Τετάρτη 31 Μαΐου 2017

"Κίνηση ματ"


 Αμίλητος όπως ήταν, παρακολουθούσε με απόλυτη

προσοχή τα πιόνια του. Ήθελε να είναι σίγουρος για

την επόμενη κίνηση που θα πραγματοποιούσε. Ο

αντίπαλος φαινόταν ευάλωτος, καθώς είχε ήδη θυσιάσει

τους στρατιώτες.

Ο επόμενος πρωθυπουργός που θα διαδέχονταν τον ανήμπορο

πλέον προκάτοχο έπρεπε να φυλάσσεται καλύτερα στην παρτίδα

σκάκι που θα ακολουθούσε. Αυτή όμως δεν ήταν η έγνοια του.

Εκείνο που τον απασχολούσε, ήταν να τον καθαιρέσει με συνοπτικές

διαδικασίες. Άναψε το πούρο. Προς μεγάλη έκπληξη του μονομάχου

του χαμογέλασε. Το ψυχρό πρόσωπο, που η έκφραση του ήταν συνήθως

αταλάντευτη ανεξάρτητα από τις δυσχέρειες που συναντούσε

ακτινοβόλησε μία μικρή λάμψη χαμόγελου.

Δευτέρα 29 Μαΐου 2017

"Είδωλα"


Χορηγοί της ελπίδας, μοιάζουνε οι ηγέτες κάθε

ομάδας κοινωνικής, πολιτικής, αθλητικής κ.α.

Αναμφίβολα το ταλέντο τους είναι μοναδικό. Να

προσφέρονται στην υπηρεσία της απόγνωσης των

ανθρώπων ως οι κάτοχοι ενός μυστικού.

Εκείνο με το οποίο, δύνανται να λύσουνε προβλήματα

που μαστίζουνε την καθημερινότητα. Σημασία δεν έχει

ο τρόπος αλλά ο χρόνος. Είναι υψηλής χειρουργικής

ακρίβειας η εμφάνιση, την κατάλληλη στιγμή. Όταν τα

πάντα μοιάζουνε αδιέξοδο, δρα ο ικανότερος όλων. Τα

είδωλα χτίζονται μονομιάς και στον βωμό τους απλόχερα

θυσιάζονται έννοιες.

Όπως της αξιοπρέπειας, της προσωπικότητας, του αυτοσεβασμού.

Κάθε που ξημερώνει, εμφανίζεται ο ήλιος της αλλαγής. Όταν

νυχτώνει στον ανθρώπινο ουρανό ξεπροβάλλουνε αστέρια.

Πολιτικά, αθλητικά, μουσικά. Και η ιστορία διαιωνίζεται όπως ο φόβος. Να’ξερε ο καθένας τι δύναμη κρύβει μέσα του..

Παρασκευή 26 Μαΐου 2017

"Ευπροσήγορη"


Λιτή διακόσμηση, η αύρα του φθινοπώρου όπως

πίπτει στην διάθεση των ανθρώπων. Ευπροσήγορη

και μειλίχια γνέφει με την πτώση των φύλλων, απ΄τα

δέντρα την αξίωση της.

Αφαιρετικά ηδονική, προσεγγίζει τις ορμές όσων θωπεύουν

τις συντρόφους τους υπό το άγρυπνο βλέμμα των αστεριών.

Μιας και ο έρωτας είναι σύνθεση διαθέσεων, ταιριάζει ειλικρινά

η άγρα των προθέσεων. Ίσως να μοιάζει θλιβερό το κάλεσμα των

εραστών όταν το περιβάλλον τους είναι πιεστικό. Μονότονα καταθλιπτικό.

Γονείς, φίλοι και ιδέες έμμονες είναι εχθροί αλλά το πείσμα στεριώνει σπίτι.

Όταν το ζεύγος νιώθει την ανάγκη για ένα παιδί.

Τετάρτη 24 Μαΐου 2017

"Ο Υποχόνδριος"


Κάθεται μόνος στην καφετέρια. Καπνίζει και πίνει

τον καφέ του παρατηρώντας τους θαμώνες του μαγαζιού.

Νιώθει ότι είναι ξεχωριστός. Άλλωστε γι’αυτό και έχει λίγους

φίλους. Πιστεύει ακράδαντα ότι είναι το κέντρο του κόσμου.

Η γύρη του λουλουδιού, γύρω απ΄την οποία περιφέρονται μέλισσες.

Όλοι και όλα του φταίνε. Άλλωστε το παρατσούκλι που κουβαλάει

δεν είναι τυχαίο. Ο «υποχόνδριος».

Δευτέρα 22 Μαΐου 2017

"Ο κύριος Τέλειος..ανησυχεί!"


«Υπάρχουν άνθρωποι στην περίοδο που διανύουμε, οι

οποίοι ερωτεύονται και αγαπάνε; Πίστευα ακράδαντα, ότι

οι σχέσεις είναι πλέον θεσμοθετημένες πάνω σε οικονομικούς

όρους. Ανησυχώ» είπε ο κύριος Τέλειος.

«Ελπίδα; Aγώνας; Αυτοί που διαμαρτύρονται σε πλατείες και δρόμους

ενάντια στην λιτότητα έπρεπε να είναι απόλυτα συνειδητοποιημένοι

για το πολιτικό γίγνεσθαι» είπε ο κύριος Τέλειος.

«Σήμερα το πρωί, είδα στο άλσος κοντά στην γειτονιά μου εθελοντικές

ομάδες να πραγματοποιούνε δενδροφύτευση. Χα! Είναι μάταιο να

ελπίζουνε ότι αυτή η μικρή όαση πρασίνου μπορεί να επεκταθεί.

Και πώς θα δημιουργηθεί νέο πάρκινγκ; Που θα παρκάρω το αυτοκίνητο

μου» είπε ο κύριος Τέλειος.

