Αχνόφεγγε η θωριά της στο θυμικό του. Αστραπή
διαπέρασε την μνήμη του η αγάπη τους. Μα μοιάζουν
πνιγηρές οι νύχτες, όπου η ανάμνηση είναι σημάδι ανεξίτηλο στην
καρδιά. Γύρευε τα σύνορα ανάμεσα στο παρελθόν και το μέλλον.
«Καταρρέω» φώναξε, και ήταν το παρόν μοιραίο.
