Δευτέρα 5 Σεπτεμβρίου 2016

"Ασφαλής επανάσταση"

Αν  άναβε  κανείς  το  φυτίλι  της  υπομονής  του, η  βόμβα
της  ψυχραιμίας  του  θα  είχε  εκραγεί .
Πάντα  ήρεμος, λιγομίλητος  και  σοβαρός  κατόρθωνε  να  διεκπεραιώνει
όλες  του  τις  υποχρεώσεις  απέναντι  στο  κράτος  και  στους  ιδιωτικούς
φορείς  χωρίς  να  αποπνέει  ολωσδιόλου  εκνευρισμό. Πλήρωνε  στην  «ώρα»
του  απ΄τον  λογαριασμό  του  ηλεκτρικού  ρεύματος  στην Δ.Ε.Η., μέχρι  το  κινητό
 τηλέφωνο  δίχως να αγανακτεί  ή  να  μεμψιμοιρεί.

Όμως  το  τελευταίο  χρονικό  διάστημα, οι  συνεχείς  μειώσεις  στον  μισθό του καθώς
και  οι  αυξήσεις  στους  φόρους  τον  είχαν  στριμώξει στα  «σχοινιά», ως  άλλο  μποξέρ.
Παρατηρούσε  πλέον  ότι  δεν  ήλεγχε  τα  νεύρα  του, όπως παλαιότερα. Το  χθεσινό πρωινό
όμως  δεν  έμοιαζε  όπως  τα  προηγούμενα  του.
Είχε  βγει  απ΄την  εφορία όπου  είχε  πληρώσει  ένα  σημαντικό  χρηματικό  ποσό, και  δεν
περίμενε  στο  φανάρι  όπως  όλοι  οι  υπόλοιποι  για  να  περάσει  στο  απέναντι πεζοδρόμιο.
Μάλιστα  λίγο  έλειψε  να  διαπληκτιστεί, με  έναν  οδηγό  ταξί. Το περιτύλιγμα  απ΄το
σάντουιτς  που  είχε  μόλις  φάει, δεν  το  τοποθέτησε  σε  κάποιο  κάδο, αλλά αντίθετα το πέταξε
κάτω στο πεζοδρόμιο.
Και  να’ταν  μόνο  αυτό !Βάδιζε  και  έβριζε  μονολογώντας, προκαλώντας  απορία  στους διερχόμενους.
«Πρέπει  να  πάω  και  στον  Ο.Τ.Ε  γαμώτο! Μετά  σειρά  έχει ο Ο.Υ.Θ., και  έπειτα  πρέπει να
πάω  στην  τράπεζα όπου..».Ξεφύσησε  χτυπώντας  με  δύναμη  μία  πινακίδα  της τροχαίας. Ούτε
κατάλαβε  ότι  πονούσε  το  χέρι  του. Στην  συνέχεια  κάθισε  σε  ένα  παγκάκι  λίγα  μέτρα μακρύτερα  και  πήρε  μια  βαθιά  αναπνοή.
«Ουφ! Και  πώς  αντέδρασα  για  ότι  με  ενοχλεί  και  εκνευρίζει; Έβρισα, χτύπησα, παραλίγο
να  μαλώσω. Ασφαλής  επανάσταση! Αυτή  πλέον  θα  είναι  η  καθημερινότητα μου..»