"Η μελωδία της αλληλεγγύης"-28/12/2018

Μεγάλη μου χαρά και τιμή ταυτόχρονα,που απήγγειλα ποίηση στα πλαίσια της εκδήλωσης "η μελωδία της αλληλεγγύης" στην "Αίθουσα Πολιτιστικών εκδηλώσεων" στις 28/12!

Καλή χρονιά!

Εύχομαι σε όλες και όλους ,καλή χρονιά και να πραγματοποιηθούν οι ευχές σας!

Ευχές

Θέλω μέσα απο την καρδιά μου να σας ευχηθώ καλά Χριστούγεννα,με υγεία και λιγότερα προβλήματα για όλους!!

"Φωτόστιχα"-Κυκλοφορεί απο σήμερα.

Είναι τόσο όμορφο συναίσθημα, να κράταω στα χέρια τη νέα μου δημιουργία, "Φωτόστιχα"! Ευχαριστώ τις φίλες και τους φίλους, που με βοήθησαν. Απο σήμερα όποιος επιθυμεί, μπορεί να το αγοράσει απο τις εκδόσεις Ρώμη(Τσιμισκή 16 Θεσσαλονίκη).

"Η φάτνη"-Πρωτοδημοσιεύτηκε στο koykidaki.blogspot.

Ήταν παραμονή Χριστουγέννων. Η πόλη είχε εναρμονιστεί πλήρως ,στο πνεύμα των άγιων ημερών. Μικροί και μεγάλοι περιδιάβαιναν κάθε εκατοστό της, γεμάτοι χαρά και αναμονή για την γέννηση του Θεανθρώπου. Τα εμπορικά μαγαζιά, ήταν στολισμένα και οι βιτρίνες τους αποτελούσανε πόλο έλξης, για τους πελάτες που επιδίδονταν σε ψώνια.

Εκτός από ένα διαμέρισμα, όπου η διάθεση του ένοικου ήταν μελαγχολική. Καθόταν αναπαυτικά στην αγαπημένη δερμάτινη πολυθρόνα του στο σαλόνι, και αντίκριζε το χριστουγεννιάτικο δέντρο. Το είχε διακοσμήσει, με αρκετές πολύχρωμες μπάλες αλλά και γιρλάντες, ενώ από κάτω δέσποζε μια όμορφη πλαστική φάτνη. Η εκκωφαντική σιωπή του χώρου, συνδυαζόταν αρμονικά με το κάψιμο των ξύλων στο τζάκι ενώ έπινε ένα ποτήρι ημίγλυκο κόκκινο κρασί.

Ένιωθε μοναξιά, καθώς ο τελευταίος του κοντινό ς συγγενής που ήταν η μητέρα του είχε πεθάνει πριν λίγους μήνες. Αδέλφια δεν είχε, εκτός από λίγους καλούς φίλους. Βυθισμένος όπως ήταν στις σκέψεις του, «αφαιρέθηκε» απ΄την συμμετρία του πραγματικού χώρου, και εγκαταστάθηκε σε ένα φανταστικό τοπίο. Παραμέρισε την ηλικία του, και την αντικατέστησε με εκείνη του αστεριού. Φώτιζε μια μικρή φάτνη όπου γεννιόταν ένα μωρό, όχι όμως συνηθισμένο όπως τα υπόλοιπα.

Η λάμψη του σώματος, ήταν πιο δυνατή από εκείνον. Ξαφνικά άνοιξε τα μάτια. Συνειδητοποίησε ότι είχε ταξιδέψει μακριά, και απέκτησε συντροφιά. Ένα όνειρο διανθισμένο από αθωότητα, και αγάπη.

"Επόμενη μέρα"-Πρωτοδημοσιεύτηκε στο tetartopress.gr.

Μια ελπίδα αχνόφεγγε στο μικρό διαμέρισμα του. Παρά το ψύχος που επικρατούσε στα ελάχιστα τετραγωνικά μέτρα που διαβίωνε, είχε μόλις λάβει ένα γράμμα που του αναπτέρωνε το ηθικό.

