Τα Σαββατοκύριακα στο εξοχικό στην Χαλκιδική, ήταν μια απαραίτητη καταφυγή για τον Νίκο, ώστε να φορτίζει τις «μπαταρίες» του ενόψει του επερχόμενου δύσκολου πενθήμερου. Την συνήθεια αυτή, δεν την άλλαζε με τίποτα στον κόσμο καθ’όλη την διάρκεια του χρόνου.
Η βόλτα στην φύση παρέα με τον αγαπημένο του σκύλο ,τον Τσάρλυ ήταν πάνω απ’όλα χαλάρωση μα δεν υπολείπονταν καθόλου και η διασκέδαση. Ήδη το καλοκαίρι βρισκόταν στα πρόθυρα του, και το μυαλό πολλών συμπολιτών του όπως και του ίδιου ταξίδευε σε κάποιο νησί ή παραλία.
Μέσα σε λίγα χιλιόμετρα, τα βήματα του εναλλάσσονταν πάνω στην άμμο, το χώμα, μα και το θαλασσινό νερό λόγω των κυμάτων που «έσκαγαν» στην απέραντη ακρογιαλιά. Αντιλαμβάνονταν ασφαλώς γρήγορα, ότι μια επιθυμία είναι ένας τρόπος «διαφυγής» ανεξάρτητα αν μπορεί να εκπληρωθεί ή όχι. Σε κάθε περίπτωση ένιωθε ευγνωμοσύνη, που είχε την δυνατότητα να απολαμβάνει το πανέμορφο τοπίο.