«Ποιος είναι αυτός που γράφει κείμενα, και θεωρεί ότι πρέπει να

πιστεύουμε πρώτα απ’όλα στον εαυτό μας; Και οι κήρυκες του μίσους

είτε συμμετέχουνε σε πολιτικές είτε σε θρησκευτικές και αθλητικές ομάδες τι θα

απογίνουν; Να καταστραφεί ο μηχανισμός του κοινωνικού

αυτοματισμού; Αδιανόητο» είπε ο κύριος Τέλειος.

Παρασκευή 19 Μαΐου 2017

"Oυράνιο τόξο"-Πρωτοδημοσιεύτηκε στο Tetartopress.gr


 Πέρασε η μπόρα.Ο ήλιος δειλά δειλά αποκάλυπτε τις προθέσεις

του παρουσιάζοντας το ομορφότερο πρόσωπο του. Δεν έμοιαζε σαν

τις άλλες καθότι μετά το ουράνιο τόξο πρόβαλλε πάνω απ΄την πόλη.

Τι όμορφα χρώματα! Να αρπάξεις το κόκκινο, και να σταματήσεις ως

φανάρι αξιών στον δρόμο της ζωής τον πόλεμο. Την δυστυχία και την

φτώχια.

Να ζωγραφίσεις με το μπλε, την μολυσμένη θάλασσα όπου οι κηλίδες

πετρελαίου και το παράνομο κυνήγι μεγάλων θηλαστικών έχουνε ξεβάψει

το φόρεμα της.

Να ονειρευτείς με το πράσινο αγκαλιά, τα καμένα δάση όπου έχουν προσφερθεί

θυσία στον βωμό της βιομηχανικής ανάπτυξης. Να ανταλλάξεις το πορτοκαλί, με το γκρίζο

απάνθρωπο πρόσωπο των πολυκατοικιών και των δρόμων. Να μετατραπεί ο πίνακας

της καθημερινότητας σε ένα νεωτεριστικό ρεύμα τέχνης, όπου το σουρεάλ βολτάρει

με την μονοτονία.

Το βιολετί άγγιγμα του ουρανού, να μελαγχολεί το βλέμμα μας ψηλά για τις όμορφες

στιγμές που μοιραστήκαμε με αγαπημένους ανθρώπους. Γιατί ερωτευτήκαμε, τολμήσαμε

οραματιστήκαμε. Η θλίψη των άσχημων αναμνήσεων να μεταμορφωθεί σε αισιοδοξία.

Όπως μοιάζει η γέννηση ενός μωρού, η ανατολή του ήλιου και το ομορφότερο τραγούδι

που αγγίζει τα αυτιά.

"Ελπίδα"


 Ελπίδα είναι να αναμένεις την ανατολή του

ήλιου ενώ δίπλα σου έχει δύσει η ανθρωπιά.

Ελπίδα μοιάζει το γέλιο της, μετά το τηλεφώνημα

σου. Την ρώτησες αν σε αγαπάει.

Ελπίδα ήταν η βόλτα με το κουτάβι. Γνωρίζεις ότι ένας

φίλος δεν θα σε εγκαταλείψει στα δύσκολα.

Ελπίδα μυρίζει το τριαντάφυλλο στον κήπο μου. Ξεπροβοδίζει

τον χειμώνα και αναμένει την άνοιξη.

Ελπίδα είναι η ζωή που σκοτώνει την θλίψη. Στον γκρεμό της

ψυχής μου θα πετάξω την πλήξη.

Ελπίδα είναι το όνομα που προφέρεις ψιθυριστά, λίγο πριν η

σύζυγος σου γεννήσει την κόρη.

Τετάρτη 17 Μαΐου 2017

"Ουρανός"


 Σηκώνω ψηλά το βλέμμα στον ουρανό. Σύννεφα οι

αναζητήσεις μου περιφέρονται ανάμεσα στο παρελθόν

και το μέλλον. Είχα όνειρα, επιθυμίες να μοιραστώ και

παγιδεύτηκα. Ανάμεσα στην θέληση και την ατολμία.

Οι άνθρωποι όταν στέκονται δίπλα σου είναι ένα αίνιγμα.

Ρίζες στις αποτυχίες φυτρώνουν, και μεγαλώνουν ωσότου

διασταυρωθούνε με την επιτυχία.

Σπόροι διασκορπίστηκαν το γέλιο και το κλάμα, η αισιοδοξία

και η απαισιοδοξία. Περπατάω κουβαλώντας στην πλάτη εμπειρίες.

Όμως ο ουρανός μου βάζει τρικλοποδιές. Αναρωτιέται που πηγαίνω

και βρέχει. Πρέπει να καλυφτώ. Αλλά λίγο πριν την σκέπη των φύλλων

κάτω απ΄τον πλάτανο ο ήλιος με κοροϊδεύει.

Θαρρείς με προτρέχει να συνεχίσω την πορεία μου, τραυματισμένος

απ΄τις ανησυχίες μου. Μέχρι την δύση είναι κοντά. Η ανατολή με φοβίζει.

Δίχως άλλο είναι μακριά.

Τετάρτη 10 Μαΐου 2017

"Ψευδαίσθηση"


 Ματαιοδοξία, μεγαλομανία, εγωκεντρισμός. Λέξεις που

για αρκετούς μοιάζουν να είναι συνώνυμο της επιτυχίας.

Το κίνητρο ώστε κάποιος να προσπαθεί ολοένα και περισσότερο

να επιτύχει στους στόχους του.

Για άλλους όμως είναι η αποστροφή προς την αντίληψη, ότι ο

«σκοπός αγιάζει τα μέσα». Σε κάθε περίπτωση θεωρούνται ψευδαίσθηση

όταν ειδικότερα εκείνος που υιοθετεί αυτές τις έννοιες, δεν έχει

εναλλακτικό σχέδιο. Το κυνήγι του χρήματος και της δόξας, είναι λογικό

και συνάδει με τις ανθρώπινες επιθυμίες. Με την αντίληψη, ότι η ζωή είναι

σύντομη και επομένως κάθε απόλαυση είναι ποθητή. Υπάρχει όμως μεγάλη

απόσταση μέχρι την ψυχική ολοκλήρωση. Και αυτό διότι, ποτέ κανείς δεν

πετυχαίνει όλους τους στόχους εξαιτίας της περατότητας η οποία μας διέπει

απ΄την γέννηση ως τον θάνατο.

