγάλη. Άνοιξε δίχως να την αγγίξεις. Η ορμή των θέλω σου ήταν
το κλειδί για να ανοίξει. Βαδίζεις χαμογελώντας ώστε να ανακαλύψεις την νέα
πατρίδα. Αντιλαμβάνεσαι ότι πρέπει να την ψηλαφίσεις σπιθαμή προς σπιθαμή.
Δεν φοβάσαι πλέον. Μπροστά σου απλώνει τις χάρες της, η αλλαγή της σελίδας στο
βιβλίο της ζωής.
