-Τι όμορφος που είναι ο καιρός σήμερα Αγαμέμνονα! Ειδικότερα
δε όταν τον απολαμβάνουμε καθισμένοι δίπλα από ένα τραπέζι
στον κήπο του σπιτιού μου.
-Γεμάτο από γευστικά πιάτα φαγητό, και ένα μπουκάλι κρύο κόκκινο
κρασί να τα συνοδεύει συμπληρώνω, ενώ συνάνθρωποι μας μερικές
εκατοντάδες μέτρα πιο μακριά από εμάς ζούνε δίπλα στα σκουπίδια
και τρέφονται με αυτά.
(Ο Τιμολέοντας πίνει μια γουλιά απ΄το ποτήρι του, χαμογελώντας σαρκαστικά.)
-Αγαπητέ μου, αν και είμαστε ασπρομάλληδες η ψυχή σου παραμένει αθεράπευτα
παιδική. Δεν γνωρίζεις ότι ο κόσμος είναι μοιρασμένος σε φτωχούς και πλούσιους
επί αρκετούς αιώνες; Προτού λίγο προσγειώθηκες στο έδαφος της ανθρώπινης κοινωνίας;
-Oχι ασφαλώς. Αλλά κάθε όνειρο δεν παύει να είναι μια αυριανή πραγματικότητα. Έτσι
και το δικό μου, εξακολουθεί να έχει τον ίδιο ορίζοντα. Την εξάλειψη της φτώχιας, και
την ισομερή ευκαιρία στις ανέσεις της ζωής.
-Σίγουρα σε αυτή την ζωή, η επιθυμία σου δεν θα πραγματοποιηθεί. Καθότι οι
συνθήκες δεν ευνοούνε στο παραμικρό, ώστε να αποκτήσει «σάρκα και οστά». Το
συμφέρον διαδραματίζει τον σημαντικότερο λόγο, και ασφαλώς έπεται και η ματαιοδοξία.
-Ότι θεωρείται δεδομένο, αργά ή γρήγορα υπόκειται στην φθορά της αξιολογικής κρίσης
συμπεριλαμβανομένου και του αμείλικτου χαρακτήρα που διατηρεί ο χρόνος.
-Θαυμάζω τον ρομαντισμό σου ,αν και μερικές φορές θεωρώ ότι είναι εντελώς ανούσιος.
Όπως στην συγκεκριμένη περίπτωση. Ας είναι όμως. Φρονώ ότι το μέλλον θα είναι ο
καλύτερος κριτής της συζήτησης μας.
(Ο Αγαμέμνονας καλεί τον φίλο του να τσουγκρίσουνε τα ποτήρια τους.)
