Με το αγαπημένο
του ποδήλατο, απολάμβανε τις διαδρομές είτε αυτές αφορούσαν βόλτα είτε
άθληση, είτε ακόμα και
εργασία. Μονάχα αν οι καιρικές συνθήκες ήταν άσχημες,
χρησιμοποιούσε άλλο μέσο ώστε να
μετακινηθεί.
Από παιδί είναι
η αλήθεια, ήταν λάτρης
μίας διαδικασίας κατά την
οποία προσπαθούσε να ισορροπήσει,
χωρίς να χρειαστεί να πατήσει το πόδι
για αρκετή ώρα στο
έδαφος. Οι συνομήλικοι του, είχανε από νωρίς
συνειδητοποιήσει την αγαπημένη
του συνήθεια, που όσο περνούσαν τα χρόνια γινόταν
ολοένα περισσότερο «αυτοκόλλητη» με την ψυχή του.
Ορισμένες φορές, φαντασιώνονταν ως άλλος Κολόμβος ότι επιχειρούσε
να ανακαλύψει μία ανεξερεύνητη έκταση ,που θα την διέσχιζε και θα αποκόμιζε μία διαφορετική
εμπειρία. Στις ακτίνες
των τροχών, μεταφράζονταν η ροή της
διάθεσης του. Άλλαζε σύντομα, όπως
και τα σύννεφα
του ουρανού που
κινούνταν ταχύτατα. Όταν έφθανε
η ώρα ώστε
να εισέλθει στο διαμέρισμα
που διέμενε ένιωθε
μέσα του ένα
κενό. Στόχος του, ήταν να
πραγματοποιήσει σύντομα ταξίδια
στο εξωτερικό. Να απολαύσει
εμπειρίες, που θα του
έμεναν αξέχαστες. Πίστευε όσο
δύσκολο και αν
φάνταζε, ότι με φίλο
και συνοδοιπόρο τις
ρόδες θα εκπλήρωνε
στο έπακρο την
πρόθεση του.
