Δευτέρα 31 Δεκεμβρίου 2018

"Η μελωδία της αλληλεγγύης"-28/12/2018

Μεγάλη μου χαρά και τιμή ταυτόχρονα,που απήγγειλα ποίηση στα πλαίσια της εκδήλωσης "η μελωδία της αλληλεγγύης" στην "Αίθουσα Πολιτιστικών εκδηλώσεων" στις 28/12!

Σάββατο 29 Δεκεμβρίου 2018

Κυριακή 23 Δεκεμβρίου 2018

Ευχές

Θέλω μέσα απο την καρδιά μου να σας ευχηθώ καλά Χριστούγεννα,με υγεία και λιγότερα προβλήματα για όλους!!

Δευτέρα 17 Δεκεμβρίου 2018

"Φωτόστιχα"-Κυκλοφορεί απο σήμερα.

Είναι τόσο όμορφο συναίσθημα, να κράταω στα χέρια τη νέα μου δημιουργία, "Φωτόστιχα"! Ευχαριστώ τις φίλες και τους φίλους, που με βοήθησαν. Απο σήμερα όποιος επιθυμεί, μπορεί να το αγοράσει απο τις εκδόσεις Ρώμη(Τσιμισκή 16 Θεσσαλονίκη).

"Η φάτνη"-Πρωτοδημοσιεύτηκε στο koykidaki.blogspot.



Ήταν παραμονή Χριστουγέννων. Η πόλη είχε εναρμονιστεί πλήρως ,στο πνεύμα των άγιων ημερών. Μικροί και μεγάλοι περιδιάβαιναν κάθε εκατοστό της, γεμάτοι χαρά και αναμονή για την γέννηση του Θεανθρώπου. Τα εμπορικά μαγαζιά, ήταν στολισμένα και οι βιτρίνες τους αποτελούσανε πόλο έλξης, για τους πελάτες που επιδίδονταν σε ψώνια.

Εκτός από ένα διαμέρισμα, όπου η διάθεση του ένοικου ήταν μελαγχολική. Καθόταν αναπαυτικά στην αγαπημένη δερμάτινη πολυθρόνα του στο σαλόνι, και αντίκριζε το χριστουγεννιάτικο δέντρο. Το είχε διακοσμήσει, με αρκετές πολύχρωμες μπάλες αλλά και γιρλάντες, ενώ από κάτω δέσποζε μια όμορφη πλαστική φάτνη. Η εκκωφαντική σιωπή του χώρου, συνδυαζόταν αρμονικά με το κάψιμο των ξύλων στο τζάκι ενώ έπινε ένα ποτήρι ημίγλυκο κόκκινο κρασί.

Ένιωθε μοναξιά, καθώς ο τελευταίος του κοντινό ς συγγενής που ήταν η μητέρα του είχε πεθάνει πριν λίγους μήνες. Αδέλφια δεν είχε, εκτός από λίγους καλούς φίλους. Βυθισμένος όπως ήταν στις σκέψεις του, «αφαιρέθηκε» απ΄την συμμετρία του πραγματικού χώρου, και εγκαταστάθηκε σε ένα φανταστικό τοπίο. Παραμέρισε την ηλικία του, και την αντικατέστησε με εκείνη του αστεριού. Φώτιζε μια μικρή φάτνη όπου γεννιόταν ένα μωρό, όχι όμως συνηθισμένο όπως τα υπόλοιπα.

Η λάμψη του σώματος, ήταν πιο δυνατή από εκείνον. Ξαφνικά άνοιξε τα μάτια. Συνειδητοποίησε ότι είχε ταξιδέψει μακριά, και απέκτησε συντροφιά. Ένα όνειρο διανθισμένο από αθωότητα, και αγάπη.

Δευτέρα 10 Δεκεμβρίου 2018

"Επόμενη μέρα"-Πρωτοδημοσιεύτηκε στο tetartopress.gr.



Μια ελπίδα αχνόφεγγε στο μικρό διαμέρισμα του. Παρά το ψύχος που επικρατούσε στα ελάχιστα τετραγωνικά μέτρα που διαβίωνε, είχε μόλις λάβει ένα γράμμα που του αναπτέρωνε το ηθικό.

Ήταν απ΄τον Καναδά, και πιο συγκεκριμένα απ΄την αδελφή του. Μια κόλλα χαρτί περίκλειε μέσα σε λίγες λέξεις, το πιο όμορφο δώρο που θα μπορούσε να περιμένει για τις γιορτές των Χριστουγέννων. Μια θέση εργασίας, στο συνεργείο καθαρισμού του συζύγου της. Ήταν αρκετά απελπισμένος ,απ΄την ημέρα που είχε λάβει την απόλυση του απ΄το σουπερμάρκετ. Ήταν ήδη «μετέωρος» 8 μήνες, τόσο σε επαγγελματικό όσο και σε προσωπικό επίπεδο.

Προσπαθούσε να «ζωγραφίσει», την επόμενη μέρα σε έναν πίνακα με ποικιλία χρωμάτων αλλά η παλέτα του, διέθετε μόνο το μαύρο και το γκρίζο. Ούτε καν το λευκό.

Κοίταζε έξω απ΄το παράθυρο στο ισόγειο. Κόσμος πηγαινοερχόταν στο πεζοδρόμιο ενώ αυτός ένιωθε απομονωμένος. Γνώριζε πλέον όμως, ότι σύντομα θα ταξίδευε εκεί που ο ήλιος ανατέλλει. Μακριά απ΄την δύση της αλληλεγγύης και της ανθρωπιάς, στην γενέθλια πόλη του.

"Χορός"



Δικός σου είναι ο χορός. Πάτα το πόδι με δύναμη στο πάλκο.

Πριν πάρεις την στροφή, να’σου και ο χάρος. Μάγκας φαντάζει

στην σκηνή, μα εσύ γνωρίζεις το τραγούδι.

Πιες το ποτήρι με ψυχή, και παραβγές στον στίχο. Απ’έξω

ξέρεις την ζωή, και ας σώνεται το λάδι σου.

"Αστεροσκοπείο"



Κάποτε θα μας βρούνε ξαπλωμένους, στα κρύα σκαλοπάτια

του αστεροσκοπείου. Να κλαίμε μεθυσμένοι, πάνω στα

πεφταστέρια.

Και εσύ θα ουρλιάζεις από αγάπη. Γιατί θέλεις να ξαναδούμε

αγκαλιά την αυγή. Ενώ τα σπασμένα κομμάτια της ζωής μας

κόβουν τις ευχές σε λωρίδες.

"Επιθυμία"



Ας ήμουνα σύννεφο, να καλύπτω τον ήλιο και να μην

καίγονται τα γυμνά κορμιά των σκλάβων στην Αφρική.

Βροχή να γίνω, και να δροσίζω τα διψασμένα χείλη των παιδιών

στην Ασία.

Κράνος να με φοράει ο άμαχος, και να γλυτώσει απ΄τους

εμφύλιους πόλεμους.

Βάρκα και να πλέει με ασφάλεια ,ο πρόσφυγας μαζί με την

οικογένεια του.

