"Αμμουδιά"-Πρωτοδημοσιεύτηκε στο koukidaki.gr.

Τα βήματα βούλιαζαν στην άμμο. Θαρρείς ο χρόνος, είχε μεταμφιεστεί σε άνθρωπο και σημάδευε ανεξίτηλα την παρουσία του. Είχε καταφθάσει ο Ιούνιος και δίχως δεύτερη σκέψη, ο Νίκος «φλέρταρε» την θάλασσα, σε εκείνη την όμορφη ακρογιαλιά. Ήταν Παρασκευή απόγευμα, και η αλήθεια είναι ότι ένα δροσερό αεράκι πρόσφερε χαλάρωση στην βόλτα του.

Κάποια στιγμή ξάπλωσε, και κάτω απ΄τις αχτίνες του ήλιου έκλεισε τα μάτια. Η αλμύρα του νερού, έγλειφε την όσφρηση ενώ η αφή του κύματος με τα πόδια πρόσφερε, μια μοναδική αίσθηση. Μπορούσε να διακρίνει την πόλη της Θεσσαλονίκης, την οποία για λίγες ώρες είχε προτιμήσει να αποχωριστεί. Το στοιχείο όμως που τον γοήτευε αναμφίβολα, ήταν ο ανοιχτός γαλάζιος ορίζοντας που στην αγκαλιά του θώπευε, τον πορτοκαλόχρου φωτεινό δίσκο.

Κάθε εκατοστό αυτού του πίνακα που εκείνος ζωγράφιζε με τα χρώματα, των μύχιων επιθυμιών του ανέβλυζε ανεξάντλητες ποσότητες ελπίδας. Αναντίρρητη ανάγκη ουσιαστικά, για την απόδραση που προετοίμαζε καθημερινά μόλις ξυπνούσε και πραγματοποιούσε αργά το απόγευμα, μετά την αποχώρηση απ΄το γραφείο.

"Ραδιόφωνο"-Πρωτοδημοσιεύτηκε στο Koukidaki.gr.

Την κοίταζε βαθιά μέσα στα μάτια. Απολάμβανε το απέραντο γαλάζιο, που ακτινοβολούσανε οι «κόρες» τους. Εκείνη περίμενε μια κουβέντα, να αποδράσει απ΄τα χείλη του. Να σαγηνέψει τις αισθήσεις της, και να ταξιδέψουνε μέχρι τα αστέρια.

Αγκαλιασμένοι στην βεράντα του διαμερίσματος τους, μαγεύονταν από την υπέροχη «σιγαλιά» που πρόσφερε η καλοκαιρινή νύχτα. Αν και ζευγάρι από την εφηβεία, ήταν παντρεμένοι εδώ και 8 χρόνια με μια μικρή κόρη που κοιμόταν στο δωμάτιο της. Παρέα τους είχανε, εκείνη την ώρα ένα μικρό φορητό ραδιόφωνο σε σχήμα ορθογώνιο δώρο ενός φίλου του άντρα. Δεν ήταν η πιο μοντέρνα και ελκυστική συσκευή, αλλά είχε μοιραστεί ως άλλος άνθρωπος με μαγικό τρόπο τις αναμνήσεις τους, εδώ και πολύ καιρό.

Αν μπορούσε να μιλήσει, θα αναφέρονταν σε όλο το μωσαϊκό των συναισθημάτων που είχανε βιώσει. Καβγάδες, ψυχρότητα ,πάθος, έρωτα. Όμως αυτή ήταν εντέλει η ιδιαιτερότητα του. Ότι πάνω στο πλαστικό κάλυμμα του φώλιαζαν αναμνήσεις. Και αυτό ήταν αρκετό, ώστε να είναι ένας πολύ καλός φίλος τους.

"Διακοπές"-("Δύο άσπονδοι φίλοι").

(Έχει μεσημεριάσει, και οι δύο φίλοι δροσίζονται στον πρώτο όροφο του λεωφορείου πίνοντας αναψυκτικά. Η «Ελπίδα» κουλουριασμένη όπως είναι, έχει παραδοθεί στην αγκαλιά της θερινής ραστώνης.)

-Καλοκαίριασε Αγησίλαε, και ήδη ξεκίνησαν οι πρώτες υψηλές θερμοκρασίες.

-Έχεις δίκιο. Πλέον έφτασε η περίοδος, όπου όλοι οι συμπολίτες μας θα ξεκινήσουνε τις διακοπές τους.

-Με ότι αυτό συνεπάγεται. Μπάνιο στην θάλασσα, κατανάλωση καρπουζιού, παγωτού..

-Πεπόνι! Μην το ξεχνάς ούτε για αστείο. Είναι το αγαπημένο μου φρούτο.

-Αλήθεια φέτος που σκοπεύεις να παραθερίσεις; Κρήτη ή Κέρκυρα;

(Γελάνε με την ψυχή τους.)

-Χαχα! Ωραία που τα λές Νώντα. Όταν ήμουνα παιδί με τους γονείς μου, ταξιδεύαμε πολύ αυτή την περίοδο. Ειδικότερα απ΄τα μέσα Ιουλίου, ως τα τέλη Αυγούστου. Είχαμε διασχίσει κάθε σπιθαμή της ηπειρωτικής Ελλάδας και νησιών, προκειμένου να γευτούμε τις ομορφιές της χώρας.

Τώρα όμως..

-Εμείς είχαμε εξοχικό σπίτι στο δεύτερο πόδι της Χαλκιδικής. Παραθερίζαμε κάθε χρόνο. Μέχρι πριν λίγα χρόνια βέβαια, όταν μετά τον θάνατο των γονιών μου, το πούλησα λόγω χρεών. Ας είναι. Δεν θα απελπιστούμε κιόλας, λόγω της ανέχειας που βιώνουμε. Όπως γνωρίζεις, «Κάθε εμπόδιο σε καλό». Μετά ακριβώς από έναν χρόνο, μπορεί και εμείς παρέα με την αγαπημένη μας «Ελπίδα», να πραγματοποιήσουμε διακοπές αφού φυσικά έχουμε αρκετά χρήματα στην τσέπη μας.

-Αμήν και πότε!