Τα κενά που δημιουργούνε οι χαμένες ευκαιρίες, πραγματώνονται σε απωθημένες

αντιλήψεις οι οποίες εν καιρώ αναδύονται στην επιφάνεια της καθημερινότητας.

Τότε γίνεται συνείδηση η ουσία της ζωής. Ότι βήμα προς βήμα, πρέπει να πραγματοποιείται η κάθε ενέργεια και όχι ένα άλμα στο κενό.

"Σωτήρας"


 Ευχαριστώ τον Σωτήρα, που προβαίνει σε φιλανθρωπίες

εν μέσω οικονομικής κρίσης. Το ρολόι του είναι χρυσό,

και το κοστούμι του είναι αγορασμένο από πολύ γνωστό οίκο

μόδας. Αγαπάει τους φτωχούς και τους παρίες της ζωής, όπως

τους εργαζόμενους που απέλυσε πριν λίγες ημέρες απ΄την

επιχείρηση του.

Ευχαριστώ τον Σωτήρα, που ανέλαβε την διακυβέρνηση της χώρας.

Ένας απ΄τους καλύτερους πρωθυπουργούς όλων των εποχών.

Μειώνει συντάξεις, και μισθούς προς όφελος της πατρίδας. Ασφαλώς

οι φοροαπαλλαγές και το χάρισμα των προστίμων σε μεγαλοεπιχειρηματίες

είναι προς την κατεύθυνση της εθνικής συμφιλίωσης.

Ευχαριστώ τον Σωτήρα, που ως δημοσιογράφος κριτικάρει τα «κακώς κείμενα»

της καθημερινότητας. Είναι δίκαιος προς όλες τις κατευθύνσεις, πλην ασφαλώς

του τηλεοπτικού καναλιού που τον φιλοξενεί. Η κατοχή των μετοχών από οφειλέτη

πολλών εκατομμυρίων προς το Δημόσιο είναι ανεξάρτητο γεγονός απ΄τις απόψεις του.

Ευχαριστώ τον Σωτήρα, που ως άλλος Superman, βομβαρδίζει και προκαλεί τον θάνατο

σε χώρες κυρίως της Ασίας και της Αφρικής. Η νέα εποχή, απαιτεί ανάγνωση των

καταστάσεων και όχι μελέτη τους. Την βάφτιση των γεγονότων με την βούληση του

νονού και όχι την αυθύπαρκτη θέαση τους.

"Σύλβια"


Περπατούσαμε δίπλα στον Θερμαϊκό, και ο ήλιος

θώπευε τα κύματα με το άγγιγμα των αχτίνων του.

Σιωπηλά μοιράζαμε με τις ματιές μας, δύο κόσμους. Ανάμεσα

στους διαβάτες στο πλακόστρωτο της παραλίας, χαμογελούσαμε

σαν να γνωρίζαμε τους ρόλους της παράστασης.

Το βλέμμα της, κάπου κάπου απλανές διασταύρωνε τις απορίες της με

τα χρώματα του ορίζοντα. Σε έναν πίνακα ζωγραφικής, οι κινήσεις του

σώματος της έμοιαζαν με πινέλο. Η βουή του δρόμου, σινιάλο μεγαλούπολης

δεν διείσδυε σε εκείνη την μυσταγωγία των στιγμών. Ίσως και οι ήχοι της ψυχής

κυλάνε στο κανάλι της σιγής. Κάθε βήμα, σταθερά μπροστά ήταν μια απορία μου

που γύρευε απάντηση.

Ποτέ δεν μπορείς να γνωρίζεις τι είναι ακριβώς μαγεία. Είναι παιχνίδι; Είναι ατύχημα

της λογικής; Σε αυτόν τον λαβύρινθο, δεν υπάρχει ο μίτος της Αριάδνης. Παρά το άγνωστο

το κέλευσμα στην πρόκληση για το αύριο. Αλίμονο σε αυτούς και αυτές ,που δεν την βιώσανε.

Η ζωή είναι ένας δρόμος, που ξέρεις την αρχή και το τέλος. Δεν γνωρίζεις όμως πόσο μακρινή είναι η διαδρομή της. Αν είναι κακοτράχαλη, ή όχι. Κ αι οι αντοχές μας, είναι η «ουσία» που κυλάει στο αίμα. Η αφορμή που ξεχωρίζεις από αγόρι σε άντρας. Από κορίτσι

σε γυναίκα. Θα τα ξαναπούμε..

"Σιωπή"


Όλα έσβησαν μέσα σε λίγα λεπτά, σαν έφυγες μακριά.

Το πρόσωπο, η χάρη, το γέλιο σου. Η νύχτα αυτή ήταν

αρκετή ώστε να γράψω την πρώτη σελίδα στο ημερολόγιο

των αναμνήσεων. Χαρές, λύπες αγκαλιάστηκαν όταν ξεκίνησε

ο χορός της σιωπής. Κινήσεις βιρτουόζικες, ψυχανεμίστηκαν

την διάθεση του ποιητή.

Χωρίς διάθεση, αλλά σίγουρα με την άνεση του πρώην εραστή

αντιλήφθηκα τους κύκλους που διανύει η ζωή. Αναμφίβολα στην

ιστορία οι λέξεις γίνονται αποδείξεις αδυναμίας.Scripta manent.

Μέχρι αποδείξεως του αντιθέτου, χρόνου παρερχόμενου. Και εγώ εκεί.

