Κυριακή 28 Αυγούστου 2016

"ΣΤΟ ΟΝΟΜΑ ΤΗΣ ΕΙΡHΝΗΣ"



Αγαπητοί φίλοι ήρθε η ώρα να ξεκινήσουμε έναν καινούργιο πόλεμο. Εμείς οι ιδιοκτήτες μεγάλων οικονομικών κολοσσών πρέπει να βοηθήσουμε, ώστε να ξεκινήσει ένας νέος κύκλος εργασιών στήν χώρα που επιλέξαμε τούτη τη φορά. Δεν είναι δύσκολο να πείσουμε τους στρατηγούς, ότι η έναρξη ενός λουτρού αίματος πραγματοποιείται στο όνομα της ειρήνης! Ότι η πατρίδα μας κινδυνεύει και πρέπει να την

προστατεύσουμε όλοι μαζί. Η ενότητα του λαού θα πρέπει να είναι σημαντικότερη από ποτέ ειδικότερα τώρα που βαφτίσαμε τη χώρα αυτή εχθρό. Ευτυχώς έχουμε συμμάχους και τα Μ.Μ.Ε, που θα πείσουνε

την κοινή γνώμη ότι η εισβολή στρατευμάτων είναι επέμβαση, και όχι επέλαση. Πρέπει να βιαστούμε όμως, γιατί η συντήρηση πολεμικού υλικού έχει εκτοξεύσει τον προϋπολογισμό στα ύψη και οι άνεργοι που διαρκώς αυξάνονται πρέπει να καταταχθούνε στον στρατό.

Πέμπτη 25 Αυγούστου 2016

"Νεκρή φύση"-Συλλογή "Αταίριαστα"



Κοιτάζεις απέναντι σου, λίγα μέτρα μακρύτερα από

τις πράξεις σου. Όμορφη μέρα ξημέρωσε στα κορφοβούνια

των κινήτρων σου. Πίσω απ΄την άχλη των αναμνήσεων, αχνοφέγγει

ο ήλιος των συνεπειών.

Δεν γνωρίζεις ποιο είναι το αύριο, μηδέ και το παρόν σου γεννάει τύψεις.

Όταν η ώρα της απολογίας γλείφει την υπομονή σου, βαδίζεις αγόγγυστα

στο σταυροδρόμι. Το δάσος εκεί μέσα στην σιωπή που φωλιάζει την αυθυπαρξία

σου συνταιριάζει εικόνες και κλειστά μάτια.

Στα κλαδιά των δέντρων, το κρώξιμο των πουλιών διαταράσσει την μαγεία των στιγμών.

Λίγη αγάπη, πολλή έμπνευση και καθόλου ανάγκη από ψεύτικα λόγια ταριχεύουνε

την ταραχή που σαγηνεύει τις αισθήσεις.

Ένα ρυάκι που κυλάει, είναι η αφορμή να ξεδιψάσεις. Νερό δεν έχει μα λησμονιά που

πνίγει το παρελθόν. Και δίπλα του φυτρώνουνε στιγμές. Λέξεις, ψιθυρίσματα, της

νιότης εικονίσματα μοιάζουνε να περιμένουν τον χρόνο. Όσο βαδίζεις αναρωτιέσαι

πόσο ακριβή είναι η απλότητα.



Ένα άγγιγμα, μία συγνώμη και η φθορά κρεμασμένη στην αγχόνη. Στο τέλος του δρόμου το όνειρο στην νεκρή φύση σε περιμένει.

Δευτέρα 22 Αυγούστου 2016

"Αριθμός"



Ξυπνάς το πρωί στις 07.00 για να πάς στην εργασία σου. Πρέπει να επιβιβαστείς στο λεωφορείο 27 για να κατευθυνθείς στο γραφείο. Εκεί συνήθως καταχωρείς έγγραφα στον ηλεκτρονικό υπολογιστή.

Κάποια στιγμή πρέπει να πάς στην τράπεζα, όπως οφείλεις για τις

καθημερινές συναλλαγές. Όταν τελειώσεις και με αυτή την υποχρέωση, γρήγορα αγοράζεις τοστ απ΄ την κοντινή κρεπερί.

“Tα ρέστα σου” λέει ο υπάλληλος μόλις τον πληρώσεις.

”Eυρώ,PIN, αποδείξεις,λογαριασμοί…Φτάνει πια!Είμαι άνθρωπος, και όχι αριθμός” φωνάζεις αγανακτισμένος.

Ένας νεαρός περπατάει δίπλα σου, συνοδευόμενος απ΄ την κοπέλα του.

Η συμπεριφορά σου, της τραβάει την προσοχή.

“Τι έπαθε αυτός και έχει νευριάσει τόσο πολύ;”

“Nούμερο είναι κούκλα μου” της απαντάει και γελάει σαρκαστικά.