"Γυναίκα"



Ήταν πολύ όμορφη. Γυναίκα πραγματική, που ελκύονταν από ένα

χαμόγελο και όχι απ΄τα χρήματα. Ν. είσαι τατουάζ στην καρδιά

μου, πληγή στην ψυχή.

Πέρασαν τα χρόνια, και δεν γεύτηκα όλους τους καρπούς σου.

"Σονάτα"



Επαφίεμαι στην μελιστάλακτη σου εκτροπή. Σαν σφαίρα που

εξοστρακίστηκε, σαν πένθιμη εκδρομή στην κόλαση. Αρκεί

πανέμορφη κόρη του ήλιου, να διαπίστωσες την ώριμη μου

σήψη ως δείγμα, αφοσίωσης στην ύβρη σου.

Σ’αγαπώ και ας με αγνοείς.

"Αυτάρεσκα"



Κάπνιζε το τσιμπούκι του, καθισμένος με την πλάτη στο κρεβάτι

της καμπίνας του. Αναρωτιόταν, πόσα νησιά απέμενε να δει

ωσότου εγκαταλείψει την θέση του, από αυτό το σαπιοκάραβο.

Αυτάρεσκα παραδέχτηκε, πώς ήταν ο καλύτερος καργιόλης του

κόσμου.

«Γαμώ το!Δεν έχω πάει στον Παράδεισο, και ούτε με θέλει η

Κόλαση. Θέλω θεατής στην αρένα να βρεθώ, που μονομάχοι κάτω

απ’τους φοίνικες θα είναι ο Θεός και ο Διάολος».

Πίσω απ΄την ζάλη του πιο φτηνού ξεράσματος, που μοιάζει με

τζιν τον χαιρέτησε μια κοπέλα.

«Γεια σου Ν. Σε αγαπάω όπως πρώτα. Τίποτα δεν έχει αλλάξει

μεταξύ μας».

"Παρέα"



Δεν σε σύστησα. Είναι ένας φίλος απ΄τα παλιά. Απ’τα εφηβικά

μου χρόνια γνωριστήκαμε, και γίναμε αχώριστοι τελικά.

Βέβαια και ο Τζάκ, με τον Άλαν και τον Ουίλιαμ είναι καλοί

συνοδοιπόροι σε αυτή την άσχημη πόλη.

Ένα κουτί Coca Cola, διαστέλλεται ανά δύο λεπτά καθώς στην

προθήκη του mall,ένας αγύρτης νέος την στοχεύει με στίχους

του Ντύλαν Τόμας.

Τέλος πάντων. Κούρασα πολύ, να ατιμάζω την κουλτούρα.

Γνωρίζω καλά Τσάρλυ, πως σε εκείνη την μικρή καφετέρια κάθε

πρωί μοιράζουμε τις σκέψεις μας, με καφέ και τόστ.

"Κόλαση"



Μερικοί άνθρωποι συχνάζουν στην Κόλαση. Εγώ Τσάρλυ, όπως

και εσύ είμαστε Δίδυμοι. Ζώδιο κυκλοθυμικό, που αγαπάμε την

μουσική.

Βάλε ένα νόμισμα στο Jukebox ,να αναστατώσουμε τους

ανήθικους στο νέο τους στέκι.

"Νεκρόπολη"


Σείστηκαν  τα  θεμέλια  της  πόλης, απ΄τον  βρυχηθμό  του  κτήνους.
                        Πελώρια  είναι  η  όψη του, μα  πιο  μικρή η  πείνα του. Χόρτασε από
                        σήψη  και  παρακμή, αναζητώντας την  ελπίδα. Στο  διάβα  του
                        ισοπέδωσε  κάθε  μνήμη, ως  άθροισμα  αναμνήσεων.
                        Ρώτησα  ένα  κοράκι, που  φώλιασε  στο  φανάρι πώς  θα
                        γλυτώσουμε  από  αυτό.
                        «Είναι  ο  φύλακας  της  Νεκρόπολης ,αδελφός  του  θανάτου.»
                        Κατευθύνθηκα  στο  πορνείο, όπου  έλειπε  η αγαπημένη μου Νταίζη.
                        Δεν  έχω  όρεξη  να  κάνω  σεξ με άλλη κόρη της  Ηδονής. Το  λιμάνι
                        ανακάλυψα  στην  διαδρομή  μου, σαν  την  πρώτη  φορά  ενός
                        μεθυσμένου  ναύτη  που  λοξοδρόμησε, ενώ  το πλοίο  του
                        αγκυροβόλησε. Ένα, δύο ,τρία..Αγόρασα  μπουκάλια, με  φτηνό
                        ουίσκι  και  αποφάσισα  να  ξεφύγω.
                        Το  κρύο  νερό της θάλασσας δεν  με φοβίζει, αν  παρ’ελπίδα
                        βουτήξω  για  να  αυτοκτονήσω.

"Αντίο"



Ανατέλλει Τσάρλυ. Γνωρίζεις ότι ποτέ δεν έχω νιώσει καλύτερα;

Γιατί η οσμή του πρωινού αέρα, είναι οξυγόνο για μια μέρα που

την ρυπαίνουν οι πράξεις των ανθρώπων.

Ξέρω ότι ανάμεσα στο φως και το σκοτάδι, είναι μια αγορά με

μεταχειρισμένους δίσκους. Η βελόνα στο πικαπ απελευθερώνει

κίνητρα για να ζήσω παρέα με ρούμι. Αν ποτέ δεν ερωτεύτηκες..

Αν δεν έχεις συρθεί στο κρύο πεζοδρόμιο, παρέα με

ανταλλακτικά καθημερινότητας, δεν έχεις αντιληφθεί την δύναμη

που κρύβει ένα όμορφο βράδυ.

Ο ήλιος δεν με αγγίζει. Σφάλισε τις αχτίνες του και πρόσεχει. Γιατί

εκτός από εκείνη, καμιά δεν θα ξανανιώσει την αρχέγονη δύναμη

της Μοναδικής.

Aσπρο πάτο Τσάρλυ και ας σκορπιστούν οι στάχτες της γαλήνια

στο μεγάλο πέλαγος. Αντίο για πάντα όμορφη Ν.

"Lullubelle III"



Aπόμακρη η συνείδηση, που βαφτίστηκε μέσα σε διενέξεις.

Ισορροπεί στα σύννεφα, γλιστράει ανάμεσα από σκέψεις. Βαθιά

στο σημείο 0,δρασκελίζει η πιο ενδόμυχη πληγή.

Αυτή που απέκτησε ως παιδί, όταν έτρεχαν σκύλοι στον κήπο

του σπιτιού. Σύγκρινε τα όνειρα του, με τα εξώφυλλα δίσκων του

πατέρα του.

Η πιο άνιση σύγκριση ,κατέληξε στον καθρέφτη που έσπασε με

μια πέτρα.

"Μπάρ"



Δίπλα μου ο νεκροθάφτης χαμογέλασε. Κρατούσε ένα περιοδικό

με γυμνές φωτογραφίες γυναικών, και κάπνιζε νωχελικά ένα

κακής ποιότητας «χόρτο». Ξαφνικά δυο ναύτες, πλακώθηκαν στις

μπουνιές για τα μάτια μιας πόρνης.