Αδύναμος, σαν φτερό στον άνεμο να αμύνομαι στις επιθέσεις του

αυταπόδεικτου. Καθίστανται μεγαλομανία οι προθέσεις μου. Διαλογής

οι σπόροι και κρατώντας ένα συναισθηματικό τιμόνι ονειρεύομαι. Ως

ανόητος που είμαι, ως αμετανόητος άνδρας ελπίζω.

Η μούσα των ποιημάτων μου, οφείλει να παραμένει στον θρόνο. Και ας

μετατραπώ από βασιλιά σε ιπποκόμο.

"Σήκω"


 Ταξιδεύω στον πλανήτη σου, ένα αστέρι απόσταση

απ΄την μνήμη σου.

Ταξιδεύω στην θάλασσα σου, μία λέξη κομμένη τα

όνειρα σου.

Και εκεί που θυμάσαι, ξαπλώνει το φώς στα κύματα σου.

Και ανασαίνεις, ενώ κοιμάσαι. Γελάς ενώ με μαγεύεις.

Ταξιδεύω στην ζάλη σου, αναμνήσεων σημάδι σου.

Σήκω..

"Σεμνή τελετή"


 «Καλώς ήλθατε κύριε βολευτή» (ένεκα σαρδάμ)

αναφώνησε ο δήμαρχος της επαρχιακής μου πόλης

τον υψηλό επισκέπτη. Κοντό στο δέμας βεβαίως, αλλά

άκρως ελκυστικό λόγω του αξιώματος που του ανέθεσε

η πατρίδα.

Κόσμος πολύς, σεμνή τελετή λαμβάνει στην πλατεία που στο

κέντρο της ένα άγαλμα οπλαρχηγού του ’21 την κοσμεί. Αλήστου

μνήμης εκδηλώσεις του πρόσφατου παρελθόντος, δεν συγκρίνονται

επ’ουδενί με αυτή την σύναξη.

Μικροί μεγάλοι τον επευφημούν. Θαρρείς τον γνώριζαν προσωπικά

ως άτομο περιωπής. Ο παπάς δίπλα με τον καντηλανάφτη, του προσφέρουνε

τον σταυρό ώστε να τον φιλήσει. Ευλογία Θεού η παρουσία του, κατάρα πλανημένου

ψηφοφόρου σύντομα προβλέπω να σέρνεται. Μέχρι την επόμενη παρουσία, στην

σεμνή τελετή ενός νέου πολιτευτή που θα γίνεται χαλί για την υπηρεσία του

ευυπόληπτου πολίτη.

"Παράδεισος και κόλαση"


 Παρακολουθώ στις ειδήσεις των τηλεοπτικών καναλιών, βομβαρδισμούς

πόλεων σε διάφορες χώρες της Αφρικής και της Ασίας κυρίως. Οι νεκροί είναι αμέτρητοι

κυρίως γυναίκες και παιδιά. Εδώ στην γη δεν υπάρχει παράδεισος. Μονάχα κόλαση.

Βαδίζω μέσα στην βουερή μεγαλούπολη που μένω, και δίπλα μου άνθρωποι

υποφέρουνε απ΄την πείνα. Κατοικούνε σε παραπήγματα ή παγκάκια, και απλώνουν

το χέρι στους περαστικούς ώστε να αποκτήσουνε λίγα χρήματα για φαγητό. Πού

είναι ο παράδεισος; Bιώνω την κόλαση.

"Ozzy"


Tα φώτα είχανε σβήσει. Το σκοτάδι που απλώνονταν

στον συναυλιακό χώρο, πTου περιβάλλονταν από το δάσος

δεν φόβιζε κανένα. Αντίθετα η αναμονή μεγάλωνε, η υπομονή έσβηνε

και η αδρεναλίνη ανέβαινε διαρκώς .

Το αλκοόλ από τις μπύρες ζάλιζε τόσο όμορφα ,όσο και η λαχτάρα για παρακολουθήσω

στην σκηνή τον Ozzy Οzbourne και την παρέα του.Οι Βlack Sabbath ήταν εκεί! Μπροστά στα μάτια

μου τα πρώτα riffs από τις κιθάρες τους ανατίναξαν την εκκωφαντική ησυχία του πλήθους. Τα συντρίμμια της μουσικής τους διασκορπίστηκαν γρήγορα στην μνήμη μας. Σε εκείνα τα πάρτι, είτε σε

σπίτια είτε σε bars όπου οι ήχοι των τραγουδιών τους έπλεαν στο υγρό περιεχόμενο των ποτηριών μας

που τσουγκρίζαμε.

H συναυλία διήρκεσε λεπτά του χρόνου.Η προσμονή όμως έμοιαζε παιδικό όνειρο, που

πραγματοποιήθηκε σαν άγγιγμα του μύθου.Οzzy!

"Μελαγχολία"


Η αισιοδοξία του ήταν πάντοτε ένα ζητούμενο. Υπό

ποία έννοια; Ότι η αντίληψη του για την ζωή ήταν απλή.

Είναι σύντομη, με λίγες χαρές και πολλές λύπες. Άρα ήταν

δύσκολο να πιστέψει ότι η αντιμετώπιση της, δεν θα ήταν

άλλη απ΄την μελαγχολία.

Αρκετοί την θεωρούνε ψυχολογικό πρόβλημα, ενώ δεν είναι λίγοι

αυτοί που πιστεύουνε ότι απλά είναι στάση ζωής. Εξ ου και τα κινήματα

της τέχνης που ανά περιόδους στηριχτήκανε πάνω σε αυτή. Σε κάθε περίπτωση

γνώριζε καλά ότι είτε έτσι είτε αλλιώς κάθε μέρα έμοιαζε με έναν μικρό Γολγοθά.

Η διαδικασία της ανόδου προς την Σταύρωση, που στα δεδομένα του έμοιαζε με

εξιλέωση των παθών του δεν έκρυβε το στοιχείο της Ανάστασης.

