"Πάσχα"-("Δύο άσπονδοι φίλοι").

(Η αστρόπλεκτη νύχτα υφαίνει την μοναδική ομορφιά, που προσφέρει το βράδυ του Μεγάλου Σαββάτου, αναμονή της Ανάστασης. Ο Αγησίλαος με τον Νώντα, απολαμβάνουν την ανοιξιάτικη μυσταγωγία κρατώντας λαμπάδες στον προαύλιο χώρο μιας κοντινής εκκλησίας, που έχει κατακλυστεί από δεκάδες πιστούς.)

- Σε δέκα λεπτά, θα έχουμε το χαρμόσυνο μήνυμα. Το πιο ελπιδοφόρο του χριστιανισμού. Η ζωή νίκησε τον θάνατο.

-Έτσι ακριβώς Νώντα. Μέσα στην δύσκολη πραγματικότητα που βιώνουμε, υπάρχει πάντα ο πόθος για το καλύτερο.

-(Σύντομα ο πάτερ αναφωνεί «Χριστός Ανέστη», και οι παρευρισκόμενοι ανταλλάσσουν φιλιά και αγκαλιές. Το ίδιο και οι «δύο άσπονδοι φίλοι»)

-Θυμάμαι ως παιδί, που μετά την εκκλησία την Ανάσταση κατευθυνόμασταν στο σπίτι για να τσουγκρίσουμε τα κόκκινα αβγά, και να φάμε την ζεστή μαγειρίτσα. Τώρα όμως οι συνθήκες είναι διαφορετικές.

-Το ίδιο ίσχυε και για μένα Αγησίλαε. Όμως η πραγματικότητα, πρέπει να μας πεισμώνει και όχι να χαλαρώνει την πίστη μας. Κατορθώσαμε να έχουμε για το αυριανό γιορτινό τραπέζι, μερικά κομμάτια κρέας και ένα μικρό μπουκάλι κρασί. Για σήμερα δεν προβλέπεται τίποτα δυστυχώς.

-Έχεις δίκιο. Συνάνθρωποι μας αυτή την στιγμή που μιλάμε, πεθαίνουν αβοήθητοι και παρατημένοι κυριολεκτικά, δίπλα από ένα κάδο σκουπιδιών.

Τουλάχιστον εμείς ελπίζουμε.

-Αυτό ακριβώς.

(Ξαφνικά μία χαμογελαστή, ηλικιωμένη γυναίκα τους πλησιάζει και προσφέρει δύο κόκκινα αβγά.)

-Πληγώνεται η ψυχή μου, όταν δεν σας βλέπω να τηρείτε το έθιμο της βραδιάς.

(Ο Αγησίλαος της φιλάει το χέρι, ενώ ο Νώντας υποκλίνεται. Εκείνη απομακρύνεται.)

-Το μήνυμα της ανθρωπιάς παραμένει πάντα επίκαιρο, ακόμα και σε αυτούς τους καιρούς.

-Και έτσι θα παραμείνει Νώντα.

"Σειχ Σου"-Πρωτοδημοσιεύτηκε στο koukidaki.gr.

Ο  Απρίλιος  ήταν  για  τον  Νίκο, συνυφασμένος  με την  άνοιξη. Λάτρευε στην πόλη του  την  Θεσσαλονίκη, να  απολαμβάνει τις  ομορφιές  αυτής  της εποχής. Ειδικότερα  η  αγαπημένη  του  συνήθεια, δεν  ήταν άλλο απ’το να  πραγματοποιεί  περιπάτους  κάθε  Σαββατοκύριακο  στο  μεγάλο δάσος του  Σέιχ  Σου, που  περικύκλωνε με  περισσή  γοητεία  την  νύφη  του Θερμαϊκού.

Απέβαλε κάθε χαρακτηριστικό  που τόνιζε  την  ταυτότητα  του, ως πολίτης  και μετατρέπονταν  σε έναν  ανέμελο  διαβάτη  μιας  έκτασης, που  χάριζε ηρεμία  και ψυχική  αγαλλίαση. Το άγχος, η πίεση, τα  προβλήματα  περιχαρακώνονταν  από λίγες  στιγμές  απόδρασης, που  κάθε  σύγχρονος  άνθρωπος  επιδιώκει.

Ανάμεσα  στα  δέντρα  και την  βλάστηση, διέκρινε  όχι ένα απλό οικοσύστημα  αλλά μία  ανεξερεύνητη  μυθική  γη  που  όφειλε  να ανακαλύψει κάθε σπιθαμή της. Διατηρούσε  κλειστό  το  κινητό  τηλέφωνο  του, και  οι μόνοι  ήχοι που διέκοπταν την  απέραντη  ησυχία  ήταν  τα  κελαηδίσματα  των  πουλιών. Όταν  ήθελε να ξεκουραστεί  καθόταν  σε  απόμερα  ξύλινα  παγκάκια, όντας  ευτυχισμένος  που βίωνε τον  επίγειο  παράδεισο, ως  άλλος Αδάμ.

Φυσικά  στην  διάθεση  του, ο  χρόνος  δεν  ήταν  σύμμαχος. Τα  λεπτά  και  οι ώρες, κυλούσανε  χαρακτηριστικά  γρήγορα με  αποτέλεσμα  όταν  άρχιζε να σουρουπώνει  να  νιώθει σχετική  απογοήτευση. Όμως  γρήγορα  επανακτούσε  την θετική  αύρα  στην  ψυχολογία  του, όταν  αντιλαμβάνονταν  ότι  μετά  από λίγες μέρες  θα  επαναλάμβανε  την  αγαπημένη του συνήθεια.