Σάββατο 31 Μαρτίου 2018

"Yπόστρωμα"



Κάτω απ΄τις λέξεις, ονείρου ορέξεις υπάγονται

οι στιγμές που μοιραστήκαμε. Όταν η μέρα, στεγνή

από αίσθημα καταβάλλει τα θέλω μας, όταν στο

υπόστρωμα της μνήμης διαπρέπει δια της απουσίας της

η υπομονή αναμένω ανέκφραστος.

Χαμόγελο ο χωρισμός χαρίζει, στην άδεια μου καρδιά.

Ίσως το αύριο κυνικά προλέγει ως απαρχή, μιας μέρας

που δεν έχει ήλιο μα σύννεφα που προδίδουν βροχή.

Θυμού και λύπης αναπόφευκτη καταφυγή.

"Χριστούγεννα"



Σήμανε η γιορτή, μεγάλη όσο το αγαθό πρόσωπο του θείου

βρέφους στην φάτνη. Μέρες χαράς, μα και περισυλλογής είναι

αυτές που διανύουμε στην ψυχή μας.

Γιατί η γέννηση του καλού, μοιάζει σαν την ανατολή του ήλιου.

Φως πλημμυρίζει την γη, μετατρέποντας το σκοτάδι σε γενναιοδωρίας

χάδι. Οι σκέψεις μας όμως τριγυρνάνε σαν αγέλες, στην ανεύρεση των

μηνυμάτων που εσωκλείουνε τα Χριστούγεννα. Αρχηγός είναι οι αξίες μας

που συνταιριάζονται και φιλόξενη γη τις τρέφει.

Ας είναι λίγες μέρες ικανές, να αποδομήσουνε τα προβλήματα μας. Να τα

μετατρέψουνε σε θετική ενέργεια.

"Φθινόπωρο"



Περιδιάβαινε τα δρομάκια του νησιού, κάθε που η

αύρα του φθινοπώρου αγκάλιαζε την μοναξιά του.

Έτσι αισθανόταν όταν τελείωνε το καλοκαίρι. Η εργασία

του εποχιακή καθώς ήταν, αφορούσε τον χώρο της εστίασης.

Ειδικότερα τους τρείς πιο ζεστούς μήνες του χρόνου, δεν

προλάβαινε κυριολεκτικά να σερβίρει στα μαγαζιά όπου

απασχολούνταν τους τουρίστες.

Δεκάδες χιλιάδες άνθρωποι, επισκεπτόταν τον τόπο όπου είχε

γεννηθεί και ζούσε. Η συνάθροιση αυτή ήταν αρκετή, ώστε για

ένα συγκεκριμένο διάστημα να του προκαλεί ιδιαίτερη ψυχολογική

πίεση και συνάμα παύση απ΄την κύρια ασχολία του.

Αυτή δεν ήταν άλλη απ΄την ζωγραφική. Λάτρευε να χρησιμοποιεί ως

μοντέλο στους πίνακες την φύση. Ιδιαίτερα δε ο συνδυασμός θάλασσας και

ουρανού ήταν ιδανικός ώστε να έχει έμπνευση. Ήταν χόμπι και εργασία, χωρίς

πολλές φορές να τα ξεχωρίζει. Θεωρούσε ότι η «ουσία» στον άνθρωπο, είναι η

απαρασάλευτη προσήλωση σε ότι πραγματικά αγαπάει. Ειδικά δε όταν λειτουργεί

άδολα.

Τα χρήματα που κέρδιζε απ΄τους καλοκαιρινούς μήνες, ήταν αρκετά ώστε να

εκπληρώνει τις υποχρεώσεις του το υπόλοιπο του χρόνου. Το φθινόπωρο όμως

αποτελούσε γι’αυτόν την είσοδο στην μυσταγωγία της αγαπημένης του απασχόλησης.

Το βήμα που επιτάχυνε ακόμα περισσότερο την διαδικασία της διαφυγής, στον πρόναο

της λύτρωσης.

"Ταξίδι"



1) Φόβος

Φόβος η μέρα, μοιάζει να αντανακλά τις επιδιώξεις

σου σαν καθρέφτης του εαυτού. Λίγες οι λέξεις που

αγαπάς να προφέρεις, όταν κολυμπάς στο πέλαγο του νου.

Θρυμματισμένη η σκέψη σαν πιεστεί απ΄τα θέλω, διασκορπίζει

σε πολλές κατευθύνσεις το Εγώ σου.

Αναρωτιέσαι πόσο αδύναμος είναι ο άνθρωπος όταν σταθεί μπροστά

στην θύελλα της εξέλιξης. Διανύει δρόμους ηθικής, όπου συχνά το

σταυροδρόμι τον καλεί να επιλέξει. Ανάμεσα στην λογική και την επιθυμία.

Ξεκίνησες το ταξίδι, μοναχικός διαβάτης μιας αξημέρωτης μέρας στο άπειρο

της νύχτας.

Οδηγός είναι ένα αστέρι, ασθενικό που κατευθύνει την διαδρομή σου.



2) Έκπληξη

Ταχύτητα καρδιάς, πιο γρήγορη απ΄το φώς είναι η λαχτάρα να ανακαλύψεις

το σταυροδρόμι που άνδρα ένα αγόρι μετατρέπει. Λησμονιάς νερό η ανάμνηση

σου αναζητάει καθώς στο διηνεκές του παρελθόντος καρτεράς την λύτρωση.

Σκότωσες στιγμές, που ολίσθαιναν στο κακοτράχαλο μονοπάτι του νου.

Αφορμή γύρευες για να σωπάσεις, σαν το θαύμα στα κελεύσματα της αγωνίας

σου φανερώνονταν.

Όπερ και εγένετο! Η άχλη της μορφής του, θώπευε τις αισθήσεις σου σαν την

μητέρα που στην αγκαλιά της βαστάει το μωρό. Ήταν κλαδί για το δέντρο της

ζωής όπου το αηδόνι κελαηδάει. Φύλλο για να κυλάει μια σταγόνα βροχής, σαν

απέδρασε απ΄τα μαύρα σύννεφα της μιζέριας.

Έμοιαζε ανέκφραστος, και αμίλητος.



3) Χρόνος

Αλήθειας φώς, και στο σύμπαν παιχνίδια μοιράζει ο Χρόνος. Όνομα του ή

δώρο θυμικού είναι το δυσεπίλυτο αίνιγμα της πραγμάτωσης. Και φοβάσαι

να αναμετρηθείς μαζί του, όντας προφήτης της αλλαγής. Εκμυστηρεύεσαι την

«ουσία» σου, και μοιράζεσαι μυστικά που στοίχειωναν το κάστρο που

περιχαράκωνε την ύπαρξη σου.

Αέρας δυνατός η πνοή του, σε αποτρέπει απ΄την προσέγγιση του ειδώλου του.

Χωρίς να αντιληφτείς το πώς, έφθασες στο σταυροδρόμι. Εκείνη την όαση στην

έρημο που σύντομα μόλις πιείς νερό πρέπει να την εγκαταλείψεις πίσω σου.



4) Μονόδρομος

Μονόδρομος φαντάζει στα έγκατα της ψυχής, στην οροσειρά της επιλογής η

απόφαση. Διστάζεις ως ανθρώπινο απομεινάρι διαλεχτής ηθικής να

αποκρυσταλλώσεις το «είναι» που σε βασανίζει ως ενοχή.

Σπόρους κακού αποδιώχνεις απ΄τον κήπο των αισθημάτων σου, με την βοήθεια

των πουλιών που πρόστρεξαν σαν ευχή. Δύσκολος ο δρόμος που θα διαβείς

αλλά το φώς που «λούζει» την καρδιά σου άπλετο είναι θαρρείς. Διαμάντια

σκόρπισε το γυαλί που έσπασε του ειδώλου. Σαν αερικό ξέφυγε απ΄της επιλογής

τον πόνο. Θνητή η φύση σου, μα αθάνατη η σπορά όταν τα θέλω φυτρώσουν και

ο χρόνος θερίσει τις πράξεις σου.



5) Φως

Ελπίδα μοιάζει το φώς ,σαν αφήσεις πίσω σου την νύχτα. Στο ξημέρωμα της

μέρας μωρό γεννιέται ο πόθος για να πράξεις τις αποφάσεις που έλαβες.

Και είναι μακρινό και αφανέρωτο το όνειρο ,που ο ήρωας του φαντάζει ως

μύθος. Ταξίδι στα πέρατα του ονείρου..

"Σκέψεις"



Σκέψεις τα θέλω μου, κομμένα σε λωρίδες

αισθήματος αναβλύζουν απ΄τα τραύματα της

λογικής. Ρυτίδες στο πρόσωπο μου εμφανίστηκαν

τα χαμένα χρόνια της νιότης.

Κυνηγημένος από έγνοιες και διλήμματα, δεν άδραξα

τις χάρες που μου πρόσφερε η νύχτα. Παγιδεύτηκα στον

λαβύρινθο όπου οι σκέψεις χάθηκαν σαν το σκοτάδι

απ΄τον ήλιο.

"Προσμονή"



Ξημέρωσε. Κοιτάζεις έξω απ΄το σιδερόφραχτο παράθυρο, και

αντικρίζεις τον ήλιο που ανατέλλει. Δεν μπόρεσες να κοιμηθείς

την νύχτα. Πάλευες με τον εαυτό σου. Η σκοτεινή πλευρά του χθες

αντιμετώπιζε την φωτεινή πλευρά του αύριο.

Ούρλιαζες όταν ο αγώνας έμοιαζε άνισος. Ίδρωνε το μέτωπο, όταν η

ελπίδα καταπλακώνονταν απ΄τον φόβο. Έσφιγγες την γροθιά, και

χτυπούσες τον τοίχο. Μάτωσες. Η προσμονή για την απόδραση απ΄το

σκοτάδι ήταν μεγάλη μα συνάμα και βασανιστική. Ο αντίπαλος σου ήταν

δυνατός. Άντεξες όμως στην διάρκεια της μάχης. Η πόρτα του κελιού

χωρίζει δύο κόσμους. Εκείνον που αντιπροσώπευε τους φόβους σου, και

την απέχθεια για ζωή και την προσμονή για δημιουργία και νέες εμπειρίες.

Είσαι πλέον έτοιμος. Νιώθεις το σώμα γεμάτο από ορμή και δύναμη. Τα πόδια

σου ορθώνουν επιθυμίες σαν λουλούδια που φύτρωσαν απ΄τον σπόρο της

θέλησης.

Τα μάτια σου σπινθηροβολίζουνε αρχέγονη ασέβεια, ως διαφυγή απ΄το βασίλειο

του ειδώλου. Χαμογελάς ενώ στα σωθικά σου εκρήγνυται το ηφαίστειο της αλλαγής.

Λάβα τα όνειρα ξερνοβολούνε στασιμότητα και απάθεια. Ορμάς προς την πόρτα μα

η έκπληξη σου είναι μεγάλη. Άνοιξε δίχως να την αγγίξεις. Η ορμή των θέλω σου ήταν

το κλειδί για να ανοίξει. Βαδίζεις χαμογελώντας ώστε να ανακαλύψεις την νέα

πατρίδα. Αντιλαμβάνεσαι ότι πρέπει να την ψηλαφίσεις σπιθαμή προς σπιθαμή.

Δεν φοβάσαι πλέον. Μπροστά σου απλώνει τις χάρες της, η αλλαγή της σελίδας στο

βιβλίο της ζωής.

"Παλιά παραλία"



Περπατούσα δίπλα στην θάλασσα, ενόσω ο ήλιος

φορούσε το ομορφότερο χαμόγελο του. Η βόλτα στην

«Παλιά παραλία» ήταν απολαυστική, για μικρούς και

μεγάλους που δεν άντεχαν να «κλειδώνουν» τις σκέψεις

και τα όνειρα τους μέσα στους τέσσερις τοίχους των

διαμερισμάτων τους.