Ήταν πεπεισμένος, πώς ο θάνατος ήταν μια απλή μετάβαση. Όχι σε έναν καλύτερο ή

χειρότερο κόσμο. Απλά στην αρχή του μηδενός. Ουσιαστικά από εκεί, που θεωρούσε

ότι είχε προέλθει. Στην δική του κοσμοθεωρία, όλο το σύμπαν υπόκεινταν σε κύκλους.

Όπως και το καθετί γύρω μας στην καθημερινότητα.

Δεν είχε πολλούς φίλους και γνωστούς, και δεν ήταν μυστικό ότι αποτελούσε σημείο

αναφοράς. Είτε για την συμπεριφορά, είτε για τις απόψεις του. Λίγο πριν κοιμηθεί το βράδυ

πάντως δεν παρέλειπε να πραγματοποιήσει την αυτοκριτική του. Σκληρός και δίκαιος κριτής

στην ζυγαριά των πράξεων νομοθετούσε την επόμενη μέρα το πλαίσιο όπου θα δρούσε.

Γνώριζε τι έπρεπε να αποφύγει, και να πράξει ώστε να είναι επικυρίαρχος των ευθυνών.

Έννοια που οι περισσότεροι φοβούνται ως ο διάολος το λιβάνι.

"Ιδού ο άνθρωπος"


 Τα μάτια του εκτοξεύουνε σπινθήρες, και η ψυχή του

μοιάζει με ηφαίστειο. Η επιθυμία του είναι μονάχα μία.

Να δολοφονήσει, να κοροϊδέψει, να αδικήσει. Όλα τα βίαια

ένστικτα του ενώνονται στην θέληση. Εκείνη που ξεχωρίζει τους

ανθρώπους απ΄τα ζώα.

Ο εγωισμός, η εσωστρέφεια, το αίσθημα της αδικίας εκβάλλουνε

απ΄την πηγή της εμπειρίας. Το παρελθόν, είναι οδηγός για το μέλλον

αλλά τροχοπέδη για το παρόν. Είναι το νερό των πράξεων, που κινεί τον

μύλο της καθημερινότητας. Που να’ξερε!

Οι πράξεις χαρακτηρίζουνε έναν άνθρωπο, και όχι η επιθυμία. Το κλάμα των

γονέων και των φίλων πάνω απ΄τον νεκρό, είναι η εικόνα που αποτυπώνεται

στην μνήμη. Η απώλεια περιουσίας και ο θυμός για την απάτη, οπλίζουνε την θέληση

απ΄το θύμα και δεν γίνεται δεκτή η απλή συγνώμη ή μετάνοια του θύτη.

Ιδού ο άνθρωπος. Ένα κτήνος αλλά ποτέ ζώο. Διασαλευτής της ισορροπίας στην φύση

με μοναδικό σκοπό την εκπλήρωση των «θέλω» του. Και η ζωή σαν άγγελος θανάτου

γυρεύει με την ρομφαία να εξοντώσει, το τέρας που προσπαθεί να κόψει τα νήματα

της δράσης. Η αντίδραση είναι ένα βιβλίο, που ανοιχτό όπως είναι μαντεύεις εύκολα το

τέλος του. Η αρχή και η μέση μοιάζουνε δημιουργήματα αποτρόπαια. Μέχρι την Νέμεσις.

"Eπεσαν οι μάσκες"


Σας κοίταζα κατάματα. Πίστευα ότι τα βλέμματα μας

θα συναντιόταν. Ίσως και να συγκρούονταν. Πόσο ανόητος

ήμουνα! Εσείς που καυχιέστε για την ισχύ και την επιρροή που

ασκείτε στην πλατιά μάζα, είστε τελικά τόσο αδύναμοι.

Διατείνεστε πώς ότι πράττετε, είναι καλώς καμωμένο και είστε

ικανοί να ελέγχετε την κατάσταση. Θεωρείτε ότι έχετε δημιουργήσει

μία τόσο άρτια λειτουργικά μηχανή που δεν επιδέχεται καμίας διόρθωσης.

Κινείτε τα νήματα στο κουκλοθέατρο της καθημερινότητας, που τείνει να

είναι μία ψευδαίσθηση ζωής τελικά. Ενισχύετε την διαφορά, ανάμεσα σε φτωχούς

και πλούσιους καθότι σε μια παράσταση υπάρχουν οι ρόλοι.

Καμώνεστε ότι οι λίγοι είναι οι ικανοί ,και ως εκ τούτου πρέπει να καθοδηγούνε

τους πολλούς ανίδεους.

Έπεσαν οι μάσκες. Βρίσκεστε στην αντίπερα όχθη, σε απόσταση αρκετή απ΄το οπτικό

μου πεδίο. Αν πιστεύετε όμως ότι είστε μικροί θεοί γελιέστε. Γιατί με την θέληση μου

κάθε λεπτό κόβω κομμάτι κομμάτι τον κορμό του δέντρου που έχετε φυτέψει πριν

αρκετά χρόνια .Μεγάλωσε με τις θυσίες των εργαζομένων, και την φωτοσύνθεση απ΄την

λάμψη της ματαιοδοξίας. Στα κλαδιά όμως ξεχάσατε τους καρπούς. Αυτούς που όταν

ωριμάσουνε πέφτουνε στο χώμα. Εκεί θα είμαι για να γευτώ τους αγώνες.

"Ελπίδα"


Ελπίδα είναι να αναμένεις την ανατολή του

ήλιου ενώ δίπλα σου έχει δύσει η ανθρωπιά.

Ελπίδα μοιάζει το γέλιο της, μετά το τηλεφώνημα

σου. Την ρώτησες αν σε αγαπάει.

Ελπίδα ήταν η βόλτα με το κουτάβι. Γνωρίζεις ότι ένας

φίλος δεν θα σε εγκαταλείψει στα δύσκολα.

Ελπίδα μυρίζει το τριαντάφυλλο στον κήπο μου. Ξεπροβοδίζει

τον χειμώνα και αναμένει την άνοιξη.

