-«Σήμερα διάβαζα ένα άρθρο στην εφημερίδα» είπε ο Αγαμέμνονας.
Με συγκλόνισε βαθιά, και ως άνθρωπος πάνω απ’όλα εκφράζω την οργή μου.
-«Για ποιο λόγο ευαίσθητε μου φίλε;» ρώτησε ο Τιμολέοντας.
-Ένας πατέρας μαζί με την κόρη του εδώ και 8 μήνες, ζούνε μέσα σε ένα
εγκαταλελειμμένο βαγόνι .Οι συνθήκες διαβίωσης των, είναι τουλάχιστον
άθλιες. Αναρωτιέμαι: Δεν υπάρχει κρατική πρόνοια; H’ έστω λίγη ανθρωπιά
από τους συνανθρώπους τους;
-Προσπαθώ να αντιληφθώ την ουσία του προβληματισμού σου, μα δεν δύναμαι
καθότι αυτή η εποχή προσφέρει μια θαυμάσια και συνάμα ανεπανάληπτη ευκαιρία.
Την επιβίωση του ισχυρότερου!
-Κάθε άλλο παρά το αίσθημα του αλτρουισμού σε διακρίνει. Από παιδί ακόμα είχα
καταλάβει πόσο κυνικός είσαι. Αλλά ποτέ άλλοτε ως τώρα, στην προχωρημένη ηλικία
που είμαστε δεν ήσουνα τόσο αδίστακτα ευθυτενής.
-Αγαπητέ Αγαμέμνονα κάθε φορά που πίνουμε έναν καφέ ή τσάι, αντιλαμβάνομαι πόσο
αχώριστοι εχθροί είμαστε. Σαφώς και ελκόμαστε από μια εκρηκτική φιλία, αλλά οι
κοσμοθεωρίες μας συγκρούονται στο επίπεδο της «ουσίας».
Είμαι λογικός και πρακτικός άνθρωπος, και επ’ουδενί αθεράπευτα ρομαντικός όπως εσύ.
-Σήμερα το βράδυ μπορείς να κοιμηθείς πιο ήσυχος ,που έμαθες για ακόμα μια ανθρώπινη
τραγωδία.
-Κανείς μας δεν είναι πιο δυνατός απ΄την εξέλιξη του χρόνου. Είδωλα δημιουργούνται
και γκρεμίζονται. Θεωρίες που παλαιότερα έλκυαν μεγάλες μάζες οπαδών, πλέον είναι
ξεπερασμένες και φυλλοροούν. Σίγουρα θεωρούνται μόνο το συμφέρον ,ο θάνατος και
η ζωή.
-Ωσάν συγκλονισμένος απ΄την είδηση που διάβασα, αύριο κιόλας θα προστρέξω προς
βοήθεια των συμπολιτών μας .Κάθε καλή πράξη, είναι και ένα ανάχωμα προς την
αδιαφορία και την αδράνεια.
-Εγώ πάλι αύριο πρέπει να πάω για γκολφ μαζί με τον κύριο Αποστόλου. Βλέπεις
είχαμε προγραμματίσει την συνάντηση αυτή πριν από λίγες ημέρες ως μία μικρή γιορτή, λόγω της σύναψης
μίας συμφωνίας ως ιδιοκτήτες, μεταξύ των τηλεοπτικών μας σταθμών.
-Επέτρεψε μου ως συγγραφέας μυθιστορημάτων, και μάλιστα ορισμένων από αυτά
best sellers να εκπροσωπώ την ελπίδα, και την ανατολή ενός φωτεινού αύριο. Έννοιες
άπιαστες για αρκετούς δυστυχώς που νιώθουνε και είναι αδιάφοροι απέναντι στον
άνθρώπινο πόνο.
-Ας είναι φίλτατε. Για ακόμα μια φορά κατορθώσαμε να διαφωνήσουμε.
-Όπως πάντα άλλωστε!