Κάθισα σε ένα παγκάκι ,και ήμουνα ευτυχισμένος όσο το

βλέμμα μου παιχνίδιζε με το αεράκι που φυσούσε. Είναι στιγμές

που νιώθεις την μοναδικότητα της απλότητας. Η ζωή μοιράζει εικόνες

ζωγραφισμένες από ψηφίδες ποικίλων χρωμάτων. Έμοιαζα πίνακας

όπου αποτυπώνονταν παραστάσεις ξεγνοιασιάς, δίχως έγνοιες και

προβληματισμό.

Ένα απόγευμα, ένας στίχος ελπίδας..

"Παιδικό"



Όταν τον ήλιο αναζητάς, στο όνειρο της νύχτας

μοιάζει τραγούδι παιδικό ο πόθος της ελπίδας.

"Ον"



1) «Γέννηση»

Ενώπιον σας απογυμνώνομαι, όντας υπάκουο παιδί της αλήθειας.

Αγαπάω την σήψη σας που με περιθωριοποίησε. Μοναδική στιγμή

φαντάζει όταν ανάμεσα στο πλήθος αμίλητος, κραυγάζω με την

ειλικρίνεια που ντύνει την «ουσία» μου.

Εκείνη την ιδιότητα, που γεννάει συνειδήσεις και μεταφέρουμε ως

τον θάνατο μας. Ον με βάφτισε η ζωή, απόκληρο τέκνο μιας προφητείας.

Η διαδρομή που περικλείει τον Κύκλο, εκείνη την κατάρα που συνοδεύει

τους ανθρώπους φως δεν υποδέχεται. Παρά σκοτάδι αντιπαλεύει τα βήματα

ως σημάδια που αφήνουν κάθε στιγμή οι πράξεις μας. Λιτή φορεσιά στο σώμα

μου η υπομονή και δισάκι στον ώμο η αντοχή που κουβαλάω ανάμεσα τους.

Τα μάτια τους, φωτιές εκτοξεύουνε με σκοπό το κακό. Ως μικρό θεό λατρεύουνε

την αδικία όταν μπορούν να πληγώσουν τον συνάνθρωπο τους.

Άστοχες κινήσεις ταξιδεύουνε την καρδιά τους, υπό το βλέμμα του εγωισμού που

τους συντροφεύει.



2) «Ενηλικίωση»

Αλήθεια που είναι ο πατέρας μου; Εκείνος που με συνόδευε δίπλα στο Κενό όταν

ως ταξιδιώτης το ανακάλυπτα; Με αγαπούσε, και ας ήμουν αερικό δίχως συναισθήματα.

Η φωνή του διαπερνούσε την κυνικότητα μου, σαν την λόγχη που τρυπάει το δέρμα.

Τραχύ το πρόσωπο του ,άτεγκτο στην φθορά του χρόνου λάτρευε τον Κύκλο της ζωής.

Μητέρα μου λείπεις πολύ, θαρρείς ήμουνα ορφανός. Σαν να ακούω την φωνή σου να με

νουθετεί κάθε που πιστεύεις ότι υποπίπτω σε λάθος.

Υπάκουο παιδί σου υπήρξα, ως μαθητής που διδάσκεται τις αξίες. Πλεόνασμα τους η

ψυχή μου συγκέντρωσε στον πόλεμο της ζωής. Γιατί είναι μάχη η κάθε μέρα που

ξημερώνει και εχθρός είναι οι πράξεις μας. Η σκοτεινή πλευρά του εαυτού μας.



3) «Εαυτός»

Ανάμεσα στην ζωή και τον θάνατο, ορθώνεται το Εγώ. Εκείνο το είδωλο

όπου θυσιάζουμε την καλοσύνη, την αγάπη, την ανιδιοτέλεια. Στον βωμό

του το συμφέρον καίει τις πτυχές της ανθρωπιάς, αργά και η δυσοσμία του

πτώματος καλύπτει την ατμόσφαιρα της κοινωνίας.

Φυλακή ψυχών και σωμάτων, είναι η συνάθροιση των αμνών όταν ο λύκος τα

απειλεί. Ταυτίζομαι με τα δόντια του, όταν θέλω να ξεριζώσω την λογική τους.

Αυτοί με απειλούνε κάθε τόσο, που αδύναμος επιζητώ την βοήθεια τους. Και

έχουνε το λευκό χρώμα της προβιάς. Σαρκοβόρα όντα είναι κατά βάθος. Και οι

λέξεις πυκνές σαν χιόνι, πέφτουνε στις εικόνες που δημιουργεί ο εαυτός μας.

Ανημποριά, μελαγχολία, αδυναμία. Κανείς τους δεν έστρεψε το βλέμμα του

προς εμένα και ας είχα ανάγκη.



4) «Θάνατος»



Η διαδρομή έχει μία στάση ακόμα. Τον θάνατο. Φόβο μεγάλο προκαλεί το

άκουσμα του και μαύρο φαίνεται το πέπλο του. Μα ως Ον, αερικό που καλπάζει

στα τέσσερα σημεία του ορίζοντα ήρθε η ώρα να ξαποστάσω λίγο. Επιτύμβια

στήλη στο σώμα μου επιθυμώ, να είναι το χαμόγελο των συνανθρώπων μου.

Έστω λίγοι έκριναν φρονώ με περισυλλογή το έργο μου. Τις πράξεις λογίσανε

ως είχανε, δίχως πάθος μα με ψυχρή λογική.

Η αγωνία συνοδεύει ένα Ον στην συνέχεια του ταξιδιού. Αυτόφωτη θριαμβεύει στο

άπλετο σκοτάδι και αντηχεί στα πέρατα του αγνώστου ,τις πιο ενδόμυχες επιθυμίες

των θνητών. Επιθυμία για ζωή έχουνε, και δεν τους αδικώ. Ισα ισα που την «ουσία» τους αγαπώ.

Εγώ το αερικό, που διαπέρασε τις αισθήσεις τους. Εγώ το αερικό, που πάνω μου

θα χτιστεί ένας νέος μύθος. Μια ιστορία ειπωμένη με νέους στίχους και ήρωες.

Θάνατος..


"Nιάτα"



Ήταν περασμένα μεσάνυχτα. Μια εκκωφαντική σιωπή

διαπερνούσε το σαλόνι, όπου καθόταν στην αγαπημένη του

πολυθρόνα. Τα άσπρα μαλλιά πρόδιδαν το προχωρημένο της

ηλικίας μα η καρδιά του εξακολουθούσε να εκπέμπει σπίθες νιότης.

Ο «Νικόλας», όπως χαϊδευτικά τον αποκαλούσανε, έπινε το αγαπημένο

ουίσκι με πάγο και αναπολούσε.

Εδώ και αρκετά χρόνια έμενε μόνος πλέον στο σπίτι, καθώς η σύζυγος

του είχε πεθάνει ενώ οι δύο γιοί του είχανε δημιουργήσει την δική τους

οικογένεια. Έκλεινε που και που τα μάτια, ανασύροντας απ΄το παρελθόν

στιγμές χαρούμενες και δυσάρεστες. Το αγαπημένο του παιχνίδι, ήταν να

σκηνοθετεί την πάροδο του χρόνου. Λάτρευε να αλλάζει την θέση των

αναμνήσεων Του.

«Αν είχε συμβεί», »Ίσως αν δεν χώριζα»..Μάταιο! Γνώριζε καλά ότι κανείς

άνθρωπος δεν είναι πιο δυνατός, απ΄την νομολογία της φύσης. Η ζωή και ο

θάνατος είναι δύο αχώριστοι εχθροί. Αγαπούσε την ελπίδα και το μέλλον, ως

ματαιοδοξία. Άλλωστε το άγνωστο ασκεί πάντα γοητεία, και το τέλος του

εναπόκειται στην συνέπεια των πράξεων ενός ανθρώπου.

Ξαφνικά αντιλήφθηκε ότι η πόρτα του σαλονιού έκλεισε βίαια. Φοβήθηκε.

Κοίταξε πίσω του, μα δεν είδε κανένα. Σηκώθηκε απ΄την πολυθρόνα, και

ανίχνευσε κάθε σπιθαμή του σπιτιού. Γνώριζε ποιος ήταν ο εισβολέας

γιατί του ψιθύρισε χαμηλόφωνα στο αυτί.

«Νιάτα»..Απέναντι απ΄τον καθρέφτη του υπνοδωματίου, αντίκρισε τον εαυτό

του χωρίς ρυτίδες στο πρόσωπο, γεμάτη νεανικό σφρίγος. Το είδωλο του

τον καλούσε για συντροφιά. Άγγιξε το γυαλί, μα ήταν αργά. Σαν πουλί πέταξε

η θελκτική εικόνα. Λύγισε. Γρήγορα αντιλήφθηκε την σκληρή πραγματικότητα.

Ήταν όνειρο ,που εξαφανίστηκε μόλις ξύπνησε.

"Μη"



Δρόμο άνοιξε το φώς σου, στο γαλάζιο της

θάλασσας.Διαβάτες όλες οι ελπίδες,που στενάζουν

απ΄τα "Μη".
      

"Κατάνυξη"



Οδυρμός στην ψυχή, φαντάζει η θυσία όταν προδίδουμε

τις προσδοκίες μας στον βωμό της λογικής. Απελέκητο ξύλο

είναι το δέντρο των επιθυμιών μέχρι να ενηλικιωθούμε.

Έπειτα ξεκινάει η κοπή του κορμού, ωσότου η πραγματικότητα

ενδυθεί στο θυμικό.

Κατάνυξη λογίζεται η διαδρομή ,που στους ώμους κουβαλάμε

τις αδυναμίες μας. Ως την πηγή του αέναου λογισμού, του πιο μεγάλου

κυνισμού. Είμαστε στιγμές στην πάροδο του χρόνου.

"Καθρέφτης"


Είναι  οι στιγμές  της  μοναξιάς, είδωλο  στον  καθρέφτη
εκείνον που η ψυχή,απένατι του στέκει.
                    


"H σιωπή του χρόνου"



Απόρθητο κάστρο μοιάζει η σιωπή σου. Λόγχες οι απορίες

τους φαντάζουνε εχθρική επιδρομή. Ασπίδες η κενότητα που

σιγοβράζει ο φθόνος. Μα πίσω απ΄τα τείχη της μοναδικότητας

που σε περιβάλλει, ιερό ορθώνεται το όνειρο σου.

Αγαπάς τους ανθρώπους, δίχως να προσβλέπεις σε ανταλλάγματα.

Επιθυμείς να αδράχνεις την ημέρα, όχι ως σημάδι εγωισμού αλλά

αναντίρρητη νομολογία της φύσης.

Ο χρόνος σπρώχνει αμείλικτα τις πράξεις μας, στον Γολγοθά του

απολογισμού. Εκεί όπου σταυρώνονται οι προθέσεις μας, αγνές όταν

ξεφεύγουνε ως πρόβατο απ΄το κοπάδι. Ο λύκος παραμονεύει, να γευτεί

την σάρκα του. Λίγες είναι οι μέρες που άδολα πράττει ο συνάνθρωπος.

Πολλές οι νύχτες που αγαπάει την ανηθικότητα.

"Ευχή"



«Πρόσφερε στον αδύναμο, προστάτεψε τις αξίες, χωρίς αντάλλαγμα»

μου ψιθύρισε ο ετοιμοθάνατος πατέρας.

