Αμίλητος όπως ήταν, παρακολουθούσε με απόλυτη
προσοχή τα πιόνια του. Ήθελε να είναι σίγουρος για
την επόμενη κίνηση που θα πραγματοποιούσε. Ο
αντίπαλος φαινόταν ευάλωτος, καθώς είχε ήδη θυσιάσει
τους στρατιώτες.
Ο επόμενος πρωθυπουργός που θα διαδέχονταν τον ανήμπορο
πλέον προκάτοχο έπρεπε να φυλάσσεται καλύτερα στην παρτίδα
σκάκι που θα ακολουθούσε. Αυτή όμως δεν ήταν η έγνοια του.
Εκείνο που τον απασχολούσε, ήταν να τον καθαιρέσει με συνοπτικές
διαδικασίες. Άναψε το πούρο. Προς μεγάλη έκπληξη του μονομάχου
του χαμογέλασε. Το ψυχρό πρόσωπο, που η έκφραση του ήταν συνήθως
αταλάντευτη ανεξάρτητα από τις δυσχέρειες που συναντούσε
ακτινοβόλησε μία μικρή λάμψη χαμόγελου.
Διαπέρασε την χαραμάδα, απ΄το μονότονο λόγω απόλυτης ησυχίας
παιχνίδι και μετατράπηκε σε έναν μικρό ήλιο που φεγγοβόλησε την
αναμονή του αντιπάλου. «Ματ» και δίχως δισταγμό, άρπαξε τον βασιλιά
και στην θέση του τοποθέτησε το άλογο.
«Σε κάθε κούρσα διαδοχής, υπάρχει ένα άγριο και δυνατό ζώο που στο
τέλος κερδίζει. Αρκεί ο αναβάτης να γνωρίζει πώς χειρίζεται τα γκέμια»
είπε και θυμήθηκε τον ρόλο του. Να ελέγχει με κάθε τρόπο, την
ψυχολογία των μαζών. Τοποθετώντας ανάλογα την περίοδο, τον
κατάλληλο άνθρωπο στην καίρια θέση.
