Δευτέρα 30 Ιανουαρίου 2017

"O κύριος Τέλειος..ονειρεύεται!"



«Ονειρεύομαι την ημέρα εκείνη, όπου οι άνθρωποι θα αγαπήσουνε

τον πόλεμο. Εξάλλου εμείς οι εκλεκτοί Τέλειοι φροντίζουμε ,ώστε η

μεγαλύτερη επιχείρηση του πλανήτη να αιχμαλωτίζει τα μάτια και τα

αυτιά σας μέσω των μέσων μαζικής ενημέρωσης» είπε ο κύριος Τέλειος.

«Ονειρεύομαι το βράδυ, όπου οι εργαζόμενοι να κοιμούνται γαλήνια.

Να αγαπήσουνε τους νέους όρους απασχόλησης ,οι οποίοι έχουνε διαμορφωθεί.

Ας είναι! Περισσότερες ώρες άγχος και λιγότερες ώρες τεμπελιά σκληραγωγούνε

την ψυχή και το σώμα» είπε ο κύριος Τέλειος.

«Ονειρεύομαι την θάλασσα, που θα μοιάζει νερό σε ποτήρι. Τον ουρανό, που τα σύννεφα

του θα είναι σχήματα καπνού. Η τεχνολογία προσαρμόζει την φύση στις ανάγκες μας, και

επ’ουδενί δεν οφείλουμε να βαυκαλιζόμαστε ότι είμαστε μέρος της» είπε ο κύριος Τέλειος.

«Ονειρεύομαι το αγόρι που θα αποξενώνεται απ΄το κορίτσι. Να πεθάνει το φλέρτ!Εξάλλου πλέον με τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, οι ανθρώπινες σχέσεις διαμορφώνονται σύντομα



και δίχως ταλαιπωρία» είπε ο κύριος Τέλειος.

Πέμπτη 26 Ιανουαρίου 2017

"1987"

A

Είχε  επιστρέψει  μόλις  στο  σπίτι  απ΄το  γραφείο, και  ήταν
φανερή  στο  πρόσωπο  η  κούραση. Το  άγχος  και  η  εργασία
τον  είχανε  καταβάλλει, με  αποτέλεσμα  μετά  το  φαγητό  να
ξαπλώσει  στο  κρεβάτι.
Ένιωθε  το  σώμα  του  να  «βουλιάζει»  στο  ζεστό  πάπλωμα, ενώ
τα  μάτια  σιγά  σιγά  τον  πρόδιδαν. Δεν  αντιστεκόταν  καθόλου  πλέον
στο  κέλευσμα  του  Μορφέα, και  η  αγκαλιά  του  γλυκά  τον  ταξίδεψε  μακριά.
Σε  ένα  γνώριμο ,αλλά  συνάμα  μακρινό  κόσμο.

Β

«Πότε  κοιμήθηκα;»  αναρωτήθηκε, ενώ  επιχειρούσε  να  ανοίξει  τα  μάτια. Ξαφνικά
ένιωσε  έκπληξη. Όχι  άδικα! Το  σπίτι  του  έμοιαζε  μεταμορφωμένο. Σαν  ένα  παραμύθι
όπου  κάθε  επιθυμία  μπορεί  να  γίνει  πραγματικότητα. Συνήθως  όμως  με  καλό  τέλος.
Όταν  σηκώθηκε, τα  πόδια  του  έμοιαζαν  μετέωρα  λίγο  επάνω  από  το  πάτωμα.
Μερικά  εκατοστά  απ΄την  αλήθεια, και  χιλιόμετρα  βαθιά  στον  μύθο. Ο  χώρος  ήταν
διακοσμημένος  απ΄τις  αναμνήσεις  του.
«Δεν  το  πιστεύω!» μονολογούσε, ενώ  το  πρόσωπο  του  εκτόξευε  σπίθες  χαράς. Φλόγα
ξεπηδούσε  η  λύτρωση  του  απ΄την  καταχνιά  της  μίζερης  καθημερινότητας .Και  η  ζωή  σαν
κύμα  προσέκρουε  στο  λιμάνι  που  έψαχνε  ώστε  να  καταλήξει  στο  ταξίδι  του. Αυτό  που
ξεκινάει  όταν  ο  ήλιος  ανατέλλει  σαν  όνειρο. Αέρας  δυνατός  που  φυσάει   και  φουσκώνουν
τα  πανιά  στο  καράβι  της  συνείδησης.
Και  το  όνομα  αυτού;1987!