"Ευγενία"



Συναντηθήκαμε λίγες εβδομάδες πρίν «φύγει», σε

κέντρο αποκατάστασης. Ήταν κατάκοιτη σε αναπηρικό

καροτσάκι, αλλά αυτό δεν ήταν εμπόδιο για το χαμόγελο της.

Είχε ένα σπάνιο χάρισμα. Αγαπούσε άδολα τους συνανθρώπους της

χωρίς να περιμένει ανταλλάγματα.

Ανήκε σε εκείνη την ξεχωριστή κάστα ανθρώπων, που η προσφορά τους

σε βοήθεια δεν αντιστοιχεί σε ζήτηση ανάλογων ανταλλαγμάτων. Πολλές

φορές βέβαια η φιλεύσπλαχνη στήριξη προδίδεται, αλλά αυτή η εξέλιξη μοιάζει

ευλογία γι’αυτόν που πλήγεται. Όπως και αν ένας βράχος «δοκιμάζεται» απ΄τα

κύματα της θάλασσας, αλλά παραμένει όρθιος.

Δεν θα ξεχάσω ποτέ τα άσπρα μαλλιά της, που από παιδί θυμάμαι και φάνταζαν στα

μάτια μου ουράνιο τόξο. Όσα τα χρώματα του, άλλο τόσα και τα προτερήματα ενός

καλοκάγαθου ανθρώπου.

Καλό ταξίδι..

"Ερωτικό"


Δώσ’μου  το  χέρι σου κόρη  του φεγγαριού
πάρε την σκέψη μου,μελωδία τραγουδιού.
                          

"Εξοδος"



i) «Φώς»

Έκλεισα πίσω την πόρτα, ενώ μέσα στο σκοτάδι προσπαθούσα

να βαδίσω στις παγίδες του ψέματος. Σκόνταφτα συχνά καθώς

προχωρούσα στον διάδρομο .Η αλήθεια είναι ότι φοβόμουνα. Η

θνητή μου φύση, καταπλάκωνε το θάρρος και την άγνοια κινδύνου.

Είχα πιστέψει στα λόγια του φίλου μου. Η αυτογνωσία είναι βάσανο

όταν δεν ερμηνεύεις σωστά τα σημάδια της ζωής.

Ήταν αργά όμως για να αλλάξω απόφαση. Όφειλα στον εαυτό μου και

μόνο να σταθώ δυνατός. Ξάφνου είδα το φώς. Τι όμορφο συναίσθημα

πλημμυρίζει τα σωθικά μου, σαν καταρράχτης όταν αντιλαμβάνομαι την

αλήθεια. Ήταν οδηγός μου και με βοηθούσε να σφαλίζω τα μάτια για να

ξεκουράζομαι απ΄το ταξίδι στην μνήμη.



ii) «Mνήμη»

Απόγνωση, δάκρυα, γέλιο, περισυλλογή. Λέξεις τριγύριζαν το είδωλο μου

αιχμάλωτισμένο απ΄τις αναμνήσεις. Εικόνες αντιμάχονταν μεταξύ τους, σαν

εχθροί ενός ακήρυχτου πολέμου. Η φωτιά και ο όλεθρος, των μοναδικών

στιγμών που βιώνουμε και μας σημαδεύουνε παντοτινά ,ανέδυε καπνό.

Κοντοστάθηκα ώστε να ξεκουραστώ. Ήμουν σίγουρος, ότι ο δρόμος ήταν

μακρύς και όφειλα να ανασυντάξω τις δυνάμεις μου.

Μια φωνή ακούστηκε να με προτρέπει: «Προχώρησε με θάρρος. Η ζωή είναι

εκπλήξεις.»Άμεσα προσπάθησα να αντιληφθώ από ποιόν προέρχονταν. Ήταν

μάταιο. Αντιλήφθηκα την ματαιότητα του εγχειρήματος μου ,και αποφάσισα

να συνεχίσω την διαδρομή μου.

Το Κενό με μάγευε και γρήγορα βρέθηκα από πάνω του.



iii) «Aυτογνωσία»

Βούτηξα στο χάος δίχως ελπίδα, μα με την πεποίθηση ότι η απόφαση

μου θα είχε αντίκτυπο στο μέλλον μου. Έβλεπα γύρω μου κλαδιά, αλλά δεν

τα έφθανα ώστε να κρατηθώ.

Η επιλογή μου έμοιαζε αυτοκτονία ,όταν αντιλήφθηκα ότι είχα βουτήξει στο

άπλετο σκοτάδι ενώ με οδηγούσε πρωτύτερα το φώς. Ξάφνου τα βλέφαρα μου

σφάλισαν από μια γλυκιά αϋπνία. Απέναντι μου είδα τον εαυτό μου .Δίδυμος

αδελφός στεκόταν χαμογελαστός και με αγκάλιασε. Τα μάτια του δεν είχανε

χρώματα παρά σπίθες που ακτινοβολούσανε θάρρος. Δεν μπορούσα να μιλήσω

γιατί αγωνιούσα να μάθω τις προθέσεις του.

Αναπάντεχα μου μίλησε με χαμηλή φωνή: «Διπλή φύση είναι ο κόσμος μας.

Θάνατος και ζωή, αγάπη και φθόνος, νερό και φωτιά. Πάλεψε με το θηρίο

μέσα σου. Είναι δυνατό αλλά πιότερο εσύ. Πίστεψε το.»



iv) «Έξοδος»



Ξύπνησα και βρέθηκα στο σημείο, απ’όπου βούτηξα στο Κενό. Αντιλήφθηκα ότι

ήμουν έτοιμος να βρεθώ στην Έξοδο. Εκείνη την διέξοδο απ΄την περισυλλογή,

όπου εφευρίσκεις μεθόδους για να ανακαλύψεις την αλήθεια.

Η αυτογνωσία. Το φώς ανέσπερο, δεν με εγκατέλειψε σε μία δύσκολη καμπή της ζωής μου. Με βοήθησε να αντιληφθώ ,ότι οι άνθρωποι οφείλουμε επ’ουδενί

να εγκαταλείπουμε τον αγώνα που θα μας οδηγήσει σε ένα καλύτερο αύριο.

Θνητά όντα που αντιπαλεύουμε με την φθορά σε άνισο αγώνα αναμφίβολα.

Αλλά η αθανασία, είναι στίβος πρόσφορος στους δυνατούς οι οποίοι

αντιλαμβάνονται την καθημερινότητα ως πρόκληση, και όχι ως χάσιμο χρόνου.

Θυσία των αδυναμιών μας εκτυλίσσεται λίγο πρίν το βράδυ, όταν

συλλογιζόμαστε πόσο αγαπήσαμε και προσφέραμε, όχι όσα λάβαμε και υποφέραμε.

Από αδυναμία να μοιραστούμε καρδιάς αγαθά.

"H θωριά"



Αχνόφεγγε η θωριά της στο θυμικό του. Αστραπή

διαπέρασε την μνήμη του η αγάπη τους. Μα μοιάζουν

πνιγηρές οι νύχτες, όπου η ανάμνηση είναι σημάδι ανεξίτηλο στην

καρδιά. Γύρευε τα σύνορα ανάμεσα στο παρελθόν και το μέλλον.

«Καταρρέω» φώναξε, και ήταν το παρόν μοιραίο.

"Aυτολύπηση"



-Πόσο όμορφη μοιάζει η μοναξιά μου! Κλεισμένος στο κάστρο

της μοναδικότητας που με διακρίνει, προσπαθώ να αμύνομαι

των εξωτερικών επιβουλών. Τριγυρνάω μέσα στους διαδρόμους

των πόθων, ανεκπλήρωτων ως επί το πλείστον που μετατρέπονται

καθημερινά σε απωθημένα.

Τον νου σας! Μην πιστέψει κανείς ότι θα εισβάλλει στον κόσμο μου.

Περιχαρακώθηκα ως ύπαρξη, και θεωρώ ότι όλοι επιθυμούνε να

διαμοιράσουνε σε κομμάτια το ένδυμα της διαφορετικότητας μου.

Δεν μου αρέσει πλέον το φώς, καθότι το σκοτάδι είναι ο καλύτερος μου

φίλος. Με καταλαβαίνει απόλυτα, και μοιράζεται τους φόβους που έχω.

Ποτέ δεν αντίκειται στα πιστεύω μου.

Συμμερίζεται την απέχθεια για το μέλλον και την ελπίδα. Τι ωραία που είναι

η μιζέρια! Δεν χρειάζεται κόπος για αλλαγή ,αλλά είναι στάσιμη και «καταπίνει»

κάθε σπιθαμή αγώνα. Γνωρίζω ότι είμαι ο καλύτερος όλων. Γι’αυτό και με μισούν.

Ας είναι .Η μοναδικότητα απαιτεί θυσίες, και γι’αυτό είμαι ερωτευμένος μαζί της.

Βράδιασε. Εκμυστηρεύτηκα αρκετές σκέψεις φωναχτά και πρέπει να ξεκουραστώ. Ως

αύριο ελπίζω να μην ονειρευτώ γιατί φοβάμαι. Και ας μην το γνωρίζει κανείς.

Κανένα φύλλο απ΄τα δέντρα δεν αποτολμάει να σταθεί εμπόδιο στον αέρα. Είναι

Η ζωή τόσο δίκαια, μα πολύ φωτεινή για μένα..

"Απόκοσμο"



Νύχτωσε και ψιχαλίζει. Βαδίζεις σκεφτικός καθώς επιστρέφεις

απ΄το μπάρ στο σπίτι. Το χνώτο σου προδίδει «άδειο ξενύχτι»

απ΄το ουίσκι που σου σέρβιραν στο ποτήρι. Μοιράστηκες την

μοναξιά σου, με την απουσία του φίλου σου. Λείπει πολύ, γιατί

δεν έχεις κάποιον να εκμυστηρευτείς τις μύχιες σκέψεις σου.

Τα τσιγάρα που έσβηνες στο τασάκι, έμοιαζαν ανακούφιση απ΄το

βάρος που «σηκώνεις» καθημερινά.

Στέκεσαι ξάφνου μπροστά σε μια βιτρίνα, με ανδρικά ρούχα. Οι

«κόρες» των ματιών σου χορεύουνε με την σταθερότητα του ειδώλου

σου. Θυμάσαι τα λόγια της.

«Ψάχνω τον έναν και μοναδικό. Τον πρίγκιπα μου.» Όπως μοιάζει η

καλοντυμένη, πλαστική αντρική κούκλα. Λίγα αυτοκίνητα κυκλοφορούνε

στον δρόμο και ακόμα λιγότεροι διαβάτες. Απόκοσμο μοιάζει το σκοτάδι

όταν σε προδίδουνε οι ανθρώπινες αξίες. Χρήματα και δόξα συντρίβουνε

τα άδολα αισθήματα. Έφτασες στην είσοδο της πολυκατοικίας. Απότομα

κοιτάζεις πίσω σου. Πιστεύεις ότι άκουσες κάποιον να σου ψιθυρίζει:

«Είναι δύσκολος ο δρόμος της μοναξιάς. Μοιράσου το μέλλον σου με την αλήθεια.

Το ψέμα σκότωσε το παρόν σου, και μόλυνε το παρελθόν σου.»

"Απλός καθημερινός σούπερ σταρ"


Είναι  δύσκολο  να  είσαι  σούπερ  σταρ. Απλός  καθημερινός
εραστής της ζωής.Εργάτης της απόλαυσης,μα ποτέ του εργοστασίου.
Αρχηγός στην αγέλη των "εγώ" σου,μα ποτέ σε μάζα απαίδευτων
ανθρώπων.
Κυρίαρχος μιας αλλόκοτης αλήθειας,μα όχι του κόσμου.Απλός
καθημερινός σούπερ σταρ.
      

