1) Φόβος
Φόβος η μέρα, μοιάζει να αντανακλά τις επιδιώξεις
σου σαν καθρέφτης του εαυτού. Λίγες οι λέξεις που
αγαπάς να προφέρεις, όταν κολυμπάς στο πέλαγο του νου.
Θρυμματισμένη η σκέψη σαν πιεστεί απ΄τα θέλω, διασκορπίζει
σε πολλές κατευθύνσεις το Εγώ σου.
Αναρωτιέσαι πόσο αδύναμος είναι ο άνθρωπος όταν σταθεί μπροστά
στην θύελλα της εξέλιξης. Διανύει δρόμους ηθικής, όπου συχνά το
σταυροδρόμι τον καλεί να επιλέξει. Ανάμεσα στην λογική και την επιθυμία.
Ξεκίνησες το ταξίδι, μοναχικός διαβάτης μιας αξημέρωτης μέρας στο άπειρο
της νύχτας.
Οδηγός είναι ένα αστέρι, ασθενικό που κατευθύνει την διαδρομή σου.
2) Έκπληξη
Ταχύτητα καρδιάς, πιο γρήγορη απ΄το φώς είναι η λαχτάρα να ανακαλύψεις
το σταυροδρόμι που άνδρα ένα αγόρι μετατρέπει. Λησμονιάς νερό η ανάμνηση
σου αναζητάει καθώς στο διηνεκές του παρελθόντος καρτεράς την λύτρωση.
Σκότωσες στιγμές, που ολίσθαιναν στο κακοτράχαλο μονοπάτι του νου.
Αφορμή γύρευες για να σωπάσεις, σαν το θαύμα στα κελεύσματα της αγωνίας
σου φανερώνονταν.
Όπερ και εγένετο! Η άχλη της μορφής του, θώπευε τις αισθήσεις σου σαν την
μητέρα που στην αγκαλιά της βαστάει το μωρό. Ήταν κλαδί για το δέντρο της
ζωής όπου το αηδόνι κελαηδάει. Φύλλο για να κυλάει μια σταγόνα βροχής, σαν
απέδρασε απ΄τα μαύρα σύννεφα της μιζέριας.
Έμοιαζε ανέκφραστος, και αμίλητος.
3) Χρόνος
Αλήθειας φώς, και στο σύμπαν παιχνίδια μοιράζει ο Χρόνος. Όνομα του ή
δώρο θυμικού είναι το δυσεπίλυτο αίνιγμα της πραγμάτωσης. Και φοβάσαι
να αναμετρηθείς μαζί του, όντας προφήτης της αλλαγής. Εκμυστηρεύεσαι την
«ουσία» σου, και μοιράζεσαι μυστικά που στοίχειωναν το κάστρο που
περιχαράκωνε την ύπαρξη σου.
Αέρας δυνατός η πνοή του, σε αποτρέπει απ΄την προσέγγιση του ειδώλου του.
Χωρίς να αντιληφτείς το πώς, έφθασες στο σταυροδρόμι. Εκείνη την όαση στην
έρημο που σύντομα μόλις πιείς νερό πρέπει να την εγκαταλείψεις πίσω σου.
4) Μονόδρομος
Μονόδρομος φαντάζει στα έγκατα της ψυχής, στην οροσειρά της επιλογής η
απόφαση. Διστάζεις ως ανθρώπινο απομεινάρι διαλεχτής ηθικής να
αποκρυσταλλώσεις το «είναι» που σε βασανίζει ως ενοχή.
Σπόρους κακού αποδιώχνεις απ΄τον κήπο των αισθημάτων σου, με την βοήθεια
των πουλιών που πρόστρεξαν σαν ευχή. Δύσκολος ο δρόμος που θα διαβείς
αλλά το φώς που «λούζει» την καρδιά σου άπλετο είναι θαρρείς. Διαμάντια
σκόρπισε το γυαλί που έσπασε του ειδώλου. Σαν αερικό ξέφυγε απ΄της επιλογής
τον πόνο. Θνητή η φύση σου, μα αθάνατη η σπορά όταν τα θέλω φυτρώσουν και
ο χρόνος θερίσει τις πράξεις σου.
5) Φως
Ελπίδα μοιάζει το φώς ,σαν αφήσεις πίσω σου την νύχτα. Στο ξημέρωμα της
μέρας μωρό γεννιέται ο πόθος για να πράξεις τις αποφάσεις που έλαβες.
Και είναι μακρινό και αφανέρωτο το όνειρο ,που ο ήρωας του φαντάζει ως
μύθος. Ταξίδι στα πέρατα του ονείρου..
