"Φύση"-Πρωτοδημοσιεύτηκε στο Koukidaki.gr

Τα Σαββατοκύριακα στο εξοχικό στην Χαλκιδική, ήταν μια απαραίτητη καταφυγή για τον Νίκο, ώστε να φορτίζει τις «μπαταρίες» του ενόψει του επερχόμενου δύσκολου πενθήμερου. Την συνήθεια αυτή, δεν την άλλαζε με τίποτα στον κόσμο καθ’όλη την διάρκεια του χρόνου.

Η βόλτα στην φύση παρέα με τον αγαπημένο του σκύλο ,τον Τσάρλυ ήταν πάνω απ’όλα χαλάρωση μα δεν υπολείπονταν καθόλου και η διασκέδαση. Ήδη το καλοκαίρι βρισκόταν στα πρόθυρα του, και το μυαλό πολλών συμπολιτών του όπως και του ίδιου ταξίδευε σε κάποιο νησί ή παραλία.

Μέσα σε λίγα χιλιόμετρα, τα βήματα του εναλλάσσονταν πάνω στην άμμο, το χώμα, μα και το θαλασσινό νερό λόγω των κυμάτων που «έσκαγαν» στην απέραντη ακρογιαλιά. Αντιλαμβάνονταν ασφαλώς γρήγορα, ότι μια επιθυμία είναι ένας τρόπος «διαφυγής» ανεξάρτητα αν μπορεί να εκπληρωθεί ή όχι. Σε κάθε περίπτωση ένιωθε ευγνωμοσύνη, που είχε την δυνατότητα να απολαμβάνει το πανέμορφο τοπίο.

"Πρωτομαγιά"-Πρωτοδημοσιεύτηκε στο Koukidaki.gr

Ήταν  μια  ηλιόλουστη  Πρωτομαγιά, από  εκείνες  τις  μέρες που  χαίρεται κάποιος  να  τις απολαμβάνει. Οι καιρικές συνθήκες  ήταν  ανοιξιάτικες, και  η  Μαρία  απ΄το μπαλκόνι της  στις  40  Εκκλησιές  της  Θεσσαλονίκης, απολάμβανε  την  λαμπερή  επιφάνεια  του  Θερμαϊκού.

Η  θέα  ήταν  πανοραμική και  ένιωθε τυχερή  μαζί  με τον  σύζυγο  της  τον  Γιάννη  που είχανε αυτό  το  προνόμιο. Απο  την  άλλη βέβαια, η τελειότητα  στην  ζωή  είναι ένα  ιδανικό  ζητούμενο. Δυστυχώς  η  πανδημία  του  κορωνοιού, είχε  προκαλέσει  παγκοσμίως  όπως  και  στην  Ελλάδα  αρκετά  προβλήματα. Τα σημαντικότερα ,ήταν  η απώλεια ανθρώπων και  ο περιορισμός  της  κυκλοφορίας. Ήταν  μια  περίοδος, που  όλοι  την  βίωναν  κλεισμένοι  αρκετές ώρες  για  λόγους  ασφαλείας ,μέσα  στα  διαμερίσματα  τους.

Εκείνη  καθώς ο άντρας  της, επικοινωνούσε  μέσω  βιντεοκλήσης  με έναν  φίλο  του  στην Αυστρία  δεν  έκρυβε  την  στεναχώρια  της, που  επί  μεγάλο χρονικό  διάστημα  δεν  μπορούσε  να  πραγματοποιήσει τις  δραστηριότητες  προ  της  εμφάνισης  του  ιού .Από  την  άλλη όμως, στο πίσω  μέρος  του  μυαλού της, αχνοφαίνονταν  η  αισιοδοξία, ότι  κάποια  στιγμή  στο  κοντινό  μέλλον  η  κατάσταση θα  άλλαζε προς  το καλύτερο.

Ένα  σμήνος  πουλιών  που αντίκριζε  να  διασχίζουνε  τον  ουρανό, ήταν  η  απτή  απόδειξη   ότι  η  ζωή  έχει την  δική  της  ανεξάντλητη  δυναμική  ξέχωρα  από τα  προβλήματα  και  τις  δυσκολίες.

"Μάιος"-Από την συλλογή κειμένων "Λέξεις και εικόνες"

Η  πανδημία  του  κορωνοιου, είχε  προκαλέσει δεινά σε πολλές χώρες. Ανάμεσα  τους  και  η  Ελλάδα. Περιορισμός  κυκλοφορίας, νεκροί  και  ασθενείς  στα νοσοκομεία  συνέθεταν  μία  δυσάρεστη  εικόνα  που  σίγουρα  δεν  ήταν  συνηθισμένη  για  το  σύνολο  του  πληθυσμού.

Η  Μαρία  βρισκόταν  μέσα  στο  διαμέρισμα  της  τις  περισσότερες ώρες  της  μέρας, ακολουθώντας  κατά  γράμμα τις  οδηγίες  που  είχε  ανακοινώσει  η κυβέρνηση. Προσπαθούσε  όσο  δύσκολο και αν ήταν αυτό, να  επιδοθεί σε  δραστηριότητες  που  θα  την  βοηθούσανε  να  δραπετεύσει  για  λίγο  από την  μονοτονία  της. Μία  από  αυτές  ήταν  το  μαγιάτικο  στεφάνι, που  είχε πλέξει με άνθη  απ΄τις  γλάστρες  της, στο  μπαλκόνι. Με την  βοήθεια  της  μνήμης, κατέφευγε σε  παλαιότερα  έτη  όπου  παρέα  με φίλους ή  και τους  γονείς  της  όταν  ήταν  μικρή  απολάμβανε, τον  τελευταίο μήνα  της  Άνοιξης.

Το  παρόν  ασφαλώς  της  παρείχε «εφόδια», μόνο  για  να  επιδίδεται  σε  ταξίδια  του  νου. Την  έπνιγε  το  παράπονο, αλλά  γνώριζε  πολύ καλά  ότι  η  πραγματικότητα  ήταν  συγκεκριμένη. Αισιοδοξούσε  όμως, ότι  κάθε  νέα  μέρα, θα  ήταν  ένα  βήμα  πιο  κοντά  στην  ανατολή. Στο  ξημέρωμα, όπου  ο  ήλιος  θα  έλουζε  με  αισιοδοξία  τις  καρδιές  των  ανθρώπων.