Αγαπάω τα όνειρα. Γεννιούνται την μέρα, και τρέχουνε στον δρόμο σαν
αυτοκίνητα. Ανδρώνονται στο ταξίδι της θλίψης, που δεν έχει φρένο μα
γκάζι πατημένο. Αγαπάω την αλήθεια. Κάθεται σε ένα παγκάκι έρημου
πάρκου την νύχτα, και δεν ονειρεύεται.
Γιατί αν είχε συναίσθημα, θα ήταν ψέμα. Δεν θα περπατούσε στην γη
μα θα ήταν σύννεφο που αναβλύζει αίμα. Και ας με μισούν τα αστέρια.
Δεν ήμασταν φίλοι ποτέ. Μα γείτονες σε μια συμμετρία.
