Μακάριοι όσοι έπλεξαν στίχο και μουσική στον έρωτα τους. Τραγούδι
γεννήθηκε σαν ταπεινό τέκνο της ηδονής.
Μακάριοι αυτοί που δεν άντεξαν την γκρίζα όψη της πόλης. Επέλεξαν
τον μακρύ δρόμο της καταφυγής. Στα όνειρα τους, έγιναν κατακτητές
της κορυφής.
Μακάριοι οι διασωθέντες απ΄τον κατακλυσμό της λογικής .Κουράστηκαν
όσο πάλευαν με την ανύψωση στην στάθμη των αριθμών. Όμως
«οπλίστηκαν» με δύναμη απ΄το συναίσθημα που τους διέκρινε και
φαντάζουνε πλέον σημεία αναφοράς.
Μακάριοι οι ποιητές, που στοχάζονται την ανατολή σαν σπίτι των
πόθων τους. Η μέρα είναι εκεί και τους περιμένει.