"Αλήθεια"


Ξεγυμνώνομαι  μπροστά  σας, ασεβής  όντας  και  εραστής  της
αλήθειας. Ασεβής  γιατί  οι  αξίες  μου, δεν  συνάδουνε  με  τις
επικρατούσες. Η  ψευτιά, η  διπλοπροσωπία  και  η  αναξιοπρέπεια
είναι  κόρες  του  ξεπεσμού  σας. Δεν  τις  αγαπάω  καθόλου, αν  και
ποθώ  τις  λάγνες  επιφάνειες  της  διεφθαρμένης  φύσης  τους.
Είμαι  εραστής  της  αλήθειας, γιατί  ο  δρόμος  της  αν  και  δύσβατος
οδηγεί  στην  λύτρωση. Την  έξοδο  απ΄την  θνητή  φύση  μας, και  την
είσοδο  στην  γη  της  αυτογνωσίας. Εκεί  παλεύεις  με  το  ανήμερο  θεριό
που  λέγεται  εγωισμός. Τα  νύχια  του  κοφτερά, επιχειρούνε  να  ξεσχίσουνε
το  δέρμα  της  ευθύνης. Όμως  ο  Εκλεκτός, ο  γιός  της  επιμονής  δεν  δύναται  να
φοβάται. Στα  χέρια  του, κρατάει  λίγο  νερό  από  θάρρος  και  έναν  σπόρο  από
ελπίδα.
Ανοίγει  μια  τρύπα στο  χώμα ,για  να  φυτέψει  ζωή και  όταν  ανθίσει  το  άνθος  της
αλήθειας  ο  ήλιος  το  θρέφει  με  φώς  σαν  δικό  του  παιδί. Ο  χρόνος  είναι  σύμμαχος, όταν
το  ψέμα  αγνοήσεις. Μετατρέπεται  σε  εχθρό, όταν  τις  αξίες  της  ζωής  λησμονήσεις.

Πέμπτη 22 Μαρτίου 2018

Εκδήλωση στον Εύοσμο 21/3/2018-Παγκόσμια μέρα ποίησης

Μεγάλη μου χαρά και τιμή,που παραβρέθηκα,την Τετάρτη 21/3 παγκόσμια μέρα ποίησης στο πολιτιστικό κέντρο Ευόσμου και απήγγειλα κείμενα μου!

Δευτέρα 12 Μαρτίου 2018

"Φτώχια"



-Τι όμορφος που είναι ο καιρός σήμερα Αγαμέμνονα! Ειδικότερα

δε όταν τον απολαμβάνουμε καθισμένοι δίπλα από ένα τραπέζι

στον κήπο του σπιτιού μου.

-Γεμάτο από γευστικά πιάτα φαγητό, και ένα μπουκάλι κρύο κόκκινο

κρασί να τα συνοδεύει συμπληρώνω, ενώ συνάνθρωποι μας μερικές

εκατοντάδες μέτρα πιο μακριά από εμάς ζούνε δίπλα στα σκουπίδια

και τρέφονται με αυτά.

(Ο Τιμολέοντας πίνει μια γουλιά απ΄το ποτήρι του, χαμογελώντας σαρκαστικά.)

-Αγαπητέ μου, αν και είμαστε ασπρομάλληδες η ψυχή σου παραμένει αθεράπευτα

παιδική. Δεν γνωρίζεις ότι ο κόσμος είναι μοιρασμένος σε φτωχούς και πλούσιους

επί αρκετούς αιώνες; Προτού λίγο προσγειώθηκες στο έδαφος της ανθρώπινης κοινωνίας;

-Oχι ασφαλώς. Αλλά κάθε όνειρο δεν παύει να είναι μια αυριανή πραγματικότητα. Έτσι

και το δικό μου, εξακολουθεί να έχει τον ίδιο ορίζοντα. Την εξάλειψη της φτώχιας, και

την ισομερή ευκαιρία στις ανέσεις της ζωής.

-Σίγουρα σε αυτή την ζωή, η επιθυμία σου δεν θα πραγματοποιηθεί. Καθότι οι

συνθήκες δεν ευνοούνε στο παραμικρό, ώστε να αποκτήσει «σάρκα και οστά». Το

συμφέρον διαδραματίζει τον σημαντικότερο λόγο, και ασφαλώς έπεται και η ματαιοδοξία.

-Ότι θεωρείται δεδομένο, αργά ή γρήγορα υπόκειται στην φθορά της αξιολογικής κρίσης

συμπεριλαμβανομένου και του αμείλικτου χαρακτήρα που διατηρεί ο χρόνος.

-Θαυμάζω τον ρομαντισμό σου ,αν και μερικές φορές θεωρώ ότι είναι εντελώς ανούσιος.

Όπως στην συγκεκριμένη περίπτωση. Ας είναι όμως. Φρονώ ότι το μέλλον θα είναι ο

καλύτερος κριτής της συζήτησης μας.

(Ο Αγαμέμνονας καλεί τον φίλο του να τσουγκρίσουνε τα ποτήρια τους.)

"Φιλοδοξία"


 Τιμολέοντας  και  ο  Αγαμέμνονας  πίνουν  τσάι, στο  σπίτι
του  πρώτου.)
-Πόσο  άσχημη  μου  φαντάζει  η  εικόνα, ενός  μωροφιλόδοξου  Τιμολέοντα!
-Γίνε  πιο  συγκεκριμένος  φίλτατε.
-Ένας  φίλος  με  τηλεφώνησε  σήμερα  το  πρωί, ώστε  να  με ενημερώσει  ότι
θα  θέσει  υποψηφιότητα  για  βουλευτής  στις  επικείμενες  εθνικές  εκλογές.
Μάλιστα  ήταν  τόσο  χαρούμενος ,ώστε  δεν  δίστασε  να  τοποθετήσει  ψηλά  τον
πήχη  όσον  αφορά  τις  ψήφους  που πρόκειται  να  κατακτήσει.
 πολιτική  δεν  είναι  τίποτα  άλλο, παρά  ένα  επάγγελμα. Όσο  μεγαλύτερες  είναι
οι  φιλοδοξίες  τόσα  περισσότερα  χρήματα  ουσιαστικά  επιθυμεί  να  κερδίσει.
-(Ο  Αγαμέμνονας  χαμογελάει  σαρκαστικά.)
-Και  οι  εξαγγελίες  ενός  πολιτικού  για  το  μέλλον; Εννοώ  ότι όταν  υπόσχεται  κάποιος
στην  εκλογική  βάση  ένα καλύτερο αύριο, πρέπει  να  είναι  ικανός  ώστε  να  το
πραγματοποιήσει. Διαφορετικά  δεν  είναι  τίποτα  άλλο  από  ένας  κοινός  ψεύτης.
-Είσαι  πολύ  συναισθηματικός  φίλε  μου. Διότι  είναι  γνωστό  εδώ  και  αιώνες, πώς
πάντα  οι  υποσχέσεις  είναι  πιο  ελκυστικές  απ΄τις  πράξεις. Ειδικότερα  όταν εκστομίζονται
από  έναν λαοπλάνο. Ως  εκ τούτου  θεωρώ, περιττή  κάθε  αναφορά στην  ηθική  γενικά
των  πολιτικών. Ειδικότερα  δε  αυτοί  που  είναι  καριερίστες.
-Φαντάσου  για  λίγο να  εξέλειπε το ψέμα, και  να κυριαρχούσε  η  αλήθεια. Πόσο
ομορφότερος  θα  ήταν  ο κόσμος μας!
-Χα! Ευσεβείς  οι  πόθοι σου ανεξάρτητα αν  έχουνε  την  γοητεία  τους. Ας  είναι  όμως.
Πρέπει  να  τελειώνουμε  το  τσάι μας, διότι  οφείλουμε  να πάμε στην  συνάντηση  των
συμμαθητών  μας  στην  ταβέρνα.
-Όσοι  είναι  εν  ζωή  αγαπητέ μου..

"Φιλανθρωπία"



-Σήμερα ξημέρωσε μια υπέροχη μέρα αγαπητέ Τιμολέοντα.

-Για ποιο λόγο Αγαμέμνονα;

-To πρωί κατευθύνθηκα μέχρι την εκκλησία του Αγίου Νικολάου στον

οικισμό μας, ώστε να παραδώσω 2 μεγάλες σακούλες με τρόφιμα και φάρμακα.

Ο πατήρ-Άγγελος που επιμελείται σημαντικού ανθρωπιστικού έργου, με

ευχαρίστησε για την εν λόγω μου κίνηση.

(Ο Αγαμέμνονας ξαφνικά αντικρίζει τον φίλο του, ενώ αρχικά διάβαζε την εφημερίδα

του).

-Συνήθως με τις απόψεις σου κατορθώνεις να με εκπλήσσεις αρνητικά. Θεωρείς ότι

με αυτό τον τρόπο βοηθάς τους συνανθρώπους σου; Πιστεύω ότι δεν αντιλαμβάνεσαι

την πραγματικότητα. Η ζωή λειτουργεί ,έτσι ώστε να διαχωρίζονται οι δυνατοί με

τους αδύναμους. Οι αποφασιστικοί με τους διστακτικούς.

-Όπως πάντα επικαλείσαι την αρχή της διάκρισης. Δεν δύναμαι να ακολουθήσω την

λογική σου. Πιστεύω πολύ στην αλληλεγγύη των ανθρώπων, ενώ εσύ στο προσωπικό

συμφέρον και τον εγωκεντρισμό.

-Οι νικητές στην ζωή γράφουνε την ιστορία σε όλα τα επίπεδα, και αυτοί πάντα

είναι οι λίγοι.

-Δυστυχώς θα έλεγα, καθότι υπάρχουν πολλοί συνάνθρωποι ανάμεσα μας που είναι

φτωχοί και έχουνε ανάγκη από χρήματα μέχρι στέγη.

-Η κατάσταση αυτή είναι παγιωμένη εδώ και αιώνες. Δεν μπορεί να αλλάξει εύκολα.

-Ας είναι Τιμολέοντα. Το βράδυ με περιμένει μια γοητευτική δεσποινίδα, ώστε να

την συνοδεύσω σε μία θεατρική παράσταση.

-Καλή διασκέδαση σου εύχομαι φίλτατε, και φρόντισε να είσαι φρόνιμος!

"To μήνυμα των Χριστουγέννων"



(Ο Τιμολέοντας και ο Αγαμέμνονας, πίνουν κρασί δίπλα στο

τζάκι στο σπίτι του πρώτου.)

-Οι μέρες των Χριστουγέννων, είναι ανεξίτηλα χαραγμένες στην μνήμη

μου από παιδί. Φαντάζομαι σε όλους τους ανθρώπους συμβαίνει το ίδιο.

-Αγαπητέ Τιμολέοντα, δεν συμμερίζομαι την άποψη σου καθότι αρκετοί δεν

μπορούνε να τις απολαύσουνε όπως θα επιθυμούσανε.

-Γίνε πιο σαφής φίλε μου.

-Είναι εύκολο να συμπεράνεις, ότι αρκετοί συμπολίτες μας ζούνε σε συνθήκες

φτώχιας. Θα ήθελαν ένα μεγάλο τραπέζι με νόστιμα εδέσματα, ή ένα χριστουγεννιάτικο

δέντρο με πολλά δώρα. Όμως συμβαίνει το αντίθετο.

-Η ζωή δυστυχώς, είναι θέμα ταχύτητας. Οφείλει κάποιος γρήγορα να εκμεταλλεύεται

την ευκαιρία που του προσφέρεται. Άλλοι λόγω αυτού του γεγονότος είναι οικονομικά

ευκατάστατοι και άλλοι όχι.