Τρίτη 24 Ιανουαρίου 2017

"Απομόνωση"-Πρωτοδημοσιεύτηκε στο tetartopress.gr



Στην έρημο της ανακάλυψα την ψυχή, σαν απόνερα ανηθικότητας.

Έμοιαζε νερό, που με ξεδίψασε δίχως ηθικό και άνευρες κινήσεις.

Η απομόνωση, είναι μία γη άνυδρη όπου στο υψηλότερο της όρος

βασιλεύω Εγώ.

Το στέμμα μου, κατασκευασμένο από πολύτιμα πετράδια και ψήγματα

ελπίδας φέγγει στο θαλερό τοπίο που καλύπτει την όραση Τους. Οι

άνθρωποι σκιές βουερές που επισύρουνε κατάρες αποτυχίας, είναι

τυφλοί ώστε να με αντικρύσουνε. Οι λέξεις τέμνονται σε εικόνες απόκοσμες

όπως είναι η περισυλλογή ,η μνήμη, το αδιέξοδο.

Κατά το δοκούν αποφασίζουνε αν είμαι ανεκτός στις παρέες τους, στις

δραστηριότητες που καμώνονται ότι κάθε άτομο οφείλει να συμμετέχει.

Φυσάει..Αέρας κρύος θωπεύει το πρόσωπο ενώ τα λάθη μου ως σπόροι

σκορπίζονται στο χωράφι του προσωπικού χρόνου μου.

Παράλληλος προς τον συμπαντικό, πιο αργός από εκείνο των αναμνήσεων.

Απομόνωση. Πατρίδα λησμονημένη τα πρωινά, όπως οι υπάρξεις στοιχίζονται

στα γραφεία πίσω απ΄την εντολή. Και ο ήλιος τόσο όμορφα λάμπει στο σμίξιμο

μέρας με νύχτα.

Βασιλεύει η φωνή ,ανατέλλει η κραυγή του πόθου μου. Και δεν ήσουνα ποτέ



δίπλα μου. Γιατί;

Δευτέρα 23 Ιανουαρίου 2017

"O κύριος Τέλειος..αγαπάει την πόλη!"



«Θέλεις να ταξιδέψεις ένα διήμερο στην εξοχή; Δεν σε καταλαβαίνω.

Αγαπάς την ησυχία ενώ δεν σου αρέσει ο θόρυβος της πόλης. Μα δεν

είναι υπέροχος ο ήχος των αυτοκινήτων στους δρόμους;» είπε ο κύριος

Τέλειος.

«Μονολογείς κατά την διάρκεια του περιπάτου σου, για την απομόνωση των

ανθρώπων στην πόλη. Πόσο όμορφο είναι το συναίσθημα, τα διαμερίσματα να

μοιάζουν με κυψέλη όπου το μέλι είναι τα νεύρα και το άγχος!» είπε ο κύριος Τέλειος.

«Ξαπλώνεις στο κρεβάτι για να ξεκουραστείς απ΄την εργασία σου. Θα επιθυμούσες να

εργάζεσαι λιγότερο και να αμείβεσαι περισσότερο. Πλεονέκτη! Αν θέλεις το όνειρο σου



να πραγματοποιηθεί φύγε απ΄την υπέροχη πόλη μας και μετατρέψου σε μύγα μέσα στο γάλα. Όλοι οι συνάνθρωποι σου θα σε κοροϊδεύουν που δεν μοιράζεσαι την ευτυχία σου»

Τετάρτη 18 Ιανουαρίου 2017

"Ενα λουλούδι στη γλάστρα της καθημερινότητας"-Πρωτοδημοσιεύτηκε στο tetartopress.gr


Απορώ με την επιμονή σου. Δεν μπορείς να συνειδητοποιήσεις

ότι το να ζω με τις αδυναμίες και τα λάθη μου, είναι επιλογή;

Δύσκολη και επώδυνη μεν, αλλά συνυφασμένη με τις αξίες που

διατηρώ.

Όταν υπόκειμαι στην τελική κρίση, ως άλλος Ιανός φροντίζεις να

μου υποβάλλεις ερωτήσεις. Το άλλο ήμισυ του εαυτού μου, απορεί

με το συνειδητό.

