Σάββατο 19 Αυγούστου 2017

"Ανω Πόλη Θεσσαλονίκης"

Η  θέα της  Θεσσαλονίκης, από  την  Άνω  Πόλη  είναι  μοναδική! Αυτό
το  γνώριζε  και  πρόθυμα  κατευθύνθηκε  ως  εκεί  βαδίζοντας  από  την
πλατεία  Ναυαρίνου όπου διέμενε.
Λίγο  η  κούραση  από  την  εργασία  της  εβδομάδας ,και  αρκετά  η  διάθεση
του  να  διευρύνει  τις  εικόνες  της  μνήμης  του, με «φωτογραφικό  φακό» τα
μάτια  ήταν  η  ώθηση  προς  την  περιδιάβαση  του. Από  τα  βυζαντινά  τείχη, έμοιαζε  να υπερίπταται  στον  ορίζοντα, και  να  λιτανεύει  την  αυταρέσκεια  του  ως  κάτοικος
της  αγαπημένης πόλης του.
Έτσι  την  ένιωθε  απ΄τα  φοιτητικά  του  χρόνια, παρά  το  γεγονός  ότι  είχε γεννηθεί
σε  ένα  χωριό  της  Ηπείρου. Όμως  η αναζήτηση  του  δεν  είχε  τελειωμό. Η  μυστηριακή
χροιά  των  κήπων  του  Πασά, συνάμα  με  την  πράσινη  ομορφιά  του  τοπίου ήταν  η
μαγική  πύλη  των  αναζητήσεων  του.

Δεν  χόρταινε  όμως  την  περιπλάνηση  του. Βάδιζε  στα  πλακόστρωτα  στενοσόκακα  και
«οσφριζόταν» την  καθημερινότητα, όπως  αυτή  αναδύονταν  απ΄τις  δραστηριότητες  των
νοικοκυρών  μέχρι  και  τα  ατέλειωτα  γέλια  των  παιδιών  που  έπαιζαν  ποδόσφαιρο.
Η  κούραση  όμως  κάποια  στιγμή  τον  κατέβαλλε. Το  ίδιο  και  η «διαμαρτυρία»  του άδειου
στομαχιού. Γνώριζε  καλά  ότι  υπήρχε  ένας  μονόδρομος  στην  αντιμετώπιση  του  εν  λόγω
θέματος. Η  ανεύρεση  ταβέρνας  στην  περιοχή  του  Τσιναρίου. Η  μυρωδιά  της  ρετσίνας
και  της  τσίκνας  στην  περιρρέουσα  ατμόσφαιρα, ήταν  η  παγίδα  για  το  θήραμα.
Χαλάρωνε  συναπαντώντας  νεαρές  παρέες, που  του  θύμιζαν  πολλά. Εκείνα  τα  σχετικά
ανέμελα  χρόνια, που  κυλάνε  δίχως  να  βαραίνουν  οι  ευθύνες.
Το  βράδυ  ούτε  που κατάλαβε  πώς  έφτασε, και  αναγκαστικά  έπρεπε  να  επιστρέψει σπίτι.
Δεν  ήταν  μακριά  η  επόμενη  εξόρμηση  του  στην  αγαπημένη  περιοχή   του  της  πόλης.