Σάββατο 19 Αυγούστου 2017

"H δικτατορία της ευτυχίας"



Είχε μόλις βγεί απ’το κτίριο του Ο.Α.Ε.Δ.Η κούραση της αναμονής

προκειμένου να καταθέσει χαρτιά για εύρεση εργασίας, ήταν αποτυπωμένη

στο πρόσωπο του. Συνεπακόλουθα και η διάθεση του, ήταν ανάλογη.

Περπατούσε μπροστά από τα μαγαζιά ενός εμπορικού κέντρου ,όταν αντίκρισε

χαρούμενα πρόσωπα να μπαινοβγαίνουν σε αυτά. Στις στάσεις των λεωφορείων, τα χαμόγελα των μοντέλων στις διαφημίσεις έκαναν αισθητή την παρουσία τους.

Και να’ταν μόνο αυτό! Παρέες νεαρών κρατούσανε στις βόλτες τους κινητά τηλέφωνα

και ευθυμούσανε με τα εγκατεστημένα προγράμματα των μέσων κοινωνικής δικτύωσης.

Η έκπληξη που ένιωθε με βάση την διάθεση του, ήταν μεγάλη. Σύντομα κάθισε σε μία καφετέρια για να πιεί τον αγαπημένο εσπρέσο του.

Η σερβιτόρα που τον προσέγγισε για να λάβει την παραγγελία του ,ήταν εντυπωσιακή

και το πρόσωπο της ακτινοβολούσε λάμψη. Σύντομα μονολογούσε με απορία:

-Tι δυσάρεστα που νιώθω! Όλοι οι συμπολίτες μου μοιάζουν ευτυχισμένοι. Και εγώ;

Ένας ηλικιωμένος στο διπλανό τραπέζι που διάβαζε εφημερίδα, μέσα απ’τα γυαλιά του

τον παρατήρησε με προσοχή .Αντίκριζε ένα διαφορετικό κόσμο ,ερμηνεύσιμο βάσει της

εμπειρίας του. Δεν άργησε να του απευθυνθεί:

-Νεαρέ έχω ξαναδεί αυτή την έκφραση του προσώπου σου, πολλές φορές στην ζωή μου. Να

θυμάσαι τούτο: Όλοι είναι δυστυχισμένοι στην δικτατορία της ευτυχίας.