Προσπαθώ να «φτιάξω» το βράδυ μου, αλλά ως και ο μπάρμαν

είναι εχθρός μου. Με κέρασε μια «μπόμπα». Κατευθύνθηκα

ζαλισμένος στην τουαλέτα. Ξέρασα τα σωθικά μου. Ατάκτως

ερριμμένα απομεινάρια ζωής, καθρεφτίστηκαν στα βρώμικα

πλακάκια του πατώματος.

Δεν γνωρίζω τι είναι αλήθεια. Μα είμαι σίγουρος, ότι μεγάλωσα

παρέα με τα ψέματα.

"Επισήμανση"



Διασταύρωση Εγνατίας με αναμνήσεις. Ένα κενό σιγοτραγουδάει

την σήψη της πόλης. Τριγύρω του περαστικοί, αδιάφορα αφήνουν

πίσω τους σκέψεις λάφυρα σε στάσεις λεωφορείων.

Μέχρι που εμφανίστηκε ένας φόβος. Εκείνη η λέξη που

στοιχειώνει την καθημερινότητα ενός ανθρώπου.

Τον έδιωξε η κόρνα ενός αυτοκινήτου, πρίν ληστέψει την ψυχή

του oδηγού.

"Εγωισμός"



Καθόταν δίπλα μου σιωπηλός. Ο Τσάρλυ ήταν τόσο εγωιστής

που δεν μοιραζόταν την θλίψη μαζί μου.

Διαόλε! Στον κόσμο αυτό, κανείς δεν αγαπάει τον διπλανό του.

"Ψιλόβροχο"



Το ψιλόβροχο έπεφτε αργά και νωχελικά, στην πόλη της παρακμής.

Η Ν. ήταν σίγουρη πλέον ,ότι η ζωή διαδήλωνε μπρός στα μάτια

μου. Ήμουν απορροφημένος στις σκέψεις μου, όπως κάθε

εργάτης της τέχνης.

Κατάλαβα ότι είχε δίκιο. Με προσπέρασε, μια ομάδα

εξαγριωμένων ελπίδων.

"Βιβλίο των ηρώων"



Ονειρεύτηκα πώς είχα ξυπνήσει δειλός. Βλέπεις Τσάρλυ, ποτέ δεν

έγινα ο δαίμονας του μύθου. Μήτε ο άγγελος που ζητάει φίλους.

Γήινη σάρκα περιβάλλει την θνητότητα μου, και ας αναζητούσα

μια νέα σελίδα στο βιβλίο των ηρώων.

"Αστάθεια"



Βάδιζα παράλληλα με την γεωγραφία. Ήμουν μια φωνή πνιχτή

που γεννήθηκα συμμετρία. Κάθε τελεία είναι η αρχή της ευθείας.

Η κατάληξη μιας ατέρμονης μονοτονίας.

Συνείδηση που γεννήθηκε στα αποκαΐδια, μιας επιθυμίας.

"Κατάληξη"


Ήμουν  παρέα  με τον   θάνατο. Ετερόκλητες  ματιές, διασταύρωναν τα  ονόματα  μας. Το  σώμα  μου  πάλευε  μαζί  του, σε  ένα  άνισο αγώνα. Φιλοδοξούσα  να  τον  ξεγελάσω  με  μια  μπουκάλα οξυγόνο. Μια  προκλητικά  όμορφη  νοσοκόμα, με  τσίμπησε  στο  δεξί  χέρι.
Ήταν  κάτι σαν  βελόνα. Σύντομα  θα  τον  αγκαλιάσω. Είναι  τόσο αηδιαστικά  γοητευτικός.

"Αχαριστία"


Ν. δεν  είχες  άδικο. Αυτοί  που  στάζουν  μέλι  για μένα, πρώτοι  θα με  ξεχάσουν.

"Μέλλον"


Μια  μέρα θα ανέβεις στον  λόφο, και θα αντικρίζεις  τον  κόσμο. Μοιρασμένο  σε  σχήματα, ορθογώνια και τρίγωνα.
Παιδιά  που  τρέχουν  και  γρήγορα  αυτοκίνητα. Ψέματα  ντυμένα, με μισή  αλήθεια. Ώσπου  ένα  αγόρι, θα  κρατήσει  ένα  κορίτσι  απ΄το  χέρι. Να  βαδίσουν  βουβά  μια  μεγάλη  λεωφόρο .Ένα βήμα εμπρός  και με  θάρρος στο  μέλλον.

"Εκδοτικός οίκος"



Μεταμοντέρνο τυπογραφείο, εν είδει εκδοτικού οίκου παράγει

πολιτισμό. Δώσε ευρώ, πάρε τέχνη σε χαρτί σχετικά φθηνό. Και

οι ιδέες ντυμένες με τέχνη, δεν θέλουν χτένι.

Καθότι σε βραδιά παρουσίασης βιβλίου, λάμπει η ψεύτικη στίλβη.

"Ομορφιά"


Σε είδα  να  ανταμώνεις  τα  σύννεφα  στον  ουρανό. Ήσουν  τόσο
όμορφη  που  η  λάμψη  σου, ήταν  πιο  δυνατή  απ΄τον  ήλιο.

"Πομπηία"


Ακούω  την  ανάσα  σου. Η  σιωπή  είναι  εκκωφαντική .Ταξιδεύει
στην  γιορτή  των  τρελών. Ακούω  την  επιθυμία  σου. Η γιορτή
τελειώνει.
Εκείνη σε περιμένει
στην  Πομπηία  στους  πρόποδες  των  αντίλαλων. Στο  κενοτάφιο
των  μύθων.

"Γόπα"



Ξάπλωσε δίπλα μου η γόπα του τσιγάρου σου. Αφομοίωσε την

παρακμή μου ως δείγμα αφοσίωσης.

"Κενό"



Πόσο όμορφο είναι το ξημέρωμα Ν., όταν έχεις επιστρέψει

απ΄την Κόλαση. Εκεί κρέμεται μια ευχή από ένα δέντρο.

«Αγάπησε την σήψη σου.»Μόνο που δεν άντεξα, και δραπέτευσα

από ένα αστέρι στο Κενό.

"Σονάτα"



Επαφίεμαι στην μελιστάλακτη εκτροπή σου. Ως σφαίρα που

εξοστρακίστηκε σαν πένθιμη εκδρομή στην κόλαση. Αρκεί

πανέμορφη κόρη του ήλιου, να διαπίστωσες την ώριμη σήψη

μου ως δείγμα αφοσίωσης στην ύβρη σου.

Σ’αγαπώ και ας με αγνοείς.

"Σπόρος"



Μητέρα δεν είμαι διαφορετικός για να ξεχωρίζω. Είμαι η αιτία

στους άλλους ώστε να σμίγουνε. Ξέρεις, από ένα σπόρο φυτρώνει

ένας στίχος ή ένα παιδί που γίνεται μύθος.

Συγχώρεσε με που σου λείπω, αλλά είμαι απαραίτητος στους

λίγους. Ώσπου κάποια μέρα θα γίνουμε πολλοί.