Ελπίδα είναι η ζωή που σκοτώνει την θλίψη. Στον γκρεμό της

ψυχής μου θα πετάξω την πλήξη.

Ελπίδα είναι το όνομα που προφέρεις ψιθυριστά, λίγο πριν η

σύζυγος σου γεννήσει την κόρη.

"Απόδραση"


Λίγες στιγμές μονάχα ζητώ, να ξεφύγω απ΄την

μέρα και την νύχτα. Να κλειστώ στον εαυτό μου

και σαν πουλί να φωλιάσω. Ένα αβγό να επωάσω.

Αυτό που το λένε αναζήτηση.

Στης ομίχλης τα πέρατα να τραβήξω τις κουρτίνες.

Να αναγεννηθώ απ΄τις λύπες και να ετοιμαστώ για

την απόδραση. Μακριά απ΄τα «μη» και «δεν θέλω».

"Απ΄το επόμενο έτος"


-Καλημέρα κύριε διευθυντά. Σας βλέπω υγιέστατο και

χαρούμενο. Μα τι όμορφο χαμόγελο έχετε σήμερα! Προτού

όμως με ευχαριστήσετε για τα καλά μου λόγια(Γλούπ..Να

πάρω μια ανάσα!) θα ήθελα μέσα απ΄τα βάθη της ψυχής μου

να σας ζητήσω μια τεράστια χάρη.

(Ούφ..Πώς το λένε τώρα)Μετά από 10 συναπτά έτη εργασίας και

πλήρους αφοσίωσης στους σκοπούς της εταιρείας, θα ήθελα να

ζητήσω μία αύξηση στις αποδοχές μου. Γνωρίζω καλά, ότι στο παρελθόν

και λογικά για λόγους που γνωρίζετε, δεν ετέθη ποτέ απ΄την πλευρά σας

ανάλογο θέμα.

(Καλόπιασε τον)Φυσικά και οι προσωπικές σας ανάγκες, δεν επιτρέπουν την

αλόγιστη σπατάλη χρημάτων για άνοδο μισθών. Είστε πανέξυπνος άνθρωπος

και πάνω απ’όλα διορατικός. Όμως, όμως..(Θέλεις, δεν θέλεις έχεις ανάγκη τον

Μαμωνά).Η αύξηση στους λογαριασμούς του νερού, του ηλεκτρικού ρεύματος

της βενζίνης κτλ με έχουνε φέρει σε δυσχερέστατη οικονομική θέση. Με καταλαβαίνετε

πιστεύω.

-Απ΄τον άλλο μήνα Γιαννάκη έλα. Πρέπει να αγοράσω το νέο μου εξοχικό. Λυπάμαι τόσο

πολύ όσο δεν φαντάζεσαι που δεν μπορώ να ικανοποιήσω το αίτημα σου. Καλό μεσημέρι.

-Η επιθυμία σας διαταγή μου.(Καλά τα πήγα. Την προηγούμενη φορά, μου είπε να έρθω

απ΄το επόμενο έτος)

"Ανάσταση"


 Ανθέων ευωδιές, χρώματα φύσης και σπονδές

στην αγάπη είναι η Ανάσταση. Φώς στο διάκενο

χαραμάδα επαφής με το άπειρο ήταν τα λόγια Του.

Η λύτρωση της ψυχής, ως κήρυγμα της ζωής επέφερε

την Σταύρωση.

Μήνυμα συγχώρεσης στον συνάνθρωπο, το βλέμμα του

στον ουρανό και το αγκάθινο στεφάνι έμοιαζε το εμπόδιο

στον δρόμο. Αυτόν που καρτερικά διαβαίνουμε, ως την ανατολή

της ελπίδας.

"Αλήθεια"


 Αλήθεια τετραγώνισες τον κύκλο σου;

Eκείνη την υποψία ζωής, που τελικά κατορθώνεις

να επαναλαμβάνεις;

Αλήθεια, αψήφησες τον λήθαργο που αυθυποβάλλεσαι

στα κενά των δύσκολων συγκυριών; Προφανώς απολαμβάνεις

την μοναδικότητα του θρόνου σου.

Αλήθεια, συγχώρεσες τον συνάνθρωπο που σου έκανε κακό;

Γεύεσαι την εκδίκηση, σαν θηρίο έτοιμο να κατασπαράξει

την λεία.

Αλήθεια, αντιλήφθηκες την δύναμη της προσμονής όταν

υποσχέθηκες; Αυτή έγειρε τον φίλο σου στο πλάι, και

νιώθει περιθωριακός.

Ποτέ δεν γνώριζες την λέξη αυτή, το ενδότερο μυστικό της

που τελικά συναγελάζεσαι. Είναι οι αξίες μας, που προσπαθούν

να ζούνε παρέα με τον χρόνο αρμονικά.

"Αλάνα"


Σε εκείνη την αλάνα, προτού οι επιταγές της σύγχρονης

εποχής την μετατρέψουνε σε πολυκατοικία , έπαιζα ποδόσφαιρο

με τους φίλους μου. Πλήγιαζαν τα πόδια απ΄τα σκληρά μαρκαρίσματα

αλλά ήταν ελάσσονος σημασίας ζήτημα.

Η παρέα μου χωριζόταν σε δύο ομάδες, και ενδιαφερόμασταν για την νίκη

δίχως να διαβρωνόμαστε απ΄τους κανόνες του μάρκετινγκ. Δεν γνωρίζαμε από

ουσίες ντόπινγκ μηδέ από στοίχημα και τυχερά παιχνίδια.

Ερωτευόμασταν και πλάθαμε μύθους, δημιουργώντας την ψευδαίσθηση και μόνο

ότι η αλάνα ήταν το κέντρο του κόσμου. Ασχολούμασταν με το «κρυφτό», τα «μήλα»

την «μακριά γαϊδούρα» και όλες εκείνες τις δραστηριότητες που συνάδουν με την

παιδική αθωότητα. Σε εκείνη την τραμπάλα, ισορροπούσαμε επιδιώξεις δίχως δεύτερη σκέψη.

