"Σπασμένα φύλλα"-Πρωτοδημοσιεύτηκε στο koukidaki.gr

Η  ώρα  που  επέστρεψε  στο  σπίτι  απ΄το γραφείο, ήταν  η  αιτία  ώστε  να  συγκεντρώσει  τις  σκέψεις  του, οι  οποίες  σκόρπιες  απ΄την  ένταση  της  ημέρας  είχαν  μπει  έστω  δύσκολα  σε  μια  σειρά. Ο  Οκτώβρης  είχε  εμφανιστεί, και  ψήγματα  φθινοπώρου είχανε  φανεί. Το  αεράκι  που  φυσούσε, ήταν  δροσερό  και  σε  συνδυασμό  με την  ζέστη  που  επικρατούσε, θώπευε  τις  αισθήσεις  του.

Απ΄το  μπαλκόνι  του, στον  2^ο όροφο  της  πολυκατοικίας  που  διέμενε  παρατηρούσε  τον  μεγάλο  γαλάζιο  ουρανό, χωρίς  ίχνη  από σύννεφα  παρά  μονάχα  την  μεγαλοπρέπεια  του  ήλιου. Κάποια  στιγμή, το  βλέμμα  του  κέντρισε ένας  σωρός από  κιτρινοπράσινα  φύλλα  που  είχε  συγκεντρωθεί, λόγω  του  ανέμου  που  φυσούσε  ακριβώς  από  κάτω  του  στο  πεζοδρόμιο.

Τα  βήματα  των  περαστικών, του  θύμιζαν  πως  η  ζωή  είναι τόσο  εύθραυστη  όσο εκείνα. Γι’αυτό  και  όφειλε, να  αντιμετωπίζει  την  καθημερινότητα  σαν  τα  δέντρα. Να  δυναμώνει  τις  ρίζες  του, με  πράξεις  που  δεν  είναι  ασύμβατες  με την  κοσμοθεωρία  που  διατηρούσε. Όσα  και  αν  ήταν  τα  εμπόδια  που  θα  συναντούσε.

Υπογραφή βιβλίων του έργου που έγραψαν η Φένια Τσαγανάκη και ο Νίκος Βαρδάκας.Τίτλος :"Ταξίδεψα για να σε βρώ".Τετάρτη 21 Οκτωβρίου 18.00-20.00

 

"Μέρα επιστροφής"-Πρωτοδημοσιεύτηκε στο koukidaki.gr

 

Όταν  αγαπάς την  ζωή, και  αυτό  το  όμορφο  θαύμα  σε  γοητεύει  ξεχνάς  κάθε  σκοτούρα .Με αυτό  τον  τρόπο  εκείνη, στεκόταν  απέναντι στην  μιζέρια  και δεν  θα  μπορούσε  αλλιώς.

Ο  λόγος  για  την Μαρία. Είχε  αντιμετωπίσει  αρκετές  δυσάρεστες  στιγμές  στα τριάντα  χρόνια  της. Πολλές  φορές  ξεχνούσε  μάλιστα, πόσες  ήταν  οι  θετικές  που  την  είχανε  σημαδέψει. Από  την  τρυφερή  ηλικία  των  έντεκα, είχε  ζήσει αρκετά  γεγονότα  που  θα ήθελε  να  ξεγράψει  απ΄την  μνήμη  της  καθώς  οι  συνεχείς  καβγάδες  των  γονιών  της  είχανε  δημιουργήσει  πολλάκις  προβλήματα, ειδικά  στον  ψυχολογικό  τομέα  με αποτέλεσμα  να  οδηγηθούν  σε  διαζύγιο.

Η  περίοδος  όμως  της  εφηβείας  της, αν  και  δεν  ήταν  ανέμελη  ήταν  η  αιτία  ώστε  να  ωριμάσει  νωρίτερα  από  πολλές  συνομήλικες  της  και  να  ανεξαρτητοποιηθεί  ουσιαστικά. Τα  τελευταία  τρία χρόνια εργαζόταν  για  τους  θερινούς  μήνες  στην  Κρήτη, αλλά  τους  υπόλοιπους  διέμενε  στην  Θεσσαλονίκη. Η  μέρα  επιστροφής  την  πρώτη  εβδομάδα  του  Οκτώβρη  απ΄το  νησί, με  το  αεροπλάνο  της  έφερνε  πρόσφατες  αναμνήσεις. Την  ώρα  που  έβλεπε  την  θάλασσα  από  ψηλά, παρέα  με  το  δυνατό  φως  του  ήλιου  ένιωθε  σαν  αποδημητικό  πουλί. Μόνο  που  τα  φτερά  του  ήταν δυνατά  και  δεν φοβόταν για  το  μέλλον  της. Ήταν  αποφασισμένη  για  να  γευτεί  το  μεδούλι  της  ζωής  μέχρι  βαθιά