Δευτέρα 20 Μαΐου 2019

"Μέρα Μαίου"-Πρωτοδημοσιεύτηκε στο Koukidaki.gr!



Απόδραση στην φύση, φάνταζε εκείνο το μεσημέρι της Κυριακής η εξόρμηση του Γιώργου με την οικογένεια του, έξω απ΄την Θεσσαλονίκη. Είχε εκδράμει στον Χορτιάτη μερικά χιλιόμετρα μακρύτερα, απ΄το πολύβουο και πολυσύχναστο κέντρο μαζί με την σύζυγο του Ιωάννα, και την κόρη τους Μελίνα.

Όταν έφτασαν ,πάρκαρε το αυτοκίνητο κοντά στο δάσος και αποφάσισαν να βαδίσουνε μέσα στο καταπράσινο τοπίο. Όμορφη ζωγραφιά εκτείνονταν, η σύνθεση των εικόνων που αντίκριζαν. Η ηρεμία είχε «εισχωρήσει», ειδικότερα στην ψυχή των ενηλίκων οι οποίοι την είχανε τόσο ανάγκη, λόγω της κούρασης απ΄την καθημερινή εργασία.

Τα ηχοχρώματα, περικύκλωναν τα συναισθήματα τους και η μικρή είχε επιδοθεί με περισσή όρεξη στην εξερεύνηση, του άγνωστου γι’αυτήν περιβάλλον. Ανάμεσα στις φυλλωσιές και τα κλαδιά των δέντρων ,διείσδυαν οι αχτίνες του ήλιου. Ο Μάιος είχε ξεπροβοδίσει την διάθεση τους, και εκείνοι δεν απαρνιούνταν την ευγενική κίνηση του. Τον χώρο μοιράζονταν, με λίγες ακόμα παρέες οι οποίες φρόντιζαν και αυτές από την πλευρά τους, να μην δυσαρεστήσουν τον ανοιξιάτικο οικοδεσπότη τους. Μάλιστα είχανε στηθεί, μικρά υπαίθρια τσιμπούσια και η δροσερή αφή του αέρα τόνιζε ακόμα περισσότερο, την χαλάρωση τους και την ξεγνοιασιά.

Σύντομα όμως ,καθώς ο χρόνος κυλάει αμείλικτα ο Γιώργος αντιλήφθηκε κοιτάζοντας το ρολόι του, ότι έπρεπε να επιστρέψει μαζί με την οικογένεια τους στο σπίτι. Εξάλλου το Δευτεριάτικο ξύπνημα, ήταν κοντινή πραγματικότητα και δεν μπορούσε να την παραβλέψει. Η κόρη του βέβαια, δεν είχε ιδιαίτερη διάθεση για να ακολουθήσει τον πατέρα της, καθώς περνούσε υπέροχα. Όμως σύντομα, και αφού την φίλησε στο μάγουλο, την αγκάλιασε και συνοδευόμενος απ΄την Ιωάννα κατευθύνθηκαν μέχρι το αυτοκίνητο.

Λόγω της μεγάλης αδυναμίας που την είχε, την έδωσε μία υπόσχεση. Ότι από τούδε και στο εξής, θα επαναλάμβαναν συχνότερα την εν λόγω απόδραση.

Τετάρτη 15 Μαΐου 2019

"Στα όνειρα μας"-Πρωτοδημοσιεύτηκε στο tetartopress.gr.



Στα όνειρα μας, ζωγραφίζουμε την καθημερινότητα με χρώμα. Αγαπάμε την επιθυμία και σφόδρα εξοβελίσαμε από την πραγματικότητα την στυγνότητα. Σε αυτό τον πίνακα, χωράνε λογής εικόνες που ομορφαίνουν κάθε εκατοστό αυτού του πλανήτη.

Στα όνειρα μας, μόνοι στεκόμαστε απέναντι απ΄το ηλιοβασίλεμα και αναμένουμε με αγωνία μέχρι το επόμενο πρωί να ανατείλει μια νέα μέρα. Το φως της να διαλύσει κάθε αμφιβολία του χθες, σε πείσμα των πολλών .Βαδίζουμε στα σύννεφα και αποδιώχνουμε το μαύρο. Την μακαριότητα αναγγέλλουμε, σαν δοξασία λίγων σθεναρών «Θέλω».

Και ας μην είμαστε ορατοί, στο οπτικό πεδίο των ανορθωμένων βλεμμάτων.

Στα όνειρα μας, σαν σταγόνες θαλασσινού νερού όταν μας λούσει το φως, καθρεφτίζουμε την άνομη γοητεία του θλιμμένου παραμυθιού.


