(Έχει μεσημεριάσει, και οι δύο φίλοι δροσίζονται στον πρώτο όροφο του λεωφορείου πίνοντας αναψυκτικά. Η «Ελπίδα» κουλουριασμένη όπως είναι, έχει παραδοθεί στην αγκαλιά της θερινής ραστώνης.)
-Καλοκαίριασε Αγησίλαε, και ήδη ξεκίνησαν οι πρώτες υψηλές θερμοκρασίες.
-Έχεις δίκιο. Πλέον έφτασε η περίοδος, όπου όλοι οι συμπολίτες μας θα ξεκινήσουνε τις διακοπές τους.
-Με ότι αυτό συνεπάγεται. Μπάνιο στην θάλασσα, κατανάλωση καρπουζιού, παγωτού..
-Πεπόνι! Μην το ξεχνάς ούτε για αστείο. Είναι το αγαπημένο μου φρούτο.
-Αλήθεια φέτος που σκοπεύεις να παραθερίσεις; Κρήτη ή Κέρκυρα;
(Γελάνε με την ψυχή τους.)
-Χαχα! Ωραία που τα λές Νώντα. Όταν ήμουνα παιδί με τους γονείς μου, ταξιδεύαμε πολύ αυτή την περίοδο. Ειδικότερα απ΄τα μέσα Ιουλίου, ως τα τέλη Αυγούστου. Είχαμε διασχίσει κάθε σπιθαμή της ηπειρωτικής Ελλάδας και νησιών, προκειμένου να γευτούμε τις ομορφιές της χώρας.
Τώρα όμως..
-Εμείς είχαμε εξοχικό σπίτι στο δεύτερο πόδι της Χαλκιδικής. Παραθερίζαμε κάθε χρόνο. Μέχρι πριν λίγα χρόνια βέβαια, όταν μετά τον θάνατο των γονιών μου, το πούλησα λόγω χρεών. Ας είναι. Δεν θα απελπιστούμε κιόλας, λόγω της ανέχειας που βιώνουμε. Όπως γνωρίζεις, «Κάθε εμπόδιο σε καλό». Μετά ακριβώς από έναν χρόνο, μπορεί και εμείς παρέα με την αγαπημένη μας «Ελπίδα», να πραγματοποιήσουμε διακοπές αφού φυσικά έχουμε αρκετά χρήματα στην τσέπη μας.
-Αμήν και πότε!