«Οι πράξεις βλάπτουνε το συμφέρον σου» τονίζεις με στόμφο.

«Προσαρμόσου, συμβιβάσου, συμμορφώσου στις επιταγές της κοινωνίας»

διατυμπανίζεις όταν πρέπει να λάβω την απόφαση. Να σου πω την αλήθεια;

Aυτή που άδολα τρέφω στην γλάστρα της καθημερινότητας. Ένα λουλούδι

ευωδιάζει ανεξάρτητα από την βρωμιά και την λάσπη του περιβάλλοντος που

επιβιώνουμε.

Ας γέρνει τα πέταλα του στον ήλιο, και ας ποτίζεται με καλοσύνη αραιά και πού.

Η μνήμη είναι χώμα, που κάθε σπόρος φυτρώνει και αναπτύσσεται γρήγορα ή όχι

ανάλογα με την επιμονή στα θέλω μας.

Άσε με ήσυχο λοιπόν και να θυμάσαι..

«Ζω για να ελπίζω, να μοιράζομαι τις λίγες χαρές και να πεισμώνομαι απ΄τις αμέτρητες

λύπες».

Τρίτη 17 Ιανουαρίου 2017

"Ο κύριος Τέλειος!"



«Γιατί βοήθησες τον συνάνθρωπο σου, να σηκωθεί; Γλίστρησε

και έπεσε. Ας πρόσεχε! Ο χρόνος είναι χρήμα, και δεν πρέπει να

τον χάνεις δίχως λόγο» είπε ο κύριος Τέλειος.

«Σκέφτεσαι πολύ και δεν ενεργείς γρήγορα φίλε. Σου ζήτησε χρήματα

ένας ζητιάνος. Ε και ; Δίστασες για να του δώσεις. Σαν να ήθελες. Πρόσεχε

γιατί η φιλευσπλαχνία είναι αδυναμία» είπε ο κύριος Τέλειος.

«Είδες τον κάδο με τα σκουπίδια και έπρεπε να διανύσεις μερικά μέτρα

ως εκεί, για να πετάξεις το άδειο μπουκάλι;Eχεις αυτοκίνητο και προτιμώ να ξεκινούσες

για το ραντεβού σου, και ας το πετούσες από το παράθυρο» είπε ο κύριος Τέλειος.

«Ερωτεύτηκες μια κοπέλα, προσεγγίζοντας την στο μπαρ και συζητούσατε .Μα ήταν άγνωστη! Το φλερτ

είναι ασφαλέστερο μέσω των μέσων κοινωνικής δικτύωσης. Εξάλλου όλοι φοράμε το καλύτερο

χαμόγελο μας κρυμμένοι πίσω από μια οθόνη» είπε ο κύριος Τέλειος.

«Αντικρίζεις το ηλιοβασίλεμα, και ελπίζεις. Λάθος τακτική χρησιμοποιείς για να προσεγγίζεις

το όνειρο. Αρκεί να καταναλώνεις αγαθά, μέχρι να συνειδητοποιήσεις ότι τα χρήματα



μονάχα είναι ικανά να φέρνουν ευτυχία» είπε ο κύριος Τέλειος.

Δευτέρα 16 Ιανουαρίου 2017

"Mετεξουσία"



Λίγες στιγμές αρκούσαν, για να σε αντικρύσω απέναντι μου.

Να σε αντιμετωπίσω πραγματικά όπως σου αρμόζει

όταν ορθώνεσαι ως θηρίο.

Ο κόσμος που περικλείει το περιβάλλον μου, είναι εικονικός.

Μια θάλασσα πληροφοριών, εικόνων και συναισθημάτων που

αυτοπαγιδεύονται στην παγίδα της στιγμής. Ο ηλεκτρονικός υπολογιστής κατάργησε

την εξουσία σαν φάντασμα που το ξόρκισε μια χαραμάδα φωτός.

Βάδισα προς το μέλλον, σαν απαρχή της μετεξουσίας.

Μορφές αρχέγονες, ανήκουνε πλέον στην ιστορία. Βασιλιάδες, βασίλισσες

πρωθυπουργοί, και κάθε λογής ψεύτικα είδωλα ρουφήχτηκαν από τα

λογισμικά προγράμματα.