"Τέρατα"


Γκρίζα  τέρατα  ορθώνονται  κατά  μήκος της  Τσιμισκή. Ενστικτωδώς
αποφεύγω  τα  βλέμματα  τους, σαν  αχτίνα  ρόδας  που
ξεχαρβαλιάστηκε. Μονάχα  που  ο  τρόμος  τους, είναι  τόσο  ψυχρός
που  πιο  πολύ  αντιστέκεται, γιατί  αποφάσισα  να  γίνω  αέρας
θερμός. Να  κάψω  σαν  λίβας, τα  γυάλινα  μάτια  τους  ενώ  μοιάζω
γυμνός.

"Μπαλόνι"



Αν δεν υπήρχες εσύ, θα βάφτιζα την αγάπη, θάλασσα, ουρανό

νησί. Η’ ένα παιδί που κρατάει μπαλόνι.

"Σ'αγαπώ"



Σ’αγαπώ γιατί η ζωή μου απέκτησε ενδιαφέρον ξανά. Δίχως

θλίψη και αδιέξοδα.

Σ’αγαπώ, γιατί το πρωί δεν πετώ τις κουβέρτες στο πάτωμα

αλλά θέλω μαζί σου να χάνομαι στην θαλπωρή τους.

Σ’αγαπώ, γιατί δεν ξεχνιέμαι τα βράδια στα bars και θέλω να

πίνουμε σπίτι γάλα παρέα. Με μια φρυγανιά, και στην

διαπασών να ακούμε τζαζ.
Σ'αγαπώ γιατί αν δεν υπήρχες,δεν θα έγραφα στίχους με
με την νύχτα παρέα.


"Τρικυμία"



Τα κύματα τσάκιζαν την υπομονή μου. Αλμυρό νερό έγλειφε

τα χείλη μου, και άντεχα την πιο θορυβώδη σιωπή της νύχτας.

Αντιμετώπισα στωικά την τρικυμία, ωσότου αντιλήφθηκα την

αλήθεια.

Δεν θα προλάβαινα να δω την ζωή, να περνάει μπρός απ΄τα

μάτια μου.

"Eλένη"


Μπες  μαζί  μου  στο  αυτοκίνητο  Ελένη, και  πάμε  βόλτα.
Δεν  τους  αντέχω άλλο  πια. Μίζεροι  που  η  ζωή  τους
κυκλώνεται  από  ένα  τετράγωνο  γης.
Παράδεισο  ή  κόλαση ,δεν  με  ενδιαφέρει. Αρκεί οι δυο
να  ταξιδεύουμε  μαζί.

"Χρονοδίνη"



Κενά, ανασφάλειες και λόγια μετρημένα βουτάνε στην

χρονοδίνη σαν δύτες σε ανεξερεύνητο βυθό. Ίσως η

επιβίωση των μορφών υποταγής, να αντικρούσει τις

δοξασίες εξουσίας.

"Tηλεόραση"



Είναι κάτι θλιμμένες αντένες, που στέκουν στις ταράτσες

των πολυκατοικιών. Παράμερα τους γεννιούνται εικόνες

ενοίκων που γυρεύουνε να ξεφύγουνε.

Μυστικά κρέμονται από καλώδια, που τροφοδοτούνε με

ρεύμα την αποχαύνωση των θεατών. Η σκλαβιά του μυαλού

σέρνει σιδηροδέσμιες αντιλήψεις νεκροζώντανων.

"Ερημος"



Διαρκώς αναζητάς μια όαση στην πόλη .Περιπλανώμενος

με σύμμαχο τον πόθο, αντιλήφθηκες την αλήθεια.

Αστική ξηρασία.

"Mύθος"




Η πτήση δεν διήρκεσε πολύ. Πάνω απ΄τις σκιές, τα όνειρα

μοιάζουν φωτιές. Καίνε είδωλα, ύστερα σύμβολα που

θυμίζουν εποχές πρότερης λύτρωσης.

Και αν ήμουνα άνθρωπος μετάνιωσα. Έγινα φήμη, και

ψάχνω στόματα να διαδοθώ, και να γίνω μύθος.

"Παύλα"


Έδυε  και  στο  κέντρο  της  πόλης, μια  κραυγή βάδιζε
ανάμεσα  στις  σκιές. Μια  διάθεση  την  πλεύρισε  και
λεγόταν  φως.
Συμφώνησαν  διαφωνώντας, ότι  ο  άνθρωπος  είναι
μια  τελεία  μέσα  στον  χρόνο. Μια  παύλα, που αγαπάει
το  Κενό.

"Μικρογραφία"


Μια  μέρα  θα  σηκωθείς  απ΄το  σύννεφο  σου, και θα
αντικρίσεις  τον  κόσμο  σε  μικρογραφία. Ασφαλώς  θα
λείπω  ως  κενό, που  θα  γυρεύεις  να  συμπληρώσεις.
Σε  μια  τουαλέτα  μπαρ  θα  γράψω το  όνομα  σου, σε
σπασμένο  τζάμι.
Τα  γράμματα  θα  χωρέσουν  την  φαντασία  μου.

"Μίσχος"



Τα πυρόξανθα μαλλιά σου, αντανακλούνε τα

βήματα του φωτεινού υπέρλαμπρου δίσκου.

Σε διάταξη ονείρων, απώλεσες την οσμή του

ρίσκου και μετέτρεψες τον πόθο σε μίσος.

Είναι ρωγμές ,που ο μύθος ρεμβάζει ασυλλόγιστα.

Έχασα το τακτικό πλεονέκτημα, ενός ευωδιαστού

μίσχου.

"Τσάρλυ"



Δύο βήματα σε άφησα πίσω. Ένα αριστερό κλίκ

απ΄την κόλαση, δίπλα απ΄τον Τσάρλυ. Αυτός

καπνίζει ατάραχος, ενώ ψιχαλίζει.

Κάτω απ΄το φως της λάμπας, που παλεύουνε

δαίμονες και άγγελοι.

Σάββατο 8 Δεκεμβρίου 2018

"Ερέβους ύπαρξις"



Μετουσιώθηκε η προσμονή του αγνώστου ,σε προκλητική

αγαλλίαση. Ο χρόνος έγινε καθίζημα στο ποτήρι, που έτρεφε

σε ένωση υδρογόνου και οξυγόνου, σταγόνες δηλητήριου.

Ερέβους ύπαρξις, έστεκε δίπλα σου όταν αποφάσισες να

απαλλοτριώσεις ίχνη ζωής.

Μαθές η γοητεία του θανάτου, έχει λυτρωτική διάσταση

σαν psychedelic trips μετά από κατανάλωση παραισθησιογόνων.

Τα λεπτά ερωτεύονταν τα δευτερόλεπτα, και ο χρόνος σε ομοιόμορφη

ένδυση στιγμών, σφάλισε τον οισοφάγο σου. Ανέμενες μια εικόνα

να δεσμευτείς ως ισότιμη ενοχή.

Τρία, δύο ,ένα..Σε αισθάνθηκα. Ούρλιαζες και τα μηνίγγια μου,

εκτινάσσονταν σαν κομμάτια μαρμελάδας ,που στοίχισαν ως έλλειψη

την παιδική σου ηλικία. Με άγγιξες λίγο, και σαν σφαίρα διέσχισες την

αιωνιότητα. Σκανδάλη ήταν η μνήμη μου, και σκότωσες τον κόκκινο

ουρανό. Σύννεφα προοιωνίζουνε τον άνεμο.

