Τα πρώτα του παιχνίδια σαν παιδί, τα βίωσε στην πλατεία. Μέλος
μιας παρέας μοιράστηκε την αγωνία και την χαρά του ποδοσφαίρου
του κρυφτού και του κυνηγητού. Χωρίζονταν σε ομάδες, που μεταξύ τους
διατηρούσαν κόντρα μέχρι πριν λίγο το βράδυ. Την άλλη μέρα ήταν
ξανά φίλοι.
Τον έρωτα τον έζησε στα δεκαέξι του, σε ένα απ΄τα παγκάκια της πλατείας.
Η έλξη ήταν αμοιβαία. Στα μάτια τους διέκρινες σπινθήρες αφοσίωσης
μέχρι την φωτιά που σιγόκαιγαν οι κοινές τους αντιλήψεις, αγκαλιασμένοι.
Για την μουσική, την αντιπάθεια προς τον ψεύτικο κόσμο των ενηλίκων, την
απέχθεια στον πόλεμο και την λατρεία για τα ζώα.
Την απόρριψη την γεύεται σε ένα απ΄τα συσσίτια του δήμου, που πραγματοποιούνται
στην πλατεία. Είναι 40 χρονών, και χαρακτηρίζεται απόκληρος ενός συστήματος αξιών
που έχει δομηθεί στο όνομα της «σκληρής πραγματικότητας». Αισθάνομαι απλός
αριθμός σε ένα δελτίο ανεργίας εδώ και 2,5 χρόνια.
Η ζωή του ,μια πλατεία..