Που να φανταστεί κανείς, ότι τα δημιουργήματα δημιουργούνε και απαλλοτριώνουνε

μνήμες ανέξοδα. Αυτόνομα κρατίδια διαφθείρουνε συνειδήσεις, ανεξέλεγκτες

από εξουσία. Παρά μόνο υπηρέτες, σερβίρουνε ελπίδες στους υποταγμένους

που συντάσσονται αταίριαστα στην παραγωγή.

Μετεξουσία. Πλέγματα ελέγχου, παραδομένα στην συνείδηση μας. Δεν σε φοβάμαι.



Η μάχη έχει αρχίσει και ξέρω πώς το σκοτάδι θα αργήσει να διαλύσει..

Παρασκευή 13 Ιανουαρίου 2017

"Eσυ"-Πρωτοδημοσιεύτηκε στο tetartopress.gr



Εσύ δεν είσαι αυτός που προσπαθείς να πείσεις

τον διπλανό σου ότι στην ζωή επιβιώνει ο πιο δυνατός;

Και εγώ που ανήκω σε αυτούς που έχουνε αισθήματα για

τον συνάνθρωπο μου, λογικά θεωρούμαι παρίας.

Της κοινωνίας σου! Αυτή που ταΐζει με εικόνες και διδάγματα

τον άνθρωπο από μικρή ηλικία, σε ταχύτητες απρόσωπες και

διαλυτικές.

Εσύ δεν είσαι εκείνος που δείχνει με το δάχτυλο του, τον ορίζοντα

μέσα από καπνούς και μυρωδιά αίματος και θειαφιού; Oπωσδήποτε!

Κάθε πόλεμος είναι μια επιχείρηση υπερθεματίζεις και κάθε δολάριο ή ευρώ

που τον ανατροφοδοτούν δεν έχουν παρά μονάχα σκλάβους και πιστούς.

Αγαπώ το μίσος σου, γιατί η ένωση των αισθημάτων μας γεννάει ένα μωρό. Την οργή. Δεν σβήνει παρά μόνο το

βράδυ προτού συγκεράσω τα όνειρα με την σκληρή πραγματικότητα που έζησα



ακόμα μια μέρα. Μια αρχή, για κάθε Εσύ. Ένα τέλος για κάθε Εμένα..

Τρίτη 10 Ιανουαρίου 2017

"O κύριος Τέλειος..γιορτάζει τα Χριστούγεννα!"


«Τι όμορφα που κρέμονται τα λαμπιόνια, στα χριστουγεννιάτικα

δέντρα των διαμερισμάτων! Πολύ πιο φωτεινά, όπως και εκείνα

στις βιτρίνες των μαγαζιών απ΄τα κεριά των ετοιμόρροπων χαμόσπιτων»

είπε ο κύριος Τέλειος.

«Μιαμ,μιαμ..Πόσο νόστιμα είναι τα μελομακάρονα και οι κουραμπιέδες

που αγόρασα απ’το ζαχαροπλαστείο. Η περίοδος αυτή είναι τόσο όμορφη, που

δεν αντιλαμβάνομαι το γεγονός ότι υπάρχουν γέροντες που ζητιανεύουνε για

λίγα ευρώ. Ας είναι! Αν περισσέψει τίποτα, θα τους δώσω και αυτούς» είπε ο

κύριος Τέλειος.

Δευτέρα 9 Ιανουαρίου 2017

"Μπαρ στο λιμάνι"



Το βλέμμα απ’τους αγγέλους στην γη είναι

η αγάπη. Όταν κλείσουν τα μάτια στην πόλη

πλανιέται η θλίψη.

Σε ένα μπαρ στο λιμάνι, ξεχασμένη θνητή μια

κοπέλα σερβίρει ένα ουίσκι με πάγο. Είναι ανέκφραστη

πάλι και δυο φίλοι πρόσεξαν πώς ακόμα μια νύχτα είναι

στα άσπρα ντυμένη. Εκείνη η κοπέλα στα όνειρα, πετάει σαν

πουλί τρομαγμένο απ΄τα μάτια των πόθων σου που ποτέ δεν

εκπληρώθηκαν.

Το άλλο πρωί, λίγες ώρες μετά στο κρεβάτι της μόνη ξαπλωμένη

θυμάται έναν άνδρα που την κοίταξε επίμονα. Επιθυμούσε ένα

χαμόγελο ώστε να «γεμίσει» την άδεια του νύχτα.

Μα τα μάτια της κρατάει κλειστά, διωγμένη από έναν παράδεισο που

ζούσε παλιά.