Παρασκευή 28 Απριλίου 2017

"Ατέρμονη μελωδία"


 Μαθές η μουσική σαν σύνθεση απόηχων, γεννάει

ήχους λυτρωτικούς όταν πλάθει στίχους. Άνοιξη γάρ

διαδικασία εισόδου στις τρίφυλλες ενοχές του καλοκαιριού.

Οι περίπατοι μας, ατέρμονη μελωδία στα κελεύσματα των

Μουσών χαρακτηρίζουνε αδήμονα τα εσώψυχα.

«Μου προσφέρετε δεσποινίς αυτόν τον χορό;» ερωτώ την

όμορφη κόρη σαν προσεγγίσαμε το ξέφωτο που βασιλεύει

η Τερψιχόρη.

Το χαμόγελο της , νεύμα ερωτικό μου απαγγέλει ποιήματα. Όπως

αυτά που γράφω τις μικρές ώρες της νύχτας, μόνος στο δωμάτιο

παρέα με την σιωπή. Είναι κόρη και αυτή της μουσικής.

Τετάρτη 26 Απριλίου 2017

"Διακοπές"


 Ήταν μόνος στο γραφείο. Καθόταν στην αναπαυτική

δερμάτινη πολυθρόνα, μπροστά απ΄τον ηλεκτρονικό

υπολογιστή και προσπαθούσε να χαλαρώσει.

Δύσκολο μεν, αλλά απ΄την άλλη ένιωθε τυχερός καθότι

απέναντι του υπήρχε ένα μικρό κάδρο μιας αμμουδιάς σε

τροπικό νησί. Το μυαλό του «ταξίδευε», καθώς σε λίγες εβδομάδες

ημερολογιακά ξεκινούσε το καλοκαίρι.

Είχε δημιουργήσει έναν «νοητό» χάρτη, με πιθανούς προορισμούς

αλλά λόγω οικονομικής δυσχέρειας δεν υπήρχε κάποια εξωτική τοποθεσία.

Από μικρός επιθυμούσε να γίνει ένας μικρός Ροβινσώνας Κρούσος.

Να γεύεται με όλες του τις αισθήσεις τον ήλιο, την θάλασσα και τους φοίνικες.

Ο Παρασκευάς δεν θα ήταν άλλος, απ’τα όνειρα του. Ξεκομμένα φυσικά απ΄το

παρελθόν. Απ΄τις σκληρές και στυγνές επιταγές της κοινωνίας, οι οποίες διαμορφώνουν

γενικά τον τρόπο σκέψης και συμπεριφοράς.

Όμως το «ταξίδι « του έλαβε απότομα τέλος, όταν δίχως να το καταλάβει μπροστά

του εμφανίστηκε ο προϊστάμενος. Γνώριζε καλά, ότι η σκυθρωπή έκφραση του προσώπου

δεν προμήνυε καλό υπόλοιπο μέρος στην εργασία.

Παρασκευή 21 Απριλίου 2017

"Απαστράπτουσα"


Όμορφη, λουσμένη στο φώς του ήλιου είναι

η απέραντη θάλασσα. Γαλάζιο το φόρεμα της

και διάκοσμος στα κύματα, το βλέμμα των ματιών σου.

Απαστράπτουσα ερωμένη, ατενίζεις στο βάθος του ορίζοντα

ως άλλη γοργόνα.

Ψηλά, εκεί στα ρηχά που βουλιάζουν τα σύννεφα λογίζονται

πουλιά τα γλυκά σου φιλιά. Άκοπα τριγυρνάς, σε ανατολή και δύση

γρήγορα ξεχνάς πόσο διαρκεί η πτήση.

Απαστράπτουσα μυρίζεις δεντρολίβανο και λεβάντα, όπως του

κήπου τα άνθη. Μοιάζεις με την άνοιξη και ας είμαστε στην μέση

του Γενάρη.

Τετάρτη 19 Απριλίου 2017

"Wi-φάει;"



Κοίταζε συνεχώς το ρολόι του, και ήταν αγχωμένος. Κάθε φορά

που επισκεπτόταν τα καταστήματα στο κέντρο της πόλης παρέα με

την σύζυγο του γνώριζε καλά το τι επρόκειτο να συμβεί.

