Ελπίζω να γελάς! Η μαύρη όψη της καθημερινότητας, γνωρίζεις
πόσο αποκρουστική είναι για την επίθεση της ευτυχίας. Φράχτη
υψώνει στα μάτια μας τα προβλήματα και τις έγνοιες, ωσότου
αντιληφθούμε πόσο ανάγκη έχουμε το χάδι ενός χαμόγελου.
Δύσκολη είναι η στιγμή που προβληματίζεσαι, απ΄τις αδυναμίες
των συνανθρώπων σου. Σε ναυαγό μετατρέπεσαι, που το καράβι
του βούλιαξε στον ύφαλο της κυνικότητας.
Ελπίζω να γελάς! Γιατί το νησί όπου μόνος μοιράζεσαι τις σκέψεις με
την σιωπή είναι η αρχή της ευθείας που ενώνει την αναζήτηση με την
αυτογνωσία. Στο πλήθος των κενών, θα μεταμορφωθεί το «Γιατί» σε
χαμόγελο. Άνεμος θα γίνεις που θα διώξεις το σκοτάδι, ώστε να
ξημερώσει η μέρα.
Ως τον ήλιο, τα κοπάδια με τις ελπίδες σαν πουλιά θα ταξιδέψουν.