-Αύριο, μέρα Χριστουγέννων, θα προσφέρω σε μία τετραμελή οικογένεια που στεγάζεται

σε μία παράγκα κοντά στο σπίτι μου ένα ολόκληρο γεύμα και παιχνίδια για τα δύο μικρά

παιδιά. Το λιγότερο που δύναμαι να κάνω, για το «πνεύμα» των γιορτών και ας μην

υπάρχει «μαγεία» πλέον στην καθημερινότητα μας.

(Ο Τιμολέοντας του προσφέρει χρήματα απ΄την τσέπη.)

-Πρόσφερε στην ίδια οικογένεια, και το γεύμα της Πρωτοχρονιάς. Δεν πιστεύω ότι

είμαι και ο πιο άκαρδος άνθρωπος του κόσμου.

(Τσουγκρίζουνε τα ποτήρια τους.)

-Το γνωρίζω αγαπητέ μου. Καλές γιορτές να έχουμε.

"Πολιτική"



(Ο Αγαμέμνονας διαβάζει εφημερίδα, ενώ ο Τιμολέοντας πίνει

τον απογευματινό του καφέ.)

-Αυξήσεις στις τιμές των αγαθών, της βενζίνης, των φόρων..Αυτή η λέξη

φίλτατε ειλικρινά μου προκαλεί αλγεινή εντύπωση. Πώς θα μπορέσει η

πλειονότητα των ελλήνων που μαστίζεται απ΄την κρίση, να βάλει και άλλο

βαθιά το χέρι;

-Ατέρμονη φαντάζει η διαπίστωση σου, μέσα στο βάθος του χρόνου. Ειδικότερα

όταν σπάνια στην μέχρι τώρα ζωή μου, έχω ακούσει την λέξη μείωση στις περιπτώσεις

που ανέφερες μόλις. Οφείλεις να αντιμετωπίσεις κατά πρόσωπο την μία και «αγία»

αλήθεια.

-Ποια είναι αυτή αγαπητέ μου;

-Ότι οι πολιτικοί, δεν είναι τίποτα άλλο από διεκπεραιωτές των δικών μας προτεραιοτήτων.

Οι επιχειρηματίες είμαστε τα νήματα, με τα οποία κινούνται οι τομείς της οικονομίας στην

χώρα. Αν αυτά κοπούνε, οι συνέπειες θα είναι δραματικές.

(Ο Αγαμέμνονας ενοχλημένος κλείνει τα δύο φύλλα της εφημερίδας.)

Συμπεραίνω απ΄τα λόγια σου, ότι οι εκπρόσωποι του λαού στο κοινοβούλιο λειτουργούνε

ως απλοί εντολοδόχοι του κεφαλαίου. Έχω λανθασμένη εκτίμηση;

-(O Tiμολεόντας χαμογελάει.)

-Oχι ασφαλώς! Η ουσία της αναφοράς σου είναι αυτή. Ότι το χρήμα ως κάρβουνο που

καίγεται ωθεί την μηχανή του τρένου της οικονομίας. Το ποιος την τοποθετεί δεν έχει

σημασία. Απλά τα πρόσωπα είναι αναλώσιμα και εναλλάσσονται, ώστε να ανακάμπτεται

ή κάμπτεται ανάλογα το φρόνημα όλων αυτών που ελπίζουνε σε ένα καλύτερο αύριο.

Των ψηφοφόρων εννοώ.

-Κυνική η τοποθέτηση σου, αλλά ειλικρινά δεν διαφωνώ. Συμφωνούμε στην ουσία του ζητήματος.

-Ευχάριστη παραδοχή τα λόγια σου!

"Πατέρας και κόρη"



-«Σήμερα διάβαζα ένα άρθρο στην εφημερίδα» είπε ο Αγαμέμνονας.

Με συγκλόνισε βαθιά, και ως άνθρωπος πάνω απ’όλα εκφράζω την οργή μου.

-«Για ποιο λόγο ευαίσθητε μου φίλε;» ρώτησε ο Τιμολέοντας.

-Ένας πατέρας μαζί με την κόρη του εδώ και 8 μήνες, ζούνε μέσα σε ένα

εγκαταλελειμμένο βαγόνι .Οι συνθήκες διαβίωσης των, είναι τουλάχιστον

άθλιες. Αναρωτιέμαι: Δεν υπάρχει κρατική πρόνοια; H’ έστω λίγη ανθρωπιά

από τους συνανθρώπους τους;

-Προσπαθώ να αντιληφθώ την ουσία του προβληματισμού σου, μα δεν δύναμαι

καθότι αυτή η εποχή προσφέρει μια θαυμάσια και συνάμα ανεπανάληπτη ευκαιρία.

Την επιβίωση του ισχυρότερου!

-Κάθε άλλο παρά το αίσθημα του αλτρουισμού σε διακρίνει. Από παιδί ακόμα είχα

καταλάβει πόσο κυνικός είσαι. Αλλά ποτέ άλλοτε ως τώρα, στην προχωρημένη ηλικία

που είμαστε δεν ήσουνα τόσο αδίστακτα ευθυτενής.

-Αγαπητέ Αγαμέμνονα κάθε φορά που πίνουμε έναν καφέ ή τσάι, αντιλαμβάνομαι πόσο

αχώριστοι εχθροί είμαστε. Σαφώς και ελκόμαστε από μια εκρηκτική φιλία, αλλά οι

κοσμοθεωρίες μας συγκρούονται στο επίπεδο της «ουσίας».

Είμαι λογικός και πρακτικός άνθρωπος, και επ’ουδενί αθεράπευτα ρομαντικός όπως εσύ.

-Σήμερα το βράδυ μπορείς να κοιμηθείς πιο ήσυχος ,που έμαθες για ακόμα μια ανθρώπινη

τραγωδία.

-Κανείς μας δεν είναι πιο δυνατός απ΄την εξέλιξη του χρόνου. Είδωλα δημιουργούνται

και γκρεμίζονται. Θεωρίες που παλαιότερα έλκυαν μεγάλες μάζες οπαδών, πλέον είναι

ξεπερασμένες και φυλλοροούν. Σίγουρα θεωρούνται μόνο το συμφέρον ,ο θάνατος και

η ζωή.

-Ωσάν συγκλονισμένος απ΄την είδηση που διάβασα, αύριο κιόλας θα προστρέξω προς

βοήθεια των συμπολιτών μας .Κάθε καλή πράξη, είναι και ένα ανάχωμα προς την

αδιαφορία και την αδράνεια.

-Εγώ πάλι αύριο πρέπει να πάω για γκολφ μαζί με τον κύριο Αποστόλου. Βλέπεις

είχαμε προγραμματίσει την συνάντηση αυτή πριν από λίγες ημέρες ως μία μικρή γιορτή, λόγω της σύναψης

μίας συμφωνίας ως ιδιοκτήτες, μεταξύ των τηλεοπτικών μας σταθμών.

-Επέτρεψε μου ως συγγραφέας μυθιστορημάτων, και μάλιστα ορισμένων από αυτά

best sellers να εκπροσωπώ την ελπίδα, και την ανατολή ενός φωτεινού αύριο. Έννοιες

άπιαστες για αρκετούς δυστυχώς που νιώθουνε και είναι αδιάφοροι απέναντι στον

άνθρώπινο πόνο.

-Ας είναι φίλτατε. Για ακόμα μια φορά κατορθώσαμε να διαφωνήσουμε.

-Όπως πάντα άλλωστε!

"Νέος χρόνος"



(Ο Αγαμέμνονας και ο Τιμολέοντας, ετοιμάζονται να κόψουν

την πρωτοχρονιάτικη βασιλόπιτα στο σπίτι του πρώτου.)

-Ένας χρόνος μας αποχαιρέτησε, γεμάτος χαρές, λύπες μα πολύ

περισσότερο εμπειρίες. Ο καινούργιος ελπίζω να είναι καλύτερος

απ΄τον προηγούμενο.

-Τιμολέοντα, εμείς οι άνθρωποι πάντα επιθυμούμε αλλά δυστυχώς συνήθως

αντικρίζουμε την αδυσώπητη πραγματικότητα. Ότι ποτέ δεν είμαστε

ευχαριστημένοι με τίποτα.

-Χαρακτηριστικό παράδειγμα της άποψης σου, δεν είναι άλλος από μένα.

Η μεγάλη μου περιουσία, φανερώνει ότι στοχεύω στην κατάκτηση των

στόχων μου με κάθε τρόπο.

-Όχι πάντα με οδηγό την ηθική, αλλά πολλές φορές και με άνομους τρόπους.

Η’ μήπως υπερβάλλω;

-Xαχα! Είσαι αθεράπευτα ηθικολόγος, δίχως να αντιμετωπίζεις την αλήθεια.

Ότι η ζωή είναι ένας καθημερινός, σκληρός πόλεμος όπου επιστρατεύεις όλα

τα μέσα ώστε να πετύχεις τους στόχους σου.

-Λίγη αυτοκριτική και ανθρωπιά δεν έβλαψε ποτέ κανένα. Ειδικότερα εσένα

Τιμολέοντα αυτές οι λέξεις σου δημιουργούνε απέχθεια.

(Ο Τιμολέοντας με το μαχαίρι κόβει την πρωτοχρονιάτικη βασιλόπιτα.)

-Μόλις έκανε «ποδαρικό» ο νέος χρόνος, και εμείς διαφωνήσαμε πάλι. Ας είναι

όμως! Κάθε αρχή και δύσκολη.

-Συμφωνώ φίλε μου. Καλή χρονιά να έχουμε!

"Νεολαία"



( Ο Αγαμέμνονας και ο Τιμολέοντας, παρακολουθούνε το

δελτίο ειδήσεων απ’το τηλεοπτικό κανάλι του δεύτερου.)

- Ένας ακόμα νέος νεκρός απ΄τα ναρκωτικά. Μία κοπέλα

αυτοκτόνησε λόγω ερωτικής απογοήτευσης. Τρείς ανήλικοι

οπαδοί συνελήφθησαν κατά την διάρκεια επεισοδίων της

αγαπημένης ποδοσφαιρικής ομάδας τους. Επιτέλους θα

ακούσουμε κάποια ευχάριστη είδηση ,με πρωταγωνιστή τον

ανθό της κοινωνίας;

-Δυστυχώς Αγαμέμνονα, η νεολαία αντιμετωπίζει αρκετά προβλήματα

στην σύγχρονη εποχή. Η ανεργία ίσως είναι το σημαντικότερο, χωρίς να

παραγνωρίζω την αποξένωση που δημιουργούν οι πόλεις ,ή την αποδόμηση

της οικογένειας πλέον με διάφορους τρόπους απο θεμέλιο λίθο της κοινωνίας.

-Θυμάμαι τον εαυτό μου στην εφηβεία, να πιστεύω ότι θα κατακτήσω τον

κόσμο. Σήμερα ο αντίστοιχος ονειροπόλος, επιχειρεί να επιβιώσει απλά

κατά την διάρκεια ενός 24ώρου.Υπάρχει έλλειψη οράματος πιστεύω.

-Διαφωνώ φίλτατε. Το σημερινό σλόγκαν είναι «Καταναλώστε». Εμένα ως

καναλάρχη η επιχείρηση μου στηρίζεται κατά βάση στις διαφημίσεις. Επομένως

είναι χρέος μου να προβάλλω ανάλογες απόψεις.

-Δημιουργούνται όμως συνειδήσεις, οι οποίες λόγω του νεαρού της ηλικίας

εθίζονται στον ανταγωνισμό, δίχως να πιστεύουνε σε αξίες. Καθημερινά διαπιστώνω

αυτή την κατάσταση.

