"Πλατεία Συντάγματος"-Εκδόσεις Ρώμη

Άτιτλο-Συλλογή "Αταίριαστα"

Αργόσυρτα βαδίζουνε την μέρα μέσ’το ψέμα

oι κούφιες υποσχέσεις που σέρνονται απ΄τα χρόνια.

Λέξεις πολλές, λόγια πικρά κρύβονται στον νου μου

τα χρόνια τα παιδικά.

"Πρόβα πρωινού"

Η κάφτρα του τσιγάρου συντρόφευε λίγες σταγόνες ουίσκι που είχε χυθεί έξω απ΄το ποτήρι του.

Οι κόρες των ματιών χόρευαν με την σιλουέτα της.

Ούτε καν της είχε ζητήσει το όνομα.

Μια μάγισσα της νύχτας στοίχειωνε την καθημερινή πρόβα πρωινού.

Εκείνη που το έργο της τον είχε μετατρέψει σε κομπάρσο της ζωής.

«Πρέπει να ξυπνήσω στις 06.30. Να πιώ τον καφέ μου και να φάω δύο τόστ. Να πάω στο γραφείο με την μηχανή, να καθίσω πίσω απ΄τον υπολογιστή, να…». Γέλασε.

Γνώριζε την συνέχεια. Ως την ώρα που καθόταν μόνος αργά στο μπαρ.

Της χαμογέλασε. Πίσω από την μπάρα εκείνη, μιλούσε με έναν πελάτη.

«Καλό βράδυ Νάνσυ» της είπε και δεν του έδωσε προσοχή.

Κάθε γυναίκα που συναντούσε είχε το όνομα του πόθου του.

Εκείνου του ανεκπλήρωτου που δεν πρόλαβε να ερωτευτεί ποτέ…

"Ασφαλής επανάσταση"

Αν  άναβε  κανείς  το  φυτίλι  της  υπομονής  του, η  βόμβα

της  ψυχραιμίας  του  θα  είχε  εκραγεί .

Πάντα  ήρεμος, λιγομίλητος  και  σοβαρός  κατόρθωνε  να  διεκπεραιώνει

όλες  του  τις  υποχρεώσεις  απέναντι  στο  κράτος  και  στους  ιδιωτικούς

φορείς  χωρίς  να  αποπνέει  ολωσδιόλου  εκνευρισμό. Πλήρωνε  στην  «ώρα»

του  απ΄τον  λογαριασμό  του  ηλεκτρικού  ρεύματος  στην Δ.Ε.Η., μέχρι  το  κινητό

 τηλέφωνο  δίχως να αγανακτεί  ή  να  μεμψιμοιρεί.

ΕΛΛΗ(1926-1983)-"Nοσταλγία"

Σάν σήμερα η Ελλη Λαμπέτη πέθανε το 1983.

Τα μάτια σου χάιδευαν τις παιδικές μου μνήμες

μπροστά στην οθόνη. Απρόσιτα και γεμάτα μαγεία

γοήτευαν τις σκέψεις.

Ο έρωτας σου κάθε φορά με το Δημήτρη, είτε μπροστά από

έναν πίνακα είτε με ρούχα μαύρα ήταν η εύφορη γη της εφηβείας.

Πόνος και χαρά, μέλλον και παρελθόν ζευγάρωναν σε μια ταινία

ασπρόμαυρη αλλά με χρώματα της ψυχής να προβάλουν τόσο οικεία.

Κάθε που απέναντι στον τοίχο, αντικρίζω το μύθο σου σκέφτομαι

πόσο ένα πρόσωπο μέσα στο χρόνο μπορεί να φεγγίζει,και να γίνεται

η πρώτη σου αγάπη όπως τότε στα 16..

"Nαι ή όχι;"-"Συλλογή "Αταίριαστα"

“Nαι  στην  λήψη γενναίων και επώδυνων μέτρων” διατείνονται

οι  πολιτικοί  μετά τις εκλογές, ώστε  να  ορθώσει  ανάστημα  η  χώρα.

«Όχι  στην  εξαθλίωση  του λαού” θυμάμαι  με  περικύκλωναν τα στρατευμένα

μηνύματα  των  κομμάτων  μέσω  των  Μ.Μ.Ε.

"Παιδικά χρόνια"-(Mέχρι την λύτρωση)

Η παλιά μου γειτονιά. Πίνακας ζωγραφικής με αναπαράσταση τα χρώματα των

αναμνήσεών μου, προτού φύγω από εκεί οριστικά, στα 15 μου, με τους γονείς.

Καθώς περπατάω αυτό το μουντό πρωινό του Σαββάτου, ψηλαφίζω κάθε σπιθαμή

γης που πρωτοπάτησαν τα βρεφικά μου πόδια. Στέκομαι μπροστά σε εκείνο το

πεύκο, που παιδιά παίζαμε κρυφτό. Τι εμπειρία κι εκείνη! Όπως και το ποδόσφαιρο,

ο πετροπόλεμος και το κυνηγητό. Χωριζόμασταν σε παρέες και όχι σε κόμματα. Δεν

ξέραμε τι είναι χρήμα και συμφέροντα, παρά πλάθαμε στις συζητήσεις μας τα

όνειρα που θα πραγματοποιούσαμε, όταν θα μεγαλώναμε. Μου λείπουν πολύ. Ο

Γιωργάκης, η Άννα, ο Αλέξης, η Μαρία… Ήρθε η ώρα να φύγω. Περνάει ο χρόνος...

όπως και οι παιδικές αναμνήσεις όλων μας.