(Η νύχτα είναι πολύ κρύα, ενώ νιφάδες χιονιού πέφτουνε περιοδικά εδώ και λίγες ώρες. Ο Αγησίλαος και ο Νώντας, βρίσκονται στον πρώτο όροφο του λεωφορείου πίνοντας σε πλαστικά ποτήρια κόκκινο κρασί.
Ένα μικρό χριστουγεννιάτικο δέντρο κοσμεί την θέση του οδηγού.)
-Πόσο αγαπούσα από μικρός αυτές τις γιορτινές μέρες. Θυμάμαι Νώντα την μητέρα μου που πηγαίναμε μαζί βόλτα στο κέντρο της πόλης ,ώστε να μου αγοράσει παιχνίδια. Εκείνη απ΄την άλλη, επέλεγε τα πιο όμορφα φουστάνια που έβλεπε στις βιτρίνες ώστε να τονίσει όταν τα φορέσει, την εντυπωσιακή εμφάνιση της.
-Θυμάμαι με τους γονείς μου, την παραμονή της Πρωτοχρονιάς μαζευόμασταν το βράδυ γύρω απ΄το τραπέζι ώστε να φάμε, λίγο πριν αλλάξει ο χρόνος.
Ήμασταν αισιόδοξοι, ότι μια νέα καλύτερη μέρα θα ανέτειλε για την ανθρωπότητα. Δυστυχώς αυτό ποτέ δεν έγινε.
(Ένα μικρό σκυλί γαβγίζει έξω απ΄το λεωφορείο. Δείχνει ταλαιπωρημένο ,και έχει κουλουριαστεί μπροστά απ΄την πόρτα.)
-Χμμ..Απ’ ότι φαίνεται το δύσμοιρο αδέσποτο, πεινάει και κρυώνει. Δεν είναι κρίμα να μείνει έξω ένα βράδυ σαν και αυτό;
-Aγησίλαε έχεις δίκιο. Θα ψοφήσει με αυτό τον καιρό.
(Ο Νώντας χωρίς ιδιαίτερη δυσκολία, προσεγγίζει αφού βγαίνει έξω το όμορφο τετράποδο και εκείνο τον ακολουθεί. Γρήγορα η μελαγχολική ατμόσφαιρα μετατρέπεται σε χαρούμενη. Οι δύο άσπονδοι φίλοι, κάνουν ότι περνάει απ΄το χέρι τους ώστε να το φιλοξενήσουν με τον καλύτερο δυνατό τρόπο).
-Θηλυκιά είναι, και μάλιστα πολύ γοητευτική η..
-Η;
-Πρέπει να της βρούμε ένα όνομα. Να γίνουμε δηλαδή, οι νονοί της.
-Αγάπη! Έτσι επιθυμώ να την αποκαλούμε. Γιατί μέσα μας φωλιάζει πάντα ένα συναίσθημα που περικυκλώνεται από λύπη και δυστυχία. Αλλά κάθε φορά ,όταν συναντάει ένα εμπόδιο γιγαντώνεται και σπάει τα δεσμά της απομόνωσης σύντομα.
-Συμφωνώ απόλυτα. Η Αγάπη θα γίνει, η νέα μας φίλη. Αφού την υποδεχτώ πρώτα στην παρέα μας, με λίγο σαλάμι και νερό.
(Στην συνέχεια χαμογελαστοί, τσουγκρίζουνε τα ποτήρια με το κρασί.)
-Χρόνια πολλά μας!
-Χρόνια πολλά σε όλους τους συνανθρώπους μας!
