Σάββατο 19 Αυγούστου 2017

"Aπώλεια"


 Πίσω απ’το παράθυρο του δωματίου της, μετρούσε

τους ανθρώπους που αψηφούσανε το δριμύ ψύχος

και βαδίζανε εκείνο το βράδυ κατά μήκος του πεζοδρομίου.

Κρυμμένο πίσω απ’τα σύννεφα το φεγγάρι, καθρέφτιζε τις μύχιες σκέψεις και

θώπευε το πρόσωπο της.

«Αλήθεια η απώλεια είναι επιλογή ή στιγμή;» αναρωτιόταν

προτού επιστρέψει στην πραγματικότητα. Επιθυμούσε να παραμείνει

στις αναμνήσεις της, εκείνο το φόρεμα με λέξεις που διακοσμούσε το

παρελθόν. Γονείς, φίλοι, έρωτες..

Μα τι! Η ζωή δίχως άλλο είναι πόλεμος, χωρίς στρατιώτες και όπλα μα απώλειες.

Κρύβει χαρές, μα λύπες περισσότερες που γεννάνε το πείσμα. Αυτό την είχε ωθήσει

να εγκαταλείψει την Ελλάδα, και να διαμένει πλέον εδώ και λίγες εβδομάδες σε μια

πολυκατοικία στα προάστια του Λονδίνου.Η μακροχρόνια ανεργία ,και η οικονομική ανέχεια της οικογένειας της, ήταν λόγοι ικανοί ώστε να αποζητήσει μια χαραμάδα φωτός στο σκοτάδι της ζωής.

Ο μισθός στην εταιρεία που εργαζόταν, ήταν ικανός ώστε να εκπληρώσει τους στόχους που είχε θέσει. Όμως τα όνειρα είναι πουλιά αποδημητικά. Ταξιδεύουνε μακριά και η επιστροφή τους πραγματοποιείται την άνοιξη. Τόσο κοντά στον χειμώνα της επιβίωσης της.