του αρνιόταν πεισματικά να ανοίξουνε. Η ζάλη της βότκας ήταν
αρκετή ώστε να θέλει να παραμείνει και άλλη ώρα στο κρεβάτι.
Και όμως. Ήταν ευδιάθετος. Μετά από πολύ καιρό, διασκέδασε
παρέα με τους φίλους του στο μπαρ που επί αρκετά χρόνια είχανε
ως στέκι.
Δεν λογάριαζε επ’ουδενί πλέον, την απόλυση απ΄την εργασία του. Σαφώς
και το αβέβαιο επαγγελματικό μέλλον λογιζόταν στην ανασφάλεια που
τον διακατείχε. Όμως γνώριζε πολύ καλά και μια άλλη λεπτομέρεια της
ζωής που κάνει την διαφορά στην καθημερινότητα ενός ατόμου.
Η ισορροπία του εαυτού. Όσες και αν είναι οι λύπες, που λόγω φυσικής φθοράς είναι περισσότερες οφείλουμε να γλεντάμε στις λιγοστές χαρές. Εξάλλου αυτή
είναι η σημαία που κυματίζει στον ιστό του κάστρου μας. Αυτού που περικλείεται
απ΄τις εμπειρίες και τα γεγονότα. Η «ουσία» είναι το οχυρό, που μας διαφοροποιεί
σε ξεχωριστές προσωπικότητες. Όπως τα γεμάτα ποτήρια, τις όμορφες γυναίκες και
την δυνατή μουσική που μοιράστηκε λίγες ώρες πριν.
Σε εκείνη την παρέα, που ένιωσε όμορφα.
