Όταν αγαπάς την ζωή, και αυτό το
όμορφο θαύμα σε
γοητεύει ξεχνάς κάθε
σκοτούρα .Με αυτό τον τρόπο
εκείνη, στεκόταν απέναντι στην μιζέρια και δεν θα μπορούσε
αλλιώς.
Ο λόγος για
την Μαρία. Είχε αντιμετωπίσει αρκετές
δυσάρεστες στιγμές στα τριάντα χρόνια της. Πολλές φορές ξεχνούσε
μάλιστα, πόσες ήταν οι
θετικές που την
είχανε σημαδέψει. Από την τρυφερή
ηλικία των
έντεκα, είχε ζήσει αρκετά γεγονότα που θα
ήθελε να ξεγράψει απ΄την μνήμη
της καθώς οι
συνεχείς καβγάδες των γονιών της
είχανε
δημιουργήσει πολλάκις προβλήματα, ειδικά στον ψυχολογικό τομέα με αποτέλεσμα να οδηγηθούν σε διαζύγιο.
Η περίοδος όμως της
εφηβείας της, αν και δεν
ήταν ανέμελη ήταν η αιτία ώστε
να ωριμάσει νωρίτερα από πολλές
συνομήλικες της και
να
ανεξαρτητοποιηθεί ουσιαστικά.
Τα τελευταία τρία χρόνια εργαζόταν για τους
θερινούς μήνες στην Κρήτη,
αλλά τους υπόλοιπους διέμενε στην Θεσσαλονίκη. Η μέρα επιστροφής
την πρώτη εβδομάδα του Οκτώβρη
απ΄το
νησί, με το αεροπλάνο
της έφερνε πρόσφατες
αναμνήσεις. Την ώρα που έβλεπε την
θάλασσα από ψηλά,
παρέα με το δυνατό
φως του ήλιου ένιωθε
σαν αποδημητικό πουλί. Μόνο
που τα φτερά
του ήταν δυνατά και δεν
φοβόταν για το μέλλον της.
Ήταν αποφασισμένη για να γευτεί το μεδούλι
της ζωής μέχρι
βαθιά