Επιθυμούσαμε να προβάλλουμε την ανωτερότητα μας, με έναν τρόπο ανώδυνο για την

αξιοπρέπεια των φίλων μας. Μοιραζόμασταν περιοδικά και κάρτες, χωρίς να γνωρίζουμε

την έννοια του «δούναι και λαβείν». Ήταν αδιάφορο εάν το μουσικό άλμπουμ που

ακούγαμε στις κασέτες και τους δίσκους βινυλίου, προωθούνταν από κριτικές επιτροπές

τηλεοπτικών εκπομπών ή ήταν απλά μία συλλογική δημιουργία μίας παρέας με φιλοδοξίες.

Και τα χρόνια κυλάνε, ενώ οι αναμνήσεις έχουνε στεριώσει στην μνήμη μου.

Ήρθε η ώρα να φύγω απ΄το σπίτι, ώστε να κατευθυνθώ στο γραφείο. Περνώντας μπροστά από

την πολυκατοικία όπου κάποτε υπήρχε η αλάνα.

"1987"

A
Είχε  επιστρέψει  μόλις  στο  σπίτι  απ΄το  γραφείο, και  ήταν
φανερή  στο  πρόσωπο  η  κούραση. Το  άγχος  και  η  εργασία
τον  είχανε  καταβάλλει, με  αποτέλεσμα  μετά  το  φαγητό  να
ξαπλώσει  στο  κρεβάτι.
Ένιωθε  το  σώμα  του  να  «βουλιάζει»  στο  ζεστό  πάπλωμα, ενώ
τα  μάτια  σιγά  σιγά  τον  πρόδιδαν. Δεν  αντιστεκόταν  καθόλου  πλέον
στο  κέλευσμα  του  Μορφέα, και  η  αγκαλιά  του  γλυκά  τον  ταξίδεψε  μακριά.
Σε  ένα  γνώριμο ,αλλά  συνάμα  μακρινό  κόσμο.

Β
«Πότε  κοιμήθηκα;»  αναρωτήθηκε, ενώ  επιχειρούσε  να  ανοίξει  τα  μάτια. Ξαφνικά
ένιωσε  έκπληξη. Όχι  άδικα! Το  σπίτι  του  έμοιαζε  μεταμορφωμένο. Σαν  ένα  παραμύθι
όπου  κάθε  επιθυμία  μπορεί  να  γίνει  πραγματικότητα. Συνήθως  όμως  με  καλό  τέλος.
Όταν  σηκώθηκε, τα  πόδια  του  έμοιαζαν  μετέωρα  λίγο  επάνω  από  το  πάτωμα.
Μερικά  εκατοστά  απ΄την  αλήθεια, και  χιλιόμετρα  βαθιά  στον  μύθο. Ο  χώρος  ήταν
διακοσμημένος  απ΄τις  αναμνήσεις  του.
«Δεν  το  πιστεύω!» μονολογούσε, ενώ  το  πρόσωπο  του  εκτόξευε  σπίθες  χαράς. Φλόγα
ξεπηδούσε  η  λύτρωση  του  απ΄την  καταχνιά  της  μίζερης  καθημερινότητας .Και  η  ζωή  σαν
κύμα  προσέκρουε  στο  λιμάνι  που  έψαχνε  ώστε  να  καταλήξει  στο  ταξίδι  του. Αυτό  που
ξεκινάει  όταν  ο  ήλιος  ανατέλλει  σαν  όνειρο. Αέρας  δυνατός  που  φυσάει   και  φουσκώνουν
τα  πανιά  στο  καράβι  της  συνείδησης.
Και  το  όνομα  αυτού;1987!

"Συνάνθρωπος"


 Κάθεται οκλαδόν στο πεζοδρόμιο, και απλώνει το

χέρι του για ελεημοσύνη. Είναι άστεγος και δεν γνωρίζει που

θα κοιμηθεί ή αν θα φάει κατά την διάρκεια της ημέρας.

Δώσε του μια βοήθεια, έστω μικρή. Γι’αυτόν όμως είναι σημαντική.

Μεταμορφώσου σε συνάνθρωπο. Είναι κάτι ξεχωριστό και μοναδικό.

Στην ζωή η πράξη είναι αυτή που ξεχωρίζει. Αναμφισβήτητα οι

παραλείψεις και τα εγκληματικά λάθη του κράτους είναι αναρίθμητα.

Δεν χωράει συζήτηση, πώς η σωστή διανομή του πλούτου θα μπορούσε

να μετατρέψει την κοινωνία των ρόλων σε μία όαση ισότητας.

Η πραγματικότητα όμως είναι άλλη. Ε και; Αυτή είναι η πρόκληση. Να παλεύεις

κόντρα στους άγραφους νόμους και να επιχειρείς να τους αλλάξεις. Στην κυριολεξία

να τους ξαναγράψεις. Κανείς δεν αμφιβάλλει, ότι το εγχείρημα είναι δύσκολο.

Αλλά μην το σκέπτεσαι. Εσύ θα ικανοποιηθείς σε βαθμό, που να νιώθεις αξιακά

ολοκληρωμένος. Ένας Υπεράνθρωπος που οι «μαγικές» του δυνάμεις βοηθάνε

ώστε να μειώνονται κατά ένα τα προβλήματα. Και η «ζωή» επιστρέφει την ενέργεια

που εκλύεις με μοναδικό τρόπο.

Παρασκευή 5 Μαΐου 2017

"Ειδύλλιο"


 Ηδυπαθής ως είσαι απέναντι στον καθρέφτη

καταρρίπτεις τον μύθο σου ως μετριόφρων. Το

σκίρτημα της καρδιάς όμως, αναπόφευκτα μετέτρεψε

την στάση ζωής σου σε σελίδα στο παρελθόν.

