(Ο Νώντας και ο Αγησίλαος ,ασχολούνται με τον κήπο που έχουνε δημιουργήσει έξω απ΄το λεωφορείο.)
-Μην τεμπελιάζεις πάλι. Έχω κουραστεί να ποτίζω.
-Αγησίλαε γιατί γκρινιάζεις; Για ένα λεπτό ξεκουράστηκα μονάχα. Από νωρίς το πρωί, πρώτος βγήκα απ΄το λεωφορείο για να έρθω ως εδώ.
-Ας είναι. Δεν θα μαλώσουμε για ψύλλου πήδημα. Εξάλλου η συνεργασία μας ,παρά τα προβλήματα της, έχει αποφέρει αποτελέσματα. Ήδη προμηθεύουμε κάποιες λαϊκές αγορές, με τα προϊόντα που παράγουμε.
(Η Ελπίδα βρίσκεται πάντα δίπλα τους, σιωπηλή.)
-Η αλήθεια είναι, ότι κερδίζουμε κάποια χρήματα, και αυτό βοηθάει στο να αγοράσουμε μερικά τρόφιμα και ότι άλλο, θεωρούμε απαραίτητο.
-Ποτέ δεν ήμουνα λάτρης του χαρτονομίσματος και του κέρματος. Απ΄την εφηβεία μου, είχα απομυθοποιήσει αυτό το ψεύτικο είδωλο, που εξαιτίας του εκδηλώνονται τα κατώτερα ένστικτα του ανθρώπου.
-Εγώ θεωρώ, ότι δίχως αυτό το αναγκαίο κακό δεν μπορεί να υπάρξει κοινωνία και κατ’επέκταση πολιτισμός. Έστω βέβαια με τα αρνητικά που διαθέτει.
-Οι κοινότητες όπου επικρατούσε η ανταλλακτική οικονομία, παρουσίαζαν κυρίως πλεονεκτήματα και ήταν αναντίρρητο το γεγονός, ότι προόδευαν λόγω της ειρήνης που επικρατούσε. Δίχως ιδιαίτερο φθόνο, και απληστία.
-Είσαι αθεράπευτα ρομαντικός φίλε μου. Μακάρι να μπορούσες να αντικρίσεις την πραγματικότητα κατάματα, δίχως το παραμικρό ίχνος συναισθήματος.
-Ας αφήσουμε τις διαφωνίες μας, γιατί βλέπω μαύρα σύννεφα να πυκνώνουν στον ουρανό. Πρέπει να βιαστούμε, γιατί μάλλον θα βρέξει.
-Από τις λίγες περιπτώσεις, που συμφωνούμε.
