Τρίτη 29 Μαρτίου 2016

Αριθμός


Ξυπνάς το πρωί στις 07.00 για να πάς στην εργασία σου. Πρέπει να επιβιβαστείς στο λεωφορείο 27 για να κατευθυνθείς στο γραφείο. Εκεί συνήθως καταχωρείς έγγραφα στον ηλεκτρονικό υπολογιστή.
Κάποια στιγμή πρέπει να πάς στην τράπεζα, όπως οφείλεις για τις
καθημερινές συναλλαγές. Όταν τελειώσεις και με αυτή την υποχρέωση, γρήγορα αγοράζεις τοστ απ΄ την κοντινή κρεπερί.
“Tα ρέστα σου” λέει ο υπάλληλος μόλις τον πληρώσεις.
”Eυρώ,PIN, αποδείξεις,λογαριασμοί…Φτάνει πια!Είμαι άνθρωπος, και όχι αριθμός” φωνάζεις αγανακτισμένος.
Ένας νεαρός περπατάει δίπλα σου, συνοδευόμενος απ΄ την κοπέλα του.
Η συμπεριφορά σου, της τραβάει την προσοχή.
“Τι έπαθε αυτός και έχει νευριάσει τόσο πολύ;”
“Nούμερο είναι κούκλα μου” της απαντάει και γελάει σαρκαστικά.

Παρασκευή 25 Μαρτίου 2016

EΝΑ ΤΡΑΓΟΥΔΙ


Το ψυχρό μεσημέρι της Κυριακής, σε τίποτα δεν πτοούσε τη διάθεση
μου να βαδίσω στο κέντρο της Θεσσαλονίκης. Εκείνος ο ανόρεχτος ήλιος σκαρφαλωμένος πίσω απ΄τα σύννεφα δεν ήταν εμπόδιο στην “άνοιξη” της καρδιάς μου που προκαλούσε ένα τραγούδι. Όπως εκείνο που άκουγα όταν περνούσα έξω από την παιδική χαρά, και ασυντόνιστα δημιουργούσε ένα ψηφιδωτό ήχων απ΄τις φωνές των παιδιών. Σύμμαχοι στα βήματα μου ήταν μερικές δεκάδες μακρύτερα, ένα εφηβικό συγκρότημα που αποτελούνταν από 3 αγόρια και 2 κορίτσια. Η φωνή της τραγουδίστριας όμως ήταν μοναδική. Τη θυμάμαι με τα φωτεινότερα χρώματα της καρδιάς μου, όταν ερμήνευε το “Bράδυ” κομμάτι μελοποιημένο πάνω σε στίχους του Κώστα Καρυωτάκη. Οι ήχοι απ΄τα οχήματα που κυκλοφορούσανε στους δρόμους, έμοιαζαν τόσο αδύναμα ώστε να διακόψουνε τη συναυλία των ετερόκλητων ομάδων που συναντούσα στη διάρκεια της βόλτας μου. Την προσοχή μου όμως τράβηξε ιδιαίτερα ένας ηλικιωμένος, που στεκόταν χαμογελαστός με τις ρυτίδες στο πρόσωπο, να φανέρωνουν το πέρασμα των χρόνων. Η λατέρνα που έπαιζε δίπλα από μία καφετέρια, έμοιαζε με θέατρο που φιλοξενούσε χιλιάδες αναμνήσεις, πρωταγωνιστές και κομπάρσους της ζωής.Υποδύθηκα για λίγο τον σκηνοθέτη και τον κοίταξα κατευθείαν στα μάτια. Ένα τραγούδι είναι οι ψυχές μας, και ενώνει τις καρδιές μας. Χωρίς φάλτσα, δίχως πλάνη
παρά επιθυμία μονάχα για αγάπη!

Δευτέρα 21 Μαρτίου 2016

Ανώδυνος έρωτας


Οι αχτίνες του ήλιου θώπευαν τις αισθήσεις των ανθρώπων

στο μικρό πάρκο. Οι γονείς αγόγγυστα εκπλήρωναν τις επιθυμίες

των παιδιών τους για ξέφρενο παιχνίδι, ενώ και οι ηλικιωμένοι

βαδίζανε αργόσυρτα κουβεντιάζοντας μεταξύ τους, κάθε ανάμνηση

του χρόνου που βάραινε το κορμί τους.

Καθισμένος σε ένα παγκάκι, μόνος και δίχως

Πέμπτη 17 Μαρτίου 2016

Σαν χρώμα


Κάτω απ΄το θερμό βλέμμα του ήλιου, ένα νωχελικό αεράκι φυσούσε

τα μαλλιά μου ενώ ήμουνα ξαπλωμένος δίπλα στον βράχο. Η θάλασσα

στα μικρά μου μάτια δεν ήταν τίποτα άλλο, παρά μία μεγάλη απόδραση

απ΄τα στενά όρια της πόλης μου.