-Αγαπητέ μου, πόσο συναισθηματικός είσαι! Τα προϊόντα πάσης φύσεως, υπόκεινται

στο δίπολο «παραγωγή-κατανάλωση». Επομένως πρέπει κάθε ηθική αντίσταση να

κάμπτεται. Διαφορετικά θα υπήρχε δυσαναλογία μεταξύ προσφοράς και ζήτησης.

-Το μυαλό σου είναι προσκολλημένο πάντα στο συμφέρον. Ως πότε;

-Η απάντηση είναι εύκολη. Μέχρι να αλλάξει εκ βάθρων αυτός ο κόσμος που ζούμε.

Δηλαδή ποτέ!

"Μετανάστευση"



(Ο Αγαμέμνονας και ο Τιμολέοντας, πίνουν τσάι στο σπίτι

του δεύτερου.)

-Πριν λίγη ώρα, με τηλεφώνησε ένας ξάδελφος μου. Το κύριο θέμα

της συζήτησης, ήταν η απόφαση του να μεταναστεύσει στην Γερμανία

όπου έχει δεχθεί μία καλή πρόταση συνεργασίας από δικηγορικό γραφείο.

Ένας ακόμα έλληνας θα εγκαταλείψει την χώρα, για άγνωστο χρονικό διάστημα.

-Από την μία αντιλαμβάνομαι την συναισθηματική σου φόρτιση. Όμως

πιστεύω να γνωρίζεις, πόσο κακή είναι η οικονομική κατάσταση που επικρατεί

στην Ελλάδα.

-Εδώ και αρκετές δεκαετίες, πολλές χιλιάδες ομοεθνείς μας ως άλλα αποδημητικά

πουλιά ψάχνουν για μια καλύτερη φωλιά. Αυτό όμως σημαίνει αυτόματα, «αφαίμαξη»

νέου και ικανού επιστημονικού ή εργατικού δυναμικού απ΄την οικονομία μας.

-Ας είμαστε ρεαλιστές Αγαμέμνονα. Υπάρχει πλέον μία παγκοσμιοποιημένη αγορά

που λειτουργεί με συγκεκριμένους κανόνες. Το χρήμα είναι ο κινητήριος μοχλός του

συστήματος και είναι συνεπακόλουθο η μετακίνηση ανθρώπων ,με σκοπό την εύρεση

εργασίας σε όλα τα μήκη και πλάτη του πλανήτη.

Δεν βρίσκω τον λόγο του προβληματισμού σου, όταν υπάρχει μια τόσο ξεκάθαρη

κατάσταση.

-Θα προτιμούσα η χώρα να δημιουργήσει όλες εκείνες τις υλικοτεχνικές υποδομές

ώστε να αξιοποιεί στο έπακρο κάθε επιστήμονα ή εργάτη ,δίχως να υπάρχει λόγος

για μετανάστευση στο εξωτερικό .Δεν πιστεύω να έχω παράλογες απατήσεις.

(Ο Τιμολέοντας χαμογελάει.)

-Δεν θα βάλεις μυαλό ποτέ. Ιδεαλιστής και εχθρός του ρεαλισμού ήσουνα πάντοτε

δίχως την παραμικρή διάθεση να αλλάξεις στάση ζωής.

-Το χάσμα ανάμεσα στις κοσμοθεωρίες μας, θα παραμείνει για πάντοτε αγεφύρωτο!

"Κατανόηση"



(Ο Αγαμέμνονας και ο Τιμολέοντας πίνουν καφέ στο σπίτι του πρώτου.)

-Προσπαθώ να θυμηθώ ποιος κοινός μας φίλος συνήθιζε να λέει: «Η

κατανόηση θέλει κρίση, διαφορετικά γίνεται εγωισμός».

-Αγαπητέ Αγαμέμνονα ήταν ο Θάνος. Όταν ήμασταν φοιτητές, συνήθιζε

να εκστομίζει την συγκεκριμένη φράση. Μετά το πανεπιστήμιο ως γνωστόν

μετανάστευσε στις Η.Π.Α.

-Έχεις δίκιο. Πόσο σοφά ήταν τα λόγια. Χθες ενώ ήμουνα σε ένα σούπερ μάρκετ

δύο γυναίκες μάλωναν μεταξύ τους για ασήμαντη αφορμή. Ευνόητο ήταν ότι

τράβηξαν την προσοχή των υπολοίπων.

Αναρωτιέμαι λοιπόν γιατί δεν επιχείρησαν να γεφυρώσουνε την διαφορά τους

με πιο ήπιο τρόπο.

(Ο Τιμολέοντας χαμογελάει σαρκαστικά.)

-Όπως καταλαβαίνεις φίλε μου, οι περισσότεροι άνθρωποι θεωρούνε ότι έχουν

δίκιο σε ότι και αν κάνουν. Γι’αυτούς στο λεξιλόγιο τους, δεν υπάρχει η λέξη «Λάθος».

παρά μονάχα συμπεριφέρονται ως οι κάτοχοι της μοναδικής αλήθειας. Για να είμαι

ειλικρινής πάντως σπάνια με κατηγόρησε κάποιος για εγωιστή.

-Αλίμονο! Είσαι αλάνθαστος και τέλειος.. Μα τι είναι αυτά που λες; Σε γνωρίζω πολλά

χρόνια και δεν είναι λίγες οι φορές που συμπεριφέρεσαι ως μικρός θεός

αδιαφορώντας για την γνώμη των υπολοίπων.

-Κατανοώ τον εκνευρισμό σου, αλλά η άποψη σου δεν ευσταθεί όσον αφορά το

πρόσωπο μου. Κάνω που και που κάνα λάθος.

-Πώς είναι δυνατόν να είμαστε φίλοι, με όλα αυτά που πρεσβεύεις εδώ και χρόνια;

-H απορία σου είναι λογική, αν και πιστεύω ότι είναι πλέον αργά για δάκρυα.

-Έχεις δίκιο. Λατρεύω να διαφωνούμε.

"Iσότητα"



(Ο Αγαμέμνονας και ο Τιμολέοντας, βαδίζουνε στον μεγάλο κήπο

του σπιτιού του δεύτερου.)

-Πόσο όμορφη είναι ι η σημερινή μέρα φίλε μου. Αν και φθινόπωρο

μοιάζει να είναι περισσότερο ανοιξιάτικη.

-Αγαμέμνονα δεν είναι πολλές οι στιγμές ευτυχίας στην ζωή. Δυστυχώς

κάθε μέρα το αντιλαμβάνομαι ολοένα περισσότερο.

-Μπορείς να φανταστείς πώς θα ήμασταν ολότελα ευτυχισμένοι, αν

όλοι οι άνθρωποι τηρούσανε την ισότητα στην διανομή των αγαθών;

(O Τιμολέοντας χαμογελάει, χτυπώντας ελαφρά την πλάτη του φίλου του.)

-Αγαπητέ μου ονειροβατείς. Η επιθυμία σου είναι απατηλή. Όπως όλα τα

όνειρα που βλέπουμε την νύχτα, και όταν ξυπνάμε αντιλαμβανόμαστε την

πλήρη αλήθεια. Ότι ήταν απλές υποσυνείδητες επιθυμίες.

-Το να είναι κάποιος χαρούμενος ,δεν απαιτεί πολλά χρήματα. Ισα ισα που

μπορεί με τα απαραίτητα υλικά μέσα να νιώθει ηθικά ολοκληρωμένος.

-Η αλήθεια είναι ότι κάποιες φορές, η άποψη σου ξυστά διέσχιζε το μυαλό

μου. Αλλά ως πρακτικός άνθρωπος, γρήγορα επανερχόμουν στην πραγματικότητα.

Ότι κανείς δεν χαρίζει τίποτα σε κανένα, και η ζωή δεν είναι τίποτα άλλο από

έναν καθημερινό πόλεμο, όπου μόνο οι ισχυροί επιβιώνουν.

-Μακάρι μια όμορφη φθινοπωρινή μέρα, να ήταν το επιθυμητό ζητούμενο στις

καθημερινές μας επιδιώξεις ,και όχι η κατάκτηση του χρήματος και της δύναμης.

-Απόλαυσε την βόλτα μας, γιατί έχω την εντύπωση ότι είναι πιθανό να αλλάξει ο

καιρός προς το χειρότερο από αύριο.

-Συμφωνώ καθότι είδα τις μετεωρολογικές προβλέψεις στο πρωινό δελτίο ειδήσεων

του σταθμού σου.

"Θάνατος"



-«Δύσκολος ο θάνατος, ως ζωής συμπλήρωμα», έλεγε ένας

φίλος μου. Κανείς δεν μπορεί να αποδεχτεί το τετελεσμένο

της φύσης μας, όσο και αν δεν το θέλει.

-Αγαμέμνονα, ενώ τρώμε μεσημεριανό φιλοσοφείς αναίτια και

ειδικότερα για ένα τόσο ευαίσθητο ζήτημα.

-Δεν πράττω ποτέ χωρίς σκοπό στην ζωή μου, και όταν μάλιστα χθες

πληροφορήθηκα την απώλεια ενός αγαπημένου μου ξάδελφου που

έμενε τα τελευταία 30 χρόνια στην Μ. Βρετανία. «Έφυγε» από καρδιακή

προσβολή ενώ σχεδίαζε να επιστρέψει μόνιμα στην Ελλάδα.

-Λυπάμαι πολύ για την είδηση, αλλά έτσι δυστυχώς είναι η ζωή. Γι’αυτό

πρέπει κάποιος να προσπαθεί να περάσει όσο το δυνατόν πιο ευχάριστα.

-Ευτυχώς που τα βιβλία μου, αθανασίας νερό έχουνε πιεί και αμβροσία της

φήμης γεύονται από τους αναγνώστες. Ως τα πέρατα των αιώνων, θα μνημονεύεται

το όνομα μου.

-Τα χρήματα και η διασκέδαση, είναι ο καλύτερος τρόπος για να βιώνω αυτό το θαύμα

που μας προσφέρει απλόχερα η φύση. Δεν γνωρίζω αν θα με θυμούνται πολλοί μετά

από αρκετά χρόνια, αλλά είμαι σίγουρος ότι έκανα ότι μπορούσα ώστε να εκτιμάται

η επιχειρηματική μου δραστηριότητα μέσω των κατά καιρούς Μ.Μ.Ε. που κατείχα.

-Η δόξα απέναντι στην ύλη.Το συναίσθημα αντίπαλος του συμφέροντος. Δύο κόσμοι

όπως πάντα διαφορετικοί.

-Μακροχρόνια στέκει ανάμεσα μας, η διαφορετική οπτική της ζωής. Ας τελειώνουμε

όμως το μεσημεριανό, γιατί ξεχάσαμε μάλλον ότι πεινάμε!

"Ζωή"



-Τι ωραίος που είναι ο καιρός σήμερα! Χαίρομαι που βαδίζουμε

στον μεγάλο κήπο που διαθέτει το σπίτι σου.

-Η αλήθεια Αγαμέμνονα είναι, ότι αν και διανύουμε τον Φεβρουάριο

η μέρα είναι ανοιξιάτικη. Η ζωή έχει μερικές στιγμές ,που αξίζει να

τις απολαμβάνεις.

-Πίστευα πάντοτε, ότι οι άνθρωποι έχουμε λόγω της θνητότητας μας

την ατυχία να βιώνουμε πολλές λύπες. Όμως απ΄την άλλη πλευρά, υπάρχει

και το προνόμιο οι λίγες χαρές που γευόμαστε να μας «τροφοδοτούνε»

με ελπίδα.

-Χμμ φίλτατε, είναι ματαιοδοξία να ζητάμε τα πάντα. Όντας πρακτικός άνθρωπος

θεωρώ ότι η ζωή και ο θάνατος, είναι ένας κύκλος 24 ωρών. Οι μακροχρόνιες βλέψεις

αφορούν άτομα που δεν μπορούνε να απολαύσουνε το παρόν.

