Πολλοί απεμπόλησαν την ιδιότητα του ανθρώπου. Προβάροντας μάλιστα την ενδυμασία του πρόβατου, ενώ λύκοι θωρούν στα τρομαγμένα μάτια των υποψήφιων θυμάτων τους.
Άδραξαν το ψέμα, ως αντιμετώπιση της ζωής. Θαρρείς όσοι ενστερνίζονται αυτή την λογική, κερδισμένοι θα είναι εσαεί στα παιχνίδια της εξουσίας. Λογίζονται ως θαρραλέοι μα μάταιες αποβαίνουν οι σκέψεις τους, όταν αντιμετωπίσουνε κατάματα την μία και μοναδική αλήθεια.
Ότι οι άνθρωποι, είναι ο πιο αδύναμος κρίκος στην αλυσίδα της φύσης. Όντα φθονερά που στο διάβα τους προκαλούνε πόνο, καταστροφή και ανυπολόγιστες ζημιές. Στην μέρα που ξημερώνει, και το βράδυ διαδέχεται προσφέρουν το πιο σκοτεινό κομμάτι του εαυτού τους, ως θυσία στην θεότητα των αδυναμιών. Ως πότε το πράσινο χρώμα των δέντρων, και η πανδαισία όμορφων εικόνων μεγάλων και μικρών ζώων, θα αποτελούν βορά στην ιδιότητα; Ως πότε τα θαλάσσια θηλαστικά θα είναι στόχος αυτής της ιδιότητας;
Kαι είχα τόσα όνειρα να μοιραστώ με όλους τους συνανθρώπους μου, στον πλανήτη που μας φιλοξενεί. Μα γίνονται κάθε μέρα, εφιάλτης δίχως τελειωμό.