Ήταν απ΄τον Καναδά, και πιο συγκεκριμένα απ΄την αδελφή του. Μια κόλλα χαρτί περίκλειε μέσα σε λίγες λέξεις, το πιο όμορφο δώρο που θα μπορούσε να περιμένει για τις γιορτές των Χριστουγέννων. Μια θέση εργασίας, στο συνεργείο καθαρισμού του συζύγου της. Ήταν αρκετά απελπισμένος ,απ΄την ημέρα που είχε λάβει την απόλυση του απ΄το σουπερμάρκετ. Ήταν ήδη «μετέωρος» 8 μήνες, τόσο σε επαγγελματικό όσο και σε προσωπικό επίπεδο.

Προσπαθούσε να «ζωγραφίσει», την επόμενη μέρα σε έναν πίνακα με ποικιλία χρωμάτων αλλά η παλέτα του, διέθετε μόνο το μαύρο και το γκρίζο. Ούτε καν το λευκό.

Κοίταζε έξω απ΄το παράθυρο στο ισόγειο. Κόσμος πηγαινοερχόταν στο πεζοδρόμιο ενώ αυτός ένιωθε απομονωμένος. Γνώριζε πλέον όμως, ότι σύντομα θα ταξίδευε εκεί που ο ήλιος ανατέλλει. Μακριά απ΄την δύση της αλληλεγγύης και της ανθρωπιάς, στην γενέθλια πόλη του.

"Χορός"

Δικός σου είναι ο χορός. Πάτα το πόδι με δύναμη στο πάλκο.

Πριν πάρεις την στροφή, να’σου και ο χάρος. Μάγκας φαντάζει

στην σκηνή, μα εσύ γνωρίζεις το τραγούδι.

Πιες το ποτήρι με ψυχή, και παραβγές στον στίχο. Απ’έξω

ξέρεις την ζωή, και ας σώνεται το λάδι σου.

"Αστεροσκοπείο"

Κάποτε θα μας βρούνε ξαπλωμένους, στα κρύα σκαλοπάτια

του αστεροσκοπείου. Να κλαίμε μεθυσμένοι, πάνω στα

πεφταστέρια.

Και εσύ θα ουρλιάζεις από αγάπη. Γιατί θέλεις να ξαναδούμε

αγκαλιά την αυγή. Ενώ τα σπασμένα κομμάτια της ζωής μας

κόβουν τις ευχές σε λωρίδες.

"Επιθυμία"

Ας ήμουνα σύννεφο, να καλύπτω τον ήλιο και να μην

καίγονται τα γυμνά κορμιά των σκλάβων στην Αφρική.

Βροχή να γίνω, και να δροσίζω τα διψασμένα χείλη των παιδιών

στην Ασία.

Κράνος να με φοράει ο άμαχος, και να γλυτώσει απ΄τους

εμφύλιους πόλεμους.

Βάρκα και να πλέει με ασφάλεια ,ο πρόσφυγας μαζί με την

οικογένεια του.

"Γυναίκα"

Ήταν πολύ όμορφη. Γυναίκα πραγματική, που ελκύονταν από ένα

χαμόγελο και όχι απ΄τα χρήματα. Ν. είσαι τατουάζ στην καρδιά

μου, πληγή στην ψυχή.

Πέρασαν τα χρόνια, και δεν γεύτηκα όλους τους καρπούς σου.

"Σονάτα"

Επαφίεμαι στην μελιστάλακτη σου εκτροπή. Σαν σφαίρα που

εξοστρακίστηκε, σαν πένθιμη εκδρομή στην κόλαση. Αρκεί

πανέμορφη κόρη του ήλιου, να διαπίστωσες την ώριμη μου

σήψη ως δείγμα, αφοσίωσης στην ύβρη σου.

Σ’αγαπώ και ας με αγνοείς.

"Αυτάρεσκα"

Κάπνιζε το τσιμπούκι του, καθισμένος με την πλάτη στο κρεβάτι

της καμπίνας του. Αναρωτιόταν, πόσα νησιά απέμενε να δει

ωσότου εγκαταλείψει την θέση του, από αυτό το σαπιοκάραβο.

Αυτάρεσκα παραδέχτηκε, πώς ήταν ο καλύτερος καργιόλης του

κόσμου.