Εκείνο τον διαρρήκτη, που θα κλέψει τις αδυναμίες σου. Κουράγιο φίλε.

Πέμπτη 6 Δεκεμβρίου 2018

Παρουσίαση "23" στο Duende jazz bar,5/12/2018

Ευχαριστώ για το πλήθος κόσμου,που βρέθηκε χθες στο Duende στην παρουσίαση του βιβλίου μου "23"!Μου δίνει δύναμη για την συνέχεια.

Κυριακή 2 Δεκεμβρίου 2018

"Καλλιτεχνικό ημερολόγιο 2019"-τοβιβλίο.net

Με μεγάλη μου χαρά ανακοινώνω,ότι το κείμενο μου "Ξημέρωμα" συμπεριλαμβάνεται στο "Καλλιτεχνικό ημερολόγιο 2019" του τοβιβλίο.net!

"Αγάπη"-("Δύο άσπονδοι φίλοι")



(Η νύχτα είναι πολύ κρύα, ενώ νιφάδες χιονιού πέφτουνε περιοδικά εδώ και λίγες ώρες. Ο Αγησίλαος και ο Νώντας, βρίσκονται στον πρώτο όροφο του λεωφορείου πίνοντας σε πλαστικά ποτήρια κόκκινο κρασί.

Ένα μικρό χριστουγεννιάτικο δέντρο κοσμεί την θέση του οδηγού.)

-Πόσο αγαπούσα από μικρός αυτές τις γιορτινές μέρες. Θυμάμαι Νώντα την μητέρα μου που πηγαίναμε μαζί βόλτα στο κέντρο της πόλης ,ώστε να μου αγοράσει παιχνίδια. Εκείνη απ΄την άλλη, επέλεγε τα πιο όμορφα φουστάνια που έβλεπε στις βιτρίνες ώστε να τονίσει όταν τα φορέσει, την εντυπωσιακή εμφάνιση της.

-Θυμάμαι με τους γονείς μου, την παραμονή της Πρωτοχρονιάς μαζευόμασταν το βράδυ γύρω απ΄το τραπέζι ώστε να φάμε, λίγο πριν αλλάξει ο χρόνος.

Ήμασταν αισιόδοξοι, ότι μια νέα καλύτερη μέρα θα ανέτειλε για την ανθρωπότητα. Δυστυχώς αυτό ποτέ δεν έγινε.

(Ένα μικρό σκυλί γαβγίζει έξω απ΄το λεωφορείο. Δείχνει ταλαιπωρημένο ,και έχει κουλουριαστεί μπροστά απ΄την πόρτα.)

-Χμμ..Απ’ ότι φαίνεται το δύσμοιρο αδέσποτο, πεινάει και κρυώνει. Δεν είναι κρίμα να μείνει έξω ένα βράδυ σαν και αυτό;

-Aγησίλαε έχεις δίκιο. Θα ψοφήσει με αυτό τον καιρό.

(Ο Νώντας χωρίς ιδιαίτερη δυσκολία, προσεγγίζει αφού βγαίνει έξω το όμορφο τετράποδο και εκείνο τον ακολουθεί. Γρήγορα η μελαγχολική ατμόσφαιρα μετατρέπεται σε χαρούμενη. Οι δύο άσπονδοι φίλοι, κάνουν ότι περνάει απ΄το χέρι τους ώστε να το φιλοξενήσουν με τον καλύτερο δυνατό τρόπο).

-Θηλυκιά είναι, και μάλιστα πολύ γοητευτική η..

-Η;

-Πρέπει να της βρούμε ένα όνομα. Να γίνουμε δηλαδή, οι νονοί της.

-Αγάπη! Έτσι επιθυμώ να την αποκαλούμε. Γιατί μέσα μας φωλιάζει πάντα ένα συναίσθημα που περικυκλώνεται από λύπη και δυστυχία. Αλλά κάθε φορά ,όταν συναντάει ένα εμπόδιο γιγαντώνεται και σπάει τα δεσμά της απομόνωσης σύντομα.

-Συμφωνώ απόλυτα. Η Αγάπη θα γίνει, η νέα μας φίλη. Αφού την υποδεχτώ πρώτα στην παρέα μας, με λίγο σαλάμι και νερό.

(Στην συνέχεια χαμογελαστοί, τσουγκρίζουνε τα ποτήρια με το κρασί.)

-Χρόνια πολλά μας!

-Χρόνια πολλά σε όλους τους συνανθρώπους μας!

Τρίτη 27 Νοεμβρίου 2018

Παρουσίαση "23"

Είμαι στην ευχάριστη θέση να ανακοινώσω,ότι στις 5 Δεκεμβρίου, στις 18.30 στο jazz bar Duende(Καλαποθάκη 16) θα γίνει η παρουσίαση του βιβλίου μου "23" απο τις εκδόσεις Ρώμη.
Ομιλητής θα είναι ο ποιητής Απόστολος Φεκάτης,ενώ θα συμμετάσχουν και οι ηθοποιοί Εύη Σαρδέλη και Δόμνα Χουρναζίδου.

Δευτέρα 26 Νοεμβρίου 2018

"Εμείς που νυμφευτήκαμε την ποίηση σκαλίσαμε το πεπρωμένο μας με λέξεις. Πανω σε ένα μαύρο ουρανό. Λέξεις αόρατες για τους πολλούς που στέκουν μόνες κάθε βραδυ. Χωρίς ελπίδα πια πως κάποιος θα τις καταλάβει. Που να απευθύνονται άραγε; Όχι, δε μπορεί, οι λέξεις μας θρέφουν ακόμα την ελπίδα."

Παρασκευή 23 Νοεμβρίου 2018

Παρουσίαση "23".

Eίμαι στην ευχάριστη θέση να ανακοινώσω,ότι στις 5 Δεκεμβρίου στις 18.30 στο jazz bar Duende(Καλαποθάκη 16) στην Θεσσαλονίκη θα γίνει η παρουσίαση του βιβλίου μου "23" απ΄τις εκδόσεις Ρώμη.Ομιλητής θα είναι ο ποιητής Απόστολος Φεκάτης,ενω θα συμμετάχουν οι ηθοποιοί Εύη Σαρδέλη και Δόμνα Χουρναζίδου.Σας περιμένω όλες και όλους εκεί!

Δευτέρα 19 Νοεμβρίου 2018

"Γκίνια"-Πρωτοδημοσιεύτηκε στο koukidaki.blogspot



Ο Μενέλαος επέστρεφε στο σπίτι απ΄το γραφείο. Απ΄το πρωί του είχανε τύχει πολλές αναποδιές. Δεν υπήρχαν μέσα δημόσιας μεταφοράς, καθώς και taxi διότι ήταν σε εξέλιξη μεγάλη πανελλαδική απεργία. Το αυτοκίνητο του ούτως ή άλλως εδώ και μερικές μέρες βρισκόταν στο συνεργείο διότι είχε υποστεί τροχαίο.

