Μετουσιώθηκε η προσμονή του αγνώστου ,σε προκλητική
αγαλλίαση. Ο χρόνος έγινε καθίζημα στο ποτήρι, που έτρεφε
σε ένωση υδρογόνου και οξυγόνου, σταγόνες δηλητήριου.
Ερέβους ύπαρξις, έστεκε δίπλα σου όταν αποφάσισες να
απαλλοτριώσεις ίχνη ζωής.
Μαθές η γοητεία του θανάτου, έχει λυτρωτική διάσταση
σαν psychedelic trips μετά από κατανάλωση παραισθησιογόνων.
Τα λεπτά ερωτεύονταν τα δευτερόλεπτα, και ο χρόνος σε ομοιόμορφη
ένδυση στιγμών, σφάλισε τον οισοφάγο σου. Ανέμενες μια εικόνα
να δεσμευτείς ως ισότιμη ενοχή.
Τρία, δύο ,ένα..Σε αισθάνθηκα. Ούρλιαζες και τα μηνίγγια μου,
εκτινάσσονταν σαν κομμάτια μαρμελάδας ,που στοίχισαν ως έλλειψη
την παιδική σου ηλικία. Με άγγιξες λίγο, και σαν σφαίρα διέσχισες την
αιωνιότητα. Σκανδάλη ήταν η μνήμη μου, και σκότωσες τον κόκκινο
ουρανό. Σύννεφα προοιωνίζουνε τον άνεμο.
Εκείνο τον διαρρήκτη, που θα κλέψει τις αδυναμίες σου. Κουράγιο φίλε.
