Το ψιλόβροχο έπεφτε αργά και νωχελικά, στην πόλη της παρακμής.
Η Ν. ήταν σίγουρη πλέον ,ότι η ζωή διαδήλωνε μπρός στα μάτια
μου. Ήμουν απορροφημένος στις σκέψεις μου, όπως κάθε
εργάτης της τέχνης.
Κατάλαβα ότι είχε δίκιο. Με προσπέρασε, μια ομάδα
εξαγριωμένων ελπίδων.