-Το μέλλον είναι άγνωστο , αλλά οφείλουμε στο μέτρο του δυνατού να επιχειρούμε

να το σχεδιάσουμε. Σε διαφορετική περίπτωση κάποιος μπορεί να βρεθεί προ

δυσάρεστων εκπλήξεων αν λειτουργεί μόνο βραχυπρόθεσμα.

-Η λογική μου με βοήθησε, ώστε να δημιουργήσω την περιουσία μου. Τα επιχειρήματα

σου είναι μάλλον ονειροπόλου.

-Ας είναι. Τα όνειρα είναι μια πραγματικότητα, που αργά ή γρήγορα θα βιώσουμε.

-Ως τότε ας κατευθυνθούμε στο σπίτι μου, για να πιούμε τον μεσημεριανό μας καφέ.

"Δύο αχώριστοι εχθροί"



-Η σημερινή μέρα δεν μοιάζει με καμία άλλη Αγαμέμνονα.

-Για ποιο λόγο φίλε μου;

-Σαν σήμερα 30 Νοεμβρίου, γνωριστήκαμε έφηβοι στο πάρτι

του φίλου μας του Ανδρέα. Από τότε μέχρι σήμερα έχουμε διανύσει

μισό περίπου αιώνα ζωής.

-Χα! Έχεις δίκιο. Τα ανδρόγυνα θυμούνται τις ημερομηνίες που ερωτεύτηκαν

ή παντρεύτηκαν, ενώ εμείς εκείνο το βράδυ που ήπιαμε αρκετά και μεθύσαμε.

(Ο Τιμολέοντας γεμίζει τα άδεια ποτήρια τους με κρασί.)

-Δύο αχώριστοι εχθροί. Έτσι αποκαλώ την ιδιότυπη σχέση μας. Παντρευτήκαμε

και χώρισα με την γυναίκα μου. Έχω δυο κόρες, ενώ εσύ ένα γιο. Αλλά δεν μπορώ

να φανταστώ πώς θα ήταν η ζωή μου αν δεν σε είχα γνωρίσει.

-Φίλτατε η φιλία μας, παρά τις ατελείωτες διαφωνίες που έχουμε έχει σφυρηλατηθεί

με την πάροδο του χρόνου. Έχουμε βιώσει χαρές και λύπες, αλλά έτσι είναι η ζωή.

Αλλιώς δεν θα δικαιολογούνταν η ισορροπία καταστάσεων στην φύση.

-Γι’αυτό πρώτη φορά μετά από καιρό, ας πιούμε στην υγειά μας, δίχως να μαλώσουμε.

-Συμφωνώ. Και αύριο μέρα είναι.

"Δασική πυρκαγιά"



(Ο Αγαμέμνονας και ο Τιμολέοντας παρακολουθούνε ειδήσεις

στην τηλεόραση.)

-Θεέ μου! Ακόμα μια καταστροφική πυρκαγιά κατατρώει, τις πράσινες

σάρκες της εθνικής μας χλωρίδας. Χιλιάδες στρέμματα δάσους έχουνε

επιδοθεί ως θυσία στον βωμό του συμφέροντος.

-Αγαμέμνονα δεν εκπλήσσομαι απ΄το θέαμα που αντικρίζουμε στο

τηλεοπτικό κανάλι μου. Περισσότερο όμως είμαι θυμωμένος με το μέικαπ

της Μαρίας. Ως παρουσιάστρια όφειλε να τονίζεται λίγο περισσότερο το

άσπρο και βελούδινο πρόσωπο της απ΄την μακιγιέρ.

-Τιμολέοντα είσαι αδιόρθωτος. Μήπως και αυτή η δημοσιογράφος, ανήκει στις

ερωμένες σου; Αλλά παρασύρθηκα. Ένα κομμάτι γης αποψιλώνεται, λογικά προς

όφελος κάποιων επιχειρηματιών οι οποίοι επιθυμούνε να οικοδομήσουνε την

καμένη περιοχή η οποία θα προκύψει.

-«Υπερβολές αγαπητέ μου» είπε ενώ απολάμβανε το τσάι του, και έτρωγε ένα κομμάτι

κέικ. Πιθανόν κάποιος ασυνείδητος οδηγός να πέταξε το αναμμένο τσιγάρο του, δίπλα

σε ξερά χόρτα. Η’ εν πάση περιπτώσει η φωτιά προκλήθηκε από κάποιον ασυνείδητο, και

όχι εμπρηστές.

-Τι κρίμα! Απαθείς παρακολουθούμε μια διαιωνισμένη κατάσταση, δίχως να υπάρχει

προοπτική να αλλάξει κάτι προς το καλύτερο.

-Η αλήθεια είναι ότι αυτή η εικόνα, δεν είναι ελκυστική προς τα μάτια μου. Αλλά αν κάποιος

επιχειρηματίας επενδύσει πολλά χρήματα στην καμένη περιοχή, προς την δημιουργία

νέων θέσεων εργασίας και συνάμα τόνωσης της οικονομίας το κακό είναι μικρό.

-Θα πρότεινα να καούνε όλα τα δάση της χώρας, και να ανεγερθούνε στην θέση τους κτίρια

και εγκαταστάσεις. Γιατί όχι η φύση κάποτε να αποτελεί και μουσειακό έκθεμα

κοντόφθαλμε φίλε μου;

(O Tιμολέοντας χαμογελάει σαρκαστικά)

-Πρόσεχε γιατί καμιά φορά ένα ανάθεμα μπορεί να φέρει και τα αντίστροφα αποτελέσματα.

-Η ματαιοδοξία σου δεν έχει όρια. Η κούραση που καταβάλλει τα μάτια μου όμως έχει.

Πρέπει να φύγω.

-Σύντομα θα συνεχίσουμε την κουβέντα μας, στο επίπεδο μιας νέας κονταρομαχίας.

"Βιβλία"



(Ο Αγαμέμνονας διαβάζει ένα βιβλίο, και ο Τιμολέοντας περιοδικό

στο σπίτι του δεύτερου.)

-Τι ευχαρίστηση και συνάμα ωφέλιμο, είναι να μελετάς ένα βιβλίο.

Περικλείει γνώση που πολλές φορές, είναι χρήσιμη ώστε να διαμορφώσει

καλαίσθητα τον εσωτερικό μας κόσμο.

-Η αλήθεια είναι, ότι από μικρός δεν είχα έφεση στο διάβασμα των βιβλίων.

Προτιμούσα να αναγνώσω πέρα φυσικά από αυτά του σχολείου, και άλλα

είδους έντυπα όπως εφημερίδες και περιοδικά.

-Γι’αυτό άλλωστε εξελίχθηκες σε μεγαλοεκδότη. Σε ενδιέφερε μονίμως το κέρδος

παρά η ουσία των βιβλίων.

-Έχουμε διαφορετική προσέγγιση στο θέμα. Είσαι συγγραφέας, και είναι λογικό

να δίνεις έμφαση στην φιλοσοφία ενός κειμένου. Απ΄την άλλη ως επιχειρηματίας

προσπαθώ να πουλάω έντυπα ανεξαρτήτως περιεχομένου και να καρπώνομαι

τα έσοδα.

-Φίλτατε αντιλαμβάνομαι αυτά που λες, αλλά μην περιμένεις να αλλάξω στάση.

Κάποιοι προσπαθούμε να βελτιώνουμε με τα κείμενα μας, το ήθος των αναγνωστών

και να μεταδίδουμε αξίες οι οποίες δεν μετριόνται σε χρήμα. Aσφαλώς ο δρόμος

που έχουμε επιλέξει είναι δύσκολος, αλλά είναι συνειδητή η επιλογή μας.

-Όταν τελειώσεις την ανάγνωση του «Έγκλημα και τιμωρία», δάνεισε το μου

ώστε να το διαβάσω.

-Χαίρομαι που θα αντλήσεις γνώση απ΄τον Ντοστογιέφσκι.

"Aχαριστία"



(Ο Αγαμέμνονας και ο Τιμολέοντας, πίνουν τσάι στο σπίτι

του πρώτου.)

-Το τελευταίο χρονικό διάστημα είμαι πολύ σκεπτικός και

συνάμα προβληματισμένος, γιατί ο Δημήτρης, ένας φίλος μου, που

γνωριζόμαστε απ΄τον στρατό έχω μάθει μέσω κοινού μας γνωστού ότι

έχει εκφραστεί με πολύ άσχημα λόγια προς το πρόσωπο μου.

Να’ξερες πόσο τον έχω βοηθήσει τόσο οικονομικά, όσο και ηθικά

όλα αυτά τα χρόνια!

-Αχαριστία! Μια συμπεριφορά, που πραγματικά με έχει ενοχλήσει όσες

φορές μου έχει συμβεί. Όμως απ΄την άλλη, λόγω χαρακτήρα είμαι απόλυτα

συνειδητοποιημένος. Η ανθρώπινη φύση, επειδή είναι θνητή στηρίζεται

στις αδυναμίες του χαρακτήρα, με ότι αυτό συνεπάγεται.

-Έχεις δίκιο. Ειδικότερα δε όταν έχουμε και πολλές άσπρες τρίχες στο κεφάλι

αντιλαμβανόμαστε ότι η εμπειρία της ζωής είναι γεμάτη από καλές και κακές

συμπεριφορές. Όμως ακόμα και τώρα, ενοχλούμαι από τέτοια γεγονότα.

-Χα! Πάντα ήσουνα ευαίσθητος άνθρωπος. Εξ’ου και η συγγραφική σου δραστηριότητα.

Αντίθετα ως επιχειρηματίας, λογαριάζω τα πάντα στην λογική του συμφέροντος.

Δεν έχω χρόνο για συναισθηματισμούς.

-Δεν αμφέβαλλα ποτέ ότι είσαι κυνικός και συνάμα ψυχρός. Γι’αυτό άλλωστε έχουμε

και δομικές διαφορές στον χαρακτήρα μας.

-Αυτό είναι γνωστό , αλλά ταυτόχρονα και γοητευτικό διότι οι αντιθέσεις δυναμώνουν

μια φιλία.

"Aυτοκριτική"



(Ο Αγαμέμνονας με τον Τιμολέοντα παίζουνε σκάκι.)

-Ήδη έχουν περάσει 3 ώρες, και δεν υπάρχει διαφαινόμενος νικητής.

-Ασφαλώς Αγαμέμνονα .Το παιχνίδι αυτό, όσο λίγα έχουν ταυτιστεί με

την έννοια της στρατηγικής. Όπως και στην ζωή μας, πρέπει να υπάρχει πλάνο

για κάθε κίνηση που προβαίνουμε.

-Δεν διαφωνώ. Κανείς σώφρονας άνθρωπος δεν λειτουργεί, χωρίς λογική. Μόνο

που όταν διαπράττει λάθος, θα πρέπει να αναλαμβάνει το βάρος της ευθύνης.

(Ο Τιμολέοντας είναι σκεφτικός, καθώς ετοιμάζεται να χρησιμοποιήσει έναν

«αξιωματικό».)

-Θεωρείς ότι στην ζωή σου, διαδραματίζει ρόλο το συναίσθημα ή η λογική; Γιατί

προσωπικά θεωρώ ότι είσαι ένας ρομαντικός άνθρωπος, που πράττει βάσει θυμικού.

-Δεν απαρνούμαι την διαπίστωση σου. Εξάλλου όλοι διαφέρουμε μεταξύ μας. Είμαι

όμως λάτρης της αυτοκριτικής. Σε αντιδιαστολή με σένα, που όταν υποπίπτεις σε λάθη

βρίσκεις εύκολα δικαιολογίες.