Όταν μετέχεις σε ειδύλλιο, ως συνέπεια έλξης ανατρέπεις

τα δεδομένα. Η παρουσία της και μόνο, η θωριά στο βλέμμα

επιτρέπει κάθε παρέκκλιση στον εαυτό σου. Χαριτωμένη και

λαμπερή ως άνοιξης χρώμα, ελκύει κάθε επιθυμία. Γίνεται ποθητή

συνουσία δίχως τα κορμιά σας να έρθουν σε επαφή. Λογίζεις κάθε

λεπτομέρεια της εμφάνισης σου, ως πιθανή αιτία απόρριψης και ενώ

το είδωλο σου κλείνει το μάτι.

Ο καθρέφτης είναι κριτής, αυστηρός μα επιθυμεί αναμφίβολα την ευτυχία σου.

Τετάρτη 3 Μαΐου 2017

"Ιστορίες της πόλης"


Όταν έβγαινε βόλτα κρατούσε ένα τετράδιο και στην τσέπη του

σακακιού υπήρχε πάντα ένα στυλό. Συνδυασμός που δεν ήταν τίποτα

άλλο απ΄το αγαπημένο του χόμπι. Να κάθεται κάπου και να γράφει.

Από τον εσπρέσο που έπινε στην καφετέρια, μέχρι το ποτό του στο μπαρ

τα βράδια. Ειδικά τεκίλα και βότκα.

Η αλήθεια είναι ότι έλκυε την προσοχή των υπολοίπων, με χαρακτηριστική

ευκολία. Ήταν ένα είδος αξιοθέατου, με την διαφορά ότι εκείνος αισθανόταν

το υποκείμενο και όχι το αντικείμενο των συζητήσεων. Είχε τον τρόπο, να τοποθετεί

τους ανθρώπους μέσα στις ιστορίες που έπλαθε και δημιουργούσε βάσει της

φυσιογνωμίας τους.

Η αύρα ήταν αρκετή, ώστε να μεταμορφώνεται σε σκηνοθέτη που μοιράζει ρόλους

στους ηθοποιούς. Της ζωής, και δη μιας καθημερινότητας που λειτουργεί σε αρκετές

περιπτώσεις ως χαμαιλέοντας συναισθημάτων. Ο τίτλος του εγχειρήματος του λεγόταν

«Ιστορίες της πόλης».

Απ΄τις πλατείες, τους δρόμους μέχρι και τους τόπους αναψυχής το στοίχημα με τον εαυτό

του ήταν ένα και μοναδικό. Να αποτυπώνει συμπεριφορές με τον τρόπο του. Και γνώριζε

καλά ότι το τέλος ποτέ δεν θα έμπαινε στην προσπάθεια αυτή παρά μόνο θα προσέθετε

νέο υλικό.

Τρίτη 2 Μαΐου 2017

"Αδραξε την ημέρα"-Πρωτοδημοσιεύτηκε στο tetartopress.gr


Στεκόταν απέναντι σου, σκυθρωπός και σιωπηλός. Γνώριζες

καλά ποιος είναι, πολύ περισσότερο απ΄τον καθένα. Πίστευες

ότι σε μισεί. Ότι για κάθε βήμα προς τα εμπρός, αυτός θα έμοιαζε με

λάσπη. Η προσπάθεια του να επιβραδύνει τις κινήσεις σου ήταν εμφανής.

Μεγαλώνοντας σου απηύθυνε σε αυστηρό τόνο προειδοποιήσεις.

«Γιατί;», «Όχι με τίποτα», «Δεν πρέπει». Υπάκουγες και δεν βίωνες εμπειρίες

που στην ζωή δεν ξαναβρίσκεις. Η ατολμία σου γεννούσε φόβους και προκαταλήψεις.

Σε συντρόφευε από τότε που είδες το πρώτο φώς της ημέρας, ως χθές το βράδυ.

Έμεινε μια τελευταία σταγόνα βότκα στο ποτήρι. Αντανακλούσε την εικόνα απ΄τα

τρεμάμενα χείλη σου. Για λίγα λεπτά έγινε φίλη. Ψιθύριζε γλυκά στις επιθυμίες που

στοίχειωναν στο κάστρο των ανεκπλήρωτων ερώτων. Των ελάχιστων διασκεδάσεων.

Της ψυχρής επικοινωνίας με τους συνανθρώπους. Αυτούς που δεν μοιράζονταν τους

προβληματισμούς σου.

«Άδραξε την ημέρα ,η ζωή είναι σύντομη».

"Δημοσιεύω..άρα υπάρχω!"



Ο Ρενέ Ντεκάρτ (Καρτέσιος), ήταν γάλλος φιλόσοφος και

μαθηματικός. Γεννήθηκε το 1596 και πέθανε το 1650. Σε αυτόν

αποδίδεται η γνωστή ρήση «Σκέφτομαι, άρα υπάρχω». Αιώνες

μετά και αφού η τεχνολογία απ΄την εποχή του έχει πραγματοποιήσει

άλματα προόδου θα μπορούσε κανείς να την διαφοροποιήσει ως προς

το αρχικό σκέλος της.

«Δημοσιεύω, άρα υπάρχω». Πραγματικά δοθείσης της ευκαιρίας, απ΄τον

πρωταρχικό ρόλο που διαδραματίζουνε στην σύγχρονη κοινωνία οι ηλεκτρονικοί

υπολογιστές ο άνθρωπος νιώθει πολλές φορές, ως αντικείμενο και όχι υποκείμενο

των εξελίξεων. Τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, λειτουργούνε μέσω της δημοσίευσης.

Εικόνες, σκέψεις, γεγονότα ταξιδεύουνε με αστραπιαία ταχύτητα μπροστά απ΄την

οθόνη των ηλεκτρονικών υπολογιστών, και των κινητών τηλεφώνων εσχάτως

δημιουργώντας μία ψευδαίσθηση.