Ανατέλλει Τσάρλυ. Γνωρίζεις ότι ποτέ δεν έχω νιώσει καλύτερα;
Γιατί η οσμή του πρωινού αέρα, είναι οξυγόνο για μια μέρα που
την ρυπαίνουν οι πράξεις των ανθρώπων.
Ξέρω ότι ανάμεσα στο φως και το σκοτάδι, είναι μια αγορά με
μεταχειρισμένους δίσκους. Η βελόνα στο πικαπ απελευθερώνει
κίνητρα για να ζήσω παρέα με ρούμι. Αν ποτέ δεν ερωτεύτηκες..
Αν δεν έχεις συρθεί στο κρύο πεζοδρόμιο, παρέα με
ανταλλακτικά καθημερινότητας, δεν έχεις αντιληφθεί την δύναμη
που κρύβει ένα όμορφο βράδυ.
Ο ήλιος δεν με αγγίζει. Σφάλισε τις αχτίνες του και πρόσεχει. Γιατί
εκτός από εκείνη, καμιά δεν θα ξανανιώσει την αρχέγονη δύναμη
της Μοναδικής.
Aσπρο πάτο Τσάρλυ και ας σκορπιστούν οι στάχτες της γαλήνια
στο μεγάλο πέλαγος. Αντίο για πάντα όμορφη Ν.