Δευτέρα 6 Μαΐου 2019

"Απέραντο γαλάζιο"-Πρωτοδημοσιεύτηκε στο koukidaki.gr



Βολτάριζε κατά μήκος την παραλία της Αρετσούς στην Θεσσαλονίκη, και ο παφλασμός των κυμάτων , ξεπροβόδιζε την διάθεση του. Οι σκέψεις είχαν παραμεριστεί και έδωσαν χώρο, στην «διαφυγή». Εκείνο το αλλόκοτο συναίσθημα που όλοι αγαπούνε ιδιαίτερα, μα δεν το εκδηλώνουν εύκολα.

Το θυσιάζουνε προς τιμήν της λογικής. Κάποια στιγμή κάθισε οκλαδόν στην άμμο, δίπλα στο απέραντο γαλάζιο. Η μυρωδιά της αλμύρας τον ξυπνούσε κάθε λογής αναμνήσεις. Προσωπικές, ευχάριστες μα και δυσάρεστες. Κατανοούσε με τον πιο αφοπλιστικό τρόπο, ότι κανείς δεν μπορεί να υπερβεί αυτή την δογματική αρχή.

Πολύ περισσότερο φρονούσε, ότι ένας άνθρωπος είναι κόκκος άμμου. Και από αυτή την κυνική πραγματικότητα, μονάχα με ένα υπερβατικό ταξίδι κανείς μπορεί να ξεφύγει. Οι γλάροι φτερούγιζαν σε κοπάδια, πάνω απ΄την επιφάνεια της θάλασσας και το κρώξιμο, που τον επανέφερε στον πραγματικό χρόνο.

Εκείνον που δεν του προσέδιδε χρώμα και διάθεση, μα άγχος για το αύριο.

Την ίδια στιγμή όμως, η ελπίδα πετάριζε δίπλα του υπενθυμίζοντας ότι κάθε επόμενη μέρα, δεν μοιάζει με την προηγούμενη αλλά είναι μία νέα πρόκληση για προσωπικό αγώνα. Με περισσότερη ένταση και αποφασιστικότητα, προκειμένου να πετύχει τους στόχους του.

Παρασκευή 3 Μαΐου 2019

"Χρήμα"-("Δύο άσπονδοι φίλοι").



(Ο Νώντας και ο Αγησίλαος ,ασχολούνται με τον κήπο που έχουνε δημιουργήσει έξω απ΄το λεωφορείο.)

-Μην τεμπελιάζεις πάλι. Έχω κουραστεί να ποτίζω.

-Αγησίλαε γιατί γκρινιάζεις; Για ένα λεπτό ξεκουράστηκα μονάχα. Από νωρίς το πρωί, πρώτος βγήκα απ΄το λεωφορείο για να έρθω ως εδώ.

-Ας είναι. Δεν θα μαλώσουμε για ψύλλου πήδημα. Εξάλλου η συνεργασία μας ,παρά τα προβλήματα της, έχει αποφέρει αποτελέσματα. Ήδη προμηθεύουμε κάποιες λαϊκές αγορές, με τα προϊόντα που παράγουμε.

(Η Ελπίδα βρίσκεται πάντα δίπλα τους, σιωπηλή.)

-Η αλήθεια είναι, ότι κερδίζουμε κάποια χρήματα, και αυτό βοηθάει στο να αγοράσουμε μερικά τρόφιμα και ότι άλλο, θεωρούμε απαραίτητο.

-Ποτέ δεν ήμουνα λάτρης του χαρτονομίσματος και του κέρματος. Απ΄την εφηβεία μου, είχα απομυθοποιήσει αυτό το ψεύτικο είδωλο, που εξαιτίας του εκδηλώνονται τα κατώτερα ένστικτα του ανθρώπου.

-Εγώ θεωρώ, ότι δίχως αυτό το αναγκαίο κακό δεν μπορεί να υπάρξει κοινωνία και κατ’επέκταση πολιτισμός. Έστω βέβαια με τα αρνητικά που διαθέτει.

-Οι κοινότητες όπου επικρατούσε η ανταλλακτική οικονομία, παρουσίαζαν κυρίως πλεονεκτήματα και ήταν αναντίρρητο το γεγονός, ότι προόδευαν λόγω της ειρήνης που επικρατούσε. Δίχως ιδιαίτερο φθόνο, και απληστία.

-Είσαι αθεράπευτα ρομαντικός φίλε μου. Μακάρι να μπορούσες να αντικρίσεις την πραγματικότητα κατάματα, δίχως το παραμικρό ίχνος συναισθήματος.

-Ας αφήσουμε τις διαφωνίες μας, γιατί βλέπω μαύρα σύννεφα να πυκνώνουν στον ουρανό. Πρέπει να βιαστούμε, γιατί μάλλον θα βρέξει.

-Από τις λίγες περιπτώσεις, που συμφωνούμε.