«Γαμώ το!Δεν έχω πάει στον Παράδεισο, και ούτε με θέλει η

Κόλαση. Θέλω θεατής στην αρένα να βρεθώ, που μονομάχοι κάτω

απ’τους φοίνικες θα είναι ο Θεός και ο Διάολος».

Πίσω απ΄την ζάλη του πιο φτηνού ξεράσματος, που μοιάζει με

τζιν τον χαιρέτησε μια κοπέλα.

«Γεια σου Ν. Σε αγαπάω όπως πρώτα. Τίποτα δεν έχει αλλάξει

μεταξύ μας».

"Παρέα"

Δεν σε σύστησα. Είναι ένας φίλος απ΄τα παλιά. Απ’τα εφηβικά

μου χρόνια γνωριστήκαμε, και γίναμε αχώριστοι τελικά.

Βέβαια και ο Τζάκ, με τον Άλαν και τον Ουίλιαμ είναι καλοί

συνοδοιπόροι σε αυτή την άσχημη πόλη.

Ένα κουτί Coca Cola, διαστέλλεται ανά δύο λεπτά καθώς στην

προθήκη του mall,ένας αγύρτης νέος την στοχεύει με στίχους

του Ντύλαν Τόμας.

Τέλος πάντων. Κούρασα πολύ, να ατιμάζω την κουλτούρα.

Γνωρίζω καλά Τσάρλυ, πως σε εκείνη την μικρή καφετέρια κάθε

πρωί μοιράζουμε τις σκέψεις μας, με καφέ και τόστ.

"Κόλαση"

Μερικοί άνθρωποι συχνάζουν στην Κόλαση. Εγώ Τσάρλυ, όπως

και εσύ είμαστε Δίδυμοι. Ζώδιο κυκλοθυμικό, που αγαπάμε την

μουσική.

Βάλε ένα νόμισμα στο Jukebox ,να αναστατώσουμε τους

ανήθικους στο νέο τους στέκι.

"Νεκρόπολη"

Σείστηκαν  τα  θεμέλια  της  πόλης, απ΄τον  βρυχηθμό  του  κτήνους.

                        Πελώρια  είναι  η  όψη του, μα  πιο  μικρή η  πείνα του. Χόρτασε από

                        σήψη  και  παρακμή, αναζητώντας την  ελπίδα. Στο  διάβα  του

                        ισοπέδωσε  κάθε  μνήμη, ως  άθροισμα  αναμνήσεων.

                        Ρώτησα  ένα  κοράκι, που  φώλιασε  στο  φανάρι πώς  θα

                        γλυτώσουμε  από  αυτό.

                        «Είναι  ο  φύλακας  της  Νεκρόπολης ,αδελφός  του  θανάτου.»

                        Κατευθύνθηκα  στο  πορνείο, όπου  έλειπε  η αγαπημένη μου Νταίζη.

                        Δεν  έχω  όρεξη  να  κάνω  σεξ με άλλη κόρη της  Ηδονής. Το  λιμάνι

                        ανακάλυψα  στην  διαδρομή  μου, σαν  την  πρώτη  φορά  ενός

                        μεθυσμένου  ναύτη  που  λοξοδρόμησε, ενώ  το πλοίο  του

                        αγκυροβόλησε. Ένα, δύο ,τρία..Αγόρασα  μπουκάλια, με  φτηνό

                        ουίσκι  και  αποφάσισα  να  ξεφύγω.

                        Το  κρύο  νερό της θάλασσας δεν  με φοβίζει, αν  παρ’ελπίδα

                        βουτήξω  για  να  αυτοκτονήσω.

"Αντίο"

Ανατέλλει Τσάρλυ. Γνωρίζεις ότι ποτέ δεν έχω νιώσει καλύτερα;

Γιατί η οσμή του πρωινού αέρα, είναι οξυγόνο για μια μέρα που

την ρυπαίνουν οι πράξεις των ανθρώπων.

Ξέρω ότι ανάμεσα στο φως και το σκοτάδι, είναι μια αγορά με

μεταχειρισμένους δίσκους. Η βελόνα στο πικαπ απελευθερώνει

κίνητρα για να ζήσω παρέα με ρούμι. Αν ποτέ δεν ερωτεύτηκες..

