Χαμογελάει σε αντίθεση με τους περισσότερους συνανθρώπους του, που προβληματισμένοι απ΄την δύσκολη καθημερινότητα προβάλλουν το πιο σκυθρωπό πρόσωπο τους. Ευτυχώς είναι μίζερος, προς πείσμα όλων τους. Δεν ακολουθεί
τις κοινωνικές επιταγές, καθότι λογίζεται ανένταχτος στην αντίληψη τους.
Ακολουθεί τις αξίες του, σάν φάρος στην φουρτουνιασμένη θάλασσα να
φωτίζει το πλοίο του διαφορετικού.
Δεν απαιτεί τιμές, για τον δύσβατο δρόμο που βαδίζει. Μήτε και θα ήθελε
διαφορετικά να πράξει. Άλλωστε κάθε δέντρο με βαθιές ρίζες, είναι η στάση του
διαβάτη για να ξαποστάσει όταν κουράζεται στην διαδρομή.
Κάτω απ΄τα λόγια του, βρίσκουνε καταφύγιο οι κάθε λογής πλανημένοι
της επικρατούσας λογικής. Οι απόκληροι της ευκαιρίας.