Τα βήματα μου παρέα με την μικρή αδελφή,

Κυριακή 13 Μαρτίου 2016

Παιχνίδι της σκιάς


Μόνοι μας, σαν παιχνίδι της σκιάς φωνάζουμε

στήν σιωπή. Γκρίζα όψη στα πρόσωπα μας, αντανακλάται

η μοναξιά των ανθρώπων στο κέντρο της πόλης.

Μαχαίρι η προσμονή, κόβει σε κομμάτια την αυγή .Και ο ήλιος με

το γαμημένο φώς του εγκλωβίζει την υπομονή.

Ξεφεύγουμε σαν σταγόνες νερού, απ΄τα μάτια των κτιρίων

που αχνοφέγγουν οι κόρες τους.

Στο θέατρο των σκιών απωλέσαμε την πειθώ μας.Το ποτάμι της μοίρας

κυλάει στις φλέβες των ψυχών μας..

Σάββατο 12 Μαρτίου 2016

94’


Μαζί με τους συνοπαδούς περιμένουμε το τελευταίο μαρτυρικό

λεπτό για να τελειώσει το μάτς. Ήδη είμαστε στο 93’. Ο Ηρακλής κερδίζει 1-0 και

η αντίπαλη ομάδα έχει κερδίσει κόρνερ. Η αγωνία ολοένα μεγαλώνει ,καθώς

η νίκη πλησιάζει.

Άλλοι τραγουδάμε και άλλοι σφίγγουνε την γροθιά τους από το άγχος. Το κόρνερ εκτελείται

και η μπάλα… Οι σφυγμοί όλων μας επιταχύνονται στο φούλ! Ο τερματοφύλακας

μπλοκάρει την μπάλα.

“Kράτα την “ φωνάζω όσο πιο δυνατά μπορώ. Αμέσως μετά ο διαιτητής σφυρίζει

την λήξη του αγώνα. Αγκαλιαζόμαστε όλοι μεταξύ μας, φίλοι και άγνωστοι. Μόνο

στο γήπεδο τέτοια χαρά!

Πέμπτη 10 Μαρτίου 2016

Μυστικά



Το αργόσυρτο ψιθύρισμα της νύχτας, μου πρόδωσε τα μυστικά της. Εκεί, ψηλά στον

ουρανό, μα τόσο χαμηλά στα πιο μακρόπνοα όνειρά μας απλώνεται το πιο όμορφο

φόρεμα της φύσης. Αστρόπλεκτο φαντάζει, με ουρά το φως του φεγγαριού, να

διαχέεται στις λαξεμένες γωνίες του μυαλού μας. Είναι πλάνη να πιστεύει κανείς ότι

έχει μαύρο φόντο.

Τετάρτη 9 Μαρτίου 2016

Μοναδικότητα


Πάνω απ΄την πόλη το φεγγάρι αχνοστόλιζε την γκρίζα

διακόσμηση των πολυκατοικιών και των δρόμων. Η μυρωδιά

του χώματος και η σταχτιά όψη των σύννεφων πρόδιδε βροχή

μα δεν στέρησε σε καμία περίπτωση την καθημερινή συνήθεια

του Γ.

Να βολτάρει σε κάποιο μπάρ. Η μοναξιά του

Σάββατο 5 Μαρτίου 2016

Στο όνομα της ειρήνης


Αγαπητοί φίλοι ήρθε η ώρα να ξεκινήσουμε έναν καινούργιο

πόλεμο. Εμείς οι ιδιοκτήτες μεγάλων οικονομικών κολοσσών

πρέπει να βοηθήσουμε, ώστε να ξεκινήσει ένας νέος κύκλος

εργασιών στήν χώρα που επιλέξαμε τούτη την φορά.

Δεν είναι δύσκολο να πείσουμε τους στρατηγούς,

Τρίτη 1 Μαρτίου 2016

Ελλη(1926-1983)




Τα μάτια σου χάιδευαν τις παιδικές μου μνήμες

μπροστά στην οθόνη. Απρόσιτα και γεμάτα μαγεία

γοήτευαν τις σκέψεις.

Ο έρωτας σου κάθε φορά με τον Δημήτρη, είτε μπροστά από

έναν πίνακα είτε με ρούχα μαύρα ήταν η άγνωστη γη της εφηβείας .

Πόνος και χαρά, μέλλον και παρελθόν ζευγάρωναν σε μια ταινία

ασπρόμαυρη αλλά με χρώματα της ψυχής να προβάλουν τόσο οικεία.

Κάθε που απέναντι στον τοίχο, αντικρύζω τον μύθο σου σκέφτομαι

πόσο ένα πρόσωπο μέσα στον χρόνο μπορεί να φεγγίζει ,και να γίνεται

η πρώτη σου αγάπη όπως τότε στα 16..