Μπαινόβγαιναν διαρκώς, δίχως αποτέλεσμα καθώς ήταν αναποφάσιστη

για το τι επρόκειτο να αγοράσει. Εκείνος ήταν νωχελικός συνήθως, καθότι

δεν παρουσίαζε ιδιαίτερο ενδιαφέρον για τις προθήκες των μαγαζιών.

Καθώς περπατούσανε, αντίκριζε τους υπόλοιπους περαστικούς και διέκρινε

μία μεγάλη δίψα για κατανάλωση. Βέβαια σε αρκετές περιπτώσεις, ενώ οι

περισσότεροι ήταν πρόθυμοι να επιδοθούνε σε αγορές προϊόντων, τα χρήματα

δεν τους αρκούσανε.

Παρασκευή 7 Απριλίου 2017

"Αντιθέσεις"


 Ψυχρή η λογική του, μα θερμός εναγκαλισμός

είναι η φθορά του χρόνου. Ευχάριστα λόγια είναι

του ψεύδους, μα επώδυνα είναι της αλήθειας.

Άσπρο είναι το φόρεμα της ζωής, μα μαύρο περιτύλιγμα

του θανάτου η ουσία.

Εύφορη από αγνότητα η ψυχή κάθε παιδιού, μα έρημος όσο

μεγαλώνει από αίσθημα και αλήθεια.

Τετάρτη 5 Απριλίου 2017

"Λεωφορείο"-("Ιστορίες της πόλης")


Το ντέρμπυ της καθημερινότητας, μεταξύ ενός αργοπορημένου

εργαζομένου με άγνωστους και αγχωμένους επιβάτες ενός αστικού

λεωφορείου είχε μόλις ξεκινήσει. Η επιβίβαση μου στο μέσο μαζικής

μεταφοράς έμοιαζε με την απαρχή μιας περιπέτειας.

Ήμασταν τόσο στριμωγμένοι, που κυριολεκτικά δεν μπορούσαμε να

κουνήσουμε ούτε χέρια, μα και πόδια. Η έναρξη του αγώνα, είχε εκατέρωθεν

ευκαιρίες προκειμένου να βρεθεί κάποια κενή θέση. Με χαρακτηριστική ευκολία

έβρισκε κάτοχο, χωρίς να υπάρχει υποτυπώδης ευγένεια. Στην συνέχεια ο διαιτητής

που δεν ήταν άλλος από τον οδηγό, μας συνέστησε ψυχραιμία καθότι υπήρχανε

γυναίκες με παιδιά και ηλικιωμένοι που είχανε προτεραιότητα στο να καθίσουν.

Το ημίχρονο έμοιαζε να είναι, ένα μποτιλιάρισμα που προκλήθηκε από ένα τροχαίο

δυστύχημα, ευτυχώς χωρίς τραυματίες ανάμεσα σε δύο αυτοκίνητα.

Σάββατο 1 Απριλίου 2017

"Ανθρωποφαγία"



Καθημερινά αγωνίζεσαι στον στίβο της ζωής ώστε να επιτευχθούνε οι

στόχοι σου. Γνωρίζεις ότι δεν είναι εύκολο πάντα να καταλήξεις στο επιθυμητό

αποτέλεσμα. Μια οπτική της πραγματικότητας, είναι ασφαλώς ο ρεαλισμός.

Ενίοτε προσεγγίζεται απ΄τα προσωπικά κίνητρα, ως μονόδρομος ηθικής ή ανηθικότητας.

Όταν η συλλογική συνείδηση, θεωρεί αυτοσκοπό το δόγμα «με κάθε μέσο» στην ατομική πρακτική δημιουργεί τις βάσεις της «ανθρωποφαγίας» στην κοινωνία.

Ακόμα και οι λιγοστές φωνές που κραυγάζουνε για τήρηση των αξιών, εκείνων των

φάρων συμπεριφοράς που λειτουργούνε με σκοπό την αλληλεγγύη και συνεργασία

θεωρούνται γραφικότητα.