Σάββατο 19 Αυγούστου 2017

"8001"


 Το τρεμάμενο χέρι του μετά βίας είχε βάλει την θηλιά

του σχοινιού γύρω απ΄τον λαιμό. Ήταν μόνος στο σπίτι όπως

εδώ και μερικούς μήνες μετά τον χωρισμό του.

Οι κρύοι τοίχοι του δωματίου απομόνωναν την απελπισία του

απ’τα άκριτα βλέμματα και λόγια των συνανθρώπων του. Το

διαζύγιο με την Άννα συνεπικουρούμενο απ’την έλλειψη εργασίας

που του στοίχιζε σε χρήματα και ψυχολογία ,ήταν μία κενή οθόνη

απέναντι απ’το βλέμμα του.

Ανοιγόκλεινε τα μάτια και η υγρή υφή τους έμοιαζε με θάλασσα αναζήτησης.

Ευθυνών, ανθρωπιάς, συντρόφου και φίλων. Έλειπαν πολύ απ΄την καθημερινότητα

του οι διαπροσωπικές σχέσεις που θα ήταν ικανές να σταθούνε αποκούμπι.

Μετρούσε μία μία τις στιγμές εκείνες που στην διαδρομή της ζωής , ήταν οάσεις στην έρημο. Ήταν αργά όμως. Στο ύψος της καρδιάς, είχε γράψει πάνω στην τσέπη του

πουκαμίσου ένα νούμερο.”8001”.

Είχε ενημερωθεί λίγες ώρες πριν από μία ιστοσελίδα του internet,ότι τα τελευταία χρόνια

στην Ελλάδα σύμφωνα με επίσημα στατιστικά στοιχεία του κράτους οι αυτοκτονίες είχαν

ξεπεράσει τις 8000.Επομένως για τα δεδομένα της ημέρας, θα ήταν ο πρώτος που θα έσερνε τον χορό των νεκρών της επόμενης χιλιάδας.

Έκλεισε τα μάτια και κατόρθωσε, με λίγη προσπάθεια να σπρώξει με τα πόδια στο πλάι

το σκαμνάκι που στεκόταν επάνω. Δεν επιχείρησε ούτε μία στιγμή ,να σώσει τον εαυτό του.

Η θηλιά τον είχε σκοτώσει..