Ήταν τόσο κουρασμένος ,που σκεφτόταν μονάχα πώς θα παλέψει με την πείνα του. Εργένης γαρ γνώριζε πως θα όφειλε να μαγειρέψει, και στην συνέχεια να δρέψει τους καρπούς του εγχειρήματος του. Κατευθύνθηκε στο super market, που βρισκόταν μερικές δεκάδες μέτρα πιο μακριά απ΄την οικία του. Όταν εισήλθε, επιδόθηκε στην αγορά τροφίμων. Επιθυμούσε να φάει μια λαχταριστή μακαρονάδα με τον ιδιαίτερο τρόπο που την μαγείρευε.

Την ίδια στιγμή, ένας άντρας με μάσκα και σκούφο, εισέβαλλε στον χώρο. Κρατούσε στο αριστερό χέρι ένα περίστροφο και φώναξε δυνατά δύο φορές: «Ληστεία, Ληστεία!».Οι πελάτες ένιωσαν αμέσως φόβο, και έντρομοι σάστισαν. Εκείνος χωρίς να χάσει χρόνο κατευθύνθηκε στο ταμείο, όπου μια νεαρή κοπέλα σήκωσε ψηλά τα χέρια.

«Δώσε μου ότι χρήματα έχεις» βροντοφώναξε και εκείνη υπάκουσε αμέσως .Ο ληστής αφού κοντοστάθηκε, άρπαξε την λεία του και έφυγε τρέχοντας. O Μενέλαος ήταν . περίλυπος.«Τι άτυχη μέρα η σημερινή!» αναρωτήθηκε.Μια περίεργη διαίσθηση όμως ξαφνικά, τον ώθησε να χρησιμοποιήσει το internet που διέθετε το κινητό του τηλέφωνο.

Κοίταξε το δελτίο του Τζόκερ, που η κλήρωση του είχε πραγματοποιηθεί την προηγούμενη μέρα. «10,24,20,31,1» και Τζόκερ «14».Πρός έκπληξη των υπολοίπων πελατών, χοροπήδησε χαμογελαστός φωνάζοντας. «Έσπασε η γκίνια και κέρδισα 100000 ευρώ». Η τύχη πλέον ήταν με το μέρος του.

Κυριακή 4 Νοεμβρίου 2018

"Αντίχειρας"-Πρωτοδημοσιεύτηκε στο koukidaki.blogspot.



Σου αρέσουν πολύ οι δημοσιεύσεις στο χρονολόγιο της. Η αλήθεια είναι ότι η νέα σου φίλη στο facebook, είναι πολύ όμορφη. Με την χάρη που διαθέτει κατορθώνει να γοητεύει τους ακόλουθους της.

Είναι λάτρης των ταξιδιών, ειδικότερα στο εξωτερικό και του καλού φαγητού σε ακριβά εστιατόρια. Κάθε ανάρτηση της, είναι αφορμή ώστε ο δικός σου «αντίχειρας» να είναι ανάμεσα στους πολλούς που τονώνουν την ψυχολογία της. Όμως σήμερα δεν άντεξες απ΄την έλξη της, και έγραψες ένα σχόλιο κάτω απ΄την φωτογραφία που δημοσίευσε με το οποίο υμνούσες την εξωτερική της εμφάνιση. Περίμενες με αγωνία την απάντηση, και τα λεπτά κυλούσανε βασανιστικά ωσότου το χαμόγελο λάμψει στο πρόσωπο σου.

Ο «αντίχειρας» της έμοιαζε να σε καθηλώνει, και μάλιστα ψήγματα έρωτα σιγόκαιγαν την επικοινωνία σας όταν συνοδεύτηκε και από ένα gif. Δυστυχώς όμως ένας «δείκτης» άγγιξε το κεφάλι σου. Στιγμιαία ένιωσες έκπληξη, η οποία μετατράπηκε σε φόβο όταν όλα τα δάχτυλα του ενός χεριού, προσέκρουσαν στο δεξί μάγουλο σου.

Ήταν της Ρούλας. Η σύντροφος σου εδώ και πέντε χρόνια. Η φωνή της ήταν διατρητική και συνάμα καθηλωτική.

-Πάλι φλέρταρες με likes κακομοίρη μου στο facebook;

Δευτέρα 22 Οκτωβρίου 2018

"Παράλληλα"-Πρωτοδημοσιεύτηκε στο koukidaki.blogspot


Ήταν  τέλη  Φεβρουαρίου, και  στην  Πάτρα  πετάριζε  ένα  εύθυμο  και  αγαπημένο έθιμο. Οι  απόκριες. Ήταν  μια  περίοδος, όπου  όλοι  οι  κάτοικοι  της  και οι τουρίστες  ζούσανε  κυριολεκτικά, σε  ρυθμούς  ξέφρενου  κεφιού. Συχνός  επισκέπτης  της πόλης  ήταν  και  ο  Γιώργος.
Προτού  παντρευτεί, αλλά  και  κατά  την  διάρκεια  του  έγγαμου  βίου  με την σύζυγο  δεν  παρέλειπε  να  βιώνει  με τον  δικό  του  τρόπο  την  ξεγνοιασιά  και  το κέφι  που  εξέπεμπε το  γνωστό  καρναβάλι. Εκείνη  την  χρονιά  μάλιστα, είχε  βρει μία  ψεύτικη  δικαιολογία  ώστε  να  πάει μόνος  του. Ο  γάμος  του  είχε  ήδη προβλήματα, και  ειδικότερα  υπήρχε έλλειψη  επικοινωνίας. Προφασίστηκε  λόγω  της  επαγγελματικής  του  ταυτότητας, και  δη  διευθυντή τραπέζης  ότι  όφειλε να  παρευρίσκεται  στην  Αθήνα, σε  συνέδριο  για  τις  επενδύσεις  στην  Ελλάδα.
Είχε  οργανώσει  καλά  το  σχέδιο του. Όμως  είναι  γνωστό, ότ ι η  ζωή έχει ανατροπές  και  το  συνειδητοποίησε  την  ημέρα  όπου  θα  καιγόταν  ο βασιλιάς Καρνάβαλος. Βρισκόταν  στο  πάρτι,  ενός  γνωστού  μπαρ. Το «σαβουάρ βίβρ» περιελάμβανε  εκείνη την  βραδιά, υποχρεωτική  χρήση  μάσκας. Αν  και  μόνος  έπινε  το  ένα  ποτήρι  ουίσκι, πίσω  απ΄το  άλλο. Ιδιαίτερη  όμως  έλξη, του προκάλεσε  μία  σχετικά  ψηλή  μελαχρινή  γυναίκα, που καθόταν  μόνη  της  δίπλα στον  μπάρμαν. Του  τράβηξε  τόσο  την  προσοχή, ώστε  την  προσέγγισε  αμέσως. Γρήγορα  αντάλλαξαν  τις  πρώτες  κουβέντες.
-Πως σε λένε;
-Aννα. Εσένα;
- «Γιώργος»  και τσούγκρισαν  τα  ποτήρια τους.
-Είσαι  Πατρινός;
-«Όχι. Θεσσαλονικιός»  προκαλώντας  την  έκπληξη  της.
-Τι  σύμπτωση! Και  εγώ  ταξίδεψα  για  λίγες  μέρες  στην  Πάτρα, εξαιτίας  του καρναβαλιού.
Εκείνος  άρχισε  να  μην  αισθάνεται  καλά. Είχε μια  αλλόκοτη  διαίσθηση, σαν  να τον  «έτρωγε»  η  μύτη  εξαιτίας  της  γύρης  των  λουλουδιών.
-Ελεύθερη  ή  παντρεμένη;
-Eίμαι  παντρεμένη, αλλά ο  γάμος  μου  έχει  κάποια προβλήματα  πλέον. Μάλιστα έχω  την  αίσθηση  ότι  ο  σύζυγός  μου  συμπεριφέρεται  πολύ  περίεργα  τελευταία.
-Γιατί  το  λες  αυτό;
-Πριν  δύο  μέρες  έφυγε  για  την  Αθήνα, επικαλούμενος  ότι  θα  παραστεί σε ένα συνέδριο  για  τις επενδύσεις  στην  χώρα. Νιώθω  όμως  ότι  λέει  ψέματα.
Του  έπεσε  το ποτήρι απ΄το χέρι, ενώ  κοκκίνισε  το  πρόσωπο  του. Η  Άννα ανησύχησε  πολύ  και  του  χτύπησε  ελαφρά  την  πλάτη, προσφέροντας  του μάλιστα  ένα  ποτήρι  νερό. Στο  πρόσωπο  του  εναλλάσσονταν  η  χαρμολύπη. Αντιπάλευαν  διάφορα  συναισθήματα  ωσότου  λάβει  την  καίρια  απόφαση. Έβγαλε  την  μάσκα  και εκείνη  ξαφνιάστηκε  στην  όψη  του.
-Γιώργο;
-Απ’ότι  βλέπω,ο  εγωισμός  και  η  έλλειψη  συνεννόησης, μας   έκανε  κακό. Αντί  να  συζητήσουμε  τις  διαφωνίες  μας, υψώσαμε  φράχτες  απομόνωσης .Γιατί;
-Συμφωνώ  δυστυχώς. Να  ξέρεις  όμως  ότι  ακόμα  σε  αγαπάω. Απλά..Απλά ένιωθα ότι  με  παραμελούσες τους  τελευταίους μήνες.
-Έχεις  δίκιο. Θα  μπορούσαμε  να  έχουμε  λύσει  τα  προβλήματα  μας, δίχως  να μπούμε  στην  λογική  της  ψυχρότητας.
Αγκαλιάστηκαν  μεμιάς, και  φιλήθηκαν. Πέταξαν  τις  μάσκες  τους, και  ένιωσαν  ότι  η επόμενη  μέρα  θα  ήταν  η αρχή για  τον γάμο τους  ξεκινώντας  από μια  νέα αφετηρία  δεδομένων.

