Δευτέρα 20 Ιανουαρίου 2020

"Ψυχρή Κυριακή"-Πρωτοδημοσιεύτηκε στο Koukidaki.gr


Άνοιξε  τα  μάτια  του. Είχε  μόλις  ξυπνήσει, και  το  ρολόι  που  ήταν  τοποθετημένο  στον  απέναντι τοίχο  του  υπνοδωματίου, έδειχνε  10.00.Το  ξενύχτι  του  Σαββάτου, ήταν  η  αιτία  για  τον  πονοκέφαλο  του, ενώ  στις  φλέβες  έρρεε ακόμα το  αλκοόλ  που  είχε  καταναλώσει  στο  μπαρ.
Η  αναπνοή  του, μύριζε  «μοναξιά»  καθώς  το  ραντεβού  του  με  την  Ελεονόρα  δεν  είχε  το  ποθητό  αποτέλεσμα  για  εκείνον. Αντιθέτως  μάλιστα, εκείνη του  διατράνωσε  την  επιθυμία  της, για ακόμα μία φορά το  τελευταίο  χρονικό  διάστημα  ώστε  να διακόψουνε  την  τρίχρονη  σχέση  που  διατηρούσανε. Καθώς  ετοίμαζε  τον  «ελληνικό» του  καφέ  αναζήτησε  στο  κινητό  του  τηλέφωνο  τον  αριθμό  της.
Δεν ήταν  ακόμα  σίγουρος, αν  θα  την  διέγραφε ή  όχι. Σημασία  είχε  ότι  έπρεπε  να  δει  ξεκάθαρα  το  μέλλον. Δίχως  την  επιρροή  της  αγάπης  που  ένιωθε  για  εκείνη, παρά  μονάχα  με  οδηγό τα  δικά  του  θέλω. Εκείνη  η Κυριακή  του  Γενάρη  ήταν  αρκετά ψυχρή  γι’αυτό  κάθισε  δίπλα στο  τζάκι που  είχε  μόλις  ανάψει, του  σαλονιού. Άρχισε να  ζεσταίνεται  σιγά  σιγά.
Κάθε γουλιά  που έπινε, ήταν  μία  απόδραση  στις  εικόνες  του  παρελθόντος. Διέπονταν  από  όμορφες  και  θλιβερές  στιγμές, αλλά κυρίως  ανέδυαν  αφοσίωση. Μέχρι  όμως  πριν  από  λίγες  ώρες. Σε  εκείνο  το  «λυκόφως»  που  οι  κουβέντες  είχανε  αλληλοσυγκρουστεί  εμποτισμένες, με  γερή  δόση  εγωισμού. Η  ψυχή  τελικά  είναι  απρόβλεπτη  ιδιαίτερα  εκείνη  των  εραστών.

Παρασκευή 10 Ιανουαρίου 2020

"Ανέκφραστος"-Απο την συλλογή κειμένων "Λέξεις και εικόνες"



Η φωτιά είχε ξεχυθεί αδηφάγα, σε όλη την έκταση του δάσους. Το πράσινο οικοσύστημα που αποτελούσε τον πνεύμονα της πόλης, βρισκόταν αντιμέτωπο με την απληστία του ανθρώπου.

Ο εμπρηστής που είχε επιδοθεί στο έργο που του είχε ανατεθεί, ήταν ανέκφραστος. Τα μάτια του παγερά, παρακολουθούσανε την πύρινη λαίλαπα να καταβροχθίζει δέντρα, διάφορα φυτά και να αναγκάζει σε άτακτη φυγή μικρά και μεγάλα ζώα προκειμένου να σωθούνε. Τα πουλιά εγκατέλειπαν τις φωλιές που διατηρούσανε ανάμεσα στα κλαδιά των δέντρων, ενώ ο καπνός κατάμαυρος «έγλειφε» τα σύννεφα και ζωγράφιζε με σκούρα χρώματα, τον πίνακα του ουρανού.

Έπρεπε να ανέβει στην μηχανή του, και να διαφύγει για λόγους ασφαλείας. Έβαλε το κράνος και ξαφνικά «πάγωσε» σύγκορμος. Ένιωθε ως άλλος Νέρωνας. Ήταν ο κλειδοκράτορας του βασιλείου, που εγκλώβιζε ένα τέρας και εκείνος μόλις του είχε ανοίξει την πύλη. Απ΄το στόμα του εκτόξευε φλόγες και έμοιαζε ανίκητο.

Κοίταξε πίσω του. Οι εντολές που εκτέλεσε, « έζεχναν» οικοπεδοποίηση. Γνώριζε ότι ήταν πλέον αργά, ώστε να μετανιώσει.

Δευτέρα 6 Ιανουαρίου 2020

"Επιμονή"-Πρωτοδημοσιεύτηκε στο koukidaki.gr



Επιθυμούσε να φωνάξει δυνατά ,με όλη την δύναμη της ψυχής του. Να αναδείξει την χαρά που ένιωθε, σε όλο της το μεγαλείο. Ο λόγος ήταν απλός. Λίγη ώρα πριν και μετά από μόχθο αρκετών μηνών, είχε ολοκληρώσει την συγγραφή ενός μυθιστορήματος.

Η θεματολογία αφορούσε το ατύχημα που είχε με την μηχανή του πριν δύο χρόνια και ήταν η αιτία, να παραμείνει για ένα μεγάλο διάστημα στην αναπηρική καρέκλα, προτού υποβληθεί σε μια πετυχημένη «λεπτή χειρουργική επέμβαση» και είναι σε θέση να περπατήσει ξανά. Εκεί περιέγραφε πώς η περιπέτεια αυτή, όσο επώδυνη και αν ήταν δεν του είχε στερήσει επ’ουδενί την όρεξη και την αγάπη για την ζωή. Χάρη στην συμπαράσταση της συζύγου του Αγγελικής και των δύο έφηβων παιδιών τoυ ,Μαρίας και Γιώργου αντιμετώπισε την κατάσταση με επιμονή και μοναδική θέληση. Η ενέργεια που εξέπεμπε, ήταν καταλυτική ώστε να επηρεάσει τον τρόπο σκέψης των συνανθρώπων του, απέναντι στην αντιμετώπιση των προβλημάτων που είχανε.

Στο μεγάλης έκτασης πόνημα του, πρέσβευε με ακλόνητα επιχειρήματα ότι κάθε εμπόδιο, είναι αντιμετωπίσιμο όταν κάποιος ανοίγει τους ορίζοντες της σκέψης του. Αγνοούσε επιδεικτικά την μιζέρια και την μικρότητα.

Ως επίλογο στο βιβλίο, είχε τοποθετήσει μία φωτογραφία. Αυτόν μαζί με την οικογένεια του, και τρείς πιστούς φίλους να κρατάνε πολύχρωμα, μικρά τετράγωνα χαρτόνια και να σχηματίζουνε μία λέξη.

«ΕΠΙΜΟΝΗ»