Αν δεν έχεις συρθεί στο κρύο πεζοδρόμιο, παρέα με

ανταλλακτικά καθημερινότητας, δεν έχεις αντιληφθεί την δύναμη

που κρύβει ένα όμορφο βράδυ.

Ο ήλιος δεν με αγγίζει. Σφάλισε τις αχτίνες του και πρόσεχει. Γιατί

εκτός από εκείνη, καμιά δεν θα ξανανιώσει την αρχέγονη δύναμη

της Μοναδικής.

Aσπρο πάτο Τσάρλυ και ας σκορπιστούν οι στάχτες της γαλήνια

στο μεγάλο πέλαγος. Αντίο για πάντα όμορφη Ν.

"Lullubelle III"

Aπόμακρη η συνείδηση, που βαφτίστηκε μέσα σε διενέξεις.

Ισορροπεί στα σύννεφα, γλιστράει ανάμεσα από σκέψεις. Βαθιά

στο σημείο 0,δρασκελίζει η πιο ενδόμυχη πληγή.

Αυτή που απέκτησε ως παιδί, όταν έτρεχαν σκύλοι στον κήπο

του σπιτιού. Σύγκρινε τα όνειρα του, με τα εξώφυλλα δίσκων του

πατέρα του.

Η πιο άνιση σύγκριση ,κατέληξε στον καθρέφτη που έσπασε με

μια πέτρα.

"Μπάρ"

Δίπλα μου ο νεκροθάφτης χαμογέλασε. Κρατούσε ένα περιοδικό

με γυμνές φωτογραφίες γυναικών, και κάπνιζε νωχελικά ένα

κακής ποιότητας «χόρτο». Ξαφνικά δυο ναύτες, πλακώθηκαν στις

μπουνιές για τα μάτια μιας πόρνης.

Προσπαθώ να «φτιάξω» το βράδυ μου, αλλά ως και ο μπάρμαν

είναι εχθρός μου. Με κέρασε μια «μπόμπα». Κατευθύνθηκα

ζαλισμένος στην τουαλέτα. Ξέρασα τα σωθικά μου. Ατάκτως

ερριμμένα απομεινάρια ζωής, καθρεφτίστηκαν στα βρώμικα

πλακάκια του πατώματος.

Δεν γνωρίζω τι είναι αλήθεια. Μα είμαι σίγουρος, ότι μεγάλωσα

παρέα με τα ψέματα.

"Επισήμανση"

Διασταύρωση Εγνατίας με αναμνήσεις. Ένα κενό σιγοτραγουδάει

την σήψη της πόλης. Τριγύρω του περαστικοί, αδιάφορα αφήνουν

πίσω τους σκέψεις λάφυρα σε στάσεις λεωφορείων.

Μέχρι που εμφανίστηκε ένας φόβος. Εκείνη η λέξη που

στοιχειώνει την καθημερινότητα ενός ανθρώπου.

Τον έδιωξε η κόρνα ενός αυτοκινήτου, πρίν ληστέψει την ψυχή

του oδηγού.

"Εγωισμός"

Καθόταν δίπλα μου σιωπηλός. Ο Τσάρλυ ήταν τόσο εγωιστής

που δεν μοιραζόταν την θλίψη μαζί μου.

Διαόλε! Στον κόσμο αυτό, κανείς δεν αγαπάει τον διπλανό του.

"Ψιλόβροχο"

Το ψιλόβροχο έπεφτε αργά και νωχελικά, στην πόλη της παρακμής.

Η Ν. ήταν σίγουρη πλέον ,ότι η ζωή διαδήλωνε μπρός στα μάτια

μου. Ήμουν απορροφημένος στις σκέψεις μου, όπως κάθε

εργάτης της τέχνης.

Κατάλαβα ότι είχε δίκιο. Με προσπέρασε, μια ομάδα

εξαγριωμένων ελπίδων.

"Βιβλίο των ηρώων"

Ονειρεύτηκα πώς είχα ξυπνήσει δειλός. Βλέπεις Τσάρλυ, ποτέ δεν

έγινα ο δαίμονας του μύθου. Μήτε ο άγγελος που ζητάει φίλους.