Δευτέρα 15 Οκτωβρίου 2018

"Καθαριότητα"-("Δύο άσπονδοι φίλοι")



( Ο Αγησίλαος και ο Νώντας, είναι δύο μεσήλικες άστεγοι που μοιράζονται ένα εγκαταλειμμένο διώροφο λεωφορείο.)

-Αγησίλαος: Aγαπητέ Νώντα, αν και γνωρίζεις ότι εκ παραδρομής γίναμε φίλοι δεν αμφιβάλλω ότι γρήγορα θα μαλώσουμε.

-Νώντας: Γιατί το λες αυτό; Yπάρχει κάποιος λόγος;

(O Αγησίλαος βρίσκεται στο τιμόνι του οχήματος, ενώ ο συγκάτοικος στην θέση του συνοδηγού πίνοντας νερό από ένα μικρό μπουκάλι.)

-Σήμερα το πρωί ανακάλυψα, ενώ σκούπιζα τον διάδρομο του ορόφου μου πεταμένη μια άδεια σακούλα. Δεν έχουμε συμφωνήσει ,ότι τα σκουπίδια θα τα τοποθετούμε στο μικρό βαρέλι που έχουμε γι’αυτό τον σκοπό έξω απ΄το λεωφορείο;

(O Nώντας χαμηλώνει το βλέμμα του.)

-Η αλήθεια είναι ότι ήμουνα «αφηρημένος» εκείνη την στιγμή, γιατί έβλεπα το ηλιοβασίλεμα που ήταν πολύ όμορφο.

-Δεν μου αρέσουνε τα ψέματα, και ιδιαίτερα όταν αυτός που τα λέει συγκατοικεί μαζί μου.

-Δυστυχώς ήταν μαύρη η στιγμή που ψάχναμε να βρούμε ο καθένας ξεχωριστά στέγη και καταλήξαμε στην ίδια επιλογή. Ας είναι όμως! Μπορεί να βρω καλύτερο χώρο ώστε να μείνω.

-Μήπως κάποιο ρετιρέ ουρανοξύστη; H’ το παλάτι του μαχαραγιά; Xαχα!

(Ο Νώντας σκυθρωπιάζει και ενοχλημένος φανερά, αποχωρεί απ΄την θέση του.)

-Ήρθε η ώρα για να κατευθυνθώ στον πάνω όροφο. Δεν θέλω να θυμώσω. Γι’αυτόν τον λόγο θα διαβάσω μια εφημερίδα που βρήκα στα σκουπίδια.

-Αν είναι σημερινή, μην ξεχάσεις να μου την δανείσεις έπειτα. Επιθυμώ να γνωρίζω τι συμβαίνει στην χώρα μας, και το εξωτερικό.

-Ελπίζω εκτός απ΄την καθαριότητα που μας απασχόλησε σήμερα ,να μην υπάρχουν δυσάρεστα νέα περισσότερα από αυτά που βιώνω στο λεωφορείο.

-Ποτέ οι ευχάριστες καταστάσεις δεν είναι περισσότερες απ΄τις δυσάρεστες. Απλά έχει αξία ότι τις γεύεσαι πιο έντονα απ΄τις άλλες.

-Συμπαντική ισορροπία φίλε μου!

Σάββατο 13 Οκτωβρίου 2018

"O Xρόνος και ο Λόγος"-Free ebook

Eίμαι στην ευχάριστη θέση να ανακοινώσω,ότι απο σήμερα το ποίημα μου "Στιγμή",συμμετέχει στο νέο συλλογικό έργο του Δημήτρη Γκόγκα "Ο Χρόνος και ο Λόγος" σε μορφή free ebook!

Δευτέρα 8 Οκτωβρίου 2018

"Ψέματα"-Koukidaki .blogspot.