(Ο Αγαμέμνονας ξαφνικά χαμογελάει.)

-Μάτ! Έχασες δυστυχώς για πολλοστή φορά από εμένα. Παραδέξου ότι είμαι

ανώτερος αντίπαλος σου.

-Πώς να μην χάσω, όταν με την τάση σου για συζήτηση αποσπάς την προσοχή μου.

Αλλιώς θα σε κέρδιζα.

-Περί αυτοκριτικής ο λόγος..

"Aναμνήσεις"



-Η σημερινή βραδιά, είναι από αυτές που ένας άνθρωπος

επιθυμεί να αναπολεί το παρελθόν του. Καλές και άσχημες

στιγμές της ζωής του, που τον «σημάδεψαν» στο πέρασμα

των χρόνων.

Για παράδειγμα θυμάμαι το πάρτι όπου γνωριστήκαμε, όταν

ήμαστε έφηβοι και συνακόλουθα την μακρά περίοδο της φιλίας μας.

-Χμμ πραγματικά π ροσπαθώ όσο και αν είναι δύσκολο, να σκεφτώ

διάφορα περιστατικά με τους δυο μας. Είναι αναμφίβολα αμέτρητα.

Και αναδεικνύουνε κάτι αξιοζήλευτο και συνάμα όμορφο.

-Τι είναι αυτό Αγαμέμνονα;

-Tην επικοινωνία .Η σφυρηλάτηση της, πραγματοποιείται με συνειδητές και

ασυνείδητες διαδικασίες. Εμείς οι άνθρωποι ,όσο και αν δεν μπορούμε να

το συνειδητοποιήσουμε είμαστε έρμαια των αδυναμιών μας. Όμως η εμπειρία

είναι δυνατό να τις συγκρατεί και να τις κατευθύνει με τέτοιο τρόπο, ώστε

να αναδύονται τα προτερήματα των ανθρώπων.

-Πολύ φιλοσοφημένη η προσέγγιση σου, στο θέμα της φιλίας. Με βρίσκει απόλυτα

σύμφωνο. Στην τελική, πραγματικοί φίλοι δεν υπάρχουν πολλοί στην ζωή μας. Είναι

μετρημένοι στα δάχτυλα του ενός χεριού. Όπως εσύ για παράδειγμα.

Πάντα παρέμεινες δίπλα μου, παρά τις διαφωνίες μας.

-Άλλωστε έχουμε υπάρξει και έμπνευση για μια σειρά ιστοριών.

-Αλήθεια ;Και πώς τιτλοφορείται;

-«Δύο αχώριστοι εχθροί»!

"Ευτυχία"



-Σήμερα δεν νιώθω πολύ καλά. Απ΄το πρωί αισθάνομαι μια

κατήφεια να κυριαρχεί στις σκέψεις μου.

(Ο Τιμολέοντας πίνει τον καφέ του ατάραχος.)

-Αγαπητέ μου, μήπως πρέπει να επισκεφθείς κάποιον γιατρό;

-Όχι μην ανησυχείς. Κάθε άλλο. Σκεφτόμουν απλά πόσο σημαντική

έννοια είναι για την ζωή μας η ευτυχία, ενθυμούμενος τον θάνατο

ενός φίλου ποιητή. Συνήθιζε να λέει: «Όσα όνειρα και αν

πραγματοποιήσουμε, ένα πάντα μένει ανολοκλήρωτο. Η ευτυχία.»

-Χα! Ένας άνθρωπος που γράφει στίχους, προσωπικά για μένα είναι

θεατής των καταστάσεων. Δεν κυνηγάει τους στόχους του, παρά μόνον

απολαμβάνει να τους χάνει .Η απώλεια σε έναν καλλιτέχνη, είναι η πηγή

της έμπνευσης του.

-Νομίζω ότι είσαι άδικος. Το νόημα αυτής της ρήσης, είναι απλό. Ποτέ οι

άνθρωποι δεν είμαστε ευχαριστημένοι απόλυτα. Τουναντίον αγαπάμε την

σήψη μας, ως λύτρωση της θνητής μας φύσης.

-Ας είναι. Ουδείς τέλειος!

"Aναμνήσεις"-("Δύο αχώριστοι εχθροί")



-Η σημερινή βραδιά, είναι από αυτές που ένας άνθρωπος

επιθυμεί να αναπολεί το παρελθόν του. Καλές και άσχημες

στιγμές της ζωής του, που τον «σημάδεψαν» στο πέρασμα

των χρόνων.

Για παράδειγμα θυμάμαι το πάρτι όπου γνωριστήκαμε, όταν

ήμαστε έφηβοι και συνακόλουθα την μακρά περίοδο της φιλίας μας.

-Χμμ πραγματικά π ροσπαθώ όσο και αν είναι δύσκολο, να σκεφτώ

διάφορα περιστατικά με τους δυο μας. Είναι αναμφίβολα αμέτρητα.

Και αναδεικνύουνε κάτι αξιοζήλευτο και συνάμα όμορφο.

-Τι είναι αυτό Αγαμέμνονα;

-Tην επικοινωνία .Η σφυρηλάτηση της, πραγματοποιείται με συνειδητές και

ασυνείδητες διαδικασίες. Εμείς οι άνθρωποι ,όσο και αν δεν μπορούμε να

το συνειδητοποιήσουμε είμαστε έρμαια των αδυναμιών μας. Όμως η εμπειρία

είναι δυνατό να τις συγκρατεί και να τις κατευθύνει με τέτοιο τρόπο, ώστε

να αναδύονται τα προτερήματα των ανθρώπων.

-Πολύ φιλοσοφημένη η προσέγγιση σου, στο θέμα της φιλίας. Με βρίσκει απόλυτα

σύμφωνο. Στην τελική, πραγματικοί φίλοι δεν υπάρχουν πολλοί στην ζωή μας. Είναι

μετρημένοι στα δάχτυλα του ενός χεριού. Όπως εσύ για παράδειγμα.

Πάντα παρέμεινες δίπλα μου, παρά τις διαφωνίες μας.

-Άλλωστε έχουμε υπάρξει και έμπνευση για μια σειρά ιστοριών.

-Αλήθεια ;Και πώς τιτλοφορείται;

-«Δύο αχώριστοι εχθροί»!

Παρασκευή 9 Μαρτίου 2018

"Tαξίδι"


                                                            

1)                                                                     Φόβος
Φόβος  η  μέρα, μοιάζει  να  αντανακλά  τις  επιδιώξεις
σου  σαν  καθρέφτης  του  εαυτού. Λίγες  οι  λέξεις  που
αγαπάς  να  προφέρεις, όταν  κολυμπάς  στο  πέλαγο  του  νου.
Θρυμματισμένη  η  σκέψη  σαν  πιεστεί  απ΄τα θέλω, διασκορπίζει
σε  πολλές  κατευθύνσεις  το  Εγώ  σου.
Αναρωτιέσαι  πόσο  αδύναμος  είναι  ο  άνθρωπος  όταν σταθεί  μπροστά
στην  θύελλα  της  εξέλιξης. Διανύει  δρόμους  ηθικής, όπου  συχνά  το
σταυροδρόμι  τον  καλεί  να  επιλέξει. Ανάμεσα  στην  λογική  και  την  επιθυμία.
Ξεκίνησες  το  ταξίδι, μοναχικός  διαβάτης  μιας  αξημέρωτης  μέρας  στο άπειρο
της  νύχτας.
Οδηγός  είναι  ένα  αστέρι, ασθενικό  που  κατευθύνει  την  διαδρομή  σου.

2)                                                                     Έκπληξη
Ταχύτητα  καρδιάς, πιο  γρήγορη  απ΄το  φώς  είναι  η  λαχτάρα  να  ανακαλύψεις
το  σταυροδρόμι  που  άνδρα  ένα  αγόρι  μετατρέπει. Λησμονιάς  νερό  η  ανάμνηση
σου  αναζητάει  καθώς  στο  διηνεκές  του  παρελθόντος  καρτεράς  την  λύτρωση.
Σκότωσες  στιγμές, που  ολίσθαιναν  στο  κακοτράχαλο  μονοπάτι  του  νου.
Αφορμή  γύρευες  για  να  σωπάσεις, σαν  το  θαύμα  στα  κελεύσματα  της  αγωνίας
σου  φανερώνονταν.
Όπερ  και  εγένετο! Η  άχλη  της  μορφής  του, θώπευε  τις  αισθήσεις  σου σαν  την
μητέρα  που  στην  αγκαλιά  της  βαστάει  το  μωρό. Ήταν  κλαδί  για  το  δέντρο  της
ζωής  όπου το  αηδόνι  κελαηδάει. Φύλλο  για  να  κυλάει  μια  σταγόνα  βροχής, σαν
απέδρασε  απ΄τα  μαύρα  σύννεφα  της  μιζέριας.
Έμοιαζε  ανέκφραστος, και  αμίλητος.

3)                                                                     Χρόνος
Αλήθειας  φώς, και  στο  σύμπαν  παιχνίδια  μοιράζει  ο  Χρόνος. Όνομα  του  ή
δώρο  θυμικού  είναι  το  δυσεπίλυτο  αίνιγμα  της  πραγμάτωσης. Και  φοβάσαι
να  αναμετρηθείς  μαζί  του, όντας  προφήτης  της  αλλαγής. Εκμυστηρεύεσαι  την
«ουσία»  σου, και  μοιράζεσαι  μυστικά  που  στοίχειωναν  το  κάστρο  που
περιχαράκωνε  την  ύπαρξη  σου.
Αέρας  δυνατός  η  πνοή  του, σε  αποτρέπει  απ΄την  προσέγγιση  του  ειδώλου  του.
Χωρίς  να  αντιληφτείς  το  πώς, έφθασες  στο  σταυροδρόμι. Εκείνη  την  όαση  στην
έρημο  που  σύντομα  μόλις  πιείς  νερό  πρέπει  να  την  εγκαταλείψεις  πίσω  σου.

4)                                                                     Μονόδρομος
Μονόδρομος  φαντάζει  στα  έγκατα  της  ψυχής, στην  οροσειρά  της  επιλογής  η
απόφαση. Διστάζεις  ως  ανθρώπινο  απομεινάρι  διαλεχτής  ηθικής  να
αποκρυσταλλώσεις  το «είναι»  που  σε  βασανίζει  ως  ενοχή.
Σπόρους  κακού  αποδιώχνεις  απ΄τον  κήπο  των  αισθημάτων  σου, με  την  βοήθεια
των  πουλιών  που  πρόστρεξαν  σαν  ευχή. Δύσκολος  ο  δρόμος  που θα διαβείς
αλλά  το φώς  που «λούζει»  την  καρδιά  σου  άπλετο  είναι  θαρρείς. Διαμάντια
σκόρπισε  το  γυαλί  που  έσπασε  του  ειδώλου. Σαν  αερικό  ξέφυγε  απ΄της  επιλογής
τον  πόνο. Θνητή  η  φύση  σου, μα  αθάνατη  η  σπορά  όταν  τα  θέλω  φυτρώσουν  και
ο  χρόνος  θερίσει  τις  πράξεις  σου.

5)                                                                     Φως
Ελπίδα  μοιάζει  το  φώς ,σαν  αφήσεις  πίσω  σου  την  νύχτα. Στο  ξημέρωμα  της
μέρας  μωρό γεννιέται  ο  πόθος  για  να  πράξεις  τις  αποφάσεις  που  έλαβες.
Και  είναι  μακρινό  και  αφανέρωτο  το  όνειρο ,που  ο ήρωας  του  φαντάζει  ως
μύθος. Ταξίδι  στα  πέρατα  του  ονείρου..