Γκρίζα τέρατα ορθώνονται
κατά μήκος της Τσιμισκή. Ενστικτωδώς
αποφεύγω τα βλέμματα
τους, σαν αχτίνα ρόδας
που
ξεχαρβαλιάστηκε. Μονάχα
που ο τρόμος
τους, είναι τόσο ψυχρός
που πιο πολύ
αντιστέκεται, γιατί
αποφάσισα να γίνω
αέρας
θερμός. Να κάψω σαν
λίβας, τα γυάλινα μάτια
τους ενώ μοιάζω
γυμνός.