Ο  κύριος  Παυσανίας  ήταν  το  πρότυπο  οικογενειάρχη. Ο  άνθρωπος  που  θα μιλούσε  περί  του  αντιθέτου, θα  θεωρούνταν  τουλάχιστον  κακοπροαίρετος. Ήταν παντρεμένος  με  την  κυρία  Τούλα  και είχανε  ένα  παιδί, τον  Κωστάκη  μαθητή της  έκτης  δημοτικού.
Διατηρούσε  μια  μικρή  βιοτεχνία, στο  κέντρο  της  Θεσσαλονίκης και δεν είναι υπερβολικό  να  ειπωθεί, ότι  ξεχνούσε  πόσες  ώρες  δούλευε. Απ΄τα  ξημερώματα βρισκόταν  στην  επιχείρηση  του, και  επέστρεφε  αργά  το απόγευμα  στο  σπίτι. Δεν  διασκέδαζε  πολύ και οι φίλοι του, ήταν  μετρημένοι  στα  δάχτυλα  του  ενός  χεριού. Αγαπούσε  την  οικογένεια  του, και  πάσχιζε  να  ζούνε  άνετα  παρά τις δύσκολες  οικονομικές  συνθήκες  που  βίωνε  η  χώρα.
Αυτός  ο  λιγομίλητος  άνδρας, που  δεν  βίωνε  έντονα  πάθη στην  ζωή  του  είχε όμως  μια  μεγάλη  αντιπάθεια. Ένεκα  της  ιδιαίτερης  κλίσης  του  προς  την  αλήθεια, απεχθανόταν  τα  ψέματα .Δυσφορούσε  έντονα  όταν  θεωρούσε, ότι  κάποιος επιχειρούσε να  του εμφανίσει  την  πραγματικότητα  προς  ίδιον  όφελος. Εξ’ου  και  ένας  λόγος, που απέφευγε τις  συζητήσεις  για  την  πολιτική και  ιδιαίτερα  τα  κόμματα.
Ένα  βράδυ  ο  Κωστάκης  ενώ  προσπαθούσε  να  γράψει  στο  δωμάτιο  του  μια έκθεση στο  τετράδιο  για  το  σχολείο, κάποια  στιγμή  έδειξε  αδυναμία  να  συνεχίσει  την  προσπάθεια. Ο  πατέρας  του  στο  σαλόνι, καθόταν  σε  μια  δερμάτινη  πολυθρόνα  και  παρακολουθούσε  το  δελτίο  ειδήσεων  στην  τηλεόραση. Αναρωτήθηκε  αν έπρεπε να τον  ενοχλήσει  και  να  του  ζητήσει  βοήθεια. Αντιλήφθηκε  ότι  δεν  μπορούσε  να   διαφορετικά  και  τον  προσέγγισε.
-«Πατέρα  μπορώ  να  σου  ζητήσω  μια  χάρη;»  χαμηλώνοντας  το  βλέμμα.
Tι  θέλεις  παιδί  μου; Σου συμβαίνει κάτι» και  του  χάιδεψε  το  κεφάλι.
Έμεινε  για  λίγο  αμίλητος, και  αφού βρήκε  το απαραίτητο  κουράγιο του απάντησε.
-«Η  δασκάλα  μας, η  δεσποινίδα  Ερη, θέλει  για  το  αυριανό  μάθημα  της  έκθεσης  να γράψουμε  ένα  κείμενο. Όμως  το θέμα  του  είναι  δύσκολο.»
-«Μπορείς  να  μου  πεις  ποιο  είναι  ακριβώς;»
-«Έχει τίτλο: «Ψέματα: Γιατί  δεν  είναι  σωστό  να  λέμε, και  γιατί  πρέπει  να λέμε πάντα  την  αλήθεια».
Ο  κύριος  Παυσανίας  χαμογέλασε. Το  ανέκφραστο  πρόσωπο  του, απέκτησε διάφορες  γωνίες  που σχηματίστηκαν  απ΄την  διεύθυνση  των  χειλιών του. Παρακολουθούσε  την  συνεδρίαση  στην  Βουλή για  την ψήφιση  του  προϋπολογισμού  της  οικονομίας της  χώρας  για  το  νέο  έτος. Πρωθυπουργός  αλλά  και σύσσωμη αντιπολίτευση, ξιφουλκούσαν  πάνω  στο κείμενο  του. Ιδιαίτερα  οι  λέξεις  που κυριαρχούσαν  κατά την διάρκεια των  λεκτικών αντιπαραθέσεων  ήταν δύο. «Αλήθεια»  και  «ψέματα».
-«Χμμ  μπορώ  να  σου  φανώ  χρήσιμος»  και  αγκάλιασε με θέρμη τον  γιό του.

"Δυστοπία"-Νέα ποιητική συλλογή.

Απο σήμερα στο blog μου,προστίθεται μια νέα ποιητική συλλογή.Τίτλος:"Δυστοπία"!

Κυριακή 7 Οκτωβρίου 2018

"Απροσμέτρητο"



Ανέσπερη η ελπίδα συγχρωτίζεται, με ψήγματα αναμονής. Το όνομα

σου όμορφη Ευρυδίκη, ηδονικό άγγιγμα έχει στους πόθους μου. Σαν

ουρί του παραδείσου, ίπτασαι από κλαδί σε κλαδί κυπαρισσιού.

Εκεί στην μέση του Κενού, του πιο απρόσιτου παιδιού που ξεχωρίζει

απ΄την παρέα του Ιδεατού.

Παρατάχθηκα ν οι μνήμες σε διπλή σειρά χαρμολύπης .Αταίριαστη

θωρεί η νύχτα, που διαλύεται στο πρώτο φώς της ημέρας. Και εσύ

με αρνήθηκες! Βήματα διένυσαν την απόσταση της ζωής, ως την

κουρτίνα. Πίσω της κρύβεται η παγίδα .Ο θάνατος που η προσμονή

του διατείνεσαι σαν καταφυγή. Απροσμέτρητο το βάθος του χρόνου

που η λεπίδα του μαχαιριού σου παιχνιδίζει με το δέρμα.

Με αποδιώχνεις σε πένθιμη τελετή και εγώ σωπαίνω. Ευρυδίκη στην

θάλασσα που δίδυμη αδελφή έχει την έναστρη νύχτα στην ψυχή μου

εκεί στα έγκατα της σκοτοδίνης, επαφίεμαι σαν φύλλο στην σταγόνα

της βροχής. Της πιο απόμακρης οργής, που σαν λάβα ηφαιστείου

κατευθύνεται στην ματιά σου.

Άδοξα ηττήθηκε ο έρωτας. Σαν τελευταία λέξη σε ποίημα, απόληξη

ενός ρήματος καθαγιάστηκε η επιθυμία. Μέσα από αιώνες προσμονής

ντυμένους με ένδυμα ημερών, αποδέχτηκα την απόρριψη. Στο κρεβάτι

ενός ασύλου απροσάρμοστων, θα ξαπλώσω. Με ένα νεύμα ασύμμετρης

λογικής το πνεύμα μου θα αποσώσω.

"Μακαριότητα"



Μακάριοι όσοι έπλεξαν στίχο και μουσική στον έρωτα τους. Τραγούδι

γεννήθηκε σαν ταπεινό τέκνο της ηδονής.

Μακάριοι αυτοί που δεν άντεξαν την γκρίζα όψη της πόλης. Επέλεξαν

τον μακρύ δρόμο της καταφυγής. Στα όνειρα τους, έγιναν κατακτητές

της κορυφής.

Μακάριοι οι διασωθέντες απ΄τον κατακλυσμό της λογικής .Κουράστηκαν

όσο πάλευαν με την ανύψωση στην στάθμη των αριθμών. Όμως

«οπλίστηκαν» με δύναμη απ΄το συναίσθημα που τους διέκρινε και

φαντάζουνε πλέον σημεία αναφοράς.

Μακάριοι οι ποιητές, που στοχάζονται την ανατολή σαν σπίτι των

πόθων τους. Η μέρα είναι εκεί και τους περιμένει.