Γήινη σάρκα περιβάλλει την θνητότητα μου, και ας αναζητούσα

μια νέα σελίδα στο βιβλίο των ηρώων.

"Αστάθεια"

Βάδιζα παράλληλα με την γεωγραφία. Ήμουν μια φωνή πνιχτή

που γεννήθηκα συμμετρία. Κάθε τελεία είναι η αρχή της ευθείας.

Η κατάληξη μιας ατέρμονης μονοτονίας.

Συνείδηση που γεννήθηκε στα αποκαΐδια, μιας επιθυμίας.

"Κατάληξη"

Ήμουν  παρέα  με τον   θάνατο. Ετερόκλητες  ματιές, διασταύρωναν τα  ονόματα  μας. Το  σώμα  μου  πάλευε  μαζί  του, σε  ένα  άνισο αγώνα. Φιλοδοξούσα  να  τον  ξεγελάσω  με  μια  μπουκάλα οξυγόνο. Μια  προκλητικά  όμορφη  νοσοκόμα, με  τσίμπησε  στο  δεξί  χέρι.

Ήταν  κάτι σαν  βελόνα. Σύντομα  θα  τον  αγκαλιάσω. Είναι  τόσο αηδιαστικά  γοητευτικός.

"Αχαριστία"

Ν. δεν  είχες  άδικο. Αυτοί  που  στάζουν  μέλι  για μένα, πρώτοι  θα με  ξεχάσουν.

"Μέλλον"

Μια  μέρα θα ανέβεις στον  λόφο, και θα αντικρίζεις  τον  κόσμο. Μοιρασμένο  σε  σχήματα, ορθογώνια και τρίγωνα.

Παιδιά  που  τρέχουν  και  γρήγορα  αυτοκίνητα. Ψέματα  ντυμένα, με μισή  αλήθεια. Ώσπου  ένα  αγόρι, θα  κρατήσει  ένα  κορίτσι  απ΄το  χέρι. Να  βαδίσουν  βουβά  μια  μεγάλη  λεωφόρο .Ένα βήμα εμπρός  και με  θάρρος στο  μέλλον.

"Εκδοτικός οίκος"

Μεταμοντέρνο τυπογραφείο, εν είδει εκδοτικού οίκου παράγει

πολιτισμό. Δώσε ευρώ, πάρε τέχνη σε χαρτί σχετικά φθηνό. Και

οι ιδέες ντυμένες με τέχνη, δεν θέλουν χτένι.

Καθότι σε βραδιά παρουσίασης βιβλίου, λάμπει η ψεύτικη στίλβη.

"Ομορφιά"

Σε είδα  να  ανταμώνεις  τα  σύννεφα  στον  ουρανό. Ήσουν  τόσο

όμορφη  που  η  λάμψη  σου, ήταν  πιο  δυνατή  απ΄τον  ήλιο.

"Πομπηία"

Ακούω  την  ανάσα  σου. Η  σιωπή  είναι  εκκωφαντική .Ταξιδεύει

στην  γιορτή  των  τρελών. Ακούω  την  επιθυμία  σου. Η γιορτή

τελειώνει.

Εκείνη σε περιμένει

στην  Πομπηία  στους  πρόποδες  των  αντίλαλων. Στο  κενοτάφιο

των  μύθων.

"Γόπα"

Ξάπλωσε δίπλα μου η γόπα του τσιγάρου σου. Αφομοίωσε την

παρακμή μου ως δείγμα αφοσίωσης.

"Κενό"

Πόσο όμορφο είναι το ξημέρωμα Ν., όταν έχεις επιστρέψει

απ΄την Κόλαση. Εκεί κρέμεται μια ευχή από ένα δέντρο.

«Αγάπησε την σήψη σου.»Μόνο που δεν άντεξα, και δραπέτευσα

από ένα αστέρι στο Κενό.

"Σονάτα"

Επαφίεμαι στην μελιστάλακτη εκτροπή σου. Ως σφαίρα που

εξοστρακίστηκε σαν πένθιμη εκδρομή στην κόλαση. Αρκεί

πανέμορφη κόρη του ήλιου, να διαπίστωσες την ώριμη σήψη

μου ως δείγμα αφοσίωσης στην ύβρη σου.

Σ’αγαπώ και ας με αγνοείς.

"Σπόρος"

Μητέρα δεν είμαι διαφορετικός για να ξεχωρίζω. Είμαι η αιτία

στους άλλους ώστε να σμίγουνε. Ξέρεις, από ένα σπόρο φυτρώνει

ένας στίχος ή ένα παιδί που γίνεται μύθος.

Συγχώρεσε με που σου λείπω, αλλά είμαι απαραίτητος στους

λίγους. Ώσπου κάποια μέρα θα γίνουμε πολλοί.

"Τέρατα"

Γκρίζα  τέρατα  ορθώνονται  κατά  μήκος της  Τσιμισκή. Ενστικτωδώς

αποφεύγω  τα  βλέμματα  τους, σαν  αχτίνα  ρόδας  που

ξεχαρβαλιάστηκε. Μονάχα  που  ο  τρόμος  τους, είναι  τόσο  ψυχρός

που  πιο  πολύ  αντιστέκεται, γιατί  αποφάσισα  να  γίνω  αέρας

θερμός. Να  κάψω  σαν  λίβας, τα  γυάλινα  μάτια  τους  ενώ  μοιάζω

γυμνός.

"Μπαλόνι"

Αν δεν υπήρχες εσύ, θα βάφτιζα την αγάπη, θάλασσα, ουρανό

νησί. Η’ ένα παιδί που κρατάει μπαλόνι.

"Σ'αγαπώ"

Σ’αγαπώ γιατί η ζωή μου απέκτησε ενδιαφέρον ξανά. Δίχως

θλίψη και αδιέξοδα.

Σ’αγαπώ, γιατί το πρωί δεν πετώ τις κουβέρτες στο πάτωμα

αλλά θέλω μαζί σου να χάνομαι στην θαλπωρή τους.

Σ’αγαπώ, γιατί δεν ξεχνιέμαι τα βράδια στα bars και θέλω να

πίνουμε σπίτι γάλα παρέα. Με μια φρυγανιά, και στην

διαπασών να ακούμε τζαζ.
Σ'αγαπώ γιατί αν δεν υπήρχες,δεν θα έγραφα στίχους με
με την νύχτα παρέα.

"Τρικυμία"

Τα κύματα τσάκιζαν την υπομονή μου. Αλμυρό νερό έγλειφε

τα χείλη μου, και άντεχα την πιο θορυβώδη σιωπή της νύχτας.

Αντιμετώπισα στωικά την τρικυμία, ωσότου αντιλήφθηκα την

αλήθεια.

Δεν θα προλάβαινα να δω την ζωή, να περνάει μπρός απ΄τα

μάτια μου.

"Eλένη"

Μπες  μαζί  μου  στο  αυτοκίνητο  Ελένη, και  πάμε  βόλτα.

Δεν  τους  αντέχω άλλο  πια. Μίζεροι  που  η  ζωή  τους

κυκλώνεται  από  ένα  τετράγωνο  γης.

Παράδεισο  ή  κόλαση ,δεν  με  ενδιαφέρει. Αρκεί οι δυο

να  ταξιδεύουμε  μαζί.

"Χρονοδίνη"

Κενά, ανασφάλειες και λόγια μετρημένα βουτάνε στην

χρονοδίνη σαν δύτες σε ανεξερεύνητο βυθό. Ίσως η

επιβίωση των μορφών υποταγής, να αντικρούσει τις

δοξασίες εξουσίας.

"Tηλεόραση"

Είναι κάτι θλιμμένες αντένες, που στέκουν στις ταράτσες

των πολυκατοικιών. Παράμερα τους γεννιούνται εικόνες

ενοίκων που γυρεύουνε να ξεφύγουνε.

Μυστικά κρέμονται από καλώδια, που τροφοδοτούνε με

ρεύμα την αποχαύνωση των θεατών. Η σκλαβιά του μυαλού

σέρνει σιδηροδέσμιες αντιλήψεις νεκροζώντανων.

"Ερημος"

Διαρκώς αναζητάς μια όαση στην πόλη .Περιπλανώμενος

με σύμμαχο τον πόθο, αντιλήφθηκες την αλήθεια.

Αστική ξηρασία.

"Mύθος"

Η πτήση δεν διήρκεσε πολύ. Πάνω απ΄τις σκιές, τα όνειρα

μοιάζουν φωτιές. Καίνε είδωλα, ύστερα σύμβολα που

θυμίζουν εποχές πρότερης λύτρωσης.

Και αν ήμουνα άνθρωπος μετάνιωσα. Έγινα φήμη, και

ψάχνω στόματα να διαδοθώ, και να γίνω μύθος.

"Παύλα"

Έδυε  και  στο  κέντρο  της  πόλης, μια  κραυγή βάδιζε

ανάμεσα  στις  σκιές. Μια  διάθεση  την  πλεύρισε  και

λεγόταν  φως.

Συμφώνησαν  διαφωνώντας, ότι  ο  άνθρωπος  είναι

μια  τελεία  μέσα  στον  χρόνο. Μια  παύλα, που αγαπάει

το  Κενό.

"Μικρογραφία"

Μια  μέρα  θα  σηκωθείς  απ΄το  σύννεφο  σου, και θα

αντικρίσεις  τον  κόσμο  σε  μικρογραφία. Ασφαλώς  θα

λείπω  ως  κενό, που  θα  γυρεύεις  να  συμπληρώσεις.

Σε  μια  τουαλέτα  μπαρ  θα  γράψω το  όνομα  σου, σε

σπασμένο  τζάμι.

Τα  γράμματα  θα  χωρέσουν  την  φαντασία  μου.

"Μίσχος"

Τα πυρόξανθα μαλλιά σου, αντανακλούνε τα

βήματα του φωτεινού υπέρλαμπρου δίσκου.

Σε διάταξη ονείρων, απώλεσες την οσμή του

ρίσκου και μετέτρεψες τον πόθο σε μίσος.

Είναι ρωγμές ,που ο μύθος ρεμβάζει ασυλλόγιστα.

Έχασα το τακτικό πλεονέκτημα, ενός ευωδιαστού

μίσχου.

"Τσάρλυ"

Δύο βήματα σε άφησα πίσω. Ένα αριστερό κλίκ

απ΄την κόλαση, δίπλα απ΄τον Τσάρλυ. Αυτός

καπνίζει ατάραχος, ενώ ψιχαλίζει.

Κάτω απ΄το φως της λάμπας, που παλεύουνε

δαίμονες και άγγελοι.

"Ερέβους ύπαρξις"

Μετουσιώθηκε η προσμονή του αγνώστου ,σε προκλητική

αγαλλίαση. Ο χρόνος έγινε καθίζημα στο ποτήρι, που έτρεφε

σε ένωση υδρογόνου και οξυγόνου, σταγόνες δηλητήριου.

Ερέβους ύπαρξις, έστεκε δίπλα σου όταν αποφάσισες να

απαλλοτριώσεις ίχνη ζωής.

Μαθές η γοητεία του θανάτου, έχει λυτρωτική διάσταση

σαν psychedelic trips μετά από κατανάλωση παραισθησιογόνων.

Τα λεπτά ερωτεύονταν τα δευτερόλεπτα, και ο χρόνος σε ομοιόμορφη

ένδυση στιγμών, σφάλισε τον οισοφάγο σου. Ανέμενες μια εικόνα

να δεσμευτείς ως ισότιμη ενοχή.

Τρία, δύο ,ένα..Σε αισθάνθηκα. Ούρλιαζες και τα μηνίγγια μου,

εκτινάσσονταν σαν κομμάτια μαρμελάδας ,που στοίχισαν ως έλλειψη

την παιδική σου ηλικία. Με άγγιξες λίγο, και σαν σφαίρα διέσχισες την

αιωνιότητα. Σκανδάλη ήταν η μνήμη μου, και σκότωσες τον κόκκινο

ουρανό. Σύννεφα προοιωνίζουνε τον άνεμο.

Εκείνο τον διαρρήκτη, που θα κλέψει τις αδυναμίες σου. Κουράγιο φίλε.

Βίντεο απο την παρουσίαση του "23"-Duende Jazz bar 5/12/2018

Παρουσίαση "23" στο Duende jazz bar,5/12/2018

Ευχαριστώ για το πλήθος κόσμου,που βρέθηκε χθες στο Duende στην παρουσίαση του βιβλίου μου "23"!Μου δίνει δύναμη για την συνέχεια.

"Καλλιτεχνικό ημερολόγιο 2019"-τοβιβλίο.net

Με μεγάλη μου χαρά ανακοινώνω,ότι το κείμενο μου "Ξημέρωμα" συμπεριλαμβάνεται στο "Καλλιτεχνικό ημερολόγιο 2019" του τοβιβλίο.net!

"Αγάπη"-("Δύο άσπονδοι φίλοι")

(Η νύχτα είναι πολύ κρύα, ενώ νιφάδες χιονιού πέφτουνε περιοδικά εδώ και λίγες ώρες. Ο Αγησίλαος και ο Νώντας, βρίσκονται στον πρώτο όροφο του λεωφορείου πίνοντας σε πλαστικά ποτήρια κόκκινο κρασί.

Ένα μικρό χριστουγεννιάτικο δέντρο κοσμεί την θέση του οδηγού.)

-Πόσο αγαπούσα από μικρός αυτές τις γιορτινές μέρες. Θυμάμαι Νώντα την μητέρα μου που πηγαίναμε μαζί βόλτα στο κέντρο της πόλης ,ώστε να μου αγοράσει παιχνίδια. Εκείνη απ΄την άλλη, επέλεγε τα πιο όμορφα φουστάνια που έβλεπε στις βιτρίνες ώστε να τονίσει όταν τα φορέσει, την εντυπωσιακή εμφάνιση της.

-Θυμάμαι με τους γονείς μου, την παραμονή της Πρωτοχρονιάς μαζευόμασταν το βράδυ γύρω απ΄το τραπέζι ώστε να φάμε, λίγο πριν αλλάξει ο χρόνος.

Ήμασταν αισιόδοξοι, ότι μια νέα καλύτερη μέρα θα ανέτειλε για την ανθρωπότητα. Δυστυχώς αυτό ποτέ δεν έγινε.

(Ένα μικρό σκυλί γαβγίζει έξω απ΄το λεωφορείο. Δείχνει ταλαιπωρημένο ,και έχει κουλουριαστεί μπροστά απ΄την πόρτα.)

-Χμμ..Απ’ ότι φαίνεται το δύσμοιρο αδέσποτο, πεινάει και κρυώνει. Δεν είναι κρίμα να μείνει έξω ένα βράδυ σαν και αυτό;

-Aγησίλαε έχεις δίκιο. Θα ψοφήσει με αυτό τον καιρό.

(Ο Νώντας χωρίς ιδιαίτερη δυσκολία, προσεγγίζει αφού βγαίνει έξω το όμορφο τετράποδο και εκείνο τον ακολουθεί. Γρήγορα η μελαγχολική ατμόσφαιρα μετατρέπεται σε χαρούμενη. Οι δύο άσπονδοι φίλοι, κάνουν ότι περνάει απ΄το χέρι τους ώστε να το φιλοξενήσουν με τον καλύτερο δυνατό τρόπο).

-Θηλυκιά είναι, και μάλιστα πολύ γοητευτική η..

-Η;

-Πρέπει να της βρούμε ένα όνομα. Να γίνουμε δηλαδή, οι νονοί της.

-Αγάπη! Έτσι επιθυμώ να την αποκαλούμε. Γιατί μέσα μας φωλιάζει πάντα ένα συναίσθημα που περικυκλώνεται από λύπη και δυστυχία. Αλλά κάθε φορά ,όταν συναντάει ένα εμπόδιο γιγαντώνεται και σπάει τα δεσμά της απομόνωσης σύντομα.

-Συμφωνώ απόλυτα. Η Αγάπη θα γίνει, η νέα μας φίλη. Αφού την υποδεχτώ πρώτα στην παρέα μας, με λίγο σαλάμι και νερό.

(Στην συνέχεια χαμογελαστοί, τσουγκρίζουνε τα ποτήρια με το κρασί.)

-Χρόνια πολλά μας!

-Χρόνια πολλά σε όλους τους συνανθρώπους μας!