Κάποτε θα μας βρούνε ξαπλωμένους, στα κρύα σκαλοπάτια
του αστεροσκοπείου. Να κλαίμε μεθυσμένοι, πάνω στα
πεφταστέρια.
Και εσύ θα ουρλιάζεις από αγάπη. Γιατί θέλεις να ξαναδούμε
αγκαλιά την αυγή. Ενώ τα σπασμένα κομμάτια της ζωής μας
κόβουν τις ευχές σε λωρίδες.
