Δευτέρα 17 Φεβρουαρίου 2020

"Το τρανζίστορ"-Πρωτοδημοσιεύτηκε στο koukidaki.gr



Απ΄τα φοιτητικά χρόνια, όταν και είχε αγοράσει ένα τρανζίστορ ένιωθε ότι ήταν ένα αναπόσπαστο κομμάτι της ζωής του. Το μικρό σε μέγεθος ραδιόφωνο, δεν ήταν μια απλή εργοστασιακή συσκευή, ώστε να ακούει μουσική ή οποιαδήποτε άλλη εκπομπή σε κάποιο σταθμό.

Το κουβαλούσε σε εκδρομές και επαγγελματικά ταξίδια ,ώστε να αποτελεί την παρέα του όταν το είχε ανάγκη. Κάποιοι φίλοι μάλιστα, διατηρούσανε ειρωνική στάση απέναντι σε αυτή την κατάσταση. Θεωρούσανε ότι ήταν τουλάχιστον παιδαριώδες αυτό που έπραττε. Όμως εκείνος δεν έδινε την παραμικρή σημασία στα σχόλια τους. Και γιατί άλλωστε;

Εκείνος ένιωθε πολύ όμορφα. Όμως ο χρόνος είναι αμείλικτος, και η φθορά του αναπόφευκτη. Λίγες μέρες πριν, είχε αντιληφθεί προς μεγάλη του απογοήτευση ότι δεν μπορούσε να ακούσει τον παραμικρό ήχο, με αποτέλεσμα η ορθογώνια κατασκευή να είναι ουσιαστικά απενεργοποιημένη .Για λίγο είχε σκεφτεί την περίπτωση να αγοράσει ένα καινούργιο μοντέλο. Όμως γρήγορα παραμέρισε αυτή την σκέψη μέσα στο μυαλό του. Το μεταφυσικό δέσιμο που ένιωθε, ήταν αρκετό ώστε να είναι αποτρεπτικός παράγοντας.

Ήταν αν μη τι άλλο, το αγαπημένο του τρανζίστορ!

Τρίτη 4 Φεβρουαρίου 2020

"Ομορφη Τρίτη"-Συλλογή κειμένων"Λέξεις και εικόνες"



Η μέρα ήταν ηλιόλουστη, παρά το δριμύ ψύχος που επικρατούσε. Κάθε 6 Φεβρουαρίου τα τελευταία 7 χρόνια, ο Παύλος κατευθυνόταν στα κοιμητήρια Θέρμης λίγο έξω από την Θεσσαλονίκη, για να παρευρεθεί ενώπιον του τάφου ενός αγαπημένου του φίλου.

Δεν ξεχνούσε εκείνο το πρωινό, όταν ο Δημήτρης είχε επικοινωνήσει μαζί του ώστε να απολαύσουνε έναν ξέγνοιαστο μεσημεριανό καφέ. Ήταν πρωτοετείς φοιτητές και είχανε εκείνη την μέρα αρκετό ελεύθερο χρόνο, ανάμεσα στα μαθήματα της σχολής αρχιτεκτόνων όπου είχανε εισέλθει, λίγους μήνες πριν. Γνωρίζονταν από παιδιά. Εκείνη η μικρή γειτονιά στο κέντρο της Θεσσαλονίκης, ήταν η αιτία ώστε να γνωριστούνε και να «δεθούν». Το φλερτ με τα κορίτσια, οι διαφωνίες στις συζητήσεις και οι βόλτες με τα ποδήλατα, ήταν μερικές αφορμές ώστε να επιβεβαιώνουν συχνά, πόσο στενή ήταν η φιλία τους.

To μέλλον και η ζωή, ένιωθαν ότι τους ανοίγονταν διάπλατα και ως εκ τούτου είχανε πολλή όρεξη, ώστε να απολαμβάνουν την καθημερινότητα. Δυστυχώς όμως, η πραγματικότητα τους επιφύλαξε άσχημο παιχνίδι. Πίσω από την διαπίστωση στο τηλεφώνημα του Δημήτρη : « Όμορφη Τρίτη», κρυβόταν καλά η τραγωδία που θα επακολουθούσε. Το αυτοκίνητο του, όπου επέβαιναν συγκρούστηκε λόγω ολισθηρότητας στον δρόμο με μια μηχανή μεγάλου κυβισμού.

Αποτέλεσμα ήταν να σκοτωθούνε ακαριαία οι δύο οδηγοί, ενώ εκείνος τραυματίστηκε σοβαρά. Κατόρθωσε να επιζήσει, μετά από παραμονή σχεδόν ενός μήνα στο νοσοκομείο, αλλά τίποτα δεν θα έμοιαζε ίδιο με το παρελθόν. Σιωπηλός όπως ήταν, εναπόθεσε λίγα λουλούδια στο μνήμα του φίλου του. Επιδίωκε να συζητήσει μαζί του, αλλά η σκληρή αλήθεια τον προσγείωνε απότομα. Έπρεπε όμως να φύγει, γιατί όφειλε να ταξιδέψει στην Αθήνα, όπου και ζούσε πλέον καθώς δραστηριοποιούνταν εκεί επαγγελματικά.

Το ραντεβού όμως είχε δοθεί, όσο επίπονο και αν ήταν για μετά από έναν χρόνο.

Δευτέρα 3 Φεβρουαρίου 2020

"Βιβλιοφάγος"-Πρωτοδημοσιεύτηκε στο Koukidaki.gr



«Βιβλιοφάγος». Αυτή ήταν η προσωνυμία της, αν και το βαφτιστικό της όνομα ήταν Μαρία. Λάτρευε να αγοράζει απ’την εφηβεία της βιβλία, και να τα μελετάει. Δεν της άρεσε επ’ουδενί το ρήμα «διαβάζει». Ο λόγος ήταν πολύ απλός. Όταν ξεκινούσε την ανάγνωση ενός έργου, είχε την τάση να βυθίζεται με μοναδικό τρόπο σε απροσμέτρητα βάθη ανάλυσης και περισυλλογής.

Πίσω από κάθε λέξη, γνώριζε ότι κρυβόταν ουσιαστικά ένας ολόκληρος κόσμος τον οποίο επιδίωκε, να εξερευνήσει προς όφελος των αποριών που είχε. Σε αντίθεση με πολύ κόσμο, πίστευε ότι η τελευταία σελίδα δεν ήταν η αυλαία. Αλλά η απαρχή ενός άγνωστου σύμπαντος που ο συγγραφέας όφειλε να αποτυπώσει τις διαστάσεις του στο χαρτί. Αρκετοί που την γνώριζαν, πίστευαν ότι τα βιβλία ήταν η καλύτερη παρέα της καθότι έμενε μόνη ,σε ένα μικρό διαμέρισμα στα δυτικά προάστια της πόλης.

Δεν ήταν ψέμα. Όμως ήταν η μισή αλήθεια. Γιατί στην πραγματικότητα, ήταν ο μεγάλος της έρωτας και δεν είχε πρόβλημα να το παραδεχτεί. Εξάλλου ένιωθε καλύτερα στην σχέση της, με κάποιο φανταστικό ήρωα παρά με ανθρώπους πραγματικούς. Γιατί δεν την πρόδιδε, και η εμπιστοσύνη που του είχε ποτέ δεν είχε εμφανίσει την παραμικρή ρωγμή.