(Ο Αγησίλαος και ο Νώντας , βρίσκονται στον πάνω όροφο του λεωφορείου παρέα με την Ελπίδα. Είναι αργά βράδυ, και παρά το γεγονός ότι ο Μάρτιος έχει κάνει «ποδαρικό» επικρατεί δριμύ ψύχος.)
-Οφείλω φίλε μου Νώντα να παραδεχτώ, ότι το διαμέρισμα σου είναι πολύ καθαρό. Σε αντίθεση με το δικό μου, το οποίο έχω παραμελήσει εντελώς τον τελευταίο καιρό.
-Ευχαριστώ για την παραδοχή σου. Πρέπει να γνωρίζεις , ότι από παιδί αγαπούσα ιδιαίτερα την οργάνωση. Ήθελα να τακτοποιώ τις υποθέσεις μου, και να ελέγχω κάθε λεπτομέρεια που τις αφορούσε. Βέβαια με την πάροδο του χρόνου, είχα κάποιες ατυχίες οι οποίες με οδήγησαν πλέον, στο να μοιραζόμαστε το ίδιο λεωφορείο.
(Ο Αγησίλαος σιωπά για λίγο, και είναι σκεπτικός. Σύντομα σπάει την σιωπή του.)
-Είμαι ατημέλητος, και αυτό μου έχει κοστίσει αρκετά. Η αλήθεια είναι ότι βασίζομαι πάνω στους άλλους, και δεν λαμβάνω πρωτοβουλίες για οποιοδήποτε θέμα.
-Η αναποφασιστικότητα είναι σύμπτωμα ανθρώπων, με παθητική συμπεριφορά. Ασφαλώς στην ζωή, όταν είσαι πεισμωμένος και σίγουρος για τις αποφάσεις που λαμβάνεις, μπορεί να κάνεις λάθη. Αστοχίες κοινώς. Όμως είναι προτιμότερο απ΄το να μην έχεις την δύναμη να βαδίσεις μπροστά.
-Συμφωνώ μαζί σου. Άλλωστε οι πετυχημένοι, αυτή την διαδικασία ακολουθούν πιστά. Βέβαια δεν ανήκω σε αυτούς, και οφείλω να το παραδεχτώ.
(Η Ελπίδα «λαγοκοιμάται» και ο Νώντας την παρακολουθεί χαμογελώντας.)
-Σε κάθε περίπτωση πάντως, πρέπει να παλέψουμε μαζί ώστε να ξεφύγουμε από αυτό το αδιέξοδο που βρισκόμαστε. Η καλλιέργεια των οπωροκηπευτικών είναι ένα βήμα προς αυτή την κατεύθυνση, και τους επόμενους μήνες που ο καιρός θα βελτιωθεί θα είναι η ευκαιρία, ώστε να σταθούμε στις δυνάμεις μας.
(Σφίγγουν τα χέρια, ενώ η Ελπίδα τους πλησιάζει και γαβγίζει.)
-Νιώθει χαρούμενη που μας ακούει αισιόδοξους.
-Χαχα! Έτσι μου